Δέκα γνωστά πρόσωπα της κυπριακής τηλεόρασης εντοπίζουν στιγμές που τους σημάδεψαν μέσα στο 2016 και ξεχωρίζουν τη στιγμή που θα ήθελαν να θυμούνται για πάντα αλλά και αυτήν που θα ήθελαν να ξεχάσουν.
Του Παντελή Παναγιώτου
Ερμογένης Σκιτίνης
«Η στιγμή που θα ήθελα να θυμάμαι, ήταν η νίκη μας, παρέα με την Αντωνία Χαραλάμπους, στο «Dansing for you 5». Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν το μεγάλο ποσό που μαζεύτηκε για τον φιλανθρωπικό σκοπό! Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω ήταν ο θάνατος του επί 14 χρόνια αγαπημένου μου σκύλου. Έκλαιγα για πάνω από μία ώρα και συνέχισα να κλαίω ακόμα και στα διαλείμματα του live»
Στέφανος Μιχαήλ
«Δεν θα ήθελα να ξεχάσω καμία στιγμή, γιατί όλες έχουν το δικό τους νόημα είτε καλές είτε κακές. Μια στιγμή που με κάνει να χαίρομαι, όμως, όταν τη θυμάμαι, ήταν σε ένα από τα γυρίσματα του «Μπρούσκο» στη Ρόδο, όπου είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου για να μας δει και να μας εκφράσει την αγάπη του»
Αλεξία Αναστασίου
«Γενικά δεν πρόκειται να ξεχάσω κάτι από αυτή τη χρονιά, μιας και ήταν η στιγμή που πήρα τη μεγάλη απόφαση να πάω ένα βήμα παρακάτω “μετακομίζοντας” στο μεγάλο κανάλι, το “MegaOne”. Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω, μάλλον την έχω ήδη ξεχάσει γιατί άπλα προτιμώ να μην τη θυμάμαι»
Νίκη Δραγούμη
«Το 2016 ήταν γενικά μια “γεμάτη” χρονιά. Άνθρωποι περαστικοί, άλλοι που έφυγαν κι άλλοι που ήρθαν για να μείνουν. Πολλά που δεν καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνουν, ούτε τα συνειδητοποιούμε μέχρι ο χρόνος να μας φέρει όλες τις απαντήσεις. Πολλές στιγμές μέσα σε αυτή “την πλούσια” σε συναισθήματα χρονιά. Στιγμές που κρατάμε και στιγμές που αφήνουμε το χρόνο να τις πάρει στο πέρασμά του. Πάντα είναι δύσκολο όταν χάνεις κάποιο δικό σου άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν χάνεις ένα φίλο 27 χρονών. Θα ήθελα να μπορούσα να ξεχάσω αυτό το αίσθημα της απώλειας. Πολλές οι στιγμές που θα ήθελα να θυμάμαι και να τις κρατήσω όσο περισσότερο ζωντανές στη μνήμη μου και κυρίως στη δουλειά μου. Η παράσταση “Νίτσα”, ίσως η αγαπημένη μου»
Στέλλα Στυλιανού
«Θα κρατήσω το ταξίδι που έκανα στη βελγική πρωτεύουσα όπου, αν και ολιγοήμερο, πέρασα υπέροχα! Θέλω να αφήσω πίσω τις στιγμές που πλήγωσα ή που πληγώθηκα από ανθρώπους που αγαπώ. Αυτός είναι και ο στόχος μου για το 2017. Η αγάπη είναι η απάντηση σε όλα, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται αυτό»
Χριστίνα Παυλίδου
«Η στιγμή που θα ήθελα να θυμάμαι και δεν πρόκειται να ξεχάσω για όσο ζω, ήταν όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τον πνευματικό μας πατέρα, τον γέροντα Γαβριήλ. Ήταν ένας φωτισμένος, ταπεινός και ανοικτόμυαλος άνθρωπος που μας αγκάλιασε με μια αλλιώτικη αγάπη που δεν είχα νιώσει ποτέ πριν. Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω ήταν όταν αντίκρισα τον γιο μου στο νοσοκομείο, ύστερα από ένα φοβερό ατύχημα. Είχε γίνει αγνώριστος»
Λούης Πατσαλίδης
«Το 2016 για μένα ήταν μια καλή χρονιά τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Όσο γι’ αυτά που θα ήθελα να ξεχάσω, τα έχω ξεχάσει ήδη»
Κωνσταντίνα Ευριπίδου
«Η χειρότερη στιγμή του 2016, ήταν το βράδυ που ξύπνησε η κόρη μου με λαρυγγίτιδα και δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Ήταν η στιγμή που κατάλαβα πόσο ευάλωτα είναι τα μικρά παιδιά και πόσο μας χρειάζονται! Η καλύτερη στιγμή ήταν τα πρώτα γενέθλια της Αριάδνης που γιορτάσαμε μαζί με όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά και τον πατέρα της που επίσης γιόρταζε. Ήταν μια πολύ συγκινητική μέρα για όλους μας»
Βασιλική Χατζηαδάμου
«Η στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα ήταν τη μέρα που δέχτηκα την πρόταση για τον δίσκο «Αρχάγγελος», σε στίχους Πόλυ Κυριάκου και μουσική Αντρέα Κατσιγιάννη. Δέκα έντεχνα τραγούδια στην κυπριακή διάλεκτο. Ήταν μια ιδιαίτερα τιμητική πρόταση από δυο καταξιωμένους καλλιτέχνες. Επίσης, δεν θα ξεχάσω το ξεκίνημά μου ως μουσικός παραγωγός στο Ράδιο Πρώτο όπως, επίσης, την αίσθηση της επιτυχίας της “Παραδοσιακής Βραδιάς” στο Σίγμα, απ’ όλη την ομάδα. Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω, ήταν οι στιγμές αγωνίας όταν ένα πολύ δικό μου, αγαπημένο, πρόσωπο νοσηλευόταν στο νοσοκομείο»
Άννα Μονογιού
«Ένα παιδί που σώθηκε στα νερά του Αιγαίου κι ένα άλλο παιδί που χάθηκε στην ίδια θάλασσα. Όσο σκληρό κι αν είναι, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς»
