Αν πρόθεσή σου, συνομιλώντας μαζί του, είναι να τον αντιμετωπίσεις ως ένα ακόμη φιλόδοξο, (πολύ) όμορφο και ματαιόδοξο αγόρι, θα πέσεις έξω. Γιατί ο Θεσσαλονικιός παρουσιαστής του ΑΝΤ1 στο «Nomads» είναι πολύ πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος, από όσα ίσως να προδίδουν τα 28 του χρόνια.
Από τον Γιάννη Χατζηγεωργίου
Νόμιζα πως θα προγραμματιζόμασταν σε «παράλογες» ώρες γι’ αυτή τη συνέντευξη, αλλά τελικά μόνο μία ώρα διαφορά απείχαμε μεταξύ μας – και περίπου έξι χιλιάδες χιλιόμετρα, από τη Λευκωσία ως τη Μαδαγασκάρη. «Ακούω κύμα…», του είπα στην πρώτη μας επικοινωνία, μέσω viber. «Πού να το ‘βλεπες κιόλας! Είναι μαγική η εικόνα!», μου απάντησε ενθουσιασμένος, και τον φαντάστηκα να χαμογελάει διάπλατα, πλάι σε κοκκοφοίνικες και φυτείες από μπανανιές, ανάμεσα σε κακαόδεντρα και μεγάλες φυστικιές πλάι στη θάλασσα.
Ήσουν, θα έλεγα, «η έκπληξη» του φετινού «Nomads» – άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που περιέγραφες τα αγωνίσματα. Εσύ, πώς το εισέπραττες όλο αυτό;
H έκπληξη του φετινού «Nomads» ήταν η επιλογή και δεύτερου προσώπου, για να γίνουν λίγο πιο δυναμικές οι περιγραφές των αγωνισμάτων. Ξεκίνησα λίγο νωθρά, η αλήθεια είναι, αλλά σύμφωνα με τα σχόλια και του κόσμου και των δικών μου ανθρώπων, μετεξελίχθηκα γρήγορα από Αλέξη Κωστάλα σε Χρήστο Σωτηρακόπουλο (γελάει). Σέβομαι την άποψη του κόσμου, έχω πίστη στα ελληνικά μου και στη ροή του λόγου μου, οπότε, να πω την αλήθεια, το απολάμβανα αρκετά.
Με τον Σάββα Πούμπουρα πώς ήταν οι σχέσεις σας; Είχατε «σκοτωθεί» για τη μαρκίζα, όπως διαβάζαμε;
Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές με το Σάββα να «σκοτωθούμε», έτσι για να έχει και λίγο ενδιαφέρον όλο αυτό. Δεν τα καταφέραμε όμως – και οι δύο είμαστε άνθρωποι που κάνουμε πάντα ένα βήμα πίσω και, ως εκ τούτου, η συνεργασία μας κύλησε βαρετά υπέροχα (γελάει)! Είμαι χαρούμενος που ζήσαμε το «Nomads» παρέα, στήριξε πολύ ο ένας τον άλλον σε όλη τη φάση του παιχνιδιού.
Τι εικόνες θα σου μείνουν στο μυαλό από τη Μαδαγασκάρη – και στο ρωτάω ως ένας άνθρωπος που έχεις ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο σχεδόν, με το «World Party»;
Ο βασικός λόγος που είπα «ναι» στο «Nomads», πέρα από την πρόκληση, ήταν το ότι θα ζούσα τρεις μήνες στη Μαδαγασκάρη. Γενικά, τις αποφάσεις μου τις παίρνω λίγο πιο τυχοδιωκτικά ακόμα – ίσως φταίει η ηλικία ή η αντίληψη μου για τη ζωή. Δεν θα είχα ξανά άλλη ευκαιρία να ζήσω στη Μαδαγασκάρη! Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με ωραία τοπία και φιλόξενο κόσμο. Όταν έβρισκα χρόνο, έπαιρνα την κάμερα μου, έκανα μια βόλτα στους τριγύρω οικισμούς και χαλάρωνα.
Σε απασχολούν τα νούμερα τηλεθέασης; Στο ρωτάω γιατί πολλά έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα, για την ανταπόκριση που είχε το παιχνίδι στο τηλεοπτικό κοινό…
Τα νούμερα με απασχολούν όχι παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Δεν θεωρώ ότι είναι δείκτες για το αν κάνεις καλά τη δουλειά σου, είναι απλώς δείκτες απήχησης. Ξέρω ότι μπορείς να είσαι κακός σε ένα project που κάνει μεγάλα νούμερα, όπως και να είσαι καλός σε ένα που κάνει μικρότερα. Η ουσία για μένα είναι να κάνεις όμορφες δουλειές, δουλειές που δεν σε προσβάλλουν και που μαθαίνεις μέσα από αυτές. Προφανώς το «Nomads» δεν επέστρεψε τα νούμερα για τα οποία σχεδιάστηκε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πήγε καλά.
Γενικά, θα έλεγες πως είσαι ευχαριστημένος από τη μέχρι σήμερα πορεία σου στην τηλεόραση, Γιώργο;
Είμαι ευχαριστημένος, κυρίως γιατί μπόρεσα να βρω τις ισορροπίες μου, και να μην πέσω στην εύκολη παγίδα της έκθεσης. Έχω, όμως, πολύ δρόμο ακόμη. Θέλω να κάνω πολλά πράγματα, πολλές δουλειές, κυρίως ταξιδιωτικές, γιατί εκεί βρίσκω τις «ρίζες» μου και αυτές είναι οι βασικές ιστορίες που θα ήθελα να διηγηθώ τηλεοπτικά. Ήδη ετοιμάζουμε τώρα με τον ΑΝΤ1 το «Football Stories», μια ταξιδιωτική εκπομπή με φίλους και για φίλους.
Νομίζεις πως έχεις κάνει πολλά λάθη μέχρι σήμερα;
Ναι. Έχω κάνει πολλά λάθη. Αλλά μαθαίνω απ’ αυτά.
Έχεις υπάρξει ακόμη και «αφελής», σε κάποιες περιπτώσεις;
Και αφελής έχω υπάρξει, ναι. Είμαι μόλις 28 χρονών, είναι αυτονόητο. Αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντως, είναι να μην το επαναλαμβάνω.
Πιστεύεις πως μπορούν να υπάρξουν φιλίες μέσα από έναν τέτοιο, ανταγωνιστικό χώρο; Ή το «ροζ συννεφάκι» στο οποίο ενδεχομένως κάποτε «κατοικούσες» έχει πλέον ξεφουσκώσει;
Θα είναι σαν να έχουμε χάσει την πίστη μας στην ανθρωπότητα, αν θεωρήσουμε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν φιλίες σε ανταγωνιστικούς χώρους. Δεν είναι «ροζ συννεφάκι» και δεν «ξεφουσκώνει», είναι στάση ζωής. Αν μπορείς να υποτάξεις το εγώ σου στη ζωή σου, μπορείς να το κάνεις και στη δουλειά σου. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους ικανούς, ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, να βγαίνουν και να το λένε. Ανταγωνιστικά βλέπω μόνο τον εαυτό μου – θέλω να γίνω ο καλύτερος για μένα, όχι συγκριτικά με κάποιον άλλον. Θέλω να ξεκλειδώσω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου – κι αυτό γίνεται μόνο μέσα από τους άλλους.
Δεν απογοητεύεσαι εύκολα πια από ανθρώπους;
Οι άνθρωποι που είναι γύρω μου στεναχωριούνται με τις λύπες μου, αλλά κυρίως χαίρονται με τις χαρές μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πράγμα από αυτό – έναν άνθρωπο τον αξιολογείς κατά βάση με το πώς στέκεται στις χαρές σου, εκεί διακρίνεις την ποιότητα του χαρακτήρα του. Αν βγάζει μνησικακία, χαιρεκακία, ζήλια και εγωπάθεια, ξεκίνα να τρέχεις μακριά. Δεν είναι φιλία, είναι δημόσιες σχέσεις. Η ουσία είναι να μην υπάρχει φθόνος στη χαρά και στην εξέλιξη, όχι στη λύπη. Κακά τα ψέματα, την «παρηγορήτρα» όλοι μπορούν να την κάνουν.
Αλήθεια, με τον Γιώργο Μαυρίδη πώς δέσατε τόσο πολύ; Σαν «συγγενείς από επιλογή» μοιάζετε σ’ εμάς – κι αυτό που λέω δεν νομίζω να είναι υπερβολή…
Με τον Μαυρίδη μάς ενώνουν πολλά πράγματα. Άλλα τόσα μας χωρίζουν και σφαζόμαστε συνέχεια – κυρίως για το ποδόσφαιρο! Είναι ένα εξαιρετικό παιδί, δεν υποκρίνεται, αυτό που σκέφτεται το λέει και ίσως και γι’ αυτό να χτυπάει άσχημα σε κάποιους. Τον αγαπώ πολύ και παραμένουμε κοντά, ακόμα και τώρα που επιλέξαμε επαγγελματικά διαφορετικούς δρόμους. Δεν αλλάζει κάτι αυτό, έχουμε καθημερινή επαφή. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι όταν αλλάζουν τα «θέλω» των ανθρώπων, το πρόβλημα είναι όταν αλλάζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Πάντα θα τον στηρίζω, αν και προβλέπω να περάσει μία κρίση η σχέση μας τώρα που θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα, γιατί εγώ είμαι Αρειανός και δεν είμαι σίγουρος ότι θα τον αντέχω (γελάει).
Γενικά, τι άνθρωπος είσαι, Γιώργο; Ευαίσθητος; Ονειροπόλος; Ή προγραμματιστής και «λογικός»;
Φύσει ρεαλιστής θα έλεγα. Είμαι αρκετά κυνικός, αλλά ο κυνισμός μου είναι καταφύγιο ρομαντισμού, που δεν βρίσκει έκφραση σε μια κοινωνία που όλοι κοιτάμε την πάρτη μας. Δεν μου αρέσει η αγένεια, η διπροσωπία και ο επικοινωνιακός χειρισμός καταστάσεων. Για μένα είναι ειλικρίνεια ή τίποτα. Μου τη σπάει η άνευ όρων αισιοδοξία, νιώθω ότι όποιος είναι έτσι, απλώς δεν τον ενδιαφέρει να καταλάβει τη ζωή. Στα σκοτάδια του ο καθένας είναι μόνος του, αλλά όταν βγει από αυτά, θα έχει διδαχτεί τα μεγαλύτερα πράγματα για τη ζωή.
Στην τηλεόραση, πιστεύεις, πως οφείλονται οι περισσότερες από τις αλλαγές στον χαρακτήρα σου, σε σχέση με το πώς λειτουργούσες προηγουμένως, στα εφηβικά σου χρόνια ίσως;
Η τηλεόραση σε βγάζει απ’ το comfort zone σου, σε αναγκάζει να θωρακιστείς για να δεχτείς την κριτική ανθρώπων που δεν σε ξέρουν – ίσως και να έχουν μια προκατάληψη απέναντι σου, λόγω συνθήκης ή λόγω του ίδιου του Μέσου. Αν είσαι συνεπής στη γνώμη σου, σε αυτά που θες να πεις και να δείξεις, δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Είμαι απόλυτα ok στο να μη με συμπαθήσει κάποιος γι’ αυτό που είμαι, παρά να με συμπαθήσει ως κάτι που δεν είμαι. Από αυτή την άποψη, σίγουρα η τηλεόραση με ανάγκασε να μάθω τη ζωή έξω από τη φούσκα προστασίας μου, τον κύκλο μου και την καθημερινότητα μου. Είναι μεγάλο σχολείο, φτάνει να το δεις έτσι. Πέρυσι ήταν μια δύσκολη χρονιά για μένα, είχα μείνει άνεργος μετά από έξι χρόνια δουλειάς στην τηλεόραση, αν και μου ερχόντουσαν επαγγελματικές προτάσεις, οικονομικά πολύ δελεαστικές. Παρόλα αυτά προτίμησα τον δύσκολο δρόμο – δεν έκανα τίποτα, γιατί δεν είχε σχέση αυτό με αυτό που θα ήθελα να κάνω. Έμεινα εκτός, σκηνοθέτησα το πρώτο μου ντοκιμαντέρ, έκανα μικρότερες δουλειές στο Internet, που είχαν όμως τη σφραγίδα μου. Η συνέπεια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία τελικά.
Μαθαίνω, πάντως, πως ήδη έχεις αρκετές επιτυχίες και δέχεσαι αρκετά φλερτ -και από γυναίκες και από άντρες- κυρίως λόγω της εμφάνισης σου – ένα clean cut, fresh αγόρι. Σε κολακεύει αυτό; Ή σε φέρνει σε αμηχανία;
Είμαι πιο χαμηλών τόνων και ντροπαλό παιδί. Σίγουρα με βλέπει περισσότερος κόσμος, μέσω της έκθεσής μου στην τηλεόραση. Ωστόσο, δεν έχει αλλάξει κάτι, ούτε ως προς το πώς διαχειρίζομαι τις καταστάσεις, ούτε ως προς το πώς βλέπω τα πράγματα.
Δηλώνεις ερωτευμένος… Τι έρωτας είναι αυτός, όμως, όταν σας χώριζαν τόσα χιλιόμετρα, για τρεις μήνες;
(γελάει) Τα πάντα έχουν να κάνουν με τη διαχείριση. Αν βρεις έναν άνθρωπο που νομίζεις ότι σε εξελίσσει και έχει όλα τα στοιχεία που ψάχνεις σε έναν σύντροφο, τα πάντα είναι δυνατόν να γίνουν. Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς στήριξη και κατανόηση – δεν αφορά τον έναν, αφορά και τους δύο.
Ξυπνάς αλλιώς όταν είσαι μέσα στα μέλια και στον έρωτα; Αλλάζει η μέρα σου; Η διάθεσή σου; Ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα και τον κόσμο;
Δεν είμαι πολύ γλυκανάλατος, η αλήθεια είναι. Εκφράζομαι δύσκολα, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάθε πρωί που ξυπνάς έχεις αυτό το παράξενο αίσθημα: Θέλεις να ξυπνήσεις για να αντικρίσεις τον άλλον δίπλα σου, να μοιραστείτε εμπειρίες και καθημερινότητα, να εξελιχθείτε μαζί. Νομίζω ότι ο έρωτας δεν έχει να κάνει με την ασφάλεια. Απεναντίας, έχει να κάνει με την εξέλιξη και την εξερεύνηση μιας κοινής πραγματικότητας. Είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα στον κόσμο!
Να υποθέσω πως, αντίστοιχα, όποτε χώριζες παλιά, ήσουνα «δεν θέλει απόψε άνθρωπο να δει / γιατί έχει κάψες, κάψες το παιδί», που έλεγε κι ο Τόλης;
(γελάει) Έχω περάσει από όλα τα στάδια, αλλά γενικά είμαι μετρημένος – και στη χαρά και στη λύπη. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον!
Αν σου ζητούσα να μου απομονώσεις μία ωραία -ευτυχισμένη ίσως- εικόνα από τη ζωή σου, και μία που να σου προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα, τι θα μου έλεγες;
Δεν υπάρχει «πιο ωραία στιγμή», υπάρχουν πολλές ωραίες στιγμές μαζί. Η πιο δύσκολη, και σίγουρα αυτή που με ωρίμασε πολύ, ήταν η ασθένεια που πέρασε η μάνα μου για περίπου τρία χρόνια και που φαίνεται -ευτυχώς- να έχει ξεπεράσει σήμερα. Με τράβηξε από την παιδικότητα μου και με έκανε να αναλάβω πολλές ευθύνες – συναισθηματικά και πρακτικά.
