Του Τάσου Ευαγγέλου
Bρίσκεσαι σε μια δημιουργική περίοδο, από τη μια η συμμετοχή σου στην πετυχημένη σειρά «Μπρούσκο» και από την άλλη το «DanSing 5». Μίλησέ μου λίγο γι’ αυτό.
Αισθάνομαι πολύ όμορφα. Φυσικά δεν είναι εύκολο… Απαιτεί αφοσίωση, συγκέντρωση, θυσία και χρόνο. Δεν παραπονιέμαι όμως, ταυτόχρονα όλα όσα κάνω αυτό το διάστημα, μου επιστρέφουν πίσω πολλά περισσότερα από αυτά που δίνω. Μαθαίνω να είμαι καλύτερος, πάνω από όλα ως άνθρωπος αλλά και στα επαγγελματικά, νιώθω πολύ τυχερός που σε μια τόσο δύσκολη εποχή είχα την ευκαιρία να περάσω μέσα από τις πόρτες που άνοιξαν.
Πώς έγινε αλήθεια για σένα όλη αυτή η μετάβαση, από τη μια να βρίσκεσαι πίσω από τις κάμερες μιας σειράς και από την άλλη μπροστά, υποδυόμενος ένα ρόλο;
Ο κύκλος της τηλεόρασης, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά σε όλες τις χώρες, είναι μικρός. Πίσω από τις κάμερες βρισκόμουν σε αρκετά project προτού εμφανιστώ μπροστά, έτσι έτυχε να συνεργαστώ πολλές φορές με τους ίδιους ανθρώπους σε διαφορετικά project. Όταν κάποιοι από αυτούς έκαναν casting για το «Βαλς με 12 Θεούς», στον ΑΝΤ1, μαζί με τον αδερφό μου και σκηνοθέτη της συγκεκριμένης σειράς Ανδρέα Γεωργίου, εντόπισαν πολλά κοινά στοιχεία που είχε ο ρόλος του Φίλιππου με τον πραγματικό μου εαυτό και με κάλεσαν για casting. Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα, μετά κατάλαβα ότι σοβαρολογούσαν. Κάπως έτσι έγινε η αρχή μου μπροστά στις κάμερες αν εξαιρέσεις κάποιες άλλες μικρό-συμμετοχές σε διάφορες σειρές.
Υπήρξε ο αδερφός σου Ανδρέας Γεωργίου, η αιτία για όλα όσα τουλάχιστον επαγγελματικά, ήρθαν στο δρόμο σου το τελευταίο χρονικό διάστημα; Αν ναι, τότε πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Είμαστε αγαπημένοι και πιστεύουμε ο ένας στον άλλον. Είμαι εκεί γι’ αυτόν και αυτός εκεί για μένα. Ο δρόμος όμως δεν είναι εύκολος για κανέναν. Θα πατήσεις αγκάθια, θα πέσεις, θα χτυπήσεις, θα ξανασηκωθείς, θα ξαναχτυπήσεις. Τα όσα καλά ήρθαν στο δρόμο μας ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, αγάπης και αφοσίωσης, όχι μόνο από εμένα και τον Ανδρέα αλλά και από όλη την ομάδα. Στην αρχή με ενοχλούσε που πολλοί πίστευαν πως ό,τι κάνω μπορώ και το κάνω επειδή «είμαι αδερφός του Ανδρέα». Ο κόσμος όμως, μου έχει αποδείξει πολλές φορές ότι πιστεύει σε μένα, σέβεται και αναγνωρίζει τη δουλειά μου και αυτό μου δίνει δύναμη και αυξάνει τον αυτοσεβασμό μου.
Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου ότι πολλοί ενδεχομένως να κάνουν μια σύγκριση ανάμεσα σε εσένα και τον Ανδρέα;
Αυτό συμβαίνει ναι, όχι μόνο με μένα και τον αδερφό μου. Όλοι συγκρίνονται με όλους. Δεν με ενοχλεί καθόλου. Είναι μέρος της δουλειάς μας.
Τι είναι αυτό που θαυμάζεις στον Ανδρέα και που πιθανόν θα ήθελες να είχες πάρει από αυτόν;
Από πού να ξεκινήσω; Κάθε μέρα ξεχωριστά μου δίνει κάτι καινούριο να θαυμάσω σ’ αυτόν. Πραγματικά δεν το λέω επειδή είναι αδερφός μου, με το χέρι στην καρδιά το είπα πολλές φορές και θα το ξαναπώ, είναι ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσε ο Θεός να μου στείλει για αδερφό. Μπορώ να πω το ίδιο και για τον μικρότερό μας αδερφό Ραφαέλλο όπως επίσης και για την αδερφή μας Ξένια.
Τι θα έλεγες να σε πάω πίσω στο χρόνο και να μου μιλήσεις για τα παιδικά σας χρόνια. Πώς ήσασταν ως παιδιά;
Έχουμε πολύ γλυκές και όμορφες αναμνήσεις. Είμαστε πολύ διαφορετικοί μεν ο ένας από τον άλλο, είχαμε τα καβγαδάκια μας, τις διαφορές μας, τις ιδιοτροπίες μας κτλ όπως όλα τα παιδιά, όμως μεγαλώσαμε με πολλή αγάπη γύρω μας. Νιώθουμε αρκετά τυχεροί που μεγαλώσαμε σε μια εποχή χωρίς τάμπλετ, κινητά και γενικά όλους αυτούς τους «σύγχρονους δολοφόνους» των όμορφων αυτών αναμνήσεων, που θα έπρεπε να έχει κάθε παιδί.
Σε ποια σημεία ταυτίζεστε και σε ποια διαφέρετε;
Όταν προκύψει κάτι μεταξύ μας ή βρεθούμε σε μια κατάσταση που αφορά όλους μας, τότε σαν αδέρφια έχουμε κοινή αντίληψη στο πώς θα διαχειριστούμε μια κατάσταση, σύμφωνα με τις βάσεις που έχουμε από την οικογένεια. Δεν λειτουργούμε εγωιστικά, ούτε με φωνές και όταν πρέπει να παρθούν αποφάσεις υπάρχει απόλυτος σεβασμός στις επιλογές του καθενός μας.
Το να ασχοληθείς με τον καλλιτεχνικό χώρο ήταν κάτι που σκεφτόσουν από μικρός;
Πάντα υπήρχε μέσα μου η καλλιτεχνική φύση. Από μικρός ζωγράφιζα, έπαιζα μαντολίνο, μπουζούκι, αλλά ποτέ δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ αν θα ακολουθούσα κάτι από αυτά. Τελικά προέκυψε η υποκριτική και όσο περνά ο καιρός δένομαι όλο και πιο πολύ με το είδος.
Η υποκριτική κατά την άποψή σου είναι κάτι που κουβαλάς μέσα σου, κάτι σαν έμφυτο ή σπουδάζεται πιστεύεις;
Για μένα η υποκριτική είναι σίγουρα κάτι που κουβαλάς μέσα σου. Από εκεί και πέρα η σχολή σε βοηθά να το εξελίξεις, να το ερευνήσεις, να το δουλέψεις. Αν είσαι και έξυπνος άνθρωπος και «απορροφάς» πληροφορίες εύκολα, τότε επέρχεται η εξέλιξη γρήγορα.
Θα ήθελα να μας μιλήσεις για το ρόλο σου στη σειρά. Πόσο κοντά ή μακριά είναι ο ρόλος που υποδύεσαι με τον Κρίστοφερ;
Τα βιώματά μου ως Κρίστοφερ διαφέρουν πολύ από αυτά του «Χρήστου», στο Μπρούσκο. Φυσικά έχω προσθέσει αρκετά στοιχεία από τα δικά μου στο ρόλο, όμως ήταν πολύ ξένες οι καταστάσεις του «Χρήστου» για εμένα. Δεν είχα ιδέα από κρασιά και την παραγωγή τους, ούτε από αστυνομικά θέματα. Για να εξοικειωθώ μ’ αυτά χρειάστηκε μελέτη. Το ενδιαφέρον της δουλειάς μας όμως είναι ακριβώς αυτό. Κάθε ρόλος, σε βάζει σε μια διαδικασία να ψάξεις μέσα σου και έξω σου. Αυτό σε κάνει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να ανακαλύψεις πράγματα, να διορθώσεις, να διαγράψεις και γενικά να κρατήσεις τα καλά και να εκμεταλλευτείς αυτή τη μαγεία ώστε να γίνεις ένας καλύτερος άνθρωπος. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ.
Πέρα από τα γυρίσματα της σειράς σε βλέπουμε και στο DanSing. Πώς πάνε οι πρόβες στο χορό με την Αναστασία Δρακά;
Είναι μερικοί άνθρωποι που τα «αρπάζουν» εύκολα και άλλοι που χρειάζονται περισσότερο χρόνο να «συλλάβουν» τη χορογραφία και να τη «φυλακίσουν» στο σώμα τους. Στη δική μου περίπτωση ισχύει το δεύτερο, με αποτέλεσμα να χρειάζομαι περισσότερες πρόβες. Έχω μια υπομονετική, έμπειρη και εξαιρετική χορογράφο που είναι πάντα εκεί να με βοηθήσει όμως έχω και μια δουλειά που «ρουφάει» τις ώρες σαν ηλεκτρική σκούπα. Επίσης, το να προκύψει κάτι ανθρώπινο όπως μια ασθένεια ή ένα χτύπημα από ατύχημα, δεν βοηθά καθόλου, με αποτέλεσμα να με πιάνει πανικός για το πώς θα είναι η εμφάνισή μας στα live και είμαι συνεχώς αγχωμένος. Ο χορός είναι κάτι που τώρα γνωρίζω και αρχίζω να σέβομαι πάρα πολύ γιατί τον υποτίμησα. Δεν είχα καταλάβει ποτέ πόσο δύσκολο είναι, πόση προσπάθεια και αφοσίωση απαιτεί, θέλει πειθαρχία. Όπως στην υποκριτική, ισχύει το ίδιο και για τον χορό, γνωρίζεις και ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα για τον εαυτό σου και το σώμα σου. Είναι κάτι που δεν μπορείς εύκολα να εξηγήσεις, για να το καταλάβει κανείς πρέπει να το ζήσει.
Πρόσφατα είχατε μάλιστα και ένα ατύχημα, το οποίο σε στεναχώρησε πάρα πολύ. Πώς το αντιμετώπισες:
Αν σας πω ότι πόνεσα το ίδιο ή ίσως και περισσότερο θα με πιστέψετε; Όταν κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι τη στιγμή που χτύπησε η Αναστασία, είναι μαχαιριά στο στομάχι. Πονάω. Το γεγονός ότι απουσίαζαν οι συγκάτοικοί της από Κύπρο και ήταν μόνη, με έκανε να αισθάνομαι ακόμα πιο άσχημα. Ήμασταν συνέχεια στα τηλέφωνα μέχρι να αναρρώσει και όποτε μπορούσα περνούσα χρόνο μαζί της. Αυτό όμως, μας έδεσε ακόμα περισσότερο και πιστεύω θα λειτουργήσει θετικά κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μας στο σόου.
Ποια τα τρωτά σου σημεία;
Έχω ευαισθησίες, είμαι συμπονετικός, δεν εκφράζομαι εύκολα και υπέρ-αναλύω πράγματα και καταστάσεις.
Λένε πως όταν ένας άντρας δίνει έμφαση στα επαγγελματικά του πλάνα αφήνει τον έρωτα στην άκρη. Στην περίπτωσή σου ισχύει;
Με τίποτα. Όπως δεν γίνεται να στερηθείς ύπνο, μπάνιο και φαγητό, δεν στερείσαι ούτε τον έρωτα.
Στον έρωτα πώς λειτουργείς;
Όπως είπα και πριν, για μένα ο έρωτας είναι μέσα στις πρώτες ανάγκες. Είναι αναπνοή. Τον χρειάζομαι στη ζωή μου όσο χρειάζομαι το οξυγόνο.
Τι είναι αυτό που σε μαγνητίζει σε μια γυναίκα;
Ο τρόπος που σκέφτεται, που με κοιτά, που μου μιλά, τι θα μου πει και πώς, ο τρόπος που κινείται και συμπεριφέρεται γενικότερα στη ζωή της.
Είσαι ερωτευμένος;
Προτιμώ να μη μιλάω για τα προσωπικά μου…
Αν είχες τη δυνατότητα ν’ αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου αυτή τη στιγμή, τι θα ήταν και γιατί;
Δεν θα άλλαζα κάτι, διότι οι μέχρι τώρα εμπειρίες και τα βιώματά μου, με έχουν κάνει αυτό που είμαι τώρα και μ’ αρέσει αυτό που είμαι. Κανείς δεν είναι τέλειος.
Για ποια πράγματα μετανιώνεις;
Να συνεχίσω από το κανείς δεν είναι τέλειος. Σαν άνθρωπος έχω κάνει και εγώ τα δικά μου λάθη. Δεν μετανιώνω για όλα, για κάποια όμως που μετανιώνω δεν τα αφήνω έτσι, ούτε τα προσπερνώ. Είτε «ανοικτά» είτε «κλειστά» θα βρω τον τρόπο να επανορθώσω.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Είμαι άνθρωπος με πολύ λίγες απαιτήσεις, δεν ονειρεύομαι αμάξια και κότερα. Αντιλαμβάνομαι και σε τι εποχές ζούμε. Εκτός από υγεία, θέλω να έχω ένα ταβάνι να στεγάζει εμένα και την οικογένειά μου.
Επιμέλεια: Άννα Αποστόλου
Ρούχα και παπούτσια από Marks & Spenser. Καπέλο από προσωπική συλλογή.
Θερμές ευχαριστίες στο “Δυόσμος και Κανέλα” Kitchen Bar για τη φιλοξενία.
