Φωτογραφίζεται για πρώτη φορά με τα παιδιά της Ορφέα και Μαλβίνα
Το (όχι μόνο) αστείο κορίτσι της κυπριακής τηλεόρασης μιλάει για όλες εκείνες τις χαρές που έφερε στη ζωή της ο σημαντικότατος ρόλος της μητρότητας αλλά και για όλα εκείνα τα στερεότυπα που παλεύει να «τσαλακώσει» στο σύμπαν της αναγκαστικής τελειότητας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΝΙΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΤΗΣ
STYLING: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΜΑΛΛΙΑ: JOHN PAFITIS
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΑΜΑΛΙΑ ΖΑΝΕΤΤΟΥ
ΡΟΥΧΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ.
«Οικογένεια για μένα είναι τα πρωινά της Κυριακής, όταν μπαίνει στο δωμάτιό μας ο Ορφέας για να μας ξυπνήσει. Οι διαδρομές με το αυτοκίνητο, που συνοδεύονται πάντα από μουσική και τραγούδι. Η απογευματινή βόλτα στο πάρκο και τα ατέλειωτα παιχνίδια», μου λέει κρατώντας στην αγκαλιά της την τεσσάρων μηνών Μαλβίνα. «Πλέον είμαστε τέσσερις. Και η ευτυχία συνεχίζεται», καταλήγει χαμογελώντας για όλες τις μικρές ευτυχίες, που, όπως λέει, έρχονταν πάντα στη ζωή της την κατάλληλη στιγμή. Της ζητώ συγνώμη για το κλισέ που ακολουθεί, όταν σχεδόν αυθόρμητα της επιβάλλω τη δική μου εντύπωση ότι αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της ζωής της. Η απάντηση έρχεται με ένα κοίταγμα στους δυο τους. «Είναι. Είναι μια τεράστια ευθύνη και ταυτόχρονα μια αγάπη απερίγραπτη, από το λεπτό που μαθαίνεις ότι είσαι έγκυος, μέχρι την υπόλοιπή σου ζωή. Δεν σταματάει ποτέ. Και δεν θέλεις κιόλας».
Η γέννηση της Μαλβίνας συνέπεσε με τις μέρες του εγκλεισμού. Αλήθεια, πώς το βιώσατε όλο αυτό;
Αρκετά περίεργα. Από τη μία, επειδή γέννησα με καισαρική και αναγκαστικά βρισκόμουν στο χειρουργείο, ανυπομονούσα να πάω να δω το μωρό και από την άλλη, επειδή γνώριζα ότι ο Πέτρος δεν είναι και πολύ ψύχραιμος γενικά με τις εγχειρήσεις, ανησυχούσα για το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανείς δίπλα του. Την πρώτη φορά που βρεθήκαμε οι τρεις μας, ένιωσα αρκετά παράξενα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσε να έρθει κανείς να μας δει. Από την άλλη, θα σου πω ότι μπορεί και να το χάρηκα κιόλας, διότι ψυχολογικά και νοητικά με βοήθησε να αναρρώσω και να οργανώσω καλύτερα τα επόμενά μου βήματα.
Ο Ορφέας, πώς υποδέχτηκε την αδερφή του;
Με μεγάλο ενθουσιασμό, γιατί ήταν κάτι που το ζητούσε εδώ και καιρό. Όταν του ανακοινώσαμε την εγκυμοσύνη μου συγκινήθηκε και έκλαιγε πάρα πολύ, ενώ όσο περνούσε ο καιρός η αγωνία του μεγάλωνε ακόμα περισσότερο. Πηγαίνοντας στο πάρτι που διοργάνωσε ο φίλος μας Αλέξανδρος Ταραμουντάς για το gender reveal, ο Ορφέας μού είπε ότι ήθελε το μωρό να είναι κοριτσάκι. «Αν είναι αγοράκι», μου είπε χαρακτηριστικά «μπορεί να κλαίω. Θα μου περάσει, βέβαια, κάποια στιγμή, όμως εγώ να ξέρεις θέλω κοριτσάκι». Όταν γεννήθηκε η Μαλβίνα, είχαμε κάποιες μικρές ζήλιες στην αρχή, γιατί ήθελε να διεκδικήσει τον χώρο και τον χρόνο του με τις γιαγιάδες του. Απέναντι στη μικρή δεν εκδήλωσε ποτέ αδερφική ζήλια, αντίθετα, μπορώ να πω, ότι από την αρχή ήταν πάρα πολύ τρυφερός.
Η δική σου ψυχολογία πώς ήταν σε σχέση με την πρώτη εγκυμοσύνη;
Ήταν πολύ διαφορετικά τα συναισθήματά μου και ο λόγος ήταν ότι αυτή τη φορά το βίωνα όλο πολύ πιο συνειδητά. Ίσως να έχει να κάνει και με την ηλικία που βρίσκομαι σήμερα, γιατί όταν γέννησα τον Ορφέα ήμουν γύρω στα 26-27, στις αρχές της σχέσης μας τον Πέτρο, αλλά και η πρώτη στον κύκλο μου που γινόμουν μαμά. Επομένως, ήμουν αρκετά συγχυσμένη σε εκείνη τη φάση. Ήταν καθαρά ένστικτο το πώς λειτουργούσα με τον Ορφέα, ενώ τώρα με τη Μαλβίνα που η γέννησή της ήρθε να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα οικογένειά μας, νομίζω ότι όλο αυτό ήταν πολύ πιο συνειδητό. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι και η ψυχολογία επανήλθε πολύ πιο γρήγορα. Το σώμα μου, από την άλλη, ακόμα.
Μου δίνεις την εντύπωση ότι τα έχεις γενικά απομυθοποιημένα όλα αυτά…
Ναι, παρόλο που ακόμα και αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι αγαπώ τον εαυτό μου στο 100% που θα μπορούσα. Αυτό ήταν κάτι που το κατάλαβα μετά την πρώτη μου γέννα, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο αυτογνωσίας. Μέσα υπήρχε ένα ψυχολογικό τεστ, που ζητούσε να βάλω σε σειρά τους πέντε ανθρώπους που αγαπώ πιο πολύ στη ζωή μου. Στη συνέχεια έπρεπε να γράψω τους δέκα, μετά τους 15 και ούτω καθεξής. Ολοκληρώνοντας τη διαδικασία, η επόμενη οδηγία ήταν να παρατηρήσω σε ποια θέση είχα τοποθετήσει τον εαυτό μου. Δεν υπήρχε πουθενά. Συνειδητοποιώντας ότι ίσως τελικά να μην ήμουν και τόσο ακομπλεξάριστη, όσο πίστευα παλιότερα, σκέφτηκα ότι ίσως να μην με γνώριζα αρκετά ή ακόμα να μην με αγαπούσα αρκετά. Αυτό το μικρό χαστούκι, με βοήθησε να ξεκινήσω το δικό μου ταξίδι προς την αυτογνωσία. Με τα χρόνια, όσο πιο πολύ πορεύομαι προς αυτήν, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω ότι το σύμπαν προσπαθεί να με δυσκολέψει. Σαν να μου βάζει εμπόδια στο να αγαπήσω τον εαυτό μου. Αυτό είναι νομίζω το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα απ’ τη ζωή και που θέλω να το μεταδώσω σε όσους περισσότερους μπορώ: Οφείλουμε να αγαπούμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είμαστε. Για μένα δεν έχει κανένα νόημα να δηλώνει κάποιος υπέρ της διαφορετικότητας αλλά την ίδια ώρα να το συνοδεύει με ένα «γιατί δεν χάνει λίγα κιλά για το καλό της υγείας της»; Αν καταλάβουμε ότι πρέπει να εστιάζουμε στην ουσία των πραγμάτων, με το να αγαπήσουμε και να σεβαστούμε πρώτα τον εαυτό μας, τότε θα μάθουμε να αγαπούμε και να σεβόμαστε και τους γύρω μας.
Αυτό το μεταδίδεις και μέσα από τους λογαριασμούς σου στα social media. Υπάρχει αλληλεπίδραση σε αυτές σου τις αναρτήσεις;
Υπάρχει απίστευτη ανταπόκριση από ανθρώπους που για διαφορετικούς λόγους νιώθουν άσχημα για την εμφάνισή τους. Από τα πιο σοκαριστικά μηνύματα που έχω λάβει, ήταν από παιδιά εύσωμων μαμάδων, που τις βλέπουν να βασανίζονται. Το λέω και συγκινούμαι, γιατί δεν μπορεί να χωρέσει το δικό μου μυαλό το πόσο δεν αντιλαμβανόμαστε τι κάνουμε στους ανθρώπους. Το να μου λέει, για παράδειγμα, ένα παιδί 14 χρονών, ότι δεν έχει πάει ποτέ με τη μαμά του στη θάλασσα, επειδή η ίδια ντρέπεται για το σώμα της, εμένα προσωπικά με συγκλονίζει, όπως και όταν επικοινωνούν μαζί μου μαμάδες για να μου πουν ότι τα κορίτσια τους δεν εμφανίζονται ποτέ με μαγιό σε καλοκαιρινά πάρτι μπροστά στους φίλους τους, επειδή νιώθουν ντροπή για το σώμα τους. Δεν θέλω κανένα παιδί να ζει ένα τέτοιο μαρτύριο. Γι’ αυτό και πολλές φορές στους λογαριασμούς μου στα social media μπορεί και εγώ να γίνομαι κάπως έντονη πάνω σε κάποια θέματα. Θέλω να δίνω θάρρος σε αυτούς που επικοινωνούν μαζί μου.
Εκπέμπεις, γενικά, μια οικειότητα.
Θέλω να είμαι αληθινή, γιατί πραγματικά αγαπώ τους ανθρώπους. Ακόμα και εκείνους τους οποίους με έβλαψαν, δεν τους κρατώ κακία. Τους αγαπώ από μακριά, γιατί θέλω να δίνω αγάπη.
Τα παιδιά σου βοήθησαν σ’ αυτό;
Θα έλεγα ότι ενίσχυσαν τη θέλησή μου για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που θέλω να τους μεταδώσω με τη σειρά μου είναι το να καταφέρουν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να γίνουν ευτυχισμένοι. Να μην παρασύρονται από αυτά που τους επιβάλλει η κοινωνία, αλλά να ακούν τη φωνή που έχουν μέσα τους.
Με τον Πέτρο Σολομού, τον σύζυγό σου, πόσο αντισυμβατικοί είστε στην καθημερινότητα σας ως ζευγάρι;
Δεν ξέρω αν είμαστε απόλυτα αντισυμβατικοί, όμως αναγνωρίζω ότι είμαστε αρκετά διαφορετικοί σε σχέση με πολλά ζευγάρια που γνωρίζω. Ένα πράγμα που αγαπώ στον Πέτρο είναι το γεγονός ότι επειδή και ο ίδιος είναι ελεύθερος από τη φύση του, σέβεται απόλυτα τη δική μου ελευθερία. Ξέρουμε να δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλο και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια σχέση.
Ήξερες από την αρχή ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα έφτιαχνες την οικογένειά σου;
Ούτε καν. Με τον Πέτρο γνωριστήκαμε αρχικά ως συνεργάτες και μπορώ να σου πω ότι για αρκετό καιρό δεν είχαμε καν πολλά-πολλά. Κάναμε παρέα, υπήρχε μια συμπάθεια φιλική, όμως ειλικρινά δεν περνούσε καθόλου από το μυαλό μου ότι θα μπορούσε ποτέ να είμαστε μαζί. Και νομίζω ούτε από το δικό του.
Πότε το κατάλαβες;
Ένα καλοκαίρι όταν αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Με τα παιδιά της δουλειάς συνηθίζαμε να βγαίνουμε μετά τα γυρίσματα, όμως ο Πέτρος δεν μας ακολουθούσε. Όταν κάποια στιγμή ξεκίνησε να έρχεται μαζί μας, είδα ότι άρχισε να αλλάζει και η συμπεριφορά του προς εμένα. Εμένα, βέβαια, αν δεν έρθεις να με αρπάξεις, να με φιλήσεις, δεν πρόκειται να καταλάβω κάτι. Ό,τι και να μου λες ή να μου δείχνεις, πάντα θα νομίζω ότι είναι σε φιλικό πλαίσιο. Επομένως, ήρθε από μόνο του όλο αυτό. Λες και ήταν γραφτό να γίνει.
Πλέον είστε και συνέταιροι. Πώς λειτουργεί στη σχέση σας αυτή η εξέλιξη;
Αν και ήταν κάτι που το είχα φοβηθεί στην αρχή, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις η επαγγελματική συνεργασία δημιουργεί ρωγμές στις σχέσεις, στη δική μας περίπτωση μπορώ να πω ότι μας δυνάμωσε. Θαυμάζω πολύ τον Πέτρο, όπως και αυτός εμένα στον τρόπο που λειτουργεί ο καθένας μας, οπότε νιώθω ότι μας κάνει καλό. Βέβαια, το μέλλον θα δείξει πώς θα εξελιχθεί αυτή η συνεργασία. Δεν ξέρω αν θα έρθουμε σε ρήξη κάποια στιγμή στο μέλλον, όμως πραγματικά δεν το πιστεύω.
Για ποια πράγματα τσακώνεστε συνήθως;
Για εντελώς ανούσια πράγματα. Είμαστε πολύ διαφορετικές προσωπικότητες. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που βαριέμαι εύκολα και θέλω συνέχεια να αλλαγές, ενώ αντίθετα ο Πέτρος είναι πιο σταθερός. Συνήθως τσακωνόμαστε για το γεγονός ότι εγώ παραείμαι φευγάτη ή για το ότι ξεχνάω πράγματα. Είμαι πολύ χαλαρή γενικά και κάποιες φορές αυτό του σπάει κάπως τα νεύρα.
Αυτή την περίοδο πάνω σε τι δουλεύετε μαζί;
Δουλεύουμε πάνω σε έναν πιλότο για μια καινούρια κωμωδία, που είναι σε σενάριο του Μαρίνου Χατζηβασιλείου. Κάνουμε πραγματικά ό,τι μπορούμε, γιατί είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο και πολλή η δουλειά που πρέπει να γίνει. Είμαστε γενικά σε αναμονή, έχουμε ετοιμάσει κάποιες προτάσεις για διάφορα κανάλια και ευχόμαστε ότι κάτι από αυτά θα καρποφορήσει.
Ήταν δύσκολη για σας η χρονιά που πέρασε, δεδομένης και της κατάστασης με τον κορωνοϊό; Νιώσατε ανασφάλεια;
Ανασφάλεια νιώθουμε κάθε χρόνο, για να είμαι ειλικρινής, λόγω της φύσεως της δουλειάς μας. Φέτος, ήταν ακόμα πιο δύσκολο, όχι μόνο λόγω του κορωνοϊού, αλλά και γιατί κάνοντας ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα μου, είδα σε κάποιους ανθρώπους πτυχές κάπως πιο ανταγωνιστικές. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ ούτε να το διαχειριστώ, ούτε να το συνηθίσω, γιατί ως άνθρωπος είμαι της άποψης ότι αν δεν γουστάρεις κάποιον, δεν του το παίζεις φίλος. Εγώ όταν δεν συμπαθώ κάποιον, κρατάω τις αποστάσεις μου και φροντίζω να είμαστε μακριά και αγαπημένοι. Δεν μπορώ να παίζω τη γλυκούλα. Από αυτή την πλευρά ήταν λίγο δύσκολα τα πράγματα ψυχολογικά και για μένα αλλά και για τον Πέτρο.
Κέρδισες, όμως, και σημαντικούς ανθρώπους μέσα από τη δουλειά. Ένας από αυτούς είναι και η Ιωάννα Λαμπροπούλου, με την οποία πλέον έχετε γίνει κυριολεκτικά οικογένεια.
Πράγματι κυριολεκτικά και χαίρομαι απίστευτα γι’ αυτό, γιατί με την Ιωάννα νιώθω ότι μας δένουν πολλά. Ένα από αυτά είναι το ότι στο πλαίσιο αυτού που λέγαμε πριν για την αγάπη και για το μια ζωή χωρίς κόμπλεξ, η Ιωάννα είναι ακριβώς αυτός ο τύπος ανθρώπου. Είναι πάρα πολύ ειλικρινής και ακόμα και ζήλια να νιώσει για κάποιον, έχει το θάρρος να το λέει ωμά και χωρίς κακεντρέχεια. Την Ιωάννα τη θαυμάζω και τη θεωρώ εξαιρετική σε αυτά που κάνει. Είναι προϋπόθεση για μένα, τόσο στον έρωτα όσο και στις φιλίες το να θαυμάζω τον άλλο.
Για τον αδερφό σου είναι καλή η Ιωάννα;
Για τον αδερφό μου καμιά δεν είναι αρκετά καλή. Όμως η Ιωάννα είναι πολύ κοντά στο καλή για τον αδερφό μου.
Στον γάμο τους θα έχεις κάποιο ρόλο;
Στον γάμο θα είμαι η αδερφή του γαμπρού. Αν και πιστεύω ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά για να επισημοποιηθεί οποιαδήποτε σχέση, εντούτοις θα σας πω ότι δεν θα την αφήσουμε εκτεθειμένη, να το ξέρει η οικογένειά της. Θα το αποκαταστήσουμε το κορίτσι μας, μόλις το επιτρέψει ο κορωνοϊός.
Ζούμε ήδη ενάμιση χρόνο σε αυτή την κατάσταση. Τι σου λείπει περισσότερο;
Η ελευθερία μου. Το να μπορώ να αγκαλιάζω τη γιαγιά και τον παππού μου χωρίς να φοβάμαι αν θα τους κολλήσω. Το φιλί, ο χορός, τα ταξίδια. Αυτά είναι που μου λείπουν πιο πολύ.
Σχέδια για το καλοκαίρι κάνεις;
Επειδή γενικά μού αρέσει να έχω κάτι να περιμένω, έκλεισα ήδη διακοπές και κάμπινγκ στην Ελλάδα, οικογενειακώς, οπότε αν όλα πάνε όπως τα θέλουμε, τότε θα ζήσουμε ένα γεμάτο καλοκαίρι.
