Ο δημοφιλής ηθοποιός, μιλάει για το θέατρο, την τηλεόραση, την οικογένεια και τα παιδιά του, τη σχέση του με τη γυναίκα του και τον σύμβουλο γάμου που χρειάστηκαν, τις αλλαγές στον χαρακτήρα του, τη φίλη του Βάσω Λασκαράκη.
Από τον Αλέξανδρο Πρίφτη
Είναι απέναντί μου, στα στούντιο Pro, στο Πικέρμι. Έχουμε παραγγείλει από έναν espresso και χαζεύουμε έξω από τη μεγάλη τζαμαρία τον ανοιξιάτικο ήλιο. Η σερβιτόρα του café, του ζήτησε να βγάλουν μία φωτογραφία. «Σ’ ευχαριστώ πολύ, Ηλία», του είπε φεύγοντας. Εγώ γέλασα. «Ακόμα μπερδεύουν το επίθετο με το μικρό σου;», του λέω. «Το όνομά μου είναι Μελέτης. “Ηλίας” είναι το επίθετο. Ξέρω ότι το “Μελέτης” ταιριάζει πιο πολύ για επίθετο, αλλά επειδή είναι μαθημένα τα βουνά στα χιόνια δεν με ενοχλεί. Ξέρεις τι έχω τραβήξει από την πρώτη δημοτικού; Όλοι το μπερδεύουν. Πλέον, δεν με νοιάζει καθόλου. Εγώ γυρίζω και στο “Μελέτης” και στο “Ηλίας”. Το αντιμετωπίζω με χιούμορ και χωρίς παρεξήγηση. Ένας σκηνοθέτης μου είχε πει κάποτε “ρε συ, μήπως να το άλλαζες;”, αλλά μετά από 17 χρόνια τι να αλλάξω;», καταλήγει γελώντας.
Φέτος ήσουν στις «Μάγισσες της Σμύρνης», που ήταν sold out, συνεχίζεις στο σίριαλ «Το σόι σου» κι έκανες και το «Bachelor 3», με μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είσαι από τους ηθοποιούς που διαχωρίζουν την εμπορικότητα από την ποιότητα;
Θα σου πω, πολλές φορές έχεις το ένα και λείπει το άλλο. Σε αυτές τις δουλειές που έκανα πιστεύω ότι αυτά ήταν «παντρεμένα» εξ’ αρχής. Και η ταινία και το θέατρο. Για το «Σόι» τι να πω. Πέντε χρόνια, κάθε μέρα, είναι κομμάτι μου. Έχουμε γίνει «οικογένεια» πια. Στο παρελθόν όμως, ναι, είχα πέσει στο λούκι και έκανα τους διαχωρισμούς. Πίστευα την ταμπέλα «ποιοτικό», «εμπορικό» κλπ. Ξεκίνησα από το θέατρο και όταν ήμουν μικρός, τότε που δούλευα με τον Τερζόπουλο και τον Λιβαθινό, δεν είχα επαφές με την τηλεόραση και το εμπορικό θέατρο. Ήταν επιλογή μου. Όμως, δεν την είχα «ψωνίσει», απλά την είχα «δει» λίγο. Έλεγα: «Έλα μωρέ τώρα η τηλεόραση, σιγά…». Αν στα πρώτα μου βήματα μού έκαναν πρόταση οι Ρέππας-Παπαθανασίου, μπορεί και να μην τα έλεγα. Μου έκανε, όμως, ο Τερζόπουλος. Κάποια πράγματα δεν είναι μόνο επιλογές, αλλά και το πώς θα στα φέρει η ζωή. Μεγαλώνοντας, όμως, έκανα τηλεόραση και πιο γνωστές παραστάσεις κι εκεί κατάλαβα ότι η ουσία της δουλειάς είναι πάντα η ίδια, αρκεί να κάνεις αυτό που αγαπάς με τον ίδιο ζήλο. Δεν έχω πια τον φόβο όπως κάποτε, μην πουν «ο Μελέτης έγινε πια εμπορικός ηθοποιός».
Η υποκριτική ήταν η πρώτη σου δουλειά;
Όχι, ξεκίνησα να δουλεύω ως σερβιτόρος πιο μικρός. Για το χαρτζιλίκι μου, τα έξοδά μου, γιατί ήθελα να έχω την ανεξαρτησία μου. Επίσης, σπούδασα λογιστικά. Θέλω να πω, αν αύριο γίνει κάτι με τη δουλειά μας και αναγκαστώ να κάνω κάτι άλλο, θα το κάνω. Δεν έχω πρόβλημα. Έχω παιδιά να μεγαλώσω, οπότε θα γίνω πιο ευέλικτος.
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την παιδική σου ηλικία;
Από την παιδική, την εφηβική, αλλά και λίγο πιο μετά, θα έλεγα πως μου λείπει πολύ η ανεμελιά. Το ότι δεν υπήρχαν σκοτούρες, υποχρεώσεις και που πολλές φορές τα φορτώναμε όλα στον κόκορα χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις. Άσε που, τότε είχαμε κι ελεύθερο χρόνο. Τώρα, τα έχω ξεχάσει αυτά. Εγώ μεγάλωσα στο Μενίδι. Είναι μία περιοχή εντός Αττικής, αλλά όχι τσιμεντούπολη. Είχα καθαρή εικόνα της γειτονιάς. Μιας γειτονιάς με πλατείες, με αλάνες, που παίζαμε μπάλα τα απογεύματα. Γυρνούσα σπίτι ματωμένος, με σημάδια. Είχα φίλους εκεί και κρατάω ακόμα αυτές τις εικόνες μέσα μου.
Σε ενοχλεί που τα παιδιά σου δεν έχουν αυτές τις εμπειρίες και τις αναφορές, δεδομένου ότι πλέον τα παιδιά είναι με ένα tablet στο χέρι;
Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Πλέον, τα παιδιά παίζουν με το tablet, που είναι αναγκαίο κακό, για να κάθονται και λίγο ήσυχα, και την τηλεόραση. Όμως, η τεχνολογία είναι μία πηγή πληροφοριών. Εμείς δεν τα είχαμε αυτά τότε. Επίσης, θέλω τα παιδιά μου -και θα τα ωθήσω σ’ αυτό- να βγουν έξω και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.
Είσαι αυστηρός πατέρας;
Ναι, είμαι λίγο. Δεν είμαι ο κλασικός χαζομπαμπάς που θα τον κάνει ό,τι θέλει η κόρη του. Η Κοραλένια πάει πια στη δεύτερη τάξη του δημοτικού, είναι 8 στα 9, και θέλει λίγο σπρώξιμο στο διάβασμα. Τα φορτώνει λίγο στον κόκορα. Οπότε, εκεί ναι, μπορεί να βάλω καμιά φωνή για να πάρει λίγο μπρος.
Εσύ ή η σύζυγός σου, η Θέμιδα, κρατάει τις ισορροπίες στο σπίτι;
Η Θέμιδα περνάει περισσότερο χρόνο με τα παιδιά και λόγω εμπειρίας ξέρει να χειριστεί καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Εγώ θα ενημερωθώ για όλα, αλλά όταν δεν έχεις ασχοληθεί πάρα πολύ, ρίχνεις λίγο νερό στο κρασί σου. Στα καίρια ζητήματα, όμως, θα πάρω θέση και θα πω τι πρέπει να γίνει. Η κόρη μου, ας πούμε, θέλει να κάτσει να δει το «Σόι». Ε, αν δεν έχει διαβάσει, δεν θα το δει. Θα κάτσω να τη διαβάσω με το ζόρι. Από την άλλη, ας μη γελιόμαστε, οι γυναίκες κάνουν κουμάντο στο σπίτι. Όχι, οι άντρες. Όσοι άντρες πιστεύουν το αντίθετο, και μου το λένε, γελάω. Παιδιά, δεν ισχύει. Στο σπίτι κάνουν κουμάντο οι γυναίκες! (γελάμε).
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πάτε σε σύμβουλο γάμου;
Ο μεγαλύτερος εχθρός που αντιμετωπίζει κάθε ζευγάρι: Το ότι μας ρουφάει όλους μας η ρουτίνα και οι καθημερινότητα. Το ότι μας απορροφούν οι δεκάδες καθημερινές υποχρεώσεις και χανόμαστε. Δεν επικοινωνείς πια εύκολα. Έχεις να κάνεις το ένα, το άλλο… Με τη γυναίκα μου είμαστε 13-14 χρόνια μαζί, μεγάλο χρονικό διάστημα. Ok, έρχεται η ρουτίνα, η φθορά, κάπου βαριέσαι κιόλας. Όταν άρχισα να απασχολούμαι τόσες ώρες με τη δουλειά και να λείπω, κατάλαβα ότι κάποια πράγματα που είχα ως δεδομένα, τελικά δεν ήταν. Δηλαδή, το ότι ως εργένης εγώ γύριζα σπίτι κι έπινα ένα ποτό και ήθελα δυο ώρες για να χαλαρώσω, όταν έκανα οικογένεια αυτό δεν γινόταν να το κάνω. Παλιά ήθελα τον προσωπικό μου χώρο και χρόνο για να ηρεμήσω. Όταν, όμως, είσαι σε μία οικογένεια, πρέπει να το μοιράσεις. Η ψυχολόγος μου, μου είπε τότε: «Αν ήσουν ελεύθερος, τι θα έκανες;». Και της απάντησα ότι «θα αφιέρωνα χρόνο στον εαυτό μου». «Και τώρα τι κάνεις;», μου λέει. «Αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου, μετά το θέατρο». Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να το κάνω γιατί δεν ήμουν πια εργένης, αλλά σύζυγος και πατέρας. Έχω άλλη ζωή πια.
Έτσι, έγινες καλύτερος σύζυγος ή πατέρας;
Αρχικά έγινα καλύτερος σύζυγος, μετά έγινα και καλύτερος πατέρας. Βελτίωσα πολύ, όμως, το συζυγικό κομμάτι.
Αυτό θα το σύστηνες να το κάνει κάθε ζευγάρι;
Προσωπικά, ναι. Ξέρεις, οι άνθρωποι δεν μιλούν πια. Δεν συζητούν εύκολα. Όπως πας να κάνεις ένα check up, έτσι πρέπει να προσέχεις και την ψυχική σου υγεία. Ειδικά για τους άντρες, θεωρείται ταμπού το να πηγαίνουν σε ψυχολόγο ή σε σύμβουλο γάμου, αλλά είναι απόλυτα ευεργετικό.
Ισχύει ότι είχες χωρίσει με τη σύζυγό σου για έναν χρόνο;
Ναι, έναν χρόνο ήμασταν χωριστά. Φυσικά αυτό έγινε πολύ πριν παντρευτούμε και κάνουμε τα παιδιά μας. Εγώ τη γυναίκα μου τη γνώρισα μέσω μίας συμφοιτήτριάς μου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Την είδα, μου άρεσε, τα φτιάξαμε και συγκατοικήσαμε σχεδόν αμέσως. Έγιναν κάποιες συγκρούσεις και χωρίσαμε. Σε αυτό τον χρόνο σκέφτηκα κάποια πράγματα, έζησα κάποια άλλα και επέστρεψα εκεί που θεωρούσα ότι ήταν η βάση μου. Μετά, παντρευτήκαμε και κάναμε τα παιδιά μας. Πιστεύω στη δεύτερη ευκαιρία και όχι στο ότι αν το γυαλί ραγίσει δεν ξανακολλάει.
Με τον εαυτό σου τα έχεις βρει πια;
Κοίτα, σε γενικές γραμμές νομίζω πως ναι. Δεν είμαι και σίγουρος, όμως. Πολλές φορές κι εμείς οι ίδιοι μάς εκπλήσσουμε.
Ποια αρνητικά στοιχεία σου απέβαλες λόγω της ψυχοθεραπείας;
Συνειδητοποίησα απλά κάποιες εκφάνσεις που δεν έβλεπα σε μένα. Αγνοούσα «δρόμους». Δεν πράττω πια εγωιστικά και δεν είμαι τόσο οξύθυμος. Μάλλον, οξύθυμος είμαι απλά δεν έχω ξεσπάσματα και αντιδράσεις που είχα. Τα ξεχνάω κιόλας! (γελάμε). Η γυναίκα μου, μου λέει καμιά φορά: «Δεν θυμάσαι τότε, σε εκείνον τον καβγά, που τα έσπασες;». Και, όντως, δεν το θυμάμαι. Πλέον είμαι cool, τα αντιμετωπίζω όλα πιο ήρεμα. Και φέτος που έτρεχα σαν τρελός, ανάμεσα σε γυρίσματα, πρόβες, παραστάσεις και οικογενειακές υποχρεώσεις, ήμουν ψύχραιμος. Στην ενήλικη ζωή, τίποτα δεν εννοείται. Όλα δουλεύονται και κατακτώνται.
Παραμένεις εγωιστής;
Όχι το ίδιο. Δεν με πιάνει ο εγωισμός του τύπου «εγώ είμαι ο άντρας, άρα εγώ κάνω κουμάντο!». Το είχα αυτό κάποτε. Ήταν λάθος μου.
Φαλλοκρατικό ακούγεται…
Δεν το έλεγα με αυτή την έννοια, όμως, σε κάθε περίπτωση ήταν λάθος μου και το έκοψα. Στο είπα και πριν. Σε μία σχέση η γυναίκα έχει το πάνω χέρι. Οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από εμάς, πιο δραστήριες κι έχουν μεγαλύτερη αντοχή. Σκέψου ότι με μία παράσταση μόνο, εγώ γυρίζω πτώμα στο σπίτι και τα έχω φτύσει κι άλλες γυναίκες ηθοποιοί, επιστρέφουν στο σπίτι τους κι έχουν οικογένεια και παιδιά, όπου είναι από πάνω. Τρέχουν για χίλια πράγματα μαζί. Άρα, ποιος είναι το ισχυρό φύλο; (γελάμε).
Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα. Με τη Βάσω Λασκαράκη, πώς τα καταφέρατε;
Δεν συμφωνώ. Υπήρξα πολύ φίλος με γυναίκες που δεν είχαμε κάτι το ερωτικό. Δεν είμαστε ζώα, έχουμε νοημοσύνη και όρια. Η Βάσω με κέρδισε ως άνθρωπος, από την πρώτη στιγμή, στο δοκιμαστικό που κάναμε για το «Σόι». Δέσαμε αμέσως. Είχαμε χημεία. Δεν είναι ανοιχτός άνθρωπος – αν δεν σε ξέρει δεν πρόκειται να ανοιχτεί. Αν όμως σε θεωρήσει φίλο της, σου ανοίγει την καρδιά της και είναι ένα παιδί διαμάντι. Κι είμαι πολύ τυχερός που είναι φίλη μου!
*Ευχαριστούμε την «Olive Media» για το φωτογραφικό υλικό.
