Μεσημέρι αργίας, συγκεκριμένα 1ης Απριλίου και όλοι οι χώροι, ο εσωτερικός και η βεράντα, ήσαν κατειλημμένοι. Το μαγαζί έσφυζε από ζωή και ενέργεια, αρκετά θορυβώδης όμως για τα δικά μου δεδομένα.
Το τραπέζι μας ετοιμάστηκε και η παρέα μας, των 9 ατόμων, κάθισε, αν και κάπως στριμωγμένα, έτοιμη να παραγγείλει. Το κρασί πρώτο-πρώτο. Ένα sauvignon blanc του Νίκου Λαζαρίδη στα 26 ευρώ. Ο χώρος είναι συμπαθητικός και έχει ανακαινιστεί πρόσφατα. Σπουδαία η μπροστινή αυλή κάτω από τον πλάτανο, αλλά όταν το επισκέφθηκα, δεν χρησιμοποιήθηκαν τα τραπέζια σε αυτό το κομμάτι του χώρου.
Αρχίσαμε το γεύμα μας με τη σαλάτα “Στου Ρουσιά” την οποία βρήκα φτωχική και τη μερίδα πολύ μικρή, χωρίς ντρέσινγκ, με χρέωση στα 12 ευρώ. Ανεπίτρεπτο! Το δε ελαιόλαδο ήταν άφαντο. Όταν το ζητήσαμε, ο σερβιτόρος το έφερε σε στενόμακρο πιατάκι – το βρήκα παράξενο. Αξιοπρεπέστατο το Μαγειρευτό Κοκκινιστό Κρέας, αν και αδικαιολόγητα μικρή η ποσότητα του κρέατος, με Χωριάτικο Μακαρονάκι. Η δε σάλτσα ντομάτας του ήταν αρκετά γενναιόδωρη στη ζάχαρη.
Νόστιμο το Αρνίσιο Συκώτι και το Βοδινό Συκώτι Σχάρας. Απολαυστική η σούβλα αρνί, ικανοποιητικό το χοιρινό σουβλάκι αλλά στα αγαπημένα καλοηρκά, παραήταν χοντρή η ζύμη. Το δε Παστίτσιο δεν ικανοποίησε. Το μπακλαβαδάκι στο τέλος ήταν μέτριο, τόσο αισθητικά όσο και γευστικά.
Ήταν μια δύσκολη μέρα για το προσωπικό, όχι ότι αυτό το δικαιολογεί, αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο να τραβήξεις την προσοχή των σερβιτόρων. Όλοι μα όλοι ήταν απασχολημένοι και πηγαινοέρχονταν μέσα-έξω. Μετά από επιμονή μας, τα καταφέραμε και ο συμπαθέστατος Σάββας από την Καβάλα μάς εξυπηρέτησε.
Εκτιμάται η προσπάθεια και ο ζήλος στην εξυπηρέτηση, αλλά ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα του προσωπικού, διαφορετικά ο πελάτης θα φύγει δυσαρεστημένος. Καλό θα ήταν, επίσης, να σκορπιστούν τα τραπέζια για να υπάρχει άνεση και ηρεμία.
Πλάτανος στου Ρουσιά, Κάτω Δρυς (Τ: 24343489)
Food Diary, Περιοδικό Down Town τεύχος 897
