Ξυπόλυτη στα ελληνικά νησιά, με καφτάνια να ανεμίζουν στο Ντουμπάι, με ψηλοτάκουνες γόβες στα πεζοδρόμια της Νέας Υόρκης, με τις παλάμες βαμμένες από χέννα στις αγορές της Ινδίας, τυλιγμένη με μπουρνούζι σε ένα spa στο Λονδίνο… Η Ramona Filip, ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα πρόσωπα, δείχνει μια καινούρια πλευρά της: αυτή της ταξιδιώτισσας. Ανοίγει το άλμπουμ της και μιλά για τις εμπειρίες που κουβαλά από κάθε γωνιά της γης.
Από την Τώνια Σταυρινού
«Ανοίγουν τα μάτια, το μυαλό και το πνεύμα. Γνωρίζεις άλλους πολιτισμούς, κουλτούρες, αλλά πάνω απ’ όλα ανθρώπους»… Τα ταξίδια είναι κινητήριος δύναμη και καύσιμο για τη δημιουργικότητα και την έμπνευση. Η Ramona Filip ταξιδεύει παντού, μόνη, με τα παιδιά, με τον σύντροφο, με φίλες, με συνεργάτες, ρουφώντας εικόνες, εμπειρίες, μυρωδιές και έμπνευση από κάθε γωνιά της γης. «Θα έλεγα πως το πιο σημαντικό σε ένα ταξίδι είναι η επιστροφή» λέει. «Μόνο όταν επιστρέφεις καταλαβαίνεις τι άνθρωπο σε έχει κάνει το ταξίδι. Τις πιο πολλές φορές, πιο πλούσιο και με έντονη αίσθηση ευγνωμοσύνης για όσα βίωσες, για όσα σου πρόσφερε, για όσα ήδη έχεις στη ζωή σου».
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου προορισμοί;
Σίγουρα οι εξωτικοί προορισμοί μου έχουν προσφέρει πολλά. Ο τρόπος ζωής των ανθρώπων στην Ινδία, παραδείγματος χάρη, που είναι τόσο διαφορετικός από τις δυτικές νοοτροπίες, σε κάνει να θέλεις να βυθιστείς στην κουλτούρα τους, να μάθεις, να βιώσεις κάτι πρωτόγνωρο. Γι’ αυτό και το ταξίδι μου στην Ινδία αποτελεί για μένα μια εμπειρία αξέχαστη. Οι βεδουίνοι στην έρημο με συναρπάζουν. Η ελευθερία τους, η απλότητα, η αυθεντικότητά τους, με κάνει να θέλω να γίνω ένα μ’ αυτούς. Για λίγο όμως! (γέλια). Αλλά και οι ρυθμοί της Νέας Υόρκης, οι ουρανοξύστες, το μεγαλείο της, για εντελώς διαφορετικούς λόγους, είναι εξίσου συναρπαστικοί. Οι νύχτες του καλοκαιριού πάνω σε ένα κότερο στις θάλασσες της Ελλάδας, κάτω από τον έναστρο ουρανό, είναι μια εμπειρία στην οποία θέλω να επιστρέφω ξανά και ξανά. Βλέπεις, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσεις τα ταξίδια και τους προορισμούς σε αγαπημένους και μη. Το κάθε ένα έχει τις δικές τους μοναδικές αναμνήσεις. Ακόμα και όταν επισκέπτομαι έναν τόπο για δεύτερη ή τρίτη φορά, ψάχνω πάντα κάτι καινούριο να βρω.
Τι σου αρέσει να κάνεις όταν ταξιδεύεις;
Αν μπορούσα, θα ήθελα να τα κάνω όλα! Να χάνομαι στους δρόμους, να μιλάω με τους ανθρώπους, να επισκέπτομαι μουσεία και αρχιτεκτονικά μνημεία, να γεύομαι νέες γεύσεις, να κάνω ψώνια και να ανακαλύπτω μικρούς ή μεγάλους «θησαυρούς», να ξεκουράζομαι. Αυτό το τελευταίο πάντως, σπάνια συμβαίνει. Άλλες φορές τα ταξίδια είναι σύντομα, κυρίως λόγω δουλειάς, αλλά κι αυτά έχουν την αξία τους. Πολλές φορές ανακαλύπτεις κάτι απρόσμενο, εμπειρίες-έκπληξη, όπως μου αρέσει να τις λέω. Σίγουρα, όταν ταξιδεύουμε οικογενειακώς, το πρόγραμμα είναι γεμάτο με μέρη που είναι απαραίτητο να επισκεφτούμε, για να δουν και να μαθαίνουν τα παιδιά.
Έχετε μεταδώσει στα παιδιά σας αυτή την ανάγκη να ρουφήξουν τον κόσμο με τα μάτια τους;
Νομίζω στο μέγιστο! Πολλές φορές έρχονται τα ίδια να μας υπενθυμίσουν πως είναι καιρός να πάμε ένα ταξιδάκι μαζί. Το επιζητούν τόσο για τις εμπειρίες του ταξιδιού, όσο και για τον χρόνο και το πολύτιμο δέσιμο που φέρνει μεταξύ μας το ταξίδι. Και φυσικά, όταν βλέπεις έναν τόπο μέσα από τα μάτια και την περιέργεια των παιδιών, είναι σαν να σου κάνουν δώρο τον κόσμο ξανά από την αρχή.
Σου αρέσει να ταξιδεύεις εντελώς μόνη;
Φυσικά! Αυτό συμβαίνει συχνά λόγω δουλειάς. Μπορώ να πω πως είναι ίσως και τα πιο σημαντικά τα ταξίδια αυτά που κάνω μόνη μου. Μου δίνουν την ευκαιρία να ανασυγκροτηθώ. Ψάχνω σε κάθε ταξίδι την ανακάλυψη και την αυτοανακάλυψη.
Θα έλεγες πως είσαι περιπετειώδες πνεύμα;
Ίσως με ενδιαφέρει περισσότερο η ανακάλυψη παρά η περιπέτεια. Θα έλεγα πως ήμουν και θα παραμείνω περίεργη. Νομίζω η περιέργεια είναι ένα δώρο που σε σπρώχνει να επιζητάς συνεχώς κάτι καινούριο. Μπορεί στο δρόμο για την ανακάλυψη να ζήσεις και την περιπέτεια, αλλά αυτό για μένα δεν είναι το ζητούμενο.
Πώς έχουν περάσει μέσα στη δουλειά σου, στα ρούχα που σχεδιάζεις, όλες αυτές οι εμπειρίες;
Κάποιες φορές είναι τα χρώματα, άλλες φορές οι γραμμές και το ύφος. Πάντα βρίσκω στοιχεία που με εμπνέουν στα ταξίδια μου. Το στυλ της Grace Kelly, ας πούμε, με ιντριγκάρει ιδιαίτερα. Θα βρείτε πολλές αναφορές στις συλλογές μου από θηλυκά φορέματα με διαχρονικό ύφος. Το ίδιο και η αρχαία Ελλάδα. Πολλές γραμμές από τα βραδινά μου έχουν εμπνευστεί από δωρικές σιλουέτες, αρχαιοελληνικές πτυχώσεις, Ελληνίδες θεές. Από την άλλη, η ανεμελιά των ελληνικών νησιών μεταφράστηκε σε ανάλαφρα, ευκολοφόρετα ρούχα για το καλοκαίρι, γεγονός που με ώθησε να εισαγάγω για πρώτη φορά στις συλλογές μου και τα δροσερά βαμβακερά υφάσματα. Στην Ινδία επίσης ανακάλυψα έναν πραγματικό θησαυρό! Κομμάτια από παλιές, κεντητές, παραδοσιακές ενδυμασίες, όλο χρώματα και χάντρες, τα οποία επαναχρησιμοποίησα δημιουργώντας μια εξαιρετική συλλογή από καλοκαιρινές μπλούζες πέρυσι. Στο lifestyle των Νεοϋορκέζων με σαγήνευσε η ευκολία με την οποία ανατρέπουν το ύφος σε μια πρωινή ενδυμασία αλλάζοντας απλά τα παπούτσια και τα αξεσουάρ, μετατρέποντας έτσι το look σε βραδινό. Αυτό με έκανε να σχεδιάζω τα ρούχα μου με μια πιο πολυχρηστική προσέγγιση.
Όταν ταξιδεύεις κουβαλάς πολλές αποσκευές, ή προτιμάς να παίρνεις ελάχιστα;
Ωχ! Μεγάλη ιστορία οι αποσκευές! Μου αρέσει η μόδα και ασχολούμαι μ’ αυτή, αυτό δεν χρειάζεται επιβεβαίωση. Θα ήταν λοιπόν αταίριαστο για μένα να μην είμαι κατάλληλα ντυμένη ανάλογα με τον κάθε προορισμό και σίγουρα θέλω να είμαι έτοιμη για παν ενδεχόμενο. Αλλά, επειδή είμαι επίσης προγραμματισμένη και οργανωμένη, υπολογίζω και έχω από πριν μια ιδέα για το τι θα φορέσω και πού, το ύφος και τη διάθεση των συνόλων. Έχει σημασία να είμαι άνετη, αλλά και στυλάτη, είτε βρίσκομαι στο Παρίσι, είτε στην έρημο. Το πακετάρισμα είναι και μια ωραία διαδικασία που σε βάζει στη διάθεση του ταξιδιού. Τώρα αν καταλήγουν να είναι πολλές ή λίγες οι αποσκευές στο τέλος, ας μην το αναλύσουμε άλλο!
Ποια πράγματα δεν λείπουν από τη βαλίτσα σου;
Πρώτα τα καλλυντικά, ένα μικρό κουτί πρώτων βοηθειών και τα πιο άνετά μου παπούτσια. Ακολούθως το πρόγραμμα του ταξιδιού, για το οποίο αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο από πριν ερευνώντας και μελετώντας τον προορισμό. Γενικά μ’ αρέσει να έχω μαζί μου στο ταξίδι όλα όσα χρειάζομαι και δεν βασίζομαι καθόλου σε αγορές πανικού.
Ποιο ταξίδι ανυπομονείς να κάνεις;
Θέλω πολύ να επισκεφτώ τη Νότιο Αφρική.
Είσαι ο τύπος που κοιμάται στο αεροπλάνο, που δουλεύει, διαβάζει, βλέπει ταινίες;
Λίγο απ’ όλα, αλλά κυρίως κοιμάμαι. Επειδή δουλεύω μανιωδώς μέχρι την τελευταία στιγμή πριν φύγω, ώστε να αφήσω τα πάντα σε τάξη, συνήθως καταρρέω με το που πατώ το πόδι μου στο αεροπλάνο.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέσο;
Με βεβαιότητα θα έλεγα το πιο γρήγορο και άμεσο, άρα το αεροπλάνο μάλλον. Αλλά, μια κρουαζιέρα στη Γάλλο-Ιταλική Ριβιέρα απαιτεί κρουαζιερόπλοιο, άρα τα δεδομένα αλλάζουν ανάλογα με το πού και το πώς. Και σίγουρα θα απολάμβανα μια βόλτα με ποδήλατο ανάμεσα στους αμπελώνες της Τοσκάνης.
Τι αφήνεις πίσω σου φεύγοντας από ένα μέρος;
Τίποτα απολύτως! Τα παίρνω όλα μαζί μου. Εικόνες, σκέψεις, γεύσεις, μυρωδιές, εμπειρίες, αναμνήσεις, όλα στη βαλίτσα μου. Τη βαλίτσα εύχομαι μην ξεχάσω μόνο! Αυτή που σίγουρα αφήνω πάντα πίσω όταν ταξιδεύω είναι η Ραμόνα που τρέχει κι αγχώνεται στην καθημερινότητά της. Αυτή πάει διακοπές αλλού!
Ποιο ήταν το πρώτο ταξίδι της ζωής σου;
Το πρώτο μου ταξίδι εκτός χώρας ήταν σε ένα μικρό χωριό της Νοτίου Εύβοιας, το Μαρμάρι, όπου είχα πάει με τον πατέρα μου, καλεσμένη από δικούς του φίλους. Ήταν σαν να βρήκα τον παράδεισο πάνω στη γη! Όλα ήταν καινούρια, όλα ήταν διαφορετικά. Οι γεύσεις, τα χρώματα, η απεραντοσύνη της θάλασσας, ο ήλιος… Εκεί δοκίμασα για πρώτη φορά χταπόδι και καλαμάρι, ολόφρεσκα από τη θάλασσα. Θυμάμαι πως κάθε πρωί ξυπνούσαμε και κατεβαίναμε να μαζέψουμε αχινούς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα πρωινά, ούτε τα ηλιοβασιλέματα. Εκείνο το ταξίδι μου χάρισε φίλους, μου άνοιξε τα μάτια και ξύπνησε την περιέργειά μου. Τότε αγάπησα τα ταξίδια και την Ελλάδα.
Το ταξίδι σου προς την Κύπρο πώς ήταν; Και πώς ήταν η προσαρμογή εδώ;
Όταν πρωτοήρθα ήμουν πολύ νέα, είχα αυτοπεποίθηση και ήμουν πεισματάρα. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω αλλάξει και τόσο! (γέλια) Ήμουν σε ένα νέο τόπο, με νέους ανθρώπους, με άλλη νοοτροπία από αυτή που είχα συνηθίσει και έπρεπε να βρω τρόπο να προσαρμοστώ, να μάθω, να με μάθουν. Εξάλλου, είχα δυνατό κίνητρο. Έπρεπε να κάνω την κατάσταση να δουλέψει για χάρη του άντρα που αγαπούσα και που ακολούθησα ρισκάροντας ένα νέο ξεκίνημα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τα κατάφερα. Και, δεν θέλω να το περηφανευτώ, αλλά έμαθα τη γλώσσα αρκετά γρήγορα. Ίσως οι άλλοι να με έβλεπαν πιο πολύ σαν «ξένη» απ’ όσο εγώ τον εαυτό μου. Σήμερα αισθάνομαι απλά πως είμαι σπίτι μου.
Όταν ζεις μακριά από τον τόπο που γεννήθηκες αισθάνεσαι πάντα ένα κομμάτι σου να λείπει;
Σου λείπει, ναι, αλλά κουβαλάς μέσα σου τον τόπο που γεννήθηκες και τους δικούς σου ανθρώπους. Είναι μέρος του είναι σου. Έχω πάντα την έγνοια της μητέρας μου και εκείνη τη δική μου. Είναι όμως τόσο εύκολη η επικοινωνία σήμερα… Και το να βρεθείς από τον ένα τόπο στον άλλο είναι θέμα ωρών. Άρα, όλα είναι σχετικά.
Σε ποιο σημείο του πλανήτη θα ήθελες να ζεις ιδανικά;
E λοιπόν, είτε το πιστεύεις είτε όχι, δεν θα ήθελα να ζω πουθενά αλλού. Απ’ όλα τα μέρη που έχω επισκεφτεί διαλέγω την Κύπρο. Τι να σου πω, ίσως δεν έχω ανακαλύψει ακόμα το τέλειο μέρος.
Ελληνικά νησιά: Σε μερικά απομακρυσμένα νησιά, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει και αυτό κρύβει μια ακαταμάχητη γοητεία. Ο συνδυασμός δε του ελληνικού φωτός με το μπλε της θάλασσας, τα γραφικά γαλανόλευκα σπίτια και το ταπεραμέντο των νησιωτών σε αναγκάζουν να χαλαρώσεις και να καλοπεράσεις θες δεν θες.
Νέα Υόρκη: Οι ρυθμοί της πόλης απλά δεν υπάρχουν. Το πόσο συγκεντρωμένοι είναι στους στόχους τους οι άνθρωποί της, είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν συναντάς πουθενά αλλού, όπως επίσης και το πώς κάθε τι μετριέται και μεταφράζεται σε αριθμούς! Συνάμα όμως είναι μεγαλειώδες το αίσθημα που σου προσφέρει, όπως και η ίδια η πόλη. Είναι αναρίθμητες οι επιλογές lifestyle που βρίσκει κανείς και το κράμα πολιτισμών, ανθρώπων και εθνικοτήτων είναι πραγματικά μοναδικό.
Ινδίες: Όλα είναι χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις… Από τον τρόπο που ντύνονται οι γυναίκες, τα πολύχρωμα σάρι, οι αγορές με τα υφάσματα, τα χαλιά, τα μπαχαρικά, η αρχιτεκτονική τους… όλα είναι χρώματα.
Ντουμπάι: Το Ντουμπάι μου θυμίζει αυτό που λένε «Πολλοί μπορούν να χτίσουν σπίτι, λίγοι όμως μπορούν να φτιάξουν σπιτικό». Η πολυτέλεια σε όλο της το μεγαλείο! Ωστόσο, εμένα με συναρπάζουν τα συναισθήματα που μου ξυπνά η έρημος. Η απεραντοσύνη της με προκαλεί να περιπλανηθώ και αυτό το αίσθημα μόνο ελευθερία σημαίνει.
