Στην πρώτη του προσωπική συνέντευξη, ο άνθρωπος που έχουμε συνηθίσει να μιλάει μπροστά από τις κάμερες για λογαριασμό του προέδρου της Δημοκρατίας, μας συστήνει το άλλο προφίλ του κυβερνητικού εκπροσώπου αλλά και τους δικούς του ανθρώπους, τη σύζυγό του Ειρήνη Σοφοκλέους και τον πεντάχρονο γιο τους Γιώργο.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δημητρίου
Styling: Shona Muir
Ευχαριστίες στο Hilton Nicosia για τη φιλοξενία.
Ο Δεκέμβριος για κάθε άνθρωπο συνοδεύεται συνήθως και από μια αποτίμηση της χρονιάς που φεύγει. Εσείς με ποια σκέψη αποχαιρετάτε το 2023;
Με τη σκέψη ότι υπήρξε μια χρονιά σταθμός στη ζωή μου, αφού οι αλλαγές που συνέβησαν, ήδη από τους πρώτους μήνες, επηρέασαν όχι μόνο την επαγγελματική μου ζωή, αλλά και την προσωπική, μέσα και από τη μετακόμιση της οικογένειάς μου από την Πάφο στη Λευκωσία. Αυτό που εύχομαι, είναι να καταφέρω να ανταπεξέλθω επάξια στη συγκεκριμένη θέση, γνωρίζοντας μάλιστα ότι το πρόσωπο που μου την εμπιστεύθηκε είχε περάσει και ο ίδιος από αυτήν.
Αλήθεια, με ποιο τρόπο ο πρόεδρος σάς ανακοίνωσε τα νέα σας καθήκοντα;
Μου τηλεφώνησε, λίγες μέρες πριν από τον διορισμό των μελών υπουργικού συμβουλίου και μου είπε «Θέλω να βρεθούμε τη Δευτέρα». Ήταν Καθαρά Δευτέρα. «Να έρθεις Λευκωσία», μου είπε «και φέρε μαζί και το λάπτοπ σου, για να ετοιμάσουμε την ανακοίνωση, μιας και θα είσαι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος»!
Ήταν, φαντάζομαι, κάτι που το περιμένατε;
Ήταν σίγουρα κάτι που ήθελα πολύ. Για μένα η συγκεκριμένη θέση έχει μια ιδιαίτερη γοητεία με την έννοια ότι σου δίνει την ευχέρεια να έχεις επαφή με το σύνολο του κυβερνητικού έργου. Επιπλέον, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είσαι ο άνθρωπος που έχεις καθημερινή επαφή με τον πρόεδρο και είσαι δίπλα του σχεδόν σε όλες τις συναντήσεις.
Ποια είναι η προσωπική σχέση που έχετε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Έχουμε μια πολύ καλή επαφή, η οποία είχε καλλιεργηθεί ήδη από την προεκλογική περίοδο, κατά την οποία ζήσαμε μαζί και αρκετές δύσκολες καταστάσεις. Ήταν στιγμές έντονες, αλλά χωρίς εντάσεις και αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε στη συνεργασία μου μαζί του. Ο πρόεδρος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν δημιουργεί ένταση, αλλά του αρέσει να συζητά πολύ και να ακούει την άλλη άποψη. Κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα σε εκείνον είναι ότι ενώ κάποια πράγματα, λόγω της πείρας που είχε όταν ασκούσε τα δικά μου καθήκοντα, για τον ίδιο μπορεί να είναι αυτονόητα, εκείνος αναγνωρίζει ότι για μένα ίσως να μην είναι, οπόταν έχει και την υπομονή αλλά και τη διάθεση να μου τα εξηγεί.
Ο ίδιος, τι θα θέλατε να πετύχετε μέσα από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου;
Θέλω να μπορώ να επικοινωνώ όσο καλύτερα μπορώ το κυβερνητικό έργο, που ήδη ξεκίνησε να φαίνεται. Ένας στόχος που έχουμε πετύχει, ήταν το να επαναφέρουμε τις θεσμοθετημένες ενημερώσεις, το λεγόμενο briefing, το οποίο εδώ και πολλά χρόνια είχε καταργηθεί. Θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε την αποστολή, γιατί νιώθω ότι στην εποχή μας είναι πολύ σημαντικό το να επικοινωνείς σωστά και γρήγορα το κυβερνητικό έργο και ευτυχώς η τεχνολογία μάς δίνει τα μέσα.
Σε προσωπικό επίπεδο, πώς είναι πλέον η καθημερινότητά σας; Έχετε βρει τους ρυθμούς σας μετά και από τη μετακόμιση της οικογένειάς σας από την Πάφο στη Λευκωσία;
Πλέον μπορώ να πω πως βρήκαμε τους ρυθμούς μας και νιώθω και ο ίδιος πολύ πιο ήρεμος, να ξέρω ότι και η οικογένειά μου προσαρμόστηκε στην νέα πραγματικότητα. Στην αρχή υπήρχε ένα άγχος, ιδιαίτερα σε σχέση με το παιδί αν θα κατάφερνε να προσαρμοστεί, όμως βλέπω ότι τα πάει μια χαρά. Προσπαθούμε να κλέβουμε χρόνο, ιδίως τα Σαββατοκύριακα αλλά και το βράδυ πριν κοιμηθεί. Κάθε πρωί σηκώνομαι στις πέντε, έτσι ώστε μέχρι να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι να έχω προλάβει να διαβάσω εφημερίδες, για να μπορέσω στις έξι να φάω μαζί τους πρόγευμα, να πάρω τον γιο μου στο σχολείο και μετά να πάω στο γραφείο. Από την άλλη, η σύζυγός μου, η οποία είναι καθηγήτρια αγγλικών, πλέον εργάζεται κάποιες μέρες τη βδομάδα σε ένα πανεπιστήμιο και έτσι έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο να κάνουν μαζί πράγματα. Επομένως, το βράδυ που θα συναντηθούμε όλοι στο σπίτι, θα μου πουν τα πράγματα που έκαναν μέσα στη μέρα, για να τους πω εγώ χαριτολογώντας ότι δεν έφυγα από το Προεδρικό.
Τι ήταν εκείνο που σας είπε η σύζυγός σας, όταν αναλάβατε τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου;
Να είμαι ειλικρινής και να προσπαθήσω να μην ακολουθήσω τον ξύλινο πολιτικό λόγο. Από τα πρώτα χρόνια που είμαστε μαζί, μου έλεγε πάντα να κάνω πράγματα που να με κρατούν σε εγρήγορση και να λαμβάνω αποφάσεις που να μου επιτρέπουν να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Αυτό το κρατώ πάντα και μπορώ να σας πω ότι ο λόγος που πήρα και αποφάσεις τολμηρές κάποτε και λίγο έξω από το κουτί, ήταν γιατί ένιωθα αυτή την ενεργοποίηση από την Ειρήνη αλλά και την ασφάλεια ότι είμαστε μαζί σε αυτό.
Είστε χρόνια ζευγάρι. Από τα σχολικά χρόνια, σωστά;
Από το Λύκειο. Γνωριστήκαμε όταν μας έκανε μάθημα αγγλικών ο πεθερός μου, παρόλο που η σχέση μας προέκυψε αργότερα. Με την Ειρήνη, μεγαλώσαμε μαζί. Την έπλασα και με έπλασε. Έχουμε μαζί όλες τις κοινές αναμνήσεις, ενώ σκεφτόμαστε αντανακλαστικά με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν ήταν η Ειρήνη, δεν ξέρω τι θα ήμουν σήμερα. Μπορεί να μην είχα ούτε πτυχίο. Είχαμε πάντα μια παράλληλη πορεία, η οποία, όμως, δεν μας έβαλε ποτέ σε ρουτίνα.
Πώς τα καταφέρνετε;
Νομίζω επειδή κατεβαίνουμε εκλογές συχνά. Πέρα από την πλάκα, νιώθω ότι πεθυμούμε πολύ ο ένας τον άλλο και ότι έχουμε ανάγκη ο ένας την παρέα του άλλου. Όποτε βρίσκουμε ευκαιρία, θα επιδιώξουμε να πάμε για ένα ποτό ή θα διοργανώσουμε ένα ταξίδι μόνοι μας. Θέλουμε να περνούμε χρόνο μαζί, γιατί μας ηρεμεί και τους δύο αυτό. Είπαμε ότι αυτούς τους ρυθμούς ζωής θα τους συνεχίσουμε, όσο βλέπουμε ότι δεν μας επηρεάζουν.
Προέρχεστε από την Πάφο. Πώς σας θυμάστε να μεγαλώνετε σ’ αυτήν;
Το ωραίο τού να μεγαλώνεις σε μια πόλη όπως είναι η Πάφος, ειδικά την εποχή που μεγάλωνα εγώ, ήταν ότι είχες πολλή ελευθερία. Από την άλλη, επειδή η Πάφος είναι μια μικρή πόλη, ξέραμε ότι όπου πηγαίναμε, θα βρίσκαμε και έναν γνωστό. Όταν ήμασταν έφηβοι, υπήρχε ένας δρόμος, η Αγίου Αντωνίου, όπου ήταν όλα τα μπαράκια. Πηγαίναμε χωρίς να έχουμε κανονίσει να συναντηθούμε με κάποιον, γιατί ξέραμε ότι όλη η Πάφος ήταν εκεί. Το ίδιο ίσχυε και με το Coral Bay τα καλοκαίρια. Αυτό νιώθω ότι βοήθησε τους ανθρώπους της γενιάς μου να στο να έχουμε περισσότερες σχέσεις ο ένας με τον άλλο. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις και το καλό είναι ότι με πολλούς φίλους από το σχολείο, είμαστε η ίδια παρέα μέχρι και σήμερα.
Από την οικογένειά σας τι θυμάστε;
Καταρχάς νιώθω τυχερός, γιατί μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ήμουν ο μικρός, άρα ήμουν -και εξακολουθώ δηλαδή να είμαι- ο παραχαϊδευμένος της αδερφής μου, του αδερφού μου και των γονιών μας. Η μητέρα μου ήταν φιλόλογος και γι’ αυτό και εγώ προσπαθώ να είμαι καλός στα Νέα Ελληνικά. Ο πατέρας μου έχει μια οικογενειακή επιχείρηση με τα αδέρφια μου και εγώ είμαι ο μόνος που δεν μπήκα σ’ αυτήν. Αυτό που εκτιμώ στους γονείς μου και που προσπαθώ να το κάνω και εγώ με τον γιο μου, είναι ότι πάντα με άφηναν να παίρνω αποφάσεις. Και ας ήταν λάθος. Δεν ήταν υπερπροστατευτικοί, αλλά ούτε και αδιάφοροι. Επέλεξα να ακολουθήσω την αρχιτεκτονική, ενώ οι ίδιοι δεν είχαν σχέση με τον τομέα. Δεν μου είπαν ποτέ, έλα στην οικογενειακή επιχείρηση, αλλά με άφησαν να κάνω εκείνο που αγαπούσα. Πάντα επικοινωνούσα μαζί τους τις ανησυχίες που είχα, ενώ δεν είχα ποτέ συστολές με τους γονείς μου. Για παράδειγμα, όταν κάπνισα για πρώτη φορά και ήμουν και μικρός, το έκανα μπροστά τους. Δεν κάπνιζα κρυφά. Όταν ήμουν φοιτητής που έκανα, όπως ο καθένας, εκείνες τις στιγμές της επανάστασης της βελούδινης, ήξεραν ότι δεν θα έκανα κάτι που δεν θα τους το έλεγα. Αυτό τους έκανε και εκείνους να νιώθουν μια ασφάλεια. Τους ταλαιπώρησα, αλλά ήξεραν τουλάχιστον ότι δεν θα ξέφευγα ποτέ από τα όρια τα ανεκτά ή τα επιτρεπτά.
Σήμερα τι δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος για σας;
Εδώ θα σας απογοητεύσω. Δεν νιώθω ότι έχω κάτι απρόβλεπτο. Μάλιστα, νομίζω είμαι πολύ προβλέψιμος. Μου αρέσει πολύ να οδηγώ και να ακούω Podcast, αλλά πόσο απρόβλεπτο είναι αυτό; Λέω ότι παίζω τένις, αλλά όσοι με ξέρουν διαφωνούν, το ίδιο και με το μπάσκετ. Ποδόσφαιρο δεν παίζω καθόλου. Απολαμβάνω πολύ το χιούμορ με τον κόσμο, να κάνω πειράγματα, αλλά επειδή είμαι και πολύ ντροπαλός ως άνθρωπος, νομίζω ότι στην πρώτη επαφή που έχω με κάποιον, του δίνω την εντύπωση ότι είμαι απόμακρος. Τι δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος για μένα; Νομίζω τη μουσική που ακούω, η οποία είναι εντελώς έντεχνη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι η ζωή μου και μπορώ να σας πω ότι ελάχιστες είναι οι συναυλίες του που έχασα μέχρι σήμερα. Στο αυτοκίνητο αυτές είναι οι μουσικές που απολαμβάνω.
Το ότι ισορροπείτε ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την πολιτική, αυτό δεν είναι κάπως «απρόβλεπτο»; Αλήθεια, βρίσκετε σημεία επαφής των δύο;
Η αρχιτεκτονική νιώθω ότι έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με αυτό που κάνω σήμερα. Ως ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να κάνω συνέχεια το ίδιο πράγμα, στην αρχιτεκτονική με ενθουσιάζει ότι δεν μπορούν να υπάρχουν δύο κτήρια τα ίδια. Το ίδιο και ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχεις να διαχειριστείς δύο φορές το ίδιο πράγμα. Επίσης, στην αρχιτεκτονική εκείνο που με εξίταρε πάντα, πέραν του να σχεδιάζω, είναι ότι ερχόμουν σε επαφή με κόσμο. Μιλούσες με τον άλλο, τι θέλει να του σχεδιάσεις, ποια είναι τα όνειρά του και αυτό το πράγμα νομίζω έχει σχέση με αυτό που κάνω σήμερα. Κάποια στοιχεία από τον τρόπο με τον οποίο έκανα τη δουλειά μου, τα έχω ακόμα.
Πολιτικά διαμορφωθήκατε μέσα στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Πώς βλέπετε σήμερα την Αννίτα Δημητρίου στην προεδρία του κόμματος;
Θεωρώ πολύ θετικό το γεγονός ότι μια νέα γυναίκα είναι πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Αυτό λέει πολλά για το ίδιο το κόμμα και νομίζω ότι είναι θετικό ότι υπάρχουν νέα πρόσωπα μέσα στην πολιτική και ειδικά σε ένα κόμμα όπως είναι ο ΔΗΣΥ. Φυσικά, ακόμα είναι οι πρώτοι μήνες και η ίδια θέλει πίστωση χρόνου, για να μπορέσει να δείξει το έργο το οποίο θα μπορεί να παράξει, αλλά είμαι από εκείνους που θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι στην πολιτική, δίνουν μια άλλη αύρα και σηματοδοτούν μια νέα εποχή.
Από πολιτικούς -και όχι μόνο- κύκλους, λέγεται ότι θα είναι το πρόσωπο που θα αναμετρηθεί απέναντι στον Νίκο Χριστοδουλίδη στις προεδρικές εκλογές του 2028. Η δική σας εκτίμηση ποια είναι;
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Ο κάθε άνθρωπος νομίζω έχει δικαίωμα στις φιλοδοξίες και σίγουρα δεν μπορώ να ξέρω πώς σκέφτεται. Ένα πράγμα που μου είπαν κάποτε, είναι ότι στην πολιτική ακόμα και οι δύο βδομάδες είναι πολύ μεγάλο διάστημα. Άρα δεν θα κάνω ποτέ πρόβλεψη. Εκείνο που με αφορά εμένα, στον βαθμό που είμαι εδώ ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είναι με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να βρούμε τρόπο κοινής συνισταμένης να πορευτούμε, πόσο μάλλον με ανθρώπους που είναι και κοντά ηλικιακά και που μιλούμε την ίδια γλώσσα. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
Τον εαυτό σας πού τον βλέπετε σε δέκα χρόνια από σήμερα;
Σε δέκα χρόνια από τώρα, ελπίζω ο κόσμος να με θυμάται ως ένα κυβερνητικό εκπρόσωπο που ήταν σωστός στη δουλειά του, που ήταν έντιμος στις τοποθετήσεις του και που δούλεψε για τον τόπο του. Νομίζω ότι μετά που θα ολοκληρωθεί ο κύκλος μου, θα είμαι στην Πάφο ασκώντας το επάγγελμά μου. Για την ώρα, μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω σήμερα και ελπίζω να μου μείνει αυτός ο ενθουσιασμός.
Περιοδικό OMIKRON, Δεκέμβριος 2023
