Ο ΛΕ-ΠΑ φωτογραφίζεται και δίνει συνέντευξη με την 22χρονη κόρη του Κωνσταντίνα (ή όπως είναι το όνομά της στο εξωτερικό όπου σπούδασε, Connie) και μιλάνε για τη σχέση τους, τη νύχτα, τους κινδύνους αλλά και το σοβαρό πρόβλημα υγείας που πέρασε πρόσφατα ο τραγουδιστής.
Toυ Αλέξανδρου Πρίφτη
«Μετά από τέσσερις μήνες τρομακτικής επιτυχίας, ολοκληρώσαμε τις εμφανίσεις μας με τον Νίνο στο Gotham και τώρα πάμε γι’ άλλα… Ξεκινάω άμεσα με τον Πάνο Καλλίδη, τους Knock out, αλλά και την κόρη μου σε ένα πολύ ωραίο σχήμα», μου λέει ο τραγουδιστής καθισμένος στο σαλόνι του σπιτιού του στα Νότια προάστια της Αθήνας. Δίπλα του η κόρη του και μεγάλη αδυναμία της ζωής του, Κωνσταντίνα. «Πρόσφατα ήρθα στην Κύπρο, τραγούδησα στη Λεμεσό, και οφείλω να ομολογήσω ότι είστε μοναδικοί! Το κοινό της Κύπρου μου έδειξε για άλλη μια φορά την αγάπη του και τους ευχαριστώ ιδιαίτερα γι’ αυτό», θέλει να αναφέρει απ’ την αρχή της κουβέντας μας.
Ώθησες, τελικά, την Κωνσταντίνα να ασχοληθεί με το τραγούδι; Μέχρι τώρα ήσουνα συγκρατημένος…
Λευτέρης: (γελάει) Όχι εγώ, εκείνη ήθελε να βγαίνει και να λέει μερικά ξένα τραγούδια. Τώρα που γύρισε από την Αμερική ήθελε να κάνει κάτι, έτσι για την πλάκα της, για χόμπι. Δεν το κάνει επαγγελματικά, απλά θέλει να ασχολείται με κάτι. Έχει κάνει θέατρο, τραγούδι, σκηνοθεσία. Εντάξει, τα λέει.
Κωνσταντίνα: Εγώ δεν θέλω να μιλήσω καθόλου γι’ αυτό. Δεν ξέρω αν θα το κάνω τελικά. Μία σκέψη ήταν. Θα δούμε.
Είναι καλή στη σκηνή, Λευτέρη;
Εγώ θα σου πω ότι προσπαθεί και κάνει ό,τι μπορεί. Δεν είναι τέλεια, αλλά εξασκώντας αυτό που αγαπάς, βελτιώνεσαι και εξελίσσεσαι. Δεν γίνονται όλα από τη μία στιγμή στην άλλη.
Κωνσταντίνα: Στην Αμερική όπου σπούδασα, έχω μάθει ότι το θέατρο και το τραγούδι πηγαίνουν μαζί. Εδώ, στην Ελλάδα, έχω βγάλει και δύο singles από τη Heaven και βλέπουμε…
Λευτέρη, το επώνυμο «Πανταζής», δεν είναι μία μεγάλη παγίδα για την κόρη σου; Δεν είναι βαρύ το όνομα;
Νομίζω ότι είναι πιο βαρύ για τον γιο, όχι για την κόρη. Ο γιος θα συγκριθεί με τον πατέρα. Η κόρη έχει πρότυπο τη μαμά που είναι ηθοποιός και χορεύτρια. Ξέρει ότι ο μπαμπάς της έχει μία τεράστια πορεία στην Ελλάδα, ως τραγουδιστής, δεν μπορεί να τον φτάσει κι έτσι αποφάσισε να κάνει ό,τι και η μητέρα της. Είναι πιο κοντά σε εκείνη.
Κωνσταντίνα, τη νύχτα δεν τη φοβάσαι; Έχει πολλούς κινδύνους…
Φυσικά και φοβάμαι και με ανησυχεί όλο αυτό που γίνεται. Όμως, τόσα χρόνια, έχω δει τα πάντα με τον πατέρα μου και ξέρω πώς να προφυλαχθώ. Δεν δίνω σε κανέναν το δικαίωμα για κάτι άλλο, πλην της δουλειάς μου.
Λευτέρης: Γιατί, δεν έχει κινδύνους η ημέρα; Έχει και η νύχτα τα προβλήματα και τους φόβους της, αλλά μετράει τι θες να κάνεις και με ποιους συναναστρέφεσαι. Με ποιους θα κάνεις παρέα, ποιους συνεργάτες θα επιλέξεις και σε ποια μέρη θα πας.
Εσύ, Λευτέρη, έμπλεξες ποτέ με το «περιθώριο» της νύχτας;
Εγώ είμαι άνθρωπος της ημέρας, όχι της νύχτας. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, δεδομένου ότι είμαι τραγουδιστής, αγαπώ την ημέρα. Ξυπνάω πολύ νωρίς για να μη χάνω τον πρωινό ήλιο, ασχολούμαι με τις επιχειρήσεις μου. Το τραγούδι ήταν πάντα το χόμπι μου και η αγάπη μου. Το κάνω από αγάπη. Είναι το πάθος μου.
Το κάνεις και βιοποριστικά;
Όχι, είναι πιο πολύ χόμπι και τρέλα, παρά επιβίωση. Το κάνω για να πάρω ζωή, όχι λεφτά.
Χρήματα έχεις βγάλει;
Ναι, είμαι από τους τυχερούς. Δοξάζω τον θεό που ανταμείφθηκα και από τους επιχειρηματίες και από τον κόσμο. Συνεχίζω και δουλεύω πολύ γιατί είμαι εργασιομανής. Πάντα λάτρευα τη δουλειά μου. Δεν θέλω να μου χαρίζεται τίποτα, θέλω να το κατακτώ μόνος μου, με την αξία μου.
Πώς σου φαίνεται η επόμενη γενιά από τη δική σου; Υπάρχουν καλλιτέχνες που ξεχωρίζεις;
Υπάρχουν μερικοί τραγουδιστές που είναι καλοί και έχουν ξεχωρίσει. Μιλάω για τον Οικονομόπουλο, τον Ρέμο, τον Βέρτη. Είναι πολύ καλές φωνές. Κατά πόσο, όμως, θα κάνουν διαχρονική καριέρα και θα μείνουν τα κομμάτια τους, αυτό θα εξαρτηθεί από τους ίδιους και τον κόσμο. Δεν είναι εύκολο πράγμα να μην ξεχαστείς. Για μένα παίζει ρόλο και η υποστήριξη στη σημερινή εποχή. Εμείς δεν είχαμε τότε δημόσιες σχέσεις – public relations, όπως το λένε. Είναι αναγκαίο αυτό πια. Τότε που ξεκινούσα εγώ, δεν χρειαζόταν καν. Κάποτε έφτανε απλά μία ωραία φωνή.
Σε απέρριψαν ποτέ στον χώρο;
Σίγουρα. Ειδικά στο ξεκίνημα της καριέρας μου αντιμετώπισα πάρα πολλές δυσκολίες. Με σταμάτησαν από μαγαζιά, μου έκλειναν μικρόφωνα. Όχι επειδή δεν άξιζα ή δεν ήμουν καλός, αλλά επειδή στο μαγαζί ερχόταν ο γιος ή ο κολλητός του επιχειρηματία κλπ. Ήμουν η εύκολη λύση (γελάει). Θυμάμαι τότε έφευγα, πήγαινα σπίτι μου κι έκλαιγα στο κρεβάτι μου. Ερχόταν η μανούλα μου από πάνω και μου έλεγε: «Τραγούδι δεν ήθελες; Πάρτα τώρα! Κάτσε και κλαίγε. Όταν σου έλεγα να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος, ήθελες το τραγούδι να ακολουθήσεις! Ορίστε τώρα…». Επέμεινα πολύ και τελικά νίκησα.
Φίλους τραγουδιστές έχεις;
Τον Βασίλη Καρρά, την Πίτσα Παπαδοπούλου, το Νίνο. Έχω πολλούς συνεργάτες, αλλά φίλους λίγους. Με αυτούς τους τρεις, πάμε για κανά κρασάκι, μιλάμε, κουτσομπολεύουμε, ανοίγουμε την καρδιά μας ο ένας στον άλλο. Είναι καλά παιδιά με υπέροχη ψυχή.
Είσαι καλύτερος τραγουδιστής ή καλύτερος πατέρας; Τι πιστεύεις;
Νομίζω είμαι πολύ καλός τραγουδιστής και προσπαθώ τώρα να γίνω και καλός μπαμπάς. Η Κωνσταντίνα μεγάλωσε με τη μαμά της, με στερήθηκε, κι εγώ της δίνω τώρα όλη μου τη ζωή, έχω πέσει με τα μούτρα πάνω της. Ό,τι θέλει το παιδί μου, το κάνω! Αρκεί να κερδίσω το χαμένο έδαφος…
Κωνσταντίνα, έχεις παράπονα από τον μπαμπά σου;
Ναι. Και από τους δυο μου γονείς. Ειδικά ως παιδί είχα αρκετά, αλλά λιγότερα από όσα έχουν όλα τα παιδιά. Ήταν σωστοί μαζί μου, με ανέθρεψαν πολύ καλά, αλλά δεν τους έβλεπα συχνά… Σήμερα, προσπαθώ με τον πατέρα μου να αναπληρώσουμε τον χαμένο μας χρόνο, γιατί ως παιδί τον στερήθηκα κάπως.
Ήταν άτακτη μικρότερη, Λευτέρη;
Ναι, δεν ήταν ήσυχη. Ήταν άνθρωπος της φασαρίας. Μου έμοιασε (γελάει).
Έχασες πολλές στιγμές με την κόρη σου;
Πολλές. Πολλές… Τότε δούλευα πάρα πολύ και είχα τη δικαιολογία, αλλά λόγω ηλικίας δεν το καταλάβαινε. Τώρα πια κατανοεί, με νιώθει και προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο. Μαλάκωσε ο θυμός της μετά από τόσα χρόνια, γιατί τότε δεν καταλάβαινε, δεν ήξερε για ποιο λόγο ο μπαμπάς έλειπε σε ταξίδια, σε περιοδείες κλπ.
Σήμερα, πώς είσαι με το θέμα της υγείας σου; Στην προηγούμενη μας συνέντευξη στο «Down Town» είχες συγκινήσει πολύ κόσμο…
Δόξα τον θεό, τώρα είμαι πολύ καλά. Όπως θυμάσαι έπαθα ένα ισχαιμικό επεισόδιο, κι ήταν σαν να πέρασα μία δοκιμασία από τον θεό για να με ταρακουνήσει και να συνέλθω κι εγώ. Άρχισα να κοιμάμαι, να κάνω επιλογές και να χαλάω χατίρια, για να ζήσω κι εγώ πια. Όλα αυτά μου είχαν φάει τη ζωή! Δούλευα ασταμάτητα και ζούσα λες και ήμουν ο σούπερμαν! Σαν να ήμουν κάποιος 16άρης, που δεν ξεκουράζεται ποτέ. Δεν είναι, όμως, έτσι. Πρέπει να προσέξω τον εαυτό μου, προς χάριν του παιδιού μου. Να χαρώ την κόρη μου, τη ζωή μου, την καριέρα μου. Νόμιζα ότι είμαι άτρωτος, ότι δεν θα πεθάνω ποτέ κι ότι δεν θα πάθω ποτέ τίποτα. Με τρόμαξε όμως ο θεός, για να εκτιμήσω το δώρο του, που λέγεται ζωή.
Κωνσταντίνα, πώς το είχες αντιμετωπίσει όλο αυτό τότε;
Ανησύχησα πολύ εκείνη την περίοδο για την υγεία του, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Σήμερα προσέχει περισσότερο, αλλά τον προσέχω κι εγώ. Πολύ συχνά του φωνάζω αν δεν τρώει ή αν δεν κοιμάται αρκετά. Όμως, ευτυχώς, έχει αλλάξει τρόπο ζωής γιατί έπρεπε να το κάνει!
Συνεχίζεις να πιστεύεις τόσο πολύ στον θεό, Λευτέρη;
Πολύ! Τον έχω μέσα μου. Δεν πάω κάθε μέρα στην εκκλησία, αλλά, ναι, τον έχω μέσα μου. Κάνουμε καλές πράξεις, προσευχόμαστε, τον επικαλούμαστε.
Στις γυναίκες πήρες χρυσό μετάλλιο;
Ναι! (γελάει). Είμαι ευλογημένος που έζησα αυτές τις εμπειρίες μαζί τους. Ακόμα περνάει η μπογιά μου κι έχω τις επιτυχίες μου. Τρέμετε γυναίκες… (γελάμε).
Υπήρξαν φορές που δεν φέρθηκες καλά σε κάποια σύντροφό σου;
Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Ναι, από απειρία, από παρορμητισμό, ίσως να πλήγωσα κάποια κοπέλα. Αλλά ήταν κατά λάθος. Δεν το έκανα συνειδητά. Η γυναίκα είναι ένα άλυτο σταυρόλεξο. Πυρ, γυνή και θάλασσα…
Η συντροφικότητα σου λείπει σήμερα;
Έχω το παιδί μου πια. Στη φάση που είμαι όχι, αλλά ποτέ δεν λέω ποτέ. Πιο πολύ με νοιάζει να περνάω καλά, να δίνω την πείρα μου, να παίρνω τη δροσιά τους…
Τόσα χρόνια, δεν βρήκες επιτέλους την κατάλληλη γυναίκα για σένα;
Πάντα την έβρισκα και πάντα την είχα! Αλλά η δουλειά που κάνω, δεν μου επέτρεπε να τις κρατήσω για πολύ. Δεν είχαν την υπομονή και δεν καταλάβαιναν. Δεν είχαν γερό στομάχι. Φυσικά δεν φταίνε εκείνες για όλα, αλλά αυτή είναι η δουλειά μας και χρειάζεται κατανόηση.
Μήπως φταίει και το ότι μπορεί να είσαι δύσκολος ως άνθρωπος;
Όχι, όχι. Τις αγαπώ και τις υμνώ τις γυναίκες. Απλά λείπω συνέχεια. Ποια θα το ανεχτεί; Έχουν τα δίκια τους. Αλλά πώς θα την περιποιηθείς, πώς θα την πας ένα ταξίδι, να της πάρεις ένα δώρο ακριβό, αν δεν δουλέψεις;
Θα έκανες ακόμα ένα γάμο κι ένα παιδί, στην ηλικία που βρίσκεσαι;
Το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά όχι ως προτεραιότητα. Η Κωνσταντίνα μου λέει όχι, γιατί λέει πως θα μου κάνει εκείνη εγγονάκι σε μερικά χρόνια. «Εγώ έχω εσένα κι εσύ εμένα», μου λέει. Είμαι ερωτευμένος με την κόρη μου. Αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου!
