Είναι ίσως η μοναδική Κύπρια που ασχολείται επαγγελματικά με το μπουζούκι και έχει καταφέρει να συνεργαστεί με καταξιωμένους μουσικούς, μεταξύ των οποίων και ο Θανάσης Πολυκανδριώτης. Από ποιους, όμως, έχει παράπονο; Γιατί σε πρόσφατο post της στο facebook έκανε λόγο για «πισώπλατες μαχαιριές»; Και τι την οδήγησε στη σκέψη ακόμη και να παρατήσει το μπουζούκι, που τόσο πολύ αγάπα;
Του Παντελή Παναγιώτου
Καταρχήν, θα ήθελα να μου πεις πότε ήταν η πρώτη φορά που έπιασες μπουζούκι στα χέρια σου;
Έχουν περάσει 33 ολόκληρα χρόνια από τότε, όταν είχε φέρει ο πατέρας μου στο σπίτι ένα μπουζούκι για μένα και μια κιθάρα για την αδελφή μου. Ουσιαστικά, κάπως έτσι άρχισα να ασχολούμαι και με τη μουσική, από την ηλικία των εννέα ετών.
Και, έκτοτε, αποφάσισες πως η μουσική ήταν ο τομέας στον οποίο ήθελες να δραστηριοποιηθείς;
Ναι. Αρχικά είχαμε ξεκινήσει με την αδελφή μου να παίζουμε ως ντουέτο και αφού παρακολουθήσαμε κάποια μαθήματα στο Ελληνικό Ωδείο Λεμεσού, αποφασίσαμε να πάμε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, στον κλάδο Μουσικολογίας. Με το μπουζούκι, όμως, δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με ενθουσίασε τόσο πολύ. Νομίζω πως η ηχητική και η δεξιοτεχνία του ήταν αυτά που κατάφεραν να με κερδίσουν.
Κατάγεσαι από μουσική οικογένεια;
Ο μοναδικός που ασχολήθηκε με τη μουσική ήταν ο παππούς μου, ο οποίος έπαιζε μαντολίνο.
Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το μπουζούκι; Ένα μουσικό όργανο που είναι κυρίως ταυτισμένο με τον άντρα;
Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορούσα να ασχοληθώ με το μπουζούκι. Όταν άρχισα να ασχολούμαι και να κάνω κάποιες εμφανίσεις στα πρώτα μου βήματα, αισθανόμουν άβολα, ντρεπόμουν. Ένιωθα ότι αυτό που έκανα ήταν κάπως άσχημο και δεν αρμόζει σε μια γυναίκα. Αυτό, τουλάχιστον, μου είχε μεταδώσει ο κόσμος, βλέποντας με σε διάφορες εμφανίσεις και συναυλίες…
Τώρα έχει αλλάξει αυτή την εντύπωση;
Πιστεύω ότι έχω καταφέρει να κερδίσω τον σεβασμό και την αναγνώριση για κάτι που υπηρετώ με τόση αγάπη, όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, δεν σου κρύβω ότι έχω δεχτεί αρκετές φορές χτυπήματα που με λύγισαν και με έβαλαν στη διαδικασία να σκεφτώ ακόμα και να τα παρατήσω. Και πίστεψέ με, έχω φτάσει αρκετές φορές σε αυτό το σημείο…
Γιατί;
Κοίτα, γενικά σε αυτό το χώρο και ιδιαίτερα στην Κύπρο, υπάρχουν πολλοί «καλοθελητές» που δεν χαίρονται με τις επιτυχίες σου, πόσο μάλλον όταν είσαι γυναίκα. Έχει τύχει να θέλω να συμμετάσχω αφιλοκερδώς σε μια παράσταση -στην οποία συμμετείχαν άλλοι τέσσερις άντρες με μπουζούκι- και δεν με δέχτηκαν επειδή θα κέρδιζα την προσοχή του κόσμου. Δυστυχώς, επικρατεί ακόμα το στερεότυπο, ότι μια γυναίκα δεν έχει θέση σε αυτό τον χώρο και πολύ περισσότερο το να ασχολείται με το μπουζούκι.
Πιστεύεις, δηλαδή, ότι οι σεξιστικές συμπεριφορές είναι έντονες ακόμα και στον καλλιτεχνικό χώρο;
Είμαι σίγουρη γι’ αυτό! Το πιο πρόσφατο περιστατικό αφορά τα μέλη της χορωδίας στην οποία συμμετέχω εδώ και πολλά χρόνια. Οργάνωσαν ένα ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς καν να με ενημερώσουν, απλά και μόνο επειδή είμαι γυναίκα. Παρόλο που μου ζήτησαν συγνώμη στη συνέχεια, τελικά επέλεξα να αποχωρήσω γιατί με πλήγωσε η στάση τους. Πρόσφερα τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια και το μόνο που ζητούσα ήταν λίγη αναγνώριση και σεβασμό. Ευτυχώς υπάρχουν και ορισμένοι πολύ καλοί μου φίλοι εκεί, οι οποίοι στεναχωρήθηκαν πραγματικά με όλο αυτό που έγινε.
Εκτός από το μπουζούκι, γράφεις στίχους ή μουσική;
Έχω γράψει και στίχους αρκετές φορές, όμως αυτό δεν είναι το δυνατό μου στοιχείο. Δεν με εκφράζει τόσο, όσο το να γράφω μουσική.
Τι σε εμπνέει;
Η έμπνευση είναι απρόσκλητος επισκέπτης. Μπορεί να έχεις έμπνευση για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου και τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει όταν είμαι κάπως στενοχωρημένη.
Η οικογένεια και οι ανθρώπινες σχέσεις, μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης;
Έχω ένα γιο 17 ετών και μια κόρη 15, η οποία εδώ και 11 χρόνια περνά μια δοκιμασία με την υγεία της. Αυτό ήταν κάτι που με έβαλε στη διαδικασία να δω πολύ διαφορετικά τη ζωή και τις καταστάσεις γύρω μου. Όσες φορές είπα ότι θα τα παρατήσω, η κόρη μου ήταν ο λόγος που με βοήθησε για να συνεχίσω με περισσότερο πείσμα και αγάπη. Σε αυτήν οφείλω την ύπαρξή μου στη μουσική όλα αυτά τα χρόνια.
Πάντως, παρακολουθώντας το προφίλ σου στο Facebook διαπίστωσα ότι έχεις συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους μουσικούς…
Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν η συμμετοχή μου σε τρεις εκπομπές του Σπύρου Παπαδόπουλου, όπως επίσης σε άλλες εκπομπές και αφιερώματα που έγιναν στην Ελλάδα. Βέβαια, δεν μπορώ να ξεχάσω πολλές συνεργασίες με τον καταξιωμένο μουσικό, Θανάση Πολυκανριώτη, τον οποίο θεωρώ και μέντορά μου. Είναι πολλές και ξεχωριστές οι συνεργασίες μου και οι εμπειρίες που απέκτησα ήταν πολύ σημαντικές.
Ποια είναι τα επόμενα μουσικά σου βήματα;
Για την ώρα, συνεχίζω να παραδίδω μαθήματα μπουζουκιού ακλουθώντας τη μέθοδο του Θανάση Πολυκανδριώτη – κι αυτό με ευχαριστεί γιατί υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση, ιδιαίτερα από νέους αλλά και κορίτσια. Αυτό το διάστημα προγραμματίζω, επίσης, κάποιες εμφανίσεις στη Λεμεσό και τώρα συζητάμε για κάτι καινούριο με μια ομάδα που αποτελείται από κοντραμπάσο, μπουζούκι, τζουράς, μαντολίνο και κιθάρα. Σχεδιάζουμε να πάμε για μια παράσταση στο σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα και το πιο πιθανόν είναι να οργανώσουμε κι άλλες παραστάσεις στη συνέχεια.
