Μια από τις καλύτερες στιγμές αυτής της δουλειάς, είναι να ανακαλύπτεις ότι οι άνθρωποι που θαυμάζεις για το ταλέντο τους, είναι και πολύ ωραίοι τύποι. Ο Φώτης Καράλης, μιλάει για τις δυο νέες του παραστάσεις, τον νέο μεγάλο του έρωτα και την κάθαρση που αναμένει στο θέατρο μετά τις αποκαλύψεις για σεξουαλική παρενόχληση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ
Μίλησέ μας λίγο για αυτή την περίοδο στη ζωή σου. Πού και πώς σε βρίσκει η επανεκκίνηση των θεάτρων;
Στο καλύτερο σημείο ή έτσι νιώθω τουλάχιστον, παρόλο που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω φυσικά την κατάσταση που βρισκόμαστε ως επανεκκίνηση, αλλά περισσότερο ως μια μεγάλη παύση από αυτό που νομίζαμε ως τώρα ως φυσιολογική ζωή. Αυτή την περίοδο λοιπόν, βρίσκομαι μέσα στις πρόβες για την πρεμιέρα στις 20 Μαρτίου της παράστασης «Brandon» που σκηνοθετεί η Μαρίνα Βρόντη στην ΕΘΑΛ αλλά και για την πρεμιέρα στις 16 Απριλίου της παράστασης «Σκοτεινή πέτρα» που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κυριάκου στο Συνεργείο. Άρα, πρόβες ατελείωτες.
Σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο ποιες επιπτώσεις είχε σε σένα η προηγούμενη περίοδος της αδράνειας;
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί δεν έχω επηρεαστεί πολύ από την πανδημία. Και οι δυο τομείς, επαγγελματικός και προσωπικός, έχουν προχωρήσει αρκετά δυναμικά. Κι αν υπήρξαν μερικές εβδομάδες στασιμότητας, αυτές με έκαναν να θέλω με ακόμα περισσότερο ζήλο και πυγμή να βγω δυνατότερος και δυναμικότερος, γιατί είχα την ευκαιρία να ανασυγκροτηθώ και να επαναπροσδιορίσω τους στόχους και τις επιλογές μου.
Ως ηθοποιός πώς σε κάνει να αισθάνεσαι το γεγονός ότι η πανδημία έπληξε αλύπητα τον χώρο της τέχνης;
Φόβο. Και για όποιον δεν το γνωρίζει, ας το μάθει τώρα. Το επάγγελμά μας έχει τον εξής συνεχή τρόμο: «Ποια θα είναι η επόμενή μου δουλειά»; Ψάχνουμε πάντα τι θα κάνουμε μετά, ποια θα είναι η επόμενή μας πρόβα ή το επόμενό μας γύρισμα. Και μόλις το βρούμε και περάσουμε ευχάριστα μερικές εβδομάδες μετά ξαναμπαίνουμε στον ίδιο τρόμο. Τώρα, αν σε όλο αυτό προσθέσεις τον παράγοντα «πανδημία», τότε έχουμε ένα σενάριο που δεν έχει ούτε το μέλλον ούτε το παρόν τακτοποιημένο. Ο χώρος της τέχνης πεινά και πονά.
Και καταγγέλλει…
Σε μένα η ιδέα ότι πολλοί συνάδελφοι έχουν βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις μού προκαλεί οργή και αηδία, παρόλο που προσωπικά καμία από τις καταγγελίες δεν με συντάραξε, διότι είναι ειδήσεις που ψιθυρίζονται εδώ και χρόνια στον χώρο μας. Οι περισσότεροι ηθοποιοί θα σου πουν ότι όλα αυτά ήταν λίγο-πολύ γνωστά. Από την άλλη, ακούγοντας όλες αυτές τις αποκαλυπτικές δηλώσεις, δεν μπορώ παρά να νιώθω ευλογία που το επάγγελμά μας καθαγιάζεται κατά έναν περίεργο τρόπο. Πολλοί θεωρούσαν τη θέση τους ακλόνητη. Πολλοί πίστευαν στην παντοδυναμία τους. Τώρα ήρθε ο καιρός να εκπέσουν από το βάθρο τους και ο κόσμος να δει και να μάθει τι κρυβόταν για χρόνια πίσω από την αυλαία. Θέλω πολύ να ζήσω αυτό το μεγάλο «μπαμ», όχι γιατί θέλω να μάθω τον πόνο και τις ψυχικές φθορές των συναδέλφων μου, αλλά γιατί θέλω επιτέλους να ξεβρομίσουμε από τον βόθρο των ανίερων τεράτων.
Ο ίδιος έχει τύχει να βρίσκεσαι σε περιβάλλον που να συμβαίνουν φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας και τοξικού κλίματος;
Σε καμία από τις συνεργασίες μου δεν είδα ποτέ τοξική συμπεριφορά, όμως έχει συμβεί να ζήσω έντονες στιγμές με φωνές και διαπληκτισμούς από ανθρώπους που ήθελαν απλά να πάει η δουλειά όσο καλύτερα γίνεται και που μετά την παράσταση βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι να τρώνε σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα. Στη δουλειά μας συμβαίνει πράγματι κάποιες στιγμές να είμαστε έντονοι. Αυτό όταν είναι σε λογικά πλαίσια είναι θεμιτό.
Για έναν ηθοποιό η διαχείριση της αποτυχίας ή της επιτυχίας είναι πιο δύσκολη;
Της αποτυχίας νομίζω. Περισσότερο για να μην σε πάρει από κάτω. Για να μην χάσεις την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου. Την επιτυχία, αν είσαι συνετός, συγκρατημένος, ευγενικός και λίγο ταπεινός, θα τη διαχειριστείς εύκολα. Αντίθετα, η αποτυχία χρειάζεται τεράστια εμπιστοσύνη στην ύπαρξή σου. Όχι μόνο στο ταλέντο σου και στα εκφραστικά σου μέσα αλλά και στην ίδια σου τη ζωή, γιατί αλλιώς βρίσκει τρόπο να τρυπώνει στις καλά κρυμμένες αδυναμίες και στους φόβους σου. Και να σε παρασύρει.
Νιώθεις τυχερός για όσα ήρθαν μέχρι στιγμής στα επαγγελματικά σου;
Ευλογημένος. Πραγματικά. Έχω υπάρξει πρωταγωνιστής του Μιχάλη Κακογιάννη, έχω δουλέψει με τόσο όμορφους ανθρώπους, έχω ταξιδέψει την Ευρώπη με παράσταση, έχω γνωρίσει τον κυπριακό θεατρικό και τηλεοπτικό κόσμο και νιώθω ότι είναι ακόμα η αρχή.
Η εξωτερική σου εμφάνιση βοήθησε στο να ανοιχτούν πόρτες;
Φυσικά. Δεν νομίζω ότι δεν έχει παίξει κανένα ρόλο η εμφάνισή μου. Ευτυχώς, όμως, με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνω ότι δεν είναι μόνο αυτό. Αποκτώ τη σιγουριά ότι δεν είναι μόνο το ότι είμαι όμορφος, ίσως, άλλα ότι έχω να πω και κάτι σε αυτή τη δουλειά. Αυτός ήταν και ένας από τους καλά κρυμμένους μου φόβους. Ευτυχώς βρήκα ανθρώπους που μου είπαν «Τα λες. Ωραία.» και είχα την τόλμη να τους πιστέψω.
Ο κόσμος σε αναγνωρίζει στον δρόμο;
Ναι και είναι υπέροχο. Σήμερα βγάζοντας βόλτα τον Stanley, τον σκύλο μου, στη γειτονιά, μια κυρία βγήκε από το αμάξι της και μου είπε «Ήμουν σίγουρη ότι είσαι εσύ. Τώρα έλεγα στον γιο μου ότι είσαι ο αγαπημένος μου ηθοποιός που βλέπω κάθε βραδύ». Μου έδωσε την ευλογία και την ευχή της να κάνω μεγαλύτερα πράγματα σύντομα. Και το πιο ωραίο είναι ότι τώρα νιώθω έτοιμος να κάνω κι άλλα. Μου δίνουν δύναμη και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου στιγμές σαν και αυτή.
Και ποιο ήταν το σχόλιο που σε έφερε σε αμηχανία;
«Πώς φιλάει η μητριά σου;». Αυτό ήταν το χειρότερο. Περισσότερο γιατί δεν ξέρω πώς να απαντήσω. Οι επίμαχες σκηνές είναι αμήχανες από τη φύση τους για μας, άρα φαντάσου πώς είναι το να σε ρωτάνε για αυτές…
Σήμερα ζεις ήδη τέσσερα χρόνια στην Κύπρο. Με ποια αφορμή είχες κατέβει τότε;
Με την ελπίδα κατέβηκα. Είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει επιτέλους να τολμήσω να κάνω το επόμενο βήμα. Να τολμήσω, για δεύτερη φορά, να ξεκινήσω από το μηδέν. Να βρω δουλειά, σπίτι, φίλους. Γενικά είμαι άκρως παρορμητικός, άλλα αν μου το ζήταγες τώρα μπορεί να το σκεφτόμουν περισσότερο. Δεν κάνω με την ίδια ευκολία τόσο μεγάλα βήματα. Μεγαλώνοντας ίσως αποζητώ μια σταθερότητα. Θέλω να αποκαλέσω έναν τόπο «σπίτι μου».
Αυτό το νιώθεις εδώ;
Ναι, γιατί εξαρχής δεν ήρθα στην Κύπρο για καμία αρπαχτή. Ήρθα για να μείνω. Και το πάλεψα πολύ στην αρχή. Όταν περνάνε μέρες που δεν βλέπεις τρόπο να επιβιώσεις και τελικά καταφέρνεις όχι μόνο να ζήσεις αλλά να φτιάξεις και μια άνετη και όμορφη ζωή, δεν τα παρατάς τόσο εύκολα. Είμαι ευγνώμων για όσα μου προσφέρει αυτός ο τόπος και θα εξακολουθήσω να του δίνω και να μου δίνει.
Στη Λεμεσό πώς αποφάσισες να μετακομίσεις;
Από μια συγκυρία ευχάριστων στιγμών. Όταν η δουλειά σου συνδυάζεται με έναν ανεπάντεχο έρωτα δεν χρειάζεσαι, ελπίζω, τίποτα άλλο. Αποφάσισα ότι θα δοκιμάσω αυτή την υπέροχη πόλη με όλα τα καλά που έχει να προσφέρει. Για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής η πόλη αυτή, για κάποιο λόγο, μου ταιριάζει περισσότερο. Αγαπώ τον τρόπο που είναι δομημένη, το ότι μπορώ να βλέπω τη θάλασσα, ακόμα και από το μπαλκόνι μου, τους ανθρώπους που είναι λίγο πιο ανοιχτοί στα συναισθήματά τους, την παλιά πόλη και τα σοκάκια της όσο και τα μεγάλα και εντυπωσιακά καινούργια κτήρια που αναδύονται με τον καιρό. Ήταν έρωτας κεραυνοβόλος.
Θα σκεφτόσουν κάποια στιγμή να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Έχω κάνει αυτή τη σκέψη το καλοκαίρι που μας πέρασε, γιατί θεώρησα ότι ίσως ήταν στιγμή να επιστρέψω. Ευτυχώς τελικά προτίμησα να μείνω και σε αυτήν την απόφαση νομίζω με βοήθησε και ο καινούριος μου ρόλος στο «Μυστικό της πεταλούδας» αλλά και οι προτάσεις που είχα για θέατρο. Ίσως περισσότερο από οτιδήποτε να με βοήθησε και το ότι μετά από πολύ καιρό νιώθω και πάλι τρελά ερωτευμένος.
Πώς ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος;
Όταν χαμογελάω σαν χαζός για τα πιο μικρά πράγματα. Όταν μια μυρωδιά, μπορεί να με αναστατώσει. Όταν το μυαλό μου δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Όταν νιώθω μόνος, αν δεν έχουμε βρεθεί για 24 ώρες. Όταν κοιτάω φωτογραφίες και σκέφτομαι. Όταν διαβάζω έναν ερωτευμένο ρόλο και λέω τα λόγια πιο πειστικά. Όταν μια καλημέρα μού φτιάχνει το κέφι.
Τι θα έκανες και τι δεν θα έκανες ποτέ για έναν έρωτα;
Έχω κάνει τόσα πολλά, που δεν βρίσκω πια όρια. Κάποτε απέρριψα υποτροφία για έναν έρωτα. Φυσικά ήρθα στα λογικά μου και ταπεινά τη ζήτησα πίσω. Ευτυχώς δεχτήκανε, αλλιώς δεν θα πήγαινα ποτέ να ζήσω στο Λονδίνο. Ακόμα και για αυτό, όμως, χαίρομαι που έγινε έτσι. Έμαθα να ζητάω συγνώμη και να διεκδικώ αυτό που θέλω.
Πώς χωρίζεις;
Συνηθώς το κάνω απότομα και αποφασιστικά. Δεν αντέχω τα πράγματα όταν σέρνονται και δεν προχωράνε. Και δεν θέλω να βάζω μια σχέση σε μια κατάσταση άρρωστη και αδύναμη. Αν είμαι βέβαιος ότι κάτι έχει φτάσει πραγματικά στο τέρμα, ξέρω να τραβάω απότομα την πρίζα.
Έχεις έναν αρκετά ενεργό λογαριασμό στα social media. Είναι για σένα ένα εργαλείο δουλειάς ή μια καθαρά προσωπική ανάγκη;
Είναι μια απασχόληση περισσότερο. Μου αρέσει πάρα πολύ να συζητώ με κόσμο και ταυτόχρονα να μιλάω για τη δουλειά μου. Τα social media προσφέρουν αυτήν την ευκαιρία.
Το φλερτ παίζει στα social;
Guilty. Το έχω κάνει ναι και μου αρέσει πολύ. Αλλά το φλερτ για μένα είναι έκφραση ζωής. Είναι μαγικό να βλέπεις σπίθες στην οθόνη σου και να τις ανταποδίδεις εκεί που νιώθεις ότι αξίζουν. Πάντα, φυσικά, στα επιτρεπτά όρια. Ό,τι χυδαίο, το προσπερνάω, ασυζητητί.
Τι δεν θα αναρτούσες ποτέ σε ΜΚΔ;
Τις πολύ προσωπικές μου στιγμές. Αυτές θέλω να τις μοιράζομαι με αυτούς που επιλέγω εγώ.
Είσαι κατά γενική ομολογία η χαρά της ζωής. Έτσι είσαι όλες τις ώρες;
Νομίζω πως ναι. Θέλω να ζω τις στιγμές μου όμορφα και ζωηρά. Δεν έχω ώρα για στεναχώριες. Θα τις δω, θα τις αναγνωρίσω, θα λυπηθώ για μισή ώρα και μετά θα κάνω κάτι για αυτό. Είμαι της φιλοσοφίας του αν δεν σου αρέσει κάτι, πράξε αναλόγως. Έχω κλάψει, μην νομίζεις ότι είμαι κανένας ψυχρός άνθρωπος, αλλά στο τέλος ξέρω να το μετατρέπω σε χαρά όλο αυτό.
Τι μπορεί να σε ρίξει;
Η αχαριστία. Η εκδικητικότητα. Η έλλειψη σεβασμού.
Ποιο χαρακτηριστικό που έχεις σε ταλαιπωρεί περισσότερο στην καθημερινότητά σου;
Το ότι μιλάω πιο γρήγορα από ό,τι πρέπει μερικές φορές και δεν φιλτράρω τις απαντήσεις μου. Όχι με όλους. Καμιά φορά νιώθω τόσο άνετα με τους ανθρώπους γύρω μου, που ξεχνάω ότι ίσως να παρεξηγούνται πιο εύκολα από ό,τι περιμένω.
Αν μπορούσε αυτή τη στιγμή να πραγματοποιηθεί ένα μόνο τρελό σου όνειρο, ποιο θα ήθελες να είναι αυτό;
Να με πάω ταξίδι τον γύρω της γης και να γνωρίσω όλο τον πλανήτη από κοντά. Με καλή παρέα πάντα.
