Το όνομά του έγινε πρώτο θέμα σε όλα τα site μετά την αποχώρησή του από τη σειρά του Σίγμα, «Παντρεμένοι κι οι Δυο». Ο ίδιος, όμως, τηρεί χαμηλούς τόνους γύρω από την υπόθεση γιατί όσο εκρηκτική παρουσία είναι στους ρόλους του, τόσο μετρημένος είναι στην προσωπική του ζωή.
Από τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη
Ποιος είναι ο Παναγιώτης Κυριάκου επί το έργον και ποιος στην καθημερινότητά του; Υπάρχουν σημεία σύγκλισης;
Ο Παναγιώτης, επί το έργον, είναι ένας μουρμούρης και αγχωτικός τύπος. Ο Παναγιώτης, στην καθημερινότητά του, είναι ήσυχος στον καναπέ του. Η σύγκλιση απαντάται, ίσως, στο άγχος κυρίως.
Σημεία απόκλισης;
Η απόκλιση απαντάται στο ότι δεν έχω κάποιον να μουρμουρίσω.
Τα βρήκες με τον εαυτό σου Παναγιώτη;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάπου το «τέλειο σημείο». Αν τα βρίσκαμε εντελώς με τους εαυτούς μας, θα έχανε και το ενδιαφέρον του. Η εσωτερική αναζήτηση, είναι όμορφη, όταν γίνεται με νηφαλιότητα και με μέτρο.
Ήσουν πάντα τόσο συνειδητοποιημένος ή υπήρξαν περίοδοι αμφισβήτησης;
Η περίοδος αμφισβήτησης ήρθε με το που τελείωσα τη σχολή. Το «Ποιος είμαι;» και «Πού πάω;» ήταν κάτι που, τότε, κυριαρχούσε καθημερινά στο κεφάλι μου.
Πιστεύεις στις δυνατότητές σου;
Πιστεύω ότι «όπου κοιτάς, εκεί πηγαίνεις». Αν είσαι ψύχραιμος στην επιλογή των -εκάστοτε- στόχων σου, θα βρεις τη δύναμη να βελτιώνεσαι και να ενδυναμώνεσαι.
Υπήρξαν στιγμές που ένιωσες ότι δεν είχες κανένα στήριγμα στον επαγγελματικό σου τομέα;
Ευτυχώς, έως τώρα, είχα την τύχη να είμαι δίπλα σε ανθρώπους με ανοιχτή καρδιά, έτοιμους να σε στηρίξουν και να σε αγκαλιάσουν.
Προτιμάς συνεργασίες με άτομα εμπιστοσύνης;
Σαφέστατα. Χωρίς να σημαίνει ότι αποκλείεις καινούριες γνωριμίες και συνεργασίες, με τον οποιονδήποτε.
Για παράδειγμα ο Λούης Πατσαλίδης είναι ένα άτομο που εμπιστεύεσαι;
Ο Λούης είναι άλλο πράγμα. Με τον Λούη υπάρχει αγάπη. Και μια από τις αξίες που συνθέτουν την αγάπη είναι, σαφώς, η εμπιστοσύνη. Άρα, ναι. Τον Λούη τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια.
Θεωρείς ότι είναι ο άνθρωπος που σε στήριξε περισσότερο όσο κανένας άλλος;
Είναι ένας από αυτούς. Ο άλλος είναι ο Νικόλας Κουμίδης.
Βρήκες κλειστές πόρτες στην καριέρα σου;
Όπως σου είπα και πιο πάνω, κινούμαι πάντα με το «όπου κοιτάς, εκεί πηγαίνεις». Επομένως, δεν χτύπησα ποτέ κάποια πόρτα που θεωρούσα ότι «δεν με έπαιρνε» να το κάνω.
Γιατί ξαφνικά έχεις τόσες πολλές προτάσεις και το όνομα σου ακούγεται παντού, ενώ για πολλά χρόνια ήσουν στην αφάνεια;
Το να επιλέγεις να κάνεις τη δουλειά σου αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, δεν θα έπρεπε να θεωρείται «αφάνεια». Δόξα τω Θεώ, είχα την ευλογία, να μη μείνω εκτός χώρου έως τώρα. Είτε αυτό ονομάζεται θέατρο είτε τηλεόραση, πάντα δούλευα και δουλεύω στους δύο χώρους που αγαπώ.
Το τελευταίο διάστημα το όνομά σου έπαιξε πάρα πολύ στα social media, σχετικά με την απόφασή σου να αποχωρήσεις από τη σειρά του Σίγμα, «Παντρεμένοι κι οι Δυο». Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Οι λόγοι ήταν καθαρά προσωπικοί.
Για αθέτηση της συμφωνίας σου, ισχυρίζεται το κανάλι. Ισχύει;
Εγώ, ως επαγγελματίας, ενημέρωσα την παραγωγό εταιρία για την πρόθεσή μου να μη συνεχίσω στον δεύτερο κύκλο της σειράς. Όμως, επειδή δεν ήθελα να δημιουργήσω προβλήματα, δέχτηκα να συμμετέχω σε αριθμό επεισοδίων για την ομαλή διεξαγωγή των γυρισμάτων μέχρι την αποχώρησή μου και αυτό έγινε.
Μάλιστα, γράφτηκε, ότι η αποχώρησή σου στάθηκε αιτία να «διώξουν» την Ξένια Κωνσταντινίδου με την οποία ήσασταν ζευγάρι στη σειρά.
Έχουμε δει σε πολλές σειρές, ανά το παγκόσμιο, να γίνονται αντικαταστάσεις ηθοποιών σε αποχωρήσεις χωρίς να επηρεαστεί κανένας από το καστ. Άρα, όσον αφορά την τύχη της Ξένιας ήταν απόφαση της παραγωγής και δεν είχε να κάνει με τη δική μου αποχώρηση.
Ποιες είναι οι σχέσεις σας; Σε ρωτώ γιατί ακούγεται πολύ έντονα ότι ήρθατε σε ρήξη μετά το περιστατικό.
Με την Ξένια είμαστε φίλοι από όταν ήμασταν μαζί στο «Fakate Tous». Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ενημέρωσα για την πρόθεσή μου να μην ανανεώσω στη σειρά, από το καλοκαίρι. Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει καμία ρήξη μεταξύ μας γιατί απλά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρξει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παναγιώτης Κυριάκου: Γιατί αποχώρησε από το «Παντρεμένοι και οι δυο»;
Ηθοποιός του θεάτρου ή της τηλεόρασης; Τι θα δήλωνες;
Ξέρεις ότι μου βάζεις δύσκολα. Θα δήλωνα ότι η τηλεόραση έχει τη γλύκα της. Το γύρισμα έχει μια δικιά του μαγεία και ευχαρίστηση. Από την άλλη, η στιγμή που πατάς το πόδι σου στη σκηνή, κρύβει ένα τόσο μοναδικό συναίσθημα, που πρέπει να το ζήσεις για να το κατανοήσεις.
Τι σχέση έχει με τον Παναγιώτη η περσόνα που βλέπουμε στην παράσταση «Αντίο Κοπρόσκυλα»;
Καμία σχέση (γέλια). Η περσόνα που έχει «χτιστεί» για τις ανάγκες του έργου, είναι μια από τις περσόνες που, στην πραγματική ζωή, αποστρέφομαι. Η περσόνα του «ευκαιριάκια», του «λινοβάμβακου», του «αρπακτικού» πάντα μου προκαλούσε εκνευρισμό και αποστροφή.
Πώς νιώθεις όταν μπαίνεις πίσω από τη μάσκα του ήρωα που υποδύεσαι;
Ανάγκη για ψυχραιμία. Αυτό, νομίζω, είναι το ζητούμενο. Μέσα από την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα, ανακαλύπτεις συνεχώς καινούρια πράγματα στη δομή του και στην ιδιοσυγκρασία του.
Τι σημαίνει για έναν απλό καθημερινό άνθρωπο, όπως είναι ο χαρακτήρας που υποδύεσαι να βρεθεί ξαφνικά μ’ ένα πιστόλι στο χέρι;
Δεν είναι καθόλου δύσκολο αλλά και καθόλου εύκολο. Το να βρεθείς, ξαφνικά, με ένα πιστόλι στο χέρι, βάσει συνθηκών, είναι κάτι που σου ξυπνά ένστικτα που ίσως και να μην είχες ποτέ ανακαλύψει μέσα σου.
Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία σου με τους υπόλοιπους έξι συμπρωταγωνιστές σου;
Ευλογία. Ξέρεις, αυτό είναι και το όμορφο σε αυτές τις δουλειές. Σε κάθε καινούριο πρότζεκτ, γνωρίζεις νέους ανθρώπους. Ανθρώπους με τους οποίους γνωριζόσουν σε φιλικό επίπεδο, τώρα δουλεύεις μαζί τους και είναι κάτι ωραίο. Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για συνάδελφους που μοιραστήκαμε μαζί την ίδια ανάγκη για εκείνο το «έξτρα». Το κάτι διαφορετικό.
Η γυναικεία παρουσία είναι ένα στοιχείο που λείπει έντονα από την παράσταση…
Το έργο είναι βασισμένο, κατά κύριο λόγο, στην κλασική ταινία του Quentin Tarantino «Reservoir Dogs». Στην ταινία δεν υπάρχουν γυναίκες σε κύριους ρόλους. Αυτός είναι ο λόγος απουσίας της γυναικείας παρουσίας από την παράσταση.
Θα γελάσει, θα κλάψει ή θα στεναχωρηθεί κάποιος που θα επιλέξει να δει τα… «Κοπρόσκυλα»;
Θα γελάσει (ελπίζουμε) και θα προβληματιστεί (ελπίζουμε και πάλι). Το μόνο σίγουρο, είναι ότι υπάρχουν στιγμές που μπορεί να τον τρομάξουν, γι’ αυτό καλού κακού, να είναι προετοιμασμένος… για όλα.
Η παράσταση, ορίζεται ως μία ξεκαρδιστική τραγωδία. Όπως είπα και πιο πάνω, το έργο είναι βασισμένο στην γραφή του Tarantino. Κάτι που θαυμάζω προσωπικά στον εν λόγω σκηνοθέτη, είναι ότι σχεδόν σε όλες του τις ταινίες χειρίζεται με μοναδική μαεστρία τη μαύρη κωμωδία και τον αυτοσαρκασμό, με αποτέλεσμα σε στιγμές που είναι εκ φύσεως τραγικές, ο θεατής να γελά. Νομίζω ότι κι εμείς με την προσπάθειά μας το πετύχαμε σε ικανοποιητικό βαθμό.
Τι ήταν αυτό που σε έστρεψε στην κωμωδία; Ήταν κάτι που το ήθελες από μικρός;
Η κωμωδία προέκυψε. Δεν ήτανε ο αυτοσκοπός μου. Αν προέκυπτε δράμα… θα έκανα δράμα. Δεν μ’ αρέσει να αποκλείω εύκολα οτιδήποτε.
Στο σχολείο σε ήξεραν όλοι ως χιουμορίστα; Ήσουν το επίκεντρο της παρέας;
Νομίζω πως πάντα είχα όρεξη για πλάκες και πείραγμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στην πρώτη λυκείου να μη «βγαίνουν» οι βαθμοί μου για να περάσω στη Λογιστική. Τότε η κυρία Α.Β. που μας δίδασκε το μάθημα, μου είπε να ετοιμάσω ένα σύντομο σταντ-απ/μίμηση με τους καθηγητές που μας δίδασκαν και να δει αν θα μπορούσε να με περάσει. Και το έκανα. Και πέρασα.
Όταν σε ρωτούσαν τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις τι απαντούσες;
Τετριμμένο μεν, αλλά ηθοποιός έλεγα ανέκαθεν. Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ σε κάτι άλλο και δεν θα μπορούσατε να με αξιοποιήσετε και πουθενά αλλού. (γέλια)
Νιώθεις ευλογημένος που διακατέχεσαι από αυτό το ταλέντο;
Αν ψάχνουμε για ταλέντο, τότε ταλέντο έχουν οι μανάδες που ξημεροβραδιάζονται για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά τους. Που ξέρουν πώς γίνεται το κάθε τι και πώς μαγειρεύονται όλα τα φαγητά. Ταλέντο έχουν οι πατεράδες που σιωπηλά βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν και έχουν έτοιμη πάντοτε την πλάτη τους για να ακουμπήσουν τα παιδιά τους, όταν λυγίζουν. Αυτό, για μένα, είναι το ταλέντο. Εμείς απλά είμαστε παρατηρητές και ψυχαγωγητές ανθρώπων.
Πώς ορίζεις το χιούμορ στις μέρες μας;
Το χιούμορ στις μέρες μας κατατρέχεται. Ζούμε δυστυχώς, σε εποχές όπου όλοι φταίνε σε όλους και όλα είναι λάθος σε όλα. Συχνά, πέφτουμε στην παγίδα, να απολογούμαστε μονίμως ακόμη και για τη γνώμη μας. Και εκεί που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε το χιούμορ σαν όπλο κατά της μιζέριας και της ρουτίνας, πέφτουμε στην παγίδα του κομφορμισμού και του comme il faut. Ας σταματήσουμε να αυτό-λογοκρινόμαστε. Ας αποποινικοποιήσουμε το γέλιο.
- Ο Παναγιώτης συμπρωταγωνιστεί με τον Μάριο Μεττή, τον Κρίστοφερ Γκρέκο, τον Ανδρέα Νικολαϊδη, τον Χρήστο Γιάγκου, τον Χριστόδουλο Μαρτά και τον Στέλιο Μαρτά στη θεατρική παράσταση «Αντίο Κοπρόσκυλα», του Φρίξου Μασούρα. Τακτικές παραστάσεις (Λευκωσία): Παρασκευή & Σάββατο στις 8.30 μ.μ. και Κυριακή στις 6.30μ.μ. Λεμεσός : Θέατρο Ριάλτο στις 7 Νοεμβρίου στις 8.30μ.μ. Η παράσταση είναι αυστηρώς ακατάλληλο για άτομα κάτω των 16 χρόνων.
