Το να φωτογραφηθεί παρέα με τα αγόρια του, αποδείχθηκε δύσκολη «αποστολή». Τελικά, ο 21χρονος Μάρκος και ο 17χρονος Νικόλας, δεν του χάλασαν χατίρι. Ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος δηλώνει περήφανος μπαμπάς και μιλά για την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει με τους γιους του.
Της Κωνσταντίνας Γεωργίου
Όταν βλέπεις τα αγόρια σου, αναρωτιέσαι πώς πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια;
Περισσότερο, σκέφτομαι πόσο όμορφα πέρασαν. Περιττό να σου πω ότι πολλές φορές εκείνοι είναι που με βάζουν σε τάξη.
Όταν κυκλοφοράτε οι τρεις σας, έρχονται σε αμηχανία εξαιτίας της αναγνωρισιμότητάς σου;
Από μικροί αισθάνονταν άβολα. Θυμάμαι πριν χρόνια που είχαμε πάει ένα Σάββατο στο Mall. Ο ένας έλεγε στον άλλον: «Να τον θυμίσουμε να μη μας φέρει ξανά τέτοια μέρα». Όταν συμμετείχα στη σειρά «Ζωή Ποδήλατο», ο Μάρκος υποδυόταν τον γιο μου, ενώ σε κάποια επεισόδια έπαιξε και ο Νικόλας. Τότε, τους αναγνώριζαν κι εκείνους. Μια μέρα, λοιπόν, γυρνάει ο μικρός και μου λέει: «Μη νομίζεις ότι μόνο εσένα προσέχουν».
Εξέφρασε κανείς το ενδιαφέρον να ακολουθήσει τα χνάρια σου;
Ο Νικόλας, ο οποίος τελειώνει φέτος το σχολείο και θα δώσει -θα δώσουμε- εξετάσεις για την Ελλάδα.
Εσύ θα τον προετοιμάσεις;
Εγώ, μάλλον, θα τον πλακώσω στο ξύλο (γέλια). Ελπίζω πως θα το κάνει κάποιος φίλος. Εννοείται ότι θα ρίξω κι εγώ μια ματιά.
Πώς ένιωσες με την απόφασή του, καθώς ξέρεις αυτή τη δουλειά και απ’ την καλή και απ’ την ανάποδη;
Το ίδιο ισχύει και για τον Νικόλα. Ξέρει πάρα πολύ καλά τι πρόκειται να αντιμετωπίσει, και λόγω εμένα, και λόγω της μητέρας του (σημ. Σοφία Καλλή). Ποτέ δεν θα του έλεγα τι να κάνει. Ο Νικόλας είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα. Θα του έλεγα κάτι, μόνο αν δεν έκανε γι’ αυτή τη δουλειά.
Ο μεγάλος καταστάλαξε με το τι θα κάνει;
Θέλω να πιστεύω πως ναι. Σπουδάζει απ’ αυτά τα περίεργα της σημερινής εποχής, που σχετίζεται με το 3D Animation.
Γκρινιάζουν που δεν σε βλέπουν σε καθημερινή βάση, μιας και εκτός από τις πολλές ώρες δουλειάς, πλέον μένεις στη Λεμεσό;
Καθόλου. Είχαμε πάντα μια πολύ ανοικτή σχέση. Ξέρουν πως ό,τι χρειαστούν, θα είμαι εκεί. Και οι δυο είναι αυτόφωτοι, κι ευτυχώς μπορούν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητά τους. Είχαν και έχουν πολύ καλή φροντίδα από τις μητέρες τους. Πολλές φορές, ο δικός μου ρόλος ήταν καθαρά συμβουλευτικός, ειδικά με τον Μάρκο που δεν ζήσαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα κάτω από την ίδια στέγη. Ακόμη και σήμερα όταν αντιμετωπίζει μια δυσκολία, μπαίνει στη διαδικασία να ζητήσει τη γνώμη μου, έστω και μέσω Viber.
Ήταν δύσκολο το «κτίσιμο» της μεταξύ τους σχέσης, μιας δεν μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι;
Ήθελα πάρα πολύ να είναι δεμένοι. Εγώ λειτούργησα σαν συνδετικός κρίκος. Ο Μάρκος επειδή είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος, κάποια στιγμή, υπήρξε ένα μεγάλο κενό, το οποίο θα υπήρχε ακόμη κι αν έμεναν στο ίδιο σπίτι. Κανείς απ’ τους δυο ή μάλλον κανείς από τους τέσσερις -γιατί έχουμε και τα παιδιά της Μιράντας- δεν είχε δύσκολη εφηβεία. Ο Νικόλας αγαπάει πολύ τον Μάρκο, κι εκείνος τον προστατεύει.
Πώς κατάφερες να πλησιάσεις τα παιδιά της Μιράντας;
Με την ίδια αγάπη που προσέγγισα τα δικά μου. Πρόκειται για δυο πολύ καλά παιδιά. Η Ανθή κοντεύει τα 18 και ο Παναγιώτης τα 15. Έχουμε γίνει καλοί φίλοι. Κουβεντιάζουμε και γελάμε πολύ.
Ο Μάρκος ή ο Νικόλας σού θυμίζει πιο έντονα τον εαυτό σου;
Δεν ξέρω. Και οι δυο έχουν στοιχεία μου, ενώ μοιάζουν αρκετά και στις μητέρες τους. Όταν βλέπω τον Μάρκο να με πλησιάζει, έχω την αίσθηση πως αντικρίζω εμένα, χωρίς όμως να μου μοιάζει φυσιογνωμικά. Ο Νικόλας μού μοιάζει περισσότερο στον χαρακτήρα. Είναι κι αυτός αγαπησιάρης και ακατάστατος. Ο Μάρκος παρόλο που δείχνει δυσκολοπρόσιτος, αγαπάει μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο.
Τι σας αρέσει να κάνετε μαζί;
Με τον Νικόλα περνάμε πολλές ώρες παρακολουθώντας ταινίες. Η μεγάλη πλάκα είναι όταν βρισκόμαστε και οι τρεις για φαγητό. Επειδή οι δυο τους φροντίζουν τη διατροφή τους, με πειράζουν γι’ αυτά που τρώω. Μου λένε: «Κοίτα πώς έγινες, δεν φτάνει που σταμάτησες το τένις».
Απ’ ό,τι κατάλαβα, η σχέση σας είναι περισσότερο φιλική…
Δεν θα ήταν ποτέ μόνο πατρική. Βέβαια, είναι επικίνδυνο να είσαι φίλος με τα παιδιά σου, γιατί καμιά φορά ξεπερνιούνται οι διαχωριστικές γραμμές. Υπήρξε μια περίοδος που ο Μάρκος ερχόταν και μου ζητούσε διάφορα πράγματα που δεν τον άφηνε η μητέρα του. Περιττό να σου πω ότι πάντα συμφωνώ με τις μητέρες τους, ακόμη κι αν διαφωνώ. Διότι δεν θέλω να ξεφεύγουν λόγω ενδεχόμενης διάστασης απόψεων των γονιών τους. Τους έχω πει: «Δικαιούστε να κάνετε ό,τι έχω κάνει. Ό,τι δεν έχω κάνει, πολύ φοβάμαι πως θα σας στο αρνηθώ. Όταν σας πω όχι, θα είναι όχι». Σπανίως, όμως, συμβαίνει αυτό.
Άρα, τα αγόρια σου δεν ξεφεύγουν.
Θέλω να πιστεύω πως όχι. Η σημερινή εποχή έχει πολλές κακοτοπιές. Προσπαθήσαμε με τις μητέρες τους να τους δώσουμε καλές βάσεις. Πιστεύω ότι τα καταφέραμε. Καμαρώνω όταν τους βλέπω με τις παρέες τους. Είναι δυο ξεχωριστές προσωπικότητες. Ξέρω ότι δεν μου ανήκουν. Δεν είναι η επένδυσή μου για το μέλλον. Η ζωή είναι δική τους. Έχουν δικαίωμα να τη διαχειριστούν όπως θέλουν. Το μόνο που του είπα είναι να φροντίσουν να διαχειριστούν σωστά την ελευθερία τους.
Ο δικός σου πατέρας, ποια συμβουλή σου έδωσε;
Γενικότερα, δεν έδινε συμβουλές. Απλώς, μέσα από τη στάση ζωής του, μπόρεσα να καταλάβω κάποια πράγματα. Ένας άνθρωπος που ήταν ορφανός από μητέρα από τα πέντε, με σκληρή εφηβεία και μεγαλωμένος μέσα στον στρατό. Από το σπίτι σου, παίρνεις βασικές αρχές… Να αγαπάς, να σέβεσαι, να είσαι αληθινός. Εκείνο που έμαθα από τον πατέρα μου, ήταν να είμαι ήρεμος.
Έχεις κι άλλα αδέλφια;
Έναν μεγαλύτερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή.
Η μικρή ήταν και η παραχαϊδεμένη;
Θα σου απαντήσω, αναφέροντας σου ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 με αρχές της δεκαετίας του ‘80, δεν γίνονταν εισαγωγές μπανάνας στην Ελλάδα. Ήταν κάτι το δυσεύρετο. Ανοίγαμε το ψυγείο να πάρουμε μια μπανάνα και μας έλεγαν: «Όχι, είναι του παιδιού». Μια μέρα, με κέρασε μια μπανάνα ένας φίλος στο σχολείο, που του την είχε φέρει ένας θείος του από τη Γερμανία. Μας είχε περάσει τόσο πολύ μέσα μας πως πρέπει το παιδί να τρώει τις μπανάνες, που τη φύλαξα για τη Σοφία. Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να την αγγίξω.
Ως παιδί στρατιωτικού, θα μετακομίζατε συχνά. Αυτό σε δυσκόλευε στο να κάνεις φίλους;
Με έκανε χαμαιλέοντα. Δεν είναι εύκολο να είσαι ο καινούριος και να είσαι διαρκώς υπό εξέταση. Τα άλλα παιδιά μαζεύονταν γύρω μου και έκαναν ένα σωρό ερωτήσεις. «Πώς σε λένε;». «Από πού είσαι;». «Γιατί είσαι εδώ;». «Πότε ήρθες;». «Τι ομάδα είσαι;». Παρόλο που δεν ήταν εύκολα χρόνια, ήταν όμορφα.
Δεν πειράζει τους δικούς σου που μένεις τόσα χρόνια μακριά τους;
Πλέον, με βλέπουν αρκετά συχνά. Ανέκαθεν, όμως, ήμουν λίγο εκτός οικογένειας. Ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Εξ ου και μπόρεσα να ζήσω μακριά τους. Ουδέποτε ήμουν «μαμάκιας».
Σκέφτηκες ποτέ πώς θα ήταν η πορεία σου αν δεν έφευγες; Απ’ ό,τι ξέρω είχες αρκετές προτάσεις από την Ελλάδα.
Ε, και; Καλά δεν περάσαμε; Τι θα γινόταν; Θα σου δώσω την ίδια απάντηση που έδωσα κάποτε στη μάνα μου. Το πολύ-πολύ, να με ήξερε ο μπακάλης της γειτονιάς μου. Και τώρα, όμως, με ξέρει ο μπακάλης της γειτονιάς μου.
Ναι, αλλά δεν μπορεί η μαμά να σε διαφημίζει στις φιλενάδες της.
Έχω να σου πω ότι στην Ελλάδα παίζω απέναντι από τον εαυτό μου, μιας και το «Χωρίς Εσένα» προβάλλεται την ίδια ώρα με το «Δαχτυλίδι της Φωτιάς». Η μάνα μου κάνει κωλοτούμπες. Μαζεύει τις συνεντεύξεις μου κι ενημερώνει τις φίλες της.
Νιώθεις γεμάτος απ’ όσα έχεις κάνει;
Δεν θα έπρεπε; Θα ήταν τραγικό αν αισθανόμουν το αντίθετο.
Δεν έχεις απωθημένα;
Κανένα. Είμαι ευτυχής που είμαι υγιής και τα παιδιά μας -τόσο τα δικά μου, όσο και της Μιράντας- εξελίσσονται σε ωραίες προσωπικότητες. Από εκεί και πέρα, φιλοδοξώ να κάνω κι άλλα πράγματα.
Εκτός από το «Χωρίς Εσένα» του ΑΝΤ1, κάνεις κάτι θεατρικά;
Μετά από οκτώ χρόνια, συνεργάζομαι με τον ΘΟΚ. Έχουμε ξεκινήσει πρόβες για την παράσταση «Γλυκό πουλί της νιότης», σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου. Ο ΘΟΚ είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Και τώρα είναι σαν να επέστρεψα σ’ ένα σπίτι που έμενα παλιά.
Δεν σε ρώτησα. Ποιο στοιχείο της Μιράντας σε έκανε να θέλεις να παντρευτείς για τρίτη φορά;
Είναι αλήθεια ότι δεν το είχα σκοπό. Στη Μιράντα, όμως, μου έκανε εντύπωση το πόσο απλή και όμορφη είναι. Διαθέτει μια αφοπλιστική απλότητα και μια μοναδική ικανότητα να μεταδίδει αγάπη.
Ήταν επιφυλακτική απέναντί σου λόγω των δυο προηγούμενων σου γάμων;
Εννοείται. Και η Μιράντα, και οι γονείς της. Αλλά η ίδια κατέρριψε αυτή την επιφυλακτικότητα πολύ γρήγορα μέσω των συναισθημάτων της. Εγώ, άλλωστε, δεν έχω υπάρξει ψεύτικος σε σχέση με τα συναισθήματά μου και σε αυτό που βγάζω προς τα έξω. Και γι’ αυτό, είμαι περήφανος για τον εαυτό μου!
Styling: Γιώργος Χρυσοστόμου
