H άνοδος και η πτώση, το «Stranger Things», ο Johnny Depp και η παράξενη ζωή της. Η υπέροχη Winona Ryder έλυσε την κατάρα που την κρατούσε «κοιμισμένη» στα 90’s και επιστρέφει.
Από την Κάλλια Καστάνη
Όταν τη βλέπεις ξαφνικά στην οθόνη -τα ίδια τεράστια, ζεστά, καστανά μάτια, που καταλαμβάνουν το μισό της πρόσωπο, η ίδια ανησυχία, η λίγο απόκοσμη ευθραυστότητα, έστω και κάπως πολυκαιρισμένη- είναι δύσκολο να αποτινάξεις το αίσθημα πως η Winona Ryder ανήκει σε μια άλλη εποχή. Πρώτα-πρώτα έχει αλλάξει ελάχιστα – είναι λες και ήταν χτες που έπαιζε στον «Ψαλιδοχέρη» ή στον «Dracula» ή πόζαρε κάπου, ξεκαρδισμένη, αγκαλιά με τον Johnny Depp (τον δικό της Johnny, τον πρώτο εραστή, τον φίλο της) και τα tabloids τους ξεπουλούσαν ως «το πιο «καυτό» ζευγάρι των 90΄s». Κι έπειτα, είναι και ο τρόπος που ζει. Πριν από μερικούς μήνες δήλωσε στο Time, πως ακόμα έχει κάπου καταχωνιασμένες παλιές κασέτες τηλεφωνητή με σημαντικά μηνύματα και VHS με αποσπάσματα από τις αγαπημένες της συναυλίες. Χρειάστηκε, παραδέχεται, «απαράδεκτα πολύ χρόνο», για να καταλάβει πώς να τραβήξει μια selfie με το κινητό της. Δεν τουϊτάρει, δεν έχει Instagram ή Snapchat, η λέξη «followers» της φαίνεται «κάπως ανατριχιαστική». Και γενικά, το θέμα του Internet, την προβληματίζει. «Αναρωτιέμαι μερικές φορές μήπως ένα μέρος μου δεν ήθελε να κάνει παιδιά, γιατί ο κόσμος είναι τόσο τρελός. Στ’ αλήθεια, είναι αδύνατο πια να ελέγξεις τι μπορεί να δουν ή να ακούσουν τα παιδιά…».
Ευτυχώς για κείνη, αυτός ο τρελός κόσμος μοιάζει σαν να θέλει να ζήσει μαζί της, κάπου αλλού. Αυτή τη στιγμή, το πιο ισχυρό trend στο Hollywood είναι η νοσταλγία – είτε πρόκειται για sequelsείτε για «φρεσκάρισμα» και επαναλανσάρισμα παλιότερων, επιτυχημένων ταινιών. Η 44χρονη -πια- Winona Ryder «μυρίζει» νοσταλγία από πάνω μέχρι κάτω.
Πέρασε σχεδόν μια δεκαετία μισο-υποχρεωτικής, μισό-ακούσιας αποχής της από την οθόνη, μετά από κείνο το «συμβάν» με το shoplifting στα Saks, που σχεδόν «έθαψε» την καριέρα της. Σ’ αυτό το διάστημα, οι άλλοι, οι συμπρωταγωνιστές της, οι «χρυσές ελπίδες» της γενιάς της -ο Depp, o Christian Slater, o Charlie Sheen, o Ethan Hawke- προχώρησαν, γύρισαν ταινίες κι άλλες ταινίες, ανέβηκαν ψηλά. Κάποιοι «κάηκαν», τα παράτησαν, κάποιοι άλλοι τα κατάφεραν, μπήκαν στην A-list με τους πιο ακριβοπληρωμένους του Hollywood. Αλλά όχι, όχι η Winona. Eκείνη, ήταν λες και δάγκωσε το μήλο από τη λάθος πλευρά. Και μετά για χρόνια, περίμενε. Ανήμπορη, σαν κοιμισμένη πριγκίπισσα, περίμενε και περίμενε. Τι ακριβώς; Κάτι, μια ταινία, μια ευκαιρία, κάποιον ή κάτι που θα έλυνε την «κατάρα» που την κρατούσε πίσω, στα 90’s. Αυτό, τελικά ήταν το τηλεοπτικό «Stranger Things», το υπέροχο sci-fi drama του Netflix, που διαδραματίζεται στα 80’s (σ.σ. η Winona υποδύεται τη μητέρα ενός παιδιού που εξαφανίζεται). Από τα τέλη Ιουλίου, οπότε προβλήθηκε, η σειρά είναι μια «επιτυχία, άμα τη εμφανίσει» – οι κριτικοί παραληρούν, λένε πως είναι ένα «ερωτικό γράμμα» στα χρυσά classics της εποχής, τον Spielberg, το ΕΤ, το Στάσου Πλάι μου, τις Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου, χαρακτηρίζουν την ερμηνεία της Ryder «υποδειγματική». Είναι ασφαλώς ένα «μεγάλο comeback» για τη Winona ή έστω ένα μεγάλο οτιδήποτε, με δεδομένο πως αυτός είναι ο πρώτος της – σχεδόν- πρωταγωνιστικός ρόλος, εδώ και πολύ καιρό. Σίγουρα, κάτι εξαιρετικό.
ΕΝΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή της ολόκληρη ήταν μια σειρά από μικρές, «παραδοξότητες». Η Winona Laura Horowitz, γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου το 1971, σε μια φάρμα στη Μινεσότα, που στέγαζε ένα χίπικο κοινόβιο. Οι αριστεροί, διανοούμενοι γονείς της, τη βάφτισαν «Winona», από μια χαριτωμένη, γειτονική πόλη με το ίδιο όνομα. (σ.σ. το «Ryder», το οφείλει στον Mitch Ryder, τον αγαπημένο τραγουδιστή του πατέρα της). «Νονός» της, ήταν ο συγγραφέας, ψυχολόγος και «γκουρού» της LSD ψυχεδέλειας Timothy Leary. Ο κύκλος των φίλων της οικογένεια περιλάμβανε ακόμα τους ποιητές του beat movement, Allen Ginsberg και Lawrence Ferlinghetti, και τον συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας Philip K.Dick.
Ήταν ένα «ασυνήθιστο» περιβάλλον που ενέπνευσε ένα εξίσου ανορθόδοξο μεγάλωμα: ζωή στη φύση, χωρίς ηλεκτρικό, φως, ψυγείο, τηλεόραση. Πολλά βιβλία, ιστορία, φιλοσοφία, ποίηση, ογκώδη μυθιστορήματα Γάλλων κλασικών, τον αγαπημένο της «Φύλακα στη σίκαλη» του J.D. Salinger. Όταν πρωτοπήγε σχολείο, στα 10 της, στην Petaluma της Καλιφόρνια, τα άλλα παιδιά την πέρασαν για θηλυπρεπές αγόρι. Την κορόιδεψαν. Για ένα χρόνο έμεινε σπίτι και ακολούθησε διδασκαλία κατ’ οίκον. Είδε την πρώτη της ταινία σε έναν αχυρώνα που η μητέρα της είχε μετατρέψει σε αίθουσα προβολής, Μαγεύτηκε. Στα 12 της ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής στο American Conservatory Theater, του Σαν Φρανσίσκο. Πήρε τον πρώτο της ρόλο στην ταινία Lucas, πριν κλείσει τα 15 κι έπαιξε στον Σκαθαροζούμη στα 17 της. Από κει και πέρα, σχεδόν ό,τι «άγγιζε» (Ψαλιδοχέρης, Γοργόνες, Great Balls of Fire, Η εποχή της αθωότητας, Dracula, Mικρές Κυρίες, Το σπίτι των πνευμάτων κ.α.) γινόταν cult ή ζύγιζε «χρυσάφι» στο box office. O κόσμος τη λάτρευε, οι κριτικοί το ίδιο, οι σκηνοθέτες (ο Tim Burton, o Martin Scorsese, o Francis Ford Coppola, oJ im Jarmusch, o Woody Allen κ.α.) γοητεύονταν από το εξωτικά αθώο, άπιαστο, σκοτεινό «υλικό» της, αγωνίζονταν για να την έχουν στο καστ τους. Ήταν υποψήφια δύο φορές για Όσκαρ, κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα. Και, φυσικά, υπήρχε και ο Johnny.
WINONA FOREVER
Η Winona Ryder και ο Johnny Depp, πρωτοσυναντήθηκαν το 1989, στη Νέα Υόρκη, στην πρεμιέρα της ταινίας «Great Balls of Fire». Ερωτεύτηκαν σχεδόν ακαριαία. Δύο μήνες αργότερα βγήκαν το πρώτο τους ραντεβού. Εκείνη δεν είχε κλείσει ακόμα τα 18, ήταν ένα γλυκό παιδί. Εκείνος στα 26 του, ήταν ένας ανερχόμενος σταρ- διαπλανητικός γόης. Ήδη παντρεμένος και χωρισμένος μια φορά, ατίθασος, αληθινό party animal. Αρραβωνιάστηκαν πριν κλείσει χρόνος από τη γνωριμία τους κι έζησαν ένα tabloid ρομάντζο, νεανικό και μεγαλειώδες. Με χιλιάδες φλας, εξώφυλλα, φωτογραφίες. Με επικές δηλώσεις («Ο έρωτάς μου για κείνη δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχω ζήσει στο παρελθόν – την αγαπώ περισσότερο από ότιδήποτε άλλο στον κόσμο» ή «Όταν γνώρισα τον Johnny ήμουν παρθένα – εκείνος το άλλαξε αυτό. Ήταν ο πρώτος μου σε όλα, το πρώτο μου φιλί, ο πρώτος μου αληθινός φίλος, ο πρώτος μου αρραβωνιαστικός, ο πρώτος μου εραστής»), με τατουάζ- υποσχέσεις (σ.σ. «Winona for ever» στο μπράτσο του), με καυγάδες, κλάματα, χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Το «για πάντα» τους κράτησε ακριβώς τέσσερα χρόνια.
Χώρισαν το 1993. Ο Johnny άλλαξε το τατουάζ του σε «Wino for ever». Κι αρραβωνιάστηκε πάλι, χώρισε, έκανε παιδιά, παντρεύτηκε, χώρισε. Εκείνη έκανε δεσμούς – τίποτα πολύ σοβαρό. Όχι γάμους και παιδιά. Πρόσφατα, όταν κλήθηκε από το Τime να σχολιάσει την κόντρα διαζυγίου Johnny Depp-Amber Heard, η Wino έκανε στον Johnny, ακόμα ένα δώρο: «Ποτέ, μα ποτέ, δεν υπήρξε εχθρικός απέναντι μου. Δεν με κακοποίησε με κανέναν τρόπο. Ποτέ. Ο Johnny που γνώρισα είναι ένας καλός, αξιαγάπητος άνθρωπος, ένας άντρας που φροντίζει και προστατεύει τους ανθρώπους που αγαπά. Με πονάνε όλα όσα λέγονται γιατί δεν ταιριάζουν με τον Johnny που γνώρισα. (…) Ναι, η σχέση μου μαζί του ήταν πάρα πολλά χρόνια πριν. Ήταν, όμως, μια σχέση τεσσάρων χρόνων, ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη. Φανταστείτε να ακούς τέτοια πράγματα για κάποιον που έχει παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή σου. Είναι σοκαριστικό και αδιανόητο».
Το ίδιο αδιανόητο της ήταν εκείνο το -παραλίγο- «για πάντα», δυο δεκαετίες πριν. Της πήρε χρόνο, της πήρε πολλή δουλειά για να ξεχάσει. Και όλοι γνωρίζουν τι έγινε μετά: την εξάντληση, την πίεση, τις κακές αποφάσεις. Τις χαμένες ευκαιρίες (σ.σ. είναι αλήθεια πως η Gwyneth της πήρε μέσα από τα χέρια το ρόλο της Viola στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ»; Δεν το επιβεβαιώνει…), τις διαψεύσεις. Την κατάθλιψη, τις αϋπνίες. Κι έπειτα, τον Δεκέμβριο του 2001, την ημέρα που συνελήφθη στο Saks Fifth Avenue του Μπέβερλι Χιλς, με την τσάντα της γεμάτη ρούχα, εσώρουχα και αξεσουάρ από το κατάστημα, αξίας 5.500 δολαρίων. Όλα κλεμμένα. Και μια σύριγγα κι έναν τόνο αναλγητικά, oxycodone, diazepam, Vicodin. Στη δίκη που ακολούθησε, καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση με αναστολή, για διακεκριμένη κλοπή. Υποχρεώθηκε να καταβάλει 10.000 δολάρια σε πρόστιμα και αποζημιώσεις και να προσφέρει 480 ώρες κοινωνική εργασία. Το δικαστήριο της συνέστησε να αναζητήσει ψυχολογική βοήθεια για τον εθισμό της,
Η πραγματική «ποινή», όμως, ήταν άλλη: ο διασυρμός. Καθώς οι φωτογραφίες της από τις κάμερες ασφαλείας του Saks έκαναν τον γύρο του κόσμου η Ryderη «γλυκιά αγαπημένη της Αμερικής», έγινε μέσα σε μια νύχτα μια «μισότρελη, εκκεντρική διάσημη». Το όνομα, η καριέρα της κατέρρευσαν σε μια νύχτα, ο Τύπος την έκοβε κομματάκια, τα studios δεν την ασφάλιζαν, δεν μπορούσε να δουλέψει. Δεν είπε τίποτα, δεν εξέδωσε καμία δήλωση, δεν διαμαρτυρήθηκε – άλλωστε, δεν είχε την αίσθηση πως είχε βλάψει άλλον από τον εαυτό της. Επέστρεψε στο Σαν Φρανσίσκο, στο πατρικό της, αποφάσισε «πολύ συνειδητά» να απέχει από το σινεμά, Επέστρεψε, σταδιακά, με μικρούς ρόλους – αναλαμπές του ταλέντου της. Χρόνια αργότερα, σε μια συνέντευξή της στην αμερικάνικη Vogue επιχείρησε να διαλύσει την «παρεξήγηση»:
«Δυο μήνες πριν απ’ αυτό το περιστατικό είχα σπάσει το χέρι μου σε δύο σημεία και ο γιατρός μου -ένας «τρελογιατρός»- μου είχε δώσει παυσίπονα. Έπαιρνα μεγάλες δόσεις – στην αρχή, για να μην πονάω. Και μετά έρχεται μια περίεργη στιγμή που δεν ξέρεις πια αν πονάς, αλλά συνεχίζεις να τα παίρνεις. Τα χάπια με είχαν επηρεάσει πολύ. Έκανα πράγματα μηχανικά μερικές φορές…».
Λέει αλήθεια, λέει ψέματα; Ποιος νοιάζεται; Με το ακριβό «εισιτήριο» της «μετανιωμένης αμαρτωλής» στα χέρια η Winona είναι έτοιμη να επιστρέψει στον «αφρό» – όχι πια σαν «οργισμένη έφηβη» μιας Generation X, αλλά σαν γυναίκα. Ώριμη, ευαίσθητη, κατεστραμμένη, αναγεννημένη. Μια γυναίκα που επιβίωσε…
