Η ηθοποιός που γνωρίσαμε τηλεοπτικά μέσα από το σίριαλ «Μαρία, η άσχημη» είναι έγκυος στον τέταρτο μήνα, και πιστεύει πως αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο στην κόρη της, Λυδία, και στον σύζυγό της, Μάνο Παπαγιάννη.
Toυ Αλέξανδρου Πρίφτη
Μόλις τελείωσε τη φωτογράφησή της και κάθεται στον αφράτο καφέ καναπέ του δωματίου μας στο «Airotel Stratos Vassilikos», κρατώντας έναν παγωμένο χυμό πορτοκάλι κι ένα μπισκοτάκι σοκολάτας. «Όλο λέω να προσέξω κι όλο τρώω. Δεν τα καταφέρνω!», μου λέει παραπονιάρικα. «Στη Λυδία είχα πάρει 25 ολόκληρα κιλά! Το διανοείσαι; Τώρα, είμαι στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι έχω πάρει 5. Θα μπορούσα να είχα προσέξει περισσότερο, αλλά δεν τα καταφέρνω. Αυτό που με σώζει, είναι ότι και η κοπέλα που υποδύομαι στο θεατρικό “Πετάει-Πετάει”, τρώει πολύ. Οπότε, όλο και κάπως θα το “κλέψουμε”!», μου λέει γελώντας.
Μέχρι πότε θα δουλεύεις;
Κοίτα, τώρα κάναμε ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων και γύρω στα μέσα Ιουνίου ξεκινάμε για την καλοκαιρινή σεζόν. Μέχρι τον Σεπτέμβριο θα πάμε. Λογικά, τότε θα είμαι επτά ή οκτώ μηνών…
Και θα μπορείς να παίζεις;
Αυτό θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά θα τα καταφέρω. Δεν είναι ότι θα κάθομαι σε μία καρέκλα, θα κάνω δουλειά γραφείου και θα είμαι άνετη. Θα είμαι τρεις ώρες όρθια στη σκηνή και, μην ξεχνάτε, ότι το εργαλείο ενός ηθοποιού είναι το σώμα του. Οπότε, εγώ θα έρθω αντιμέτωπη με μία μεγάλη δυσκολία: να βλέπω το σώμα μου να αλλάζει μέρα με την ημέρα. Να βαραίνω, να πρήζομαι και να φουσκώνω. Ωστόσο, διατηρώ την αισιοδοξία μου και πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Μέχρι τώρα, δόξα τω Θεώ, έχω πολύ ομαλή εγκυμοσύνη – όπως είχα και στη Λυδία. Βέβαια, έχω πέντε μήνες ακόμα μπροστά μου κι εύχομαι να μη δυσκολευτώ.
Θα ήθελες να είχε έρθει νωρίτερα το δεύτερο μωράκι;
Ποτέ δεν το προγραμματίσαμε. Ήρθε εντελώς φυσικά. Το είχαμε στο μυαλό μας – θέλαμε χρόνια και δεύτερο παιδί. Όμως, ποτέ δεν βάλαμε πρόγραμμα και ποτέ δεν είπαμε «πάμε δυνατά να προσπαθήσουμε για δεύτερο παιδί». Ήρθε όποτε ήθελε ο Θεός να το φέρει. Και το έφερε φέτος. Προσωπικά, πάντως, ήθελα δεύτερο παιδί, για να έχει παρέα και η μικρή. Άλλωστε, εγώ έχω μία αδερφή, ο Μάνος έχει δύο αδέρφια, μεγαλώσαμε και οι δύο με αδέρφια και όχι ως μοναχοπαίδια, επομένως θέλαμε να έχει η Λυδία έναν άνθρωπο δίπλα της. Από την άλλη, δεν αγχώθηκα ποτέ, λόγω ηλικίας. Όταν έκανα τη Λυδία ήμουν 29. Σήμερα, είμαι πιο μεγάλη. Οι γυναίκες δεν έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, στο να τεκνοποιούμε. Αλλά, ήρθε ξαφνικά και χαρήκαμε πολύ.
Η μικρή σάς ζητούσε αδελφάκι;
Ναι, πολύ συχνά. Φτάνει μόνο να σου πω ότι τα Χριστούγεννα έγραψε γράμμα στον Άγιο Βασίλη που, εκτός από κούκλες και παιχνίδια, του ζήτησε κι ένα αδελφάκι. Και να που ήρθε! Όταν της ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, με ρώτησε «γιατί δεν ήρθε το μωράκι μαζί με τα άλλα δώρα τον Δεκέμβριο;». Τι να της πω; (γελάει). Της ανέφερα ότι οι ευχές διαρκούν ένα χρόνο και πως τα επόμενα Χριστούγεννα θα μπορεί να κρατάει στην αγκαλιά της το μωράκι.
Στον Μάνο, πώς το ανακοίνωσες;
Α, πάρα πολύ απλά. Λες και του έλεγα ότι σήμερα θα φάμε μακαρόνια με κιμά. Σπίτι ήμασταν νομίζω και του είπα «είμαι έγκυος!». Χάρηκε πάρα πολύ, πέταξε απ’ τη χαρά του. Ζω τις πιο ευτυχισμένες μου στιγμές!
Τελικά, το μωρό είναι αγοράκι ή κοριτσάκι; Τι θα ήθελες εσύ;
Ακόμα δεν ξέρουμε, δεν έχει δείξει ο υπέρηχος. Λογικά, στον επόμενο θα το δούμε. Κοίτα, γερό να είναι κι ό,τι θέλει ας είναι… Έχω ήδη κοριτσάκι και τα προτιμώ. Η Λυδία μού βγήκε πολύ καλό παιδί, πολύ τρυφερό και γλυκό πλάσμα. Εύχομαι και το νέο μωράκι μας να είναι έτσι. Αν είναι αγοράκι, θα είναι κάτι διαφορετικό για μένα. Δεν έχω μεγαλώσει ποτέ αγόρι. Αυτό, όμως, που με ενδιαφέρει πιο πολύ απ’ όλα, είναι να είναι υγιές και δυνατό. Από εκεί και πέρα, ό,τι φέρει ο Θεός. Αν και είμαι σίγουρη ότι η μικρή θα ήθελε κοριτσάκι, για να παίζουν μαζί όλη την ώρα.
Πρόσφατα αναρτήσατε τον υπέρηχο του μωρού σας στο Instagram. Γιατί το κάνατε αυτό; Δεχθήκατε ποικίλα σχόλια…
Σχεδόν όλα ήταν θετικά. Ήταν θερμά και με τις καλύτερες ευχές. Ήταν μία ιδέα του Μάνου, ίσως λίγο παρορμητική, αλλά με βρήκε απόλυτα σύμφωνη. Αφού είχα κλείσει το πρώτο δύσκολο τρίμηνο -το δοκιμαστικό, όπως λένε και οι γιατροί- αποφασίσαμε να μοιραστούμε τη χαρά μας και με τον κόσμο. Γιατί όχι; Το θέλαμε και το κάναμε. Δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτή μας την πρωτοβουλία. Ο γιατρός μάς είχε συμβουλεύσει, μέχρι να κλείσω τον τέταρτο μήνα, να μην πούμε τίποτα σε κανέναν. Ειδικά στη Λυδία. Ποτέ δεν ξέρεις τι κινδύνους μπορεί να έχει μία εγκυμοσύνη. Μπορεί κάτι να πάει στραβά, χτύπα ξύλο. Αλλά δεν τον ακούσαμε. Αργήσαμε να το πούμε στους δικούς μας, ακόμα και στους γονείς μας, αλλά στη μικρή το είπαμε από την αρχή. Όταν είμαι χαρούμενη για κάτι, θέλω να το μοιράζομαι – και δεν το μετανιώνω.
Η μητρότητα σε άλλαξε;
Ναι, με έκανε πιο υπεύθυνη και μου υπενθύμισε ότι προτεραιότητα έχει πια η οικογένειά μου και όχι ο εαυτός μου – τα δικά μας «θέλω» παραμερίζονται κάπως και υπερτερούν οι ανάγκες των παιδιών. Έγινα καλύτερος άνθρωπος πιστεύω.
Φοβάσαι μήπως μπορεί να ανατραπούν ξανά οι ισορροπίες στη σχέση σου με τον Μάνο, όταν με το καλό φέρεις στον κόσμο το δεύτερό σας παιδί;
Αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς, όπως έγινε και με τη Λυδία. Όταν έρχεται ένα παιδί σε μία οικογένεια και τη μεγαλώνει, όλα γίνονται διαφορετικά. Οι ανάγκες του είναι πια το παν στον κόσμο. Δεν σκέφτεσαι κάτι άλλο. Πάνω απ’ όλα μπαίνει το παιδί.
Δεν υπάρχει κίνδυνος να ξεχάσει το ζευγάρι ότι υπήρξε κάποτε ζευγάρι;
Φυσικά και υπάρχει, αλλά πρέπει να το προσέξουν και οι δύο αυτό. Να μην ξεχάσουν πως είναι ερωτευμένοι και πως το γεγονός ότι έγιναν γονείς δεν σημαίνει ότι είναι μόνο γονείς και τίποτε άλλο. Προσωπικά, επικεντρώνομαι μόνο στο θετικό κομμάτι του πράγματος που λέει ότι: θέλαμε και οι δύο να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί, το κάναμε απόλυτα συνειδητά και τώρα πρέπει να αντιμετωπίζουμε μαζί και ενωμένοι την κατάσταση. Έτσι, τα όποια εμπόδια μικραίνουν και δεν είναι απροσπέλαστα. Με τον Μάνο δεν πάψαμε να είμαστε ερωτευμένοι και να επιθυμούμε ο ένας τον άλλο. Είμαστε πια 14 χρόνια μαζί.
Τσακώνεστε;
Ναι καλέ, κάθε μέρα (γελάει). Για χαζούς, αλλά και σοβαρούς λόγους.
Και ποιος υποχωρεί;
Όποιος έχει άδικο. Για τον Μάνο, έχω πάντα άδικο εγώ κι εκείνος πάντα δίκιο (γελάει). Δεν υποχωρεί. Αφού με πείθει με τον τρόπο του ότι έχω άδικο, λέω «οκ», ηρεμούν όλα και είμαστε μία χαρά. Κι άστον να πιστεύει ότι έχει δίκιο. Σημασία έχει ότι γινόμαστε και πάλι αγαπημένοι. Στο ποιος έχει άδικο θα κολλήσουμε; (γελάμε).
Είναι καλός μπαμπάς;
Πάρα πολύ. Ασχολείται πολλές ώρες με τη Λυδία, αλλά περισσότερο χρόνο περνάω εγώ. Ο Μάνος εργαζόταν πιο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Η μικρή τού έχει αδυναμία, αλλά τον σέβεται κιόλας. Όταν έρθει η ώρα να μου ζητήσει μία χάρη, πάντα της λέω: «ρώτα και τον πατέρα σου κι ό,τι σου πει!». Θέλω να της εμφυσήσω το πατρικό πρότυπο. Θέλω να σέβεται τον πατέρα της – όπως κάνει, άλλωστε. Είναι καλό παιδί κι ευτυχώς δεν την κακομάθαμε. Αν τη ρωτήσεις, θα σου πει ότι πολλές φορές γίνομαι κακιά και αυστηρή μαζί της, αλλά δεν είναι έτσι. Της κάνω σχεδόν όλα τα χατίρια, αλλά πάντα κρατάω το μέτρο. Το ίδιο και ο Μάνος.
Με τόσα τρεχάματα, προλαβαίνεις να παρακολουθείς σήμερα τις επαναλήψεις της «Μαρίας της άσχημης» όπου σε γνωρίσαμε τηλεοπτικά;
Στην αρχή το έβλεπα κι αναπολούσα το παρελθόν, σκεπτόμενη πώς ήμουν τότε και τι έκανα. Τι γινόταν στα παρασκήνια, μετά από κάθε σκηνή. Ήταν πολύ όμορφη περίοδος για μένα. Αυτό το σίριαλ ήταν ένα μεγάλο δώρο. Μόνο τύχη μού έφερε! Σήμερα δεν το βλέπω, δεν προλαβαίνω. Είμαι όλη τη μέρα έξω για δουλειές. Να φανταστείς εδώ πέρα ξεχνάω ότι είμαι έγκυος και μου το θυμίζει η Λυδία, όταν έρχεται πάνω μου όλη την ώρα για να φιλήσει την κοιλιά μου. Γιατί ψωνίζω, καθαρίζω, μαγειρεύω… Κάνω και πράγματα που καλό είναι να αποφεύγει μία έγκυος. Δυστυχώς, πρέπει να τα κόψω αυτά, γιατί δεν είναι καλό για την κατάστασή μου. Όμως, ελπίζω κι εύχομαι ότι όλα θα πάνε καλά.
Τα όνειρά σου έγιναν πραγματικότητα;
Τα σημαντικότερα, ναι!
