Πολλοί βιάστηκαν να σχολιάσουν τη συμμετοχή της στον τρίτο κύκλο μετάδοσης της επιτυχημένης σειράς του ΑΝΤ1, «La pasta pomilώri» και να κάνουν λόγο για το τέλος μιας βεντέτας. Η αγαπημένη ηθοποιός μιλά για τη νέα της συνεργασία, για φοβίες, ανασφάλειες και σκέψεις που τη στοιχειώνουν αυτή την περίοδο.
Από τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Λώρη Λοϊζίδη;
Πάρα πολύ καλή.
Έχω την εντύπωση ότι με αυτή τη συμμετοχή σου δίνεις τέλος στη «βεντέτα» που δημιουργήσαν κάποιοι σχετικά με τον Γιώργο Τσιάκκα και τον Λώρη Λοϊζίδη.
Βεντέτα; Είχαμε βεντέτα και δεν το πήρα είδηση; (γέλια) Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα λες. Κάποιοι άλλοι δημιούργησαν αυτό το μύθο που δεν ισχύει. Απόδειξη και η θεατρική συνεργασία μας με τον Λώρη στο «Δεν Βλέπω δεν Ακούω δεν Μιλάω» που είχε και μεγάλη επιτυχία.
Περνάτε όμορφα στα γυρίσματα;
Πώς θα μπορούσα να μην περνάω όμορφα με τόσο αγαπημένους συναδέλφους, ένα πάρα πολύ καλό συνεργείο και τον Θεοδόση Οικονομίδη στη σκηνοθεσία, που είναι μια ήρεμη δύναμη, με χιούμορ και φαντασία.
Είναι σημαντικό, δηλαδή, για έναν ηθοποιό να περνά καλά και πίσω από τις κάμερες;
Για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα, είναι συνδυασμός πολλών παραμέτρων. Δεν αρκεί μόνο το καλό σενάριο και κάποιοι καλοί ηθοποιοί. Ο ηθοποιός για να λειτουργήσει και να φτιάξει έναν όμορφο ρόλο, πρέπει να νιώθει ελεύθερα να εκφραστεί, να υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση από το συνεργείο και τους υπόλοιπους συναδέλφους του… Είναι όλα θέμα χημείας!
Και ψυχολογίας;
Και καλής ψυχολογίας εννοείται!
Η αλλαγή στα μαλλιά σου έχει να κάνει με το τι αισθάνεσαι μέσα σου αυτή την περίοδο;
Μάλλον έχει να κάνει με το πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε από κοντά. (γέλια). Μετά την αλλαγή που είχα κάνει, σε ό,τι αφορά το χτένισμά μου και στο χρώμα των μαλλιών μου, επανήλθα και πάλι στο φυσικό μου γιατί βαριέμαι το πήγαινε έλα στο κομμωτήριο! Έτσι κι αλλιώς νιώθω περισσότερο εγώ όπως είμαι τώρα.
Σε τι φάση σε βρίσκω αυτή την περίοδο, Χριστίνα;
Να προσπαθώ μετά από ένα μακρύ και ήρεμο καλοκαίρι να επανέλθω στους ρυθμούς μου, να μπορέσω και πάλι να ξυπνάω στις 6.30 το πρωί και να αντέχω χωρίς διάλειμμα να φέρω εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις που είμαι αναγκασμένη να κάνω μέσα σε ένα 24ωρο. Παρόλες τις δυσκολίες της επαναφοράς, όμως, νιώθω όμορφα γιατί ξεκινώ κάτι καινούριο στην τηλεόραση και μάλιστα κωμωδία μετά από μια μακρά περίοδο που έριξα μαύρο δάκρυ! (γέλια). Επίσης κάθε χρόνο τέτοια περίοδο έχω τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού γιατί ξεκινά ακόμα μια χρονιά για το θεατρικό μου εργαστήρι όπου δίνω το παν για να λειτουργήσει όσο καλύτερα γίνεται, εφοδιασμένη πάντα με καινούριες ιδέες για να βελτιώνω τις συνθήκες, κυρίως για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς. Εκείνο που πραγματικά με ιντριγκάρει είναι η σχέση με τους ενήλικες μαθητές μου γιατί έχω απέναντί μου ανθρώπους που μπορεί να είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες σε άλλους τομείς, αλλά έρχονται με την αθωότητα των μικρών παιδιών έτοιμοι να δοκιμάσουν, να τσαλακωθούν, να παίξουν, να δημιουργήσουν. Είναι μαθητές μου αλλά και φίλοι μου.
Θεωρείς ότι κάθε χρόνος που περνά είσαι πιο κατασταλαγμένη;
Εννοείται! Πιο κατασταλαγμένη και λιγότερο ανασφαλής θα έλεγα. Όπως επίσης περισσότερο υπομονετική και λιγότερο παρορμητική.
Είναι θέμα ωριμότητας ή τριβής;
Περισσότερο το πρώτο νομίζω! Γενικά, μεγαλώνοντας δικαιολογώ περισσότερο τους άλλους και δεν είμαι τόσο αυστηρή στην κριτική μου όσον αφορά τους απέναντί μου.
Με τον εαυτό σου;
Με τον εαυτό μου είμαι πάντα αυστηρή, ίσως και περισσότερο.
Είσαι ευχαριστημένη με όλα όσα ήρθαν στη ζωή σου;
Δόξα τω Θεώ! Και τα καλά και τα δύσκολα ήρθαν για κάποιο λόγο!
Αισθάνεσαι ότι θα μπορούσες να κάνεις περισσότερα πράγματα;
Επαγγελματικά ίσως θα μπορούσα να επικεντρωθώ περισσότερο στο θέατρο. Σε προσωπικό επίπεδο, ναι, σίγουρα θα μπορούσα να προσφέρω περισσότερα.
Υπάρχει μέσα σου δηλαδή αυτή η ανασφάλεια του «τίποτα και ποτέ δεν είναι αρκετά»;
Νεότερη ίσως να είχα αυτό το άγχος να είμαι μέσα σε όλα να μη μείνω πίσω σε τίποτα! Τώρα πια είμαι ολιγαρκής… Λίγα και καλά.
Ανασφάλειες, γενικά, έχεις στη ζωή σου;
Πολλές. Κάτι που με καταδυνάστευε πάντα ήταν η εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα. Αν ένιωθα ότι κάποιος δεν με συμπαθούσε, χαλιόμουν πάρα πολύ! Με τα χρόνια, όμως, εμπέδωσα ότι είναι αδύνατο να σε αγαπούν όλοι και ούτε να αρέσεις σε όλους. Και αυτό με δυνάμωσε πάρα πολύ, έγινα πιο ανθεκτική στην κριτική μου και αποδέχτηκα τις όποιες ατέλειές μου.
Φοβίες;
Φοβάμαι τα φίδια, ούτε σε φωτογραφία δεν μπορώ να τα δω!
Ποια σκέψη σε «στοιχειώνει» αυτή την περίοδο;
Η έγνοια για τα δυο παιδιά μου περισσότερο που ζουν στο εξωτερικό λόγω σπουδών και η υγεία των ανθρώπων που αγαπώ.
Θεωρείς ότι ως κοινωνία πάμε από το κακό στο χειρότερο; Ναρκωτικά στα σχολεία, ληστείες, δολοφονίες, καταχρήσεις, αποξένωση, σχολικός εκφοβισμός, αυτοκτονίες…
Και ποιος δεν το πιστεύει αυτό; Είναι τραγικό πόση μεγάλη ευθύνη φέρουμε ως κοινωνία, ως γονείς, ως σχολείο για όλα αυτά. Λείπουν σωστά πρότυπα από τα παιδιά μας γι’ αυτό και χάνουν τον προσανατολισμό τους μέσα στον κυκεώνα μιας απατηλής πραγματικότητας που τους αφήνει ένα τεράστιο κενό μέσα στην ψυχή τους με τα καταστροφικά αποτελέσματα που αναφέρεις πιο πάνω!
Ως μητέρα, πώς αντιμετωπίζεις τον ντόρο των τελευταίων ημερών σχετικά με την παρουσία άγνωστων ατόμων έξω από τα σχολεία με την πρόθεση της απαγωγής;
Τρέμω και μόνο στην ιδέα! Εφιαλτικές καταστάσεις που τις βλέπαμε μόνο μέσα από ταινίες δράσης και τώρα φαίνεται πως άρχισαν να παρουσιάζονται και στη μικρή μας Κύπρο!
Τι σε τρομοκρατεί περισσότερο, Χριστίνα;
Να κινδυνέψουν τα παιδιά μου για οποιοδήποτε λόγο!
Τα χρόνια περνούν, τα παιδιά μεγαλώνουν. Ποιες αναμνήσεις έρχονται συνεχώς στο μυαλό σου;
Μοναδικές και ξεχωριστές για το κάθε ένα. Μικρά καθημερινά γεγονότα, μια κουβέντα που είπανε, ένα αστείο γεγονός που συνέβη, μια αγκαλιά, μια αρρώστια, πολλά ξενύχτια.
Λυπάσαι που φεύγουν από κοντά σου;
Είναι ένα περίεργο αίσθημα. Λυπάμαι από τη μία και ταυτόχρονα χαίρομαι γιατί σιγά-σιγά παίρνουν το δρόμο τους. Δύσκολη ώρα για τη μάνα αλλά πρέπει να είσαι έτοιμη. Αυτή είναι η ζωή και είναι πολύ εγωιστικό και όχι υγιές να θέλεις να μείνουν κολλημένα πάνω σου.
Το ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα μείνεις μόνη με τον Γιώργο ή μήπως φοβάσαι να αντιμετωπίσεις την εξέλιξη των πραγμάτων;
Φροντίσαμε, ευτυχώς, η σχέση μας με τον Γιώργο να μην είναι παιδοκεντρική. Δηλαδή χωρίς τα παιδιά μας να είμαστε μίζεροι και χωρίς νόημα! Έχουμε βέβαια ακόμα χρόνια μπροστά μας μέχρι να μείνουμε εντελώς μόνοι γιατί ακόμα έχουμε το Ελενάκι που είναι μόνο 10 ετών, αλλά και τότε που θα φτάσει αν θέλει ο Θεός η ώρα να μείνουμε μόνοι, νομίζω θα έχουμε πολλά να πούμε και να κάνουμε οι δυο μας. Καλά να είμαστε.
Ήρθαν τα πράγματα έτσι όπως το περίμενες για τα παιδιά σου; Ή άλλα ονειρευόσουν κι αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στην πορεία;
Αυτό που περίμενα και ευχόμουν και εύχομαι κάθε μέρα είναι να είναι υγιή χαρούμενα και ευτυχισμένα. Αυτό, και τίποτα άλλο. Είναι ελεύθεροι από εμάς να ακολουθήσουν τα δικά τους όνειρά.
Να επιστρέψω και πάλι στα τηλεοπτικά. Αν δεν κάνω λάθος, κι αν δεν με απατάει η μνήμη μου, παλιότερα, γράφτηκε ότι θα συμμετείχες ως γκεστ στο τελευταίο επεισόδιο της «Αίγιας Fuxia» αλλά το Σίγμα, που εκείνη την περίοδο μετέδιδε «Βουράτε Γειτόνοι» δεν παραχώρησε άδεια. Ισχύει;
Για μας ήταν το τέλος των 15 επεισοδίων για τα 15χρονα του Σίγμα και για την «Αίγια Fuxia» το τέλος της σειράς. Ο Γιώργος, η Χριστιάνα και ο Λώρης συμφώνησαν να εμφανιστώ, ως Ναστάζια στο τελευταίο τους επεισόδιο και η Χριστιάνα, ως Ορθοδοξία, στο τελευταίο «Βουράτε Γειτόνοι». Πραγματοποιήθηκε κανονικά το γύρισμα αλλά δεν θυμάμαι τι έγινε με τα κανάλια και τελικά δεν μεταδοθήκαν αυτές οι σκηνές.
Εκείνες τις εποχές, θυμάμαι, τα κανάλια, δεν επέτρεπαν σε κανένα από τους ηθοποιούς τους να εμφανιστούν σε ανταγωνιστικό σταθμό. Έκανε κακό -αυτή η τακτική- στη δουλειά σας;
Προσωπικά δεν θα έπαιζα ποτέ σε δυο σταθμούς . Το γεγονός που αναφέρεις έγινε γιατί το συμφωνήσαν οι σεναριογράφοι και θα ήταν πραγματικά μεγάλη έκπληξη για το κοινό, αλλά ήταν κάτι πολύ μικρό. Πραγματικά δεν θυμάμαι τι έγινε και δεν προβλήθηκαν οι σκηνές. Κρίμα, θα είχε πλάκα .
Πώς σου φαίνεται που οι επαναλήψεις του «Βουράτε Γειτόνοι» δεν έχουν τόσο μεγάλη τηλεθέαση όση είχαν στην πρώτη προβολή της σειράς;
Το γεγονός και μόνο ότι οι επαναλήψεις του «Βουράτε Γειτόνοι» και του «Κωνσταντίνου και Ελένης» κρατάνε τόσα χρόνια, αυτό καταδεικνύει την τεράστια επιτυχία των σειρών. Δεν είναι, όμως, δυνατόν να περιμένουμε να έχουν τα ίδια νούμερα με την πρώτη προβολή.
Θεωρείς ότι ο ρόλος της Ναστάζιας θα σε ακολουθεί μια ζωή; Ή δεν σε ενοχλεί να σε θυμούνται με αυτό το χαρακτήρα ασχέτως εάν έχουν ακολουθήσει δεκάδες άλλες επιτυχημένες συμμετοχές σου σε κυπριακές παραγωγές;
Δεν με ενοχλεί καθόλου. Ο κόσμος την αγαπά κι εγώ δεν έχω λόγο να μην την αγαπώ ούτε να τη σνομπάρω.
Ξαναβλέπεις τα παλιά επεισόδια;
Μόνο αν τύχει να βρίσκομαι μπροστά στην τηλεόραση.
Είσαι χαρούμενη που πήγε καλά η ταινία;
Πάρα πολύ. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για όλους μας και το κερδίσαμε. Ευχαριστώ τον κόσμο για την αγάπη και τη στήριξή του.
Πώς βίωσες την εμπειρία αυτού του είδους του σινεμά;
Ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία. Ένα απίστευτο συνεργείο με εξαιρετικούς επαγγελματίες, με επικεφαλής τον σκηνοθέτη Στάμο Τσάμη και τους αγαπημένους μου συνάδελφους που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Όλη η ομάδα μαζί, νομίζω, έδωσε στο κοινό ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο σχετικό με την ταινία; Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι στο λατομείο του Μιτσερού, που έγιναν κάποια από τα γυρίσματα, λίγους μήνες αργότερα βρέθηκε το πρώτο πτώμα από τα θύματα του 35χρονου serial killer; Σοκ;
Έμεινα άναυδη. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Κάναμε σκηνές ακριβώς πάνω από το πηγάδι. Το μεγαλύτερο σοκ ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι ο Γιώργος, ο Σοφοκλής, ο Χριστόφορος και ο Σίμος είχαν μπει μέσα στην «Κόκκινη λίμνη».
Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου ότι θα μπορούσατε να ανακαλύπτατε πρώτοι το άψυχο σώμα του θύματος;
Ναι, θα μπορούσε να συμβεί όντως τη μέρα που μπήκαν οι ηθοποιοί στη λίμνη γιατί οι βαλίτσες ήταν ακριβώς δίπλα τους. Δεν τις είδαν γιατί έβρεξε πολύ στην περιοχή και είχαν ανέβει τα νερά της λίμνης. Μακάρι να τις βρίσκαμε, θα μπορούσαν να είχαν γλυτώσει κάποιες κοπέλες. Γεγονός είναι ότι τέλειωσε αυτός ο εφιάλτης λόγω της ταινίας γιατί τα παιδιά που βρήκαν το πτώμα της πρώτης κοπέλας πήγαν εκεί για να δουν που κάναμε τα γυρίσματα. Είναι αυτό που λέμε ότι «τίποτα δεν γίνεται τυχαία».
Στο «La pasta pomilώri» ποιο ρόλο θα ενσαρκώνεις;
Την Αλεξάνδρα. Μια δυναμική γυναίκα που έρχεται να φέρει τα πάνω κάτω στο χωριό και να δημιουργήσει εντάσεις και άλλα πολλά ανάμεσα στους υπόλοιπους ήρωες της σειράς. Κουβαλά, βέβαια, και τα δικά της μυστικά.
Γυναίκα μυστήριο στη σειρά. Στη ζωή σου;
Γυναίκα «τρέξιμο». Τρέχω να τα προλάβω όλα.
Είσαι ανοικτό βιβλίο ή υπάρχουν πράγματα που δύσκολα μπορεί να αποκρυπτογραφήσει κάποιος για σένα;
Είμαι στο μεγαλύτερο μέρος. Κάποιες σελίδες, όμως, της κρατώ για μένα .
Τι, για παράδειγμα, δεν ξέρει ο κόσμος για σένα;
Ότι δεν είμαι καθόλου καλή στη Γεωγραφία.
Τι θα ήθελες, όμως, να μάθει για σένα;
Ότι είμαι πολύ καλή στην Ιστορία.
