Οι πρώτες μνήμες απ’ το τραγούδι, οι διάσημοι γονείς, η πίστη στο Θεό, οι φοβίες, η εξάρτηση στον έρωτα και τη δουλειά… Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη «ένα αστέρι που δεν το νοιάζει να θαμπώνει με τη λάμψη του, αλλά να φέγγει», μιλά στην Αλεξάνδρα Τσόλκα για όλα όσα συγκροτούν τον δικό της κόσμο της. Μα πιο πολύ για τη μουσική και το κοινό της.
«Στη σκηνή ξεχωρίζω και αισθάνομαι τα πάντα. Χωρίς να κοιτώ καν, αντιλαμβάνομαι τι γίνεται στην άκρη της αίθουσας ή πίσω μου. Βλέπω μάτια, στάσεις σώματος. Είμαι σε τέτοιο σημείο συγκεντρωμένη και ανοιχτή στο να δεχτώ εκείνη την ώρα ό,τι συμβαίνει, που γίνομαι στους συνεργάτες μου καταπιεστική… Το κοινό είναι πάντα προσδοκία, ένα ερωτικό ραντεβού, που γι’ αυτό, απ’ την έξαψή μου για την αντάμωση, έρχομαι νωρίς για να ετοιμαστώ να το συναντήσω. Κάθε φορά με συγκινεί τόσο που έρχονται. Είναι εδώ. Για μένα! Και είναι όλο συναίσθημα. Ακόμα και το να βαρεθούν, να πλήξουν κάποια στιγμή, να μελαγχολήσουν, να σηκωθούν μετά έτοιμοι για χορό, όλο χαρά. Όλο αυτό είναι τόσο γεμάτο εναλλαγές συναισθηματικών καταστάσεων, που έχει ασύγκριτη μοναδικότητα».
Ακόμα στο Κυριακάτικο ΦιλGood, ο σκηνοθέτης της «Πολίτικης Κουζίνας», Τάσος Μπουλμέτης μιλά στον Πιερή Παναγή για τη νέα του ταινία «Νοτιάς».
