Το σπίτι τους ξεχειλίζει από παιδικές φωνές. Στο σκηνικό, πρόσθεσε δώδεκα κότες, μπόλικους παπαγάλους, έναν σκύλο, επτά κουτάβια, έξι χελώνες και μια πάπια. Οποιαδήποτε γυναίκα στη θέση της Αντιγόνης Μαλέκκου, θα τα είχε παίξει. Η ίδια επιμένει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία απ’ το να έχεις μεγάλη οικογένεια κι ας χρειάζονται επταθέσιο αμάξι για να μετακινηθούν. Η ραδιοφωνική παραγωγός του Kiss fm, φωτογραφίζεται με τον σύζυγό της και τα πέντε καμάρια τους, μπάζοντάς μας στη… θορυβώδη καθημερινότητά τους.
Της Κωνσταντίνας Γεωργίου
«Η κλασική ερώτηση όταν μας δουν όλους μαζί είναι: “Και τα πέντε δικά σας;”. Για μένα, όμως, είναι τόσο φυσικό, που δεν μου φαίνεται περίεργο. Έχουμε και λέμε… Πρώτος είναι ο 10 ½ ετών Κωνσταντίνος, ακολουθούν η 9 ½ ετών Σοφία, ο 8 ½ ετών Ραφαήλ, η 6 ½ ετών Μαρία και τέλος η δίχρονη Χριστίνα. Όταν κράτησα στην αγκαλιά μου τον Κωνσταντίνο, για πρώτη φορά, ήμουν 26 χρονών. Δεν έχω βιώσει ξανά τέτοιο συναίσθημα. Όταν ο γυναικολόγος τον τοποθέτησε στην κοιλιά μου, με τον ομφάλιο λώρο, ήταν λες και πρωταγωνιστούσα σε ταινία. Ήταν πρωτόγνωρο. Από εκεί και πέρα, η γέννηση κάθε παιδιού μου, ήταν ένα μικρό θαύμα. Γέννησα και τις πέντε φορές με φυσιολογικό τοκετό, χωρίς κανένα βοήθημα. Δόξα τω Θεώ, είχα πολύ καλές εγκυμοσύνες κι ήμουν καλόγεννη. Κάθε εγκυμοσύνη, ερχόταν αβίαστα. Ωστόσο, ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένη. Πάντα ήθελα πολλά παιδιά. Ήταν η μεγαλύτερη μου ευχή κι ανάγκη. Βέβαια, ποτέ δεν είχα υπόψη μου ότι θα έφτανα στα πέντε».
Ελιξίριο…ενέργειας
Όταν συναντήσεις την Αντιγόνη, ειδικά το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, που θες επειγόντως τον πρώτο καφέ της ημέρας για να αρχίσεις να επικοινωνείς με το περιβάλλον κι εκείνη έχει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, το πρώτο πράγμα που τη ρωτάς, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είναι τι πίνει κι έχει τέτοια ενέργεια. Δεν θυμάμαι να την έχω πετύχει, έστω και μια φορά, στους διαδρόμους του Φιλελεύθερου, με κατεβασμένα τα μούτρα. Και μιλάμε για έξι ολόκληρα χρόνια. Από τότε που μπήκε στην οικογένεια του Kiss fm. To πρόσωπό της λάμπει ολόκληρο, μεταδίδοντάς σου την αισιοδοξία της. Όταν, βέβαια, δεν σου σπάει τα νεύρα που εσύ, μ’ ένα παιδί, μοιάζεις λες και πέρασε φορτηγό από πάνω σου. «Ο λόγος που είμαι πάντοτε χαμογελαστή, είναι επειδή παίρνω μεγάλες δόσεις αγάπης. Η οικογένειά μου, είναι η δύναμή μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ’ το να είσαι μαμά. Τι να πρωτοπώ; Για τον Ραφαήλ που μου χαρίζει τις υπέροχες ζωγραφιές του ή για τη Μαρία που δεν κουράζεται να μου λέει πόσο με αγαπά; Ή για τον Κωνσταντίνο που μας μαγειρεύει ή για τη Σοφία που είναι μια ζηλευτή νοικοκυρά, που βάζει τα πάντα σε τάξη;». Όση ώρα την ακούω, στο μυαλό μου στριφογυρνάει η φράση που μας έλεγε, καμιά φορά, η μάνα μου, όταν τη φτάναμε στα όρια της: “Θα ανοίξω την πόρτα και θα φύγω”. Αχ, πόσο την κατάλαβα μεγαλώνοντας. Να πιστέψω ότι η Αντιγόνη είναι τόσο υπεράνω; Ότι δεν ξεστόμισε ποτέ αυτή την ατάκα; «Υπάρχουν στιγμές, που αισθάνομαι το ίδιο. Παρά την κούραση, όμως, δεν μπορείς να μην αντιληφθείς πόσο ευλογημένος είσαι. Δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο φαίνεται. Το πρώτο παιδί, είναι πιο δύσκολο από το δεύτερο. Στο τρίτο, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο εύκολα και πάει λέγοντας».
Mission Impossible
Οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπορούμε να διανοηθούμε την καθημερινότητά μας, χωρίς τον από μηχανής θεό, που ακούει στο όνομα «γιαγιά». Στην περίπτωση, όμως, της Αντιγόνης, δεν υπάρχει στο οικογενειακό κάδρο, τουλάχιστον σε καθημερινή βάση. «Οι γονείς μου μένουν στο Παραλίμνι, οπότε τεχνικά είναι δύσκολο να με βοηθούν. Βέβαια, η λατρεμένη μου Σοφία, η μητέρα μου, είναι κοντά μου, όποτε τη χρειαστώ. Αυτό για μένα, είναι μεγάλη ανακούφιση. Το περασμένο καλοκαίρι, για τρεις μήνες, ο σύζυγός μου, που είναι στρατιωτικός, βρισκόταν για εκπαίδευση στην Ελλάδα. Η μαμά, λοιπόν, έτρεξε να συνεισφέρει. Τα πεθερικά μου, παρόλο που είναι κοντά, λόγω δουλειάς, δυσκολεύονται να είναι συνεχώς κοντά μας. Δεν έχω, όμως, παράπονο. Όταν τους χρειαστούμε, είναι κι εκείνοι εκεί. Μεγάλη αξία, εννοείται, ότι είναι ο σύζυγος. Ο Άκης συμμετέχει σε όλα ενεργά. Μέχρι και στο μαγείρεμα. Είμαστε ομάδα. Βέβαια, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει πάντα στη μαμά». Το εγερτήριο είναι στις έξι το πρωί. Τα παιδιά έχουν μάθει πια να ετοιμάζονται μόνα τους, με εξαίρεση τη δίχρονη Χριστίνα. Μετά ακολουθεί σχολείο για τα παιδιά και δουλειά για τους γονείς. Λίγο πριν το μεσημέρι, η Αντιγόνη επιστρέφει στο σπίτι για μαγείρεμα, μαζεύει τα παιδιά από το σχολείο και γυρνάει στη δουλειά, για να αναλάβει δράση ο μπαμπάς. Επιστρέφοντας στο σπίτι, παίρνει βαθιές ανάσες και ακολουθεί ο δεύτερος γύρος. Διάβασμα των τεσσάρων, δείπνο και μπάνιο. Μέχρι τις εννέα το αργότερο, η πεντάδα είναι στο κρεβάτι. Γύρω στις έντεκα, είναι η ώρα της Αντιγόνης. Χαλαρώνει, παρακολουθώντας ταινίες. «Εννοείται ότι αφήνω πράγματα πίσω, τα οποία προηγουμένως θεωρούσα δεδομένα. Δεν τα έχω, όμως, ανάγκη. Κάθε γέννα μου, ήταν σαν φυσικό λίφτινγκ. Ανανεωνόμουν σωματικά και πνευματικά»! Άλλο μεγάλο στήριγμά της, οι φίλες της. «Με αγαπούν και με αποδέχονται, όπως είμαι».
Μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά
Στις επτά το πρωί βρίσκεται στη συχνότητα 89,0 του Kiss fm, καλημερίζοντας τους ακροατές, μαζί με τη Λίνα Ζαντή, το ραδιοφωνικό της ταίρι στην εκπομπή «Wake Up». Το ραντεβού διαρκεί μέχρι τις έντεκα. «Η σχέση μου με το ραδιόφωνο ξεκίνησε πριν 12 χρόνια. Όταν με άκουσε ο Ανδρέας Ζαμπάς και μου πρότεινε να ασχοληθώ μαζί του». Τα απογεύματα, αλλάζει ρόλο. Αφήνει το μικρόφωνο και την κονσόλα και κάθεται στην έδρα, καθώς εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης, του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. «Η Σοφία λέει ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει μαμά, ραδιοφωνική παραγωγός και δασκάλα». Πώς να μη θέλει να βαδίσει στα χνάρια της μαμάς της, αφού παρά το πιεσμένο της πρόγραμμα, το σπίτι δεν θυμίζει σε τίποτα εμπόλεμη ζώνη. «Προσπαθούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Οι καβγάδες δεν λείπουν, αλλά ο ένας είναι πάντα εκεί για τον άλλον. Η συνεννόηση είναι απαραίτητη. Ο καθένας έχει τον χώρο του και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Θέλω, όμως, να τους αφήνω να χαίρονται την ηλικία τους, γιατί αυτά τα χρόνια δεν επιστρέφουν πίσω. Έτσι, δεν θυμώνω όταν βλέπω παιχνίδια δεξιά και αριστερά. Ξέρω ότι όταν έρθει η ώρα, θα τα συμμαζέψουν».
Ας φάνε παντεσπάνι
Ο Χρήστος Θηβαίος, τη βρήκε τη λύση. Μια πενταμελής οικογένεια μπορεί να βολευτεί με πέντε παξιμάδια, τρεις ελιές και μια ντομάτα. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτή είναι επταμελής; «Ποτέ δεν σκέφτηκα το οικονομικό, προτού αποκτήσω ένα παιδί. Στην αρχή, ήμασταν πιο στρεσαρισμένοι. Τόσο εγώ, όσο και ο Άκης, έχουμε μια καλή δουλειά. Πάντα πίστευα ότι ο θεός προνοεί. Πραγματικά, σ’ εμάς έτσι γινόταν. Όποτε αποκτούσα ένα παιδί, αυξανόταν το οικογενειακό εισόδημα».
Εν αρχή ην ο… έρωτας
«Με τον Άκη, είμαστε μαζί γύρω στα 12 χρόνια. Γνωριστήκαμε όταν επέστρεψε από τις σπουδές του, στην Ελλάδα. Είχε έρθει να νοικιάσει το σπίτι απέναντι από το δικό μου. Κοιταχτήκαμε. Του άρεσα. Μου άρεσε. Μετά από 6-7 μήνες, έμεινα έγκυος. Είχαμε αποφασίσει από πριν πως θα παντρευόμασταν. Από την αρχή, λέγαμε ότι θα αποκτούσαμε μεγάλη οικογένεια. Ο Άκης έχει άλλα δυο αδέλφια κι εγώ μια αδελφή, εννιά χρόνια μεγαλύτερη. Εκείνος μεγάλωσε στο Καλό Χωριό Κλήρου, ενώ εγώ στην Κέρκυρα, τόπο καταγωγής της μαμάς. Στην ηλικία των 9 ετών, ήρθαμε στην Κύπρο. Και οι δυο, έχουμε να θυμόμαστε ωραία παιδικά χρόνια». Να πιστέψω ότι τα πέντε παιδιά, δεν ανέτρεψαν τις ισορροπίες της σχέσης τους; Ειδικά, όταν κάποιο από αυτά τρύπωνε στο κρεβάτι τους. «Πέρασε ζόρια η σχέση μας, αλλά όχι εξαιτίας των παιδιών, παρά τους δυο “εισβολείς” στο κρεβάτι μας, τον Κωνσταντίνο και τη Χριστίνα. Μόνο με αυτούς, την είχαμε “βάψει”. Βρίσκουμε, όμως, τρόπο και δουλεύουμε τη σχέση μας. Και οι δυο, είμαστε άνθρωποι που δεν παραδίνονται εύκολα. Ο πνευματικός μας είναι ο κρίκος της αλυσίδας μας. Επιπλέον, συζητάμε ό,τι μας απασχολεί και κάνουμε πράγματα όλοι μαζί. Ειδικά, τα σαββατοκύριακα, τα αξιοποιούμε πλήρως. Μη φανταστείς, όμως, ότι δεν γκρινιάζω. Γκρινιάζω και πολύ μάλιστα. Οπότε, ο Άκης, αναγκαστικά, δίνει σημασία και στις τέσσερις γυναίκες του».
Θείο δώρο
«Η Χριστίνα μου, είναι το πέμπτο μου παιδί, αλλά η έκτη μου εγκυμοσύνη. Στην πέμπτη μου εγκυμοσύνη ενώ είχα κλείσει τον 4ο μήνα, ανακαλύψαμε κατά τη διάρκεια του μεγάλου υπερήχου ότι το έμβρυο ήταν νεκρό. Έπαθα το μεγαλύτερο σοκ της ζωή μου. Αναγκαστικά, προχώρησα σε γέννα. Πρώτη φορά έμπαινα σε χειρουργείο. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Νομίζω ότι μόνο οι μανάδες που έχουν βιώσει ανάλογη απώλεια, μπορούν να καταλάβουν. Όλοι στο σπίτι, πενθήσαμε. Δεν προσπάθησα να κρύψω κάτι. Ο Άκης ήταν διαρκώς δίπλα μου. Τους πρώτους μήνες, είπα πως δεν θα αποκτούσα άλλο παιδί. Όταν άλλαξα γνώμη, αποφάσισα να βάλω όλη τη θετική μου ενέργεια. Με τη γέννησή της Χριστίνας, ένιωσα τριπλή χαρά. Μαζί της, όλα λειτούργησαν κάπως μεταφυσικά. Είδα όνειρο ότι είχα κάνει ένα παιδί και το ονόμασα Χριστίνα… Το δώρο του Χριστού. Το παιδί που έχασα, θα είναι πάντα μια ανοικτή πληγή, αλλά κάλλιστα θα μπορούσα να αποκτήσω ακόμη ένα. Δεν ξέρω, βέβαια, ποια γνώμη έχει ο Άκης. Γιατί η Χριστίνα, μας βγήκε πολύ δυναμική. Δύο σ’ ένα»!
Styling: Shona Muir
Μαλλιά: Ανδρέας Χριστοδούλου
Μακιγιάζ: Βασιλική Αλεξόγλου
