Λίγο πριν από την παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής του συλλογής με τίτλο «Ρινίσματα» ο συγγραφέας και μουσικός μοιράζεται στιγμές από την καθημερινότητά του.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Φωτογραφία από αρχείο Φιλgood
Φωτογράφος: Παναγιώτης Μηνά
Επιμέλεια styling: Shona Muir
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σ’ αυτήν;
Μεγάλωσα στην Πάτρα. Αυτό που αγαπώ περισσότερο στη συγκεκριμένη πόλη είναι τα βουνά που μεταμορφώνονται σε παραλίες.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Σε αστικό περιβάλλον, με το τρίγωνο Τρικούπη-Λεύκωνος-Ερμού στην Παλιά Λευκωσία. Στη φύση, με τον Ακάμα.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Κάθε πρωί πάω με τα πόδια στη δουλειά μου. Είναι μια διαδρομή χωρίς εκπλήξεις αλλά πλήρης αναστοχασμού. Με το αυτοκίνητο, όσο τα οδοφράγματα ήταν ανοιχτά, η «καβάλα» του Πενταδακτύλου, από τον Άγιο Ιλαρίωνα μέχρι την Καρπασία.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Στη Γέφυρα του Γίγαντα (Giant’s Causeway), στη Βόρεια Ιρλανδία. Ένα μοναδικό γεωφυσικό φαινόμενο εκατομμυρίων ετών.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνο το μέρος;
Ήταν μια από τις έντονες προσωπικές μου στιγμές.
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Στην Ισλανδία, όπου πήγα πριν από μερικά χρόνια Ιανουάριο μήνα. Ρεκόρ χιονόπτωσης 50ετίας στο Ρέυκιαβικ! Καθώς το αεροπλάνο κατέβαινε, νόμιζες ότι προσγειώνεσαι σε έναν άλλο πλανήτη.
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Στην Παταγονία, στη νότια Αργεντινή. Είναι τρομακτικό το ότι η αυτόματη σκέψη που μου έρχεται είναι «πόσα κρούσματα έχουν εκεί;».
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Θα έβρισκα ένα πανοραμικό σημείο και θα προσπαθούσα να αδειάσω το κεφάλι μου και από την παραμικρή σκέψη.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Μόλις τελείωσα το «Παραλληλίες και Παραδοξότητες», που αποτελείται από διαλόγους μεταξύ του μεγάλου Ισραηλινού μαέστρου Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ και του Παλαιστίνιου διανοούμενου Έντουαρντ Σαΐντ για τη μουσική, την πολιτική και την κοινωνία. Δεν μπορώ να πω ότι έχω ένα αγαπημένο βιβλίο, διότι οι μορφές γραφής διαφέρουν (πεζογραφία, ποίηση, θέατρο κτλ). Αν θα ανέφερα, όμως, ένα μυθιστόρημα που με ακολουθεί εδώ και 15 χρόνια, αυτό θα ήταν το «100 χρόνια μοναξιάς» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ.
Τι διδάχτηκες από αυτό;
Ότι άλλο είναι η αλήθεια και άλλο η πραγματικότητα.
Ποιο είναι το επόμενο στη λίστα σου;
Το «Προς τον ηθοποιό. Αλήθειες και ψέματα, συμβουλές και αποτροπές», του γνωστού Αμερικανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μάμετ.
Ποια ταινία είδες τελευταία;
Τη δανέζικη «Ένας Τυχερός Άνθρωπος» (Lykke-Per). Πρόκειται για τη συγκλονιστική εσωτερική διαπάλη ενός ιδιοφυούς νέου στην προσπάθειά του να αποτινάξει την καταπίεση του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Ποια είναι η αγαπημένη σου; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Υπό την επιφύλαξη που διατύπωσα και στην ερώτηση για τα βιβλία, θα πω «Ο Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εν έτει 1975 τόλμησε να περιδιαβεί την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μεταχειριζόμενος ποιητικά την αόρατη μέχρι τότε κινηματογραφική της πλευρά: την ορεινή, τη δύσβατη, τη λασπερή.
Η σειρά με την οποία έχεις κολλήσει;
Το «Better Call Saul». Με εντυπωσίασε το ιδιαίτερο σεναριακό ιδίωμα: ούτε μαύρη κωμωδία, ούτε δραματική, ούτε απλά περιπέτεια ή δράσης – όλα μαζί και τίποτα απ’ όλ’ αυτά.
Ποιο τραγούδι ακούς πιο συχνά αυτές τις μέρες;
Αυτόν τον καιρό είμαι στη φάση του ραδιοφώνου. Ανοίγω και ακούω.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/ μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.
Κάθε πρωί, με το που ξυπνήσω, κοιτάω από το μπαλκόνι μου τον αγαπημένο μου Πενταδάκτυλο. Είναι ο πληροφοριοδότης μου για πολλά πράγματα: υγρή ή στεγνή, σκονισμένη ή διαυγής ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα του μέσα και του έξω μου.
Πού απολαμβάνεις περισσότερο τον πρωινό καφέ σου;
Στο μπαλκόνι μου, συνομιλώντας με τον φίλο που ανέφερα στην προηγούμενη ερώτηση.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Του Εθνολογικού Μουσείου – Οικία Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου. Εξοργίστηκα όταν πληροφορήθηκα ότι η Εκκλησία ήθελε να αλλοιώσει τον χαρακτήρα του κτίσματος. Κινητοποιηθήκαμε και νικήσαμε – για την ώρα τουλάχιστον.
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), ποιο τίτλο θα της έδινες;
«Ήσυχες μέρες του Αυγούστου». Ίσως ο Παντελής Βούλγαρης να με πήγαινε στα δικαστήρια. Αλλά και αυτό μπορεί να ήταν μέρος του φανταστικού σεναρίου!
INFO: Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Ρινίσματα» του Βαγγέλη Γέττου, θα πραγματοποιηθεί στις 4/9, στις 20:00, στο Artnaldas Experience στη Λευκωσία.
Περιοδικό “Go”, τεύχος 127.
