Το νεαρό τηλεοπτικό ζευγάρι της επιτυχημένης σειράς του Alpha, «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του και μιλά για το θέατρο και την τηλεόραση.
Από τη Τζοβάννα Βλαχάβα
Αν και ηλικιακά τους χωρίζουν κάποια χρόνια, το ξεκίνημά τους στο χώρο της υποκριτικής έχει πολλά κοινά. Ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης και η Μαρία Χάνου ξεκίνησαν ν’ ασχολούνται με το θέατρο στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησαν τα φοιτητικά τους χρόνια, δημιούργησαν με φίλους τους θεατρικές ομάδες και με αυτές πορεύονται μέχρι σήμερα, που συναντήθηκαν στη σειρά του Alpha, «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα».
Πώς βλέπεις τη συμμετοχή σου στη «Μουρμούρα»;
ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗΣ: Μόνο θετικά, αφού είναι η πρώτη φορά που κάνω τηλεόραση και μάλιστα κάτω από ιδανικές συνθήκες. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή.
Γιατί δεν είχες κάνει τηλεόραση μέχρι τώρα;
ΣΠ.Χ.: Ήταν δική μου επιλογή, αφενός επειδή δεν έβλεπα στις προτάσεις που μου είχαν γίνει κάτι που να με αφορά και αφετέρου γιατί δεν τα πάω καλά με την έκθεση και τη δημοσιότητα. Έχω πάρει την απόφαση ν’ ακολουθώ ένα δικό μου δρόμο και να κάνω το χόμπι μου. Στόχος μου είναι να εκφράζομαι καλλιτεχνικά σε κάθε έκφανση της ζωής μου. Δουλεύω ως ηθοποιός και εκφράζομαι μέσα από το θέατρο, παίζω μουσική –κρουστά και κιθάρα–, ενώ στην καθημερινότητά μου ασχολούμαι με τη φωτογραφία, ερασιτεχνικά αλλά και επαγγελματικά.
Κρατάς χρόνο για τον εαυτό σου;
ΣΠ.Χ.: Το τελευταίο διάστημα η αλήθεια είναι πως όχι, γιατί δουλεύω περίπου 15 ώρες την ημέρα. Το αγχολυτικό μου σε όλη αυτή την πιεστική καθημερινότητα είναι η φωτογραφία και η μαγειρική ή, απλά, να καθίσω με την παρέα μου.
Έχεις ομοιότητες με το χαρακτήρα που υποδύεσαι στη σειρά;
ΣΠ.Χ.: Ακόμα προσπαθώ να τον προσεγγίσω. Εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να έχω κοινά με τον «Άγγελο», ο οποίος είναι ένας άνθρωπος κολλημένος με τα social media και τα gadgets. Δεν έχει κοινωνικές επαφές έξω από το διαδίκτυο και είναι λίγο μαλθακός ως άντρας. Εγώ, από την άλλη, όπως μου λένε οι φίλες μου, είμαι περισσότερο άντρας των 80s. Ενδεχομένως αυτό να οφείλεται στο ότι μεγάλωσα στην επαρχία και συγκεκριμένα στην Ορεστιάδα, όπου έζησα μέχρι τα 18 μου.
Τότε πήγες στην Αθήνα;
ΣΠ.Χ.: Όχι αμέσως. Από τα 18 μου και για μια δεκαετία έζησα στη Θεσσαλονίκη, όπου πήγα να σπουδάσω Φυσικός και εν τέλει μυήθηκα στο θέατρο.
Το δέχθηκαν εύκολα οι γονείς σου;
ΣΠ.Χ.: Όχι, χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός. Το όνειρό τους ήταν να τελειώσω τις σπουδές μου, να πιάσω δουλειά στο Δημόσιο για να είμαι «εξασφαλισμένος» και να επιστρέψω στην Ορεστιάδα. Δεν τους κατηγορώ, τους καταλαβαίνω, γιατί μεγάλωσαν με αυτές τις ιδέες. Παρόλα αυτά, αν και είναι πιο παραδοσιακοί στις απόψεις τους, με μεγάλωσαν με πολύ ελεύθερο τρόπο και μου δίδαξαν να κάνω ο ίδιος τις επιλογές στη ζωή μου και να παλεύω μέχρι τέλους γι’ αυτές. Με στήριξαν, λοιπόν, στην απόφασή μου και συνεχίζουν να με στηρίζουν.
Σου λείπουν;
ΣΠ.Χ.: Ναι, μου κοστίζει που δεν τους βλέπω συχνά. Και πάντα το συνειδητοποιώ την τελευταία μέρα που φεύγω από την Ορεστιάδα, όταν ανεβαίνω λίγες ημέρες για να τους δω.
Πώς ήταν η μετάβαση από μια μικρή πόλη σε μια μεγαλύτερη;
ΣΠ.Χ.: Όλα κύλησαν ομαλά και φυσικά. Αισθάνομαι τυχερός που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα στη ζωή μου και είχα την ευκαιρία να μεγαλώσω στην επαρχία. Απέκτησα ξέγνοιαστες και γεμάτες εμπειρίες και ενηλικιώθηκα όταν ήμουν έτοιμος, κάτι που σπάνια καταφέρνουν όσοι ζουν στις μεγαλουπόλεις.
Έχεις περάσει περιόδους μοναξιάς;
ΣΠ.Χ.: Ναι, τον τελευταίο χρόνο που ζούσα στη Θεσσαλονίκη, όταν άρχισε να «σπάει» η παρέα μου και όλοι να φεύγουν από την πόλη. Είχα μείνει σχεδόν μόνος, μου έλειπαν οι φίλοι μου και ουσιαστικά οι άνθρωποι που είχα επιλέξει να έχω δίπλα μου. Το διάστημα αυτό μου στοίχισε και το βίωσα έντονα. Είμαι μοναχικός, μ’ αρέσει να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου, αλλά η μοναξιά δεν αξίζει σε κανέναν.
Στην προσωπική σου ζωή έχει τύχει σύντροφός σου να παρεξηγήσει την ανάγκη σου για μοναχικότητα;
ΣΠ.Χ.: Αμυδρά, όχι κάτι σοβαρό. Το λύσαμε με διάλογο.
Η συστολή που δείχνεις να έχεις είναι η άμυνά σου απέναντι στο ότι δεν αισθάνεσαι άνετα με τη δημοσιότητα;
ΣΠ.Χ.: Στη ζωή μου δεν είμαι καθόλου ντροπαλός, αντιθέτως είμαι ο πιο κοινωνικός άνθρωπος του κόσμου. Η συστολή που μάλλον εντοπίζεις σε μένα έχει να κάνει μ’ ένα συγκεκριμένο κομμάτι δημοσιότητας, που αφορά κυρίως την προσωπική μου ζωή και τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου (σ.σ. Μαίρη Συνατσάκη). Αυτό δεν είναι επιλογή μου ούτε κάτι που συνηθίζεται εύκολα ή με κάνει να αισθάνομαι άνετα. Θέλω να διατηρώ χαμηλούς τόνους γύρω από τον πραγματικό μου εαυτό, αλλά και την προσωπική μου ζωή.
Πώς είναι δυνατό αυτό, όταν έχεις ανεβάσει στα social media φωτογραφίες της συντρόφου σου, αλλά κι εκείνη κοινές σας;
ΣΠ.Χ.: Εφόσον είναι ένα κοινωνικό μέσο, ό,τι επιλέγεις να δείξεις, γνωρίζεις ότι θα βγει προς τα έξω. Προσωπικά έχω φωτογραφίσει τη Μαίρη ως μοντέλο μου, όπως έχω φωτογραφίσει και άλλους ανθρώπους. Δε θεωρώ πως μ’ αυτό τον τρόπο εκθέτω ή προβάλλω την προσωπική μας ζωή.
Πώς σου φαίνεται που φέτος η Μαίρη θα δοκιμαστεί στο μιούζικαλ;
ΣΠ.Χ.: Είμαι πάρα πολύ περίεργος να τη δω στο «Hair». Ξέρω ότι είναι πολύ «doer» ως άνθρωπος και πως ό,τι αποφασίζει το κάνει επειδή της αρέσει, βάζοντας θάρρος αλλά και θράσος. Ανυπομονώ να τη δω.
Τι πιστεύεις για το γάμο;
ΣΠ.Χ.: Δε με αφορά. Τον θεωρώ μια κοινωνική προσταγή. Η συντροφικότητα σαφώς και είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει.
Η πατρότητα σε απασχολεί;
ΣΠ.Χ.: Φυσικά και με απασχολεί, θα ήθελα να γίνω μπαμπάς. Νομίζω μάλιστα ότι θα είμαι πολύ καλός, επειδή από μικρός έχω λατρεία στα παιδιά.
Είπες εύκολα το «ναι» για τη «Μουρμούρα»;
Μ.Χ.: Παρόλο που δεν παρακολουθώ τηλεόραση, η πρόταση για τη «Μουρμούρα» με δελέασε, γιατί είναι μια σειρά για την οποία είχα ακούσει πολλά και γι’ αυτό δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η εμπειρία αυτή είναι κάτι διαφορετικό για μένα. Μ’ αρέσει που μέσα από ζευγάρια διαφορετικών ηλικιών προσεγγίζονται ζητήματα της καθημερινότητας με έξυπνο χιούμορ και ευαισθησία.
Είσαι κοντά με την ηρωίδα σου;
Μ.Χ.: Είμαι αρκετά κοντά με τη «Βέλη», με την έννοια ότι είμαι αντιδραστική ως άνθρωπος. Θα ήθελα, βέβαια, να έχω το θάρρος της, γιατί δεν ενεργώ τόσο πολύ με το συναίσθημα και το ένστικτο όσο εκείνη.
Ήσουν αρνητική με την τηλεόραση;
Μ.Χ.: Δεν το απέκλεια, αλλά δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά μου. Η «Μουρμούρα ήταν μια έκπληξη, μια ωραία ανατροπή. Είχα επικεντρωθεί στο θέατρο και ιδιαίτερα στις δουλειές που έκανα με τη θεατρική μου ομάδα, «Εταιρεία Θεάτρου Θέση», που δημιουργήσαμε πέντε άτομα όταν φοιτούσαμε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στη Θεσσαλονίκη. Αποφασίσαμε να μοιραζόμαστε μέσω του θεάτρου τις απόψεις, τις σκέψεις, τις ευαισθησίες μας και να κάνουμε αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει. Αυτή τη σεζόν είμαστε στο θέατρο «Θησείον», όπου ανεβάζουμε κάθε Κυριακή το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας», ενώ συμμετέχω και στην παράσταση «Ράφτης Κυριών» στο «Από Μηχανής», κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Μετά τα Χριστούγεννα θα ανεβάσουμε με την ομάδα μου τον «Δον Κιχώτη», σε σκηνοθεσία του πατέρα μου, Ταξιάρχη Χάνου.
Εκτός από τον πατέρα σου, και η μητέρα σου, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, είναι ηθοποιός. Έπαιξε ρόλο αυτό στην απόφασή σου να στραφείς στην υποκριτική;
Μ.Χ.: Το ότι οι γονείς μου είναι καλλιτέχνες με βοήθησε αρκετά, καθώς είχα τη δυνατότητα να εξετάσω σε βάθος διάφορες πτυχές του επαγγέλματος. Έβλεπα από μικρή παραστάσεις, το πώς δουλεύουν, και όλο αυτό με συγκινούσε και με γοήτευε. Επειδή ήξερα ότι, ειδικά η μαμά μου, δεν ήταν σύμφωνη με την απόφασή μου να γίνω ηθοποιός, δυσκολεύτηκα να το εκφράσω, αν και το σκεφτόμουν από την εφηβεία μου. Εκείνο το διάστημα ψιλοτσακωθήκαμε, αν και καταλάβαινα την ανησυχία της. Ο μπαμπάς μου, από την άλλη, ήταν πιο συγκαταβατικός. Τώρα πια είναι και οι δύο περήφανοι για τις επιλογές μου.
Βίωσες έντονη εφηβεία;
Μ.Χ.: Ναι, και όπως όλα τα κορίτσια είχα πολλές κόντρες με τη μητέρα μου. Σ’ εκείνη έβγαζα όλη την επιθετικότητα και την αντιδραστικότητά μου. Παρόλα αυτά, με μεγάλωσαν με τέτοιο τρόπο, ώστε πάντα να συζητάμε μεταξύ μας αυτά που είναι σημαντικά για τον καθένα. Στην οικογένειά μας ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η αγάπη, η κατανόηση, η ελευθερία και ο σεβασμός. Ανέκαθεν ήμασταν κοντά ο ένας στον άλλο, ακόμα κι όταν διανύαμε περιόδους πιο τεταμένες.
Ο χωρισμός των γονιών σου νιώθεις ότι σε ωρίμασε πιο γρήγορα;
Μ.Χ.: Δεν ξέρω αν ωρίμασα πιο γρήγορα, σίγουρα πάντως ο χωρισμός ενός ζευγαριού, όταν υπάρχει ένα παιδί στη μέση, είναι μια δυσάρεστη κατάσταση. Ανάλογα, βέβαια, με τον τρόπο χωρισμού, μπορεί να γίνει επώδυνος ή ανώδυνος για την ψυχολογία του παιδιού. Προσωπικά ήρθα αντιμέτωπη μ’ αυτό σε ηλικία οκτώ ετών. Ήμουν αρκετά μικρή, αλλά έμαθα να ζω έτσι. Δεν αμφισβήτησα ποτέ την αγάπη των γονιών μου και, αντίστοιχα, δεν κατηγόρησα τον εαυτό μου για το χωρισμό τους.
Τι θαυμάζεις στους γονείς σου;
Μ.Χ.: Σίγουρα, ως το κλασικό κορίτσι του μπαμπά, βλέπω τον πατέρα μου ως τον καλύτερο, τον πιο όμορφο και τον πιο τέλειο. Του έχω αδυναμία και με συγκινεί όποτε τον βλέπω να παίζει ή να επιχειρηματολογεί. Με τη μαμά μου έχουμε επίσης εξαιρετική σχέση. Τη θαυμάζω απεριόριστα ως γυναίκα. Έχει χιούμορ και άποψη, είναι ευαίσθητη, δίνεται με την ψυχή της σε ό,τι αγαπάει και φροντίζει για όλους.
Σε ποιον μοιάζεις περισσότερο;
Μ.Χ.: Όσο μεγαλώνω, μοιάζω στο χαρακτήρα με τη μητέρα μου. Γενικά, έχω υιοθετήσει στοιχεία και από τους δύο.
Τι σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο;
Μ.Χ.: Η επιμονή και η ισχυρογνωμοσύνη.
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Μακιγιάζ-χτένισμα: Κωνσταντίνα Μιχοπάνου
Ευχαριστούμε θερμά το «Hοuse of Athens, hidden gem around the Acropolis rock», www.houseofathens.com
