Για τον Φώτη Γεωργίδη, δεν έχει τόσο σημασία να αφηγηθεί την προσωπική του ιστορία όσο να μιλήσει μέσα από τους ρόλους και τους χαρακτήρες που «χτίζει» για να υποδύεται. Καμιά φορά, η ανασφάλεια και η αμφισβήτηση του κλέβουν την παράσταση.
Από το 1 μέχρι το 10, τι βαθμό θα έδινες σε αυτό που αισθάνεσαι αυτή την περίοδο;
Tο 10 με ευκολία, στην εξουθένωση για την οποία βοήθησε η επιτυχία του «Κάμπινγκ».
Πόσες ώρες δουλεύεις την ημέρα;
Μπορεί και 16 ώρες.
Να υποθέσω ότι δεν υπάρχει προσωπικός χρόνος για σένα;
Για ένα ξύρισμα, ίσως.
Για την οικογένειά σου;
Είναι το μόνο για το οποίο νευριάζω. Θέλω να βρίσκομαι μαζί τους. Από την άλλη, θέλω να σου πω, ότι τους γουστάρω πάρα πολύ. Κλέβω από δω και από εκεί λεπτά και δευτερόλεπτα για να ζω κάθε στιγμή τους.
Περίμενες ότι ο κόσμος θα έβλεπε θετικά το νέο επαγγελματικό σου βήμα; Ή είχες τους ενδοιασμούς σου;
Όχι, αλλά το πίστεψα. Στον Alpha Κύπρου, νομίζω, πως το πιστέψαν περισσότερο. Τώρα για την αποδοχή δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Κατάλαβα, όμως, πως το κοινό είναι έτοιμο να δει πράγματα. Τόσα χρόνια σε αυτό το επάγγελμα δεν ξανάκουσα τόσο συγκινητικά και ενθαρρυντικά σχόλια. Ξέρεις, υπάρχει μια θεωρία που λέει «Μην ξεχνάτε σε ποιους απευθύνεστε».
Την εφαρμόζεις;
Ποτέ δεν είχε θέση στο μυαλό μου σαν φιλοσοφία τηλεόρασης. Το κοινό είμαστε εμείς, αν είμαστε στωικοί θα αρέσει το έργο μας. Ας μην υποτιμούμε τον Κύπριο τηλεθεατή.
Είσαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα της δουλειάς σου;
Με τα δεδομένα που έχουμε και τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε όλη η ομάδα, είμαι πολύ ικανοποιημένος. Όλα τα παιδιά στο συνεργείο και οι ηθοποιοί, είναι ήρωες και τους χρωστάω πολλά. Πρέπει να κεράσω μπύρες! (γέλιο) Αλλά δεν σταματώ να πιστεύω ότι μπορούμε πολύ περισσότερα.
Το λες συνεχώς αυτό στον εαυτό σου; «Θα μπορούσαμε και καλύτερα».
Αντικειμενικά τα νούμερα σίγουρα σου δίνουν κάποια ευχαρίστηση. Η πραγματική ευχαρίστηση όμως έρχεται μέσα από τα στόματα των ανθρώπων που μπαίνεις στο σπίτι τους και σου χαμογελούν στο δρόμο λέγοντας σου για το «Κάμπινγκ».
Τα νούμερα, όμως, δεν είναι αυτοσκοπός για μια σειρά. Ή είναι;
Δεν ήταν αυτοσκοπός να κάνω μια σειρά για να γράφει νούμερα, ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουν, τα ποσοστά τηλεθέασης είναι σημαντικά και έχουν να κάνουν με την «επιβίωση» μιας σειράς ή ενός προγράμματος. Προσπάθησα πρώτα από όλα να την γουστάρουμε εμείς, οι συντελεστές, κι όπως όλα δείχνουν την γουστάρει και ο Κύπριος τηλεθεατής και αυτό είναι όμορφο.
Συμφωνείς ή διαφωνείς ότι σε αυτή την επιτυχία βοήθησαν πολύ οι επαναλήψεις του «La pasta Pomilώri»;
Το «Pomilώri» έχει χτίσει ήδη το κοινό του σα μια όμορφη ρομαντική ιστορία με πολλούς φανς και ωραίους χαρακτήρες. Το «Κάμπινγκ» είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση, με άλλη θεματική, άλλη δομή, με πιο ακραίους χαρακτήρες, και με έναν Μάριο Δημητρίου σε ένα όχι τόσο αβανταδόρικο ρόλο, που νομίζω πρώτη φορά μας δείχνει αυτή την πτυχή του υποκριτικού του ταλέντου και τον ευχαριστώ που εμπιστεύτηκε τις τόσες ιδιοτροπίες μου.
Δευτέρα-Τρίτη οι προβολές του «Κάμπινγκ», Δευτέρα-Τρίτη οι μεταδόσεις του «La pasta Pomilώri». Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου άγχος σε αυτή την τηλεοπτική διαμάχη;
Ήταν το μόνο που απευχόμουνα. Θεωρούσα τίμιο και ηθικό από μέρους μου, να μην προβάλλονται απέναντι. Αφού πήραμε το πράσινο φως για τις 21.20, όπου θα μεταδιδόταν παράλληλα μια άλλη κωμική σειρά και όχι το «Pomilώri», ξαφνικά βρεθήκαμε να παίζουμε απέναντι.
Σε φοβίζει το γεγονός ότι πρέπει να ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου;
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα, το ένα στην αρχή του και το άλλο στο φινάλε του. Το καθένα θα πάρει τον δρόμο του.
Πώς είναι να οδηγείς μόνος πια την άμαξα;
Στο «Pomilώri» απλά έγραφα διαλόγους, έμαθα πολλά, πιστεύω να έδωσα πολλά, αλλά δεν κρατούσα τα ηνία της σειράς, δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα κιόλας. Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτά τα τρία όμορφα χρόνια με υπέροχους συνεργάτες, Τώρα την οδηγώ μόνος λες ε; Κοίτα, είναι διασκεδαστικό, κουραστικό και κάποτε αγχωτικό, αλλά και πάλι δεν είμαι μόνος, έχω πίσω μου ανθρώπους, πραγματικούς φίλους, συνεργάτες που με στηρίζουν και μου δίνουν κουράγιο.
Υπήρξαν στιγμές που τα βρήκες σκούρα; Που δεν ήξερες δηλαδή πώς να αναπτύξεις τους χαρακτήρες σου;
Όχι γιατί η προεργασία έχει γίνει προ πολλού.
Τι κάνεις σε περιπτώσεις που κολλάει το μυαλό;
Αφταίνω τα κάρβουνα και βάζω 3έως 4 μπύρες στην κατάψυξη, αν το επιτρέπει η ώρα, αλλιώς αρχίζω κουτσοδούλια μες στο σπίτι.
Κοινοτάρχης στον ΑΝΤ1, λογιστής στον Alpha… Έχω την εντύπωση ότι ψιλογουστάρεις τον ρόλο του κατατρεγμένου.
Μπα, καθόλου, οι συνθήκες τα φέρνουν έτσι, ποιος θα κάνει τον τάδε; Βάρτε τον τζείνον τζιαμέ (εμένα), τον άλλον ποτζί και κάπως έτσι προκύπτει.
Θες να μου πεις λίγο, με ποιο κριτήριο βαφτίζεις τους χαρακτήρες σου;
Ανάλογα με τον χαρακτήρα που έχω πλάσει στο μυαλό μου και του ενδιαφέροντος που θα προκαλέσει η ιστορία του. Το κάθε όνομα σημαίνει και κάτι.
Δηλαδή, κρύβει μια ιστορία πίσω του;
Ακριβώς έτσι. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ο Φωτειανός είναι ατίθασος, ιδιότροπος, ανυπόμονος, εκμεταλλεύσιμος, οξύθυμος, πεισματάρης και μονίμως αργοπορημένος. Ο Ιορδάνης;
Τυπικός, υπομονετικός, φαινομενικά χαζός, καρτερικός, μέχρι που κάνει την επανάσταση του, και εκεί έγκειται το ενδιαφέρον του ρόλου.
Ποιον από τους δυο ρόλους πιστεύεις ότι διαχειρίζεσαι καλύτερα;
Ο Φωτειανός έχει ρίξει αυλαία από το καλοκαίρι με το τελευταίο πλάνο. Ελπίζω, να τον διαχειρίστηκα καλά και να μην δυσκόλεψα τους συνεργάτες μου. Τον φχαριστήθηκα η αλήθεια, αλλά σβήνω από πάνω μου τις προηγούμενες δουλειές μου, για να μπορέσω να αφομοιωθώ στις επόμενες. Τον κουβά για να τον ξαναγεμίσεις πρέπει πρώτα να τον αδειάσεις. Εκτός και αν κρατάς δυο κουβάδες. Ο Ιορδάνης έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, με αγχώνει γιατί παρά την χαζομάρα του, το φτάνει στα άκρα, δεν τον κουμαντάρω.
Τον Φώτη, μπορείς να τον ελέγξεις;
Κάποτε ομολογώ πως όχι. Είναι υπομονετικός μέχρι να κάνει μπουμ. Έχουμε κοινά τώρα που το λες.
Ποια η σχέση σου με το χρήμα; Ξέρεις πώς να το διαχειρίζεσαι;
Αυτό είναι ένα μεγάλο μου μειονέκτημα.
Αποταμιεύεις χρήματα; Έχεις ετοιμάσει κάποιο κομπόδεμα για τα υστερινά σου;
Αυτό είναι ένα μεγάλο μου μειονέκτημα. (δις)
Φοβάσαι τον κορωνοϊό;
Τον φοβάμαι στο σημείο που εξαρτάται η ζωή των άλλων από μένα.
Φοράς μάσκα ή είσαι ένας εξ’ αυτών που αμφισβητούν την ύπαρξη του;
Όχι δεν αμφισβητώ τίποτα αλλά ούτε αναγνωρίζω τον σάλο που γίνεται. Δεν ξέρω πραγματικά. Αν είχα να επιλέξω να ζήσω και να μην αγκαλιάσω ξανά ή φιλήσω ποτέ πια κανέναν για το υπόλοιπο της ζωής μου, μπορεί να προτιμούσα να πεθάνω καλύτερα, αγκαλιασμένος, φιλημένος και ευχαριστημένος.
Είσαι προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο ενός δεύτερου lockdown;
Όχι δεν είμαι, θα πάω σήμερα να πάρω μπίρες και τροφή για τους σκύλους μου.
Θες να πεις ότι Δεν υπάρχει σχέδιο β’ στο μυαλό σου σε περίπτωση που χρειαστεί να μείνουμε -ξανά- όλοι στο σπίτι;
Βεβαίως, θα μαγειρεύουμε θα τραγουδάμε και θα παίζουμε επιτραπέζια όπως κάναμε παλιά.
«Ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλάει ή να μην μιλάει, μόνο όταν έχει κάτι να πει που θα έχει αντίχτυπο στην κοινωνία όπου ζει και εργάζεται», είπες πέρσι. Εξακολουθείς να πιστεύεις το ίδιο;
Ναι.
Έχεις κάτι να πεις τώρα; Τόσα και τόσα συμβαίνουν γύρω μας…
Κανείς δεν μας είπε ότι θα είναι εύκολη η ζωή μας. Νομίζω, πως ο άνθρωπος βρίσκεται στην πιο εγωκεντρική φάση της ύπαρξης του.
Δηλαδή;
Γεμάτος ανασφάλεια, φιλονικία, αλόγιστη σπατάλη και με το κόμπλεξ να αρέσει συνεχώς στους άλλους. Να κερδίζει συμμάχους για να πληρώσει το δικό του κενό. Φοβάται να πει στον δίπλα του «ρε, ξέρεις, αγαπώ σε». Νιώθει, ότι απειλείται και έτσι θα συνεχίσει μέχρι να ανακτήσει πάλι την πνευματικότητα του.
Εσύ, λες εύκολα σ’ αγαπώ;
Αγαπώ σε ρε :). Το λέω κυρίως στα δικά μου άτομα. Στους έξω πολλές φορές κλοτσάει αλλά δεν βαριέσαι. Αγάπη μόνο.
Για ποιο πράγμα σου αρέσει να μιλάς περισσότερο; Για τη δουλειά ή την προσωπική σου ζωή;
Για ιστορίες που ήμουνα μικρός με πολύ γέλιο.
Θες να μου πεις μία ιστορία;
Θα χρειαστούμε όλο το τεύχος ίσως και το επόμενο.
Στο «Κάμπινγκ» ο Ιορδάνης και στο «La pasta Pomilώri» ο Φώτης, έχουν ηγετικό-πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην προσωπική σου ζωή;
Μπα.
«Θύμα» καταστάσεων, δηλαδή;
Πολλές φορές δίνω την εντύπωση του «φτανού» και μου αρέσει. Το να μην μπαίνω στην διαδικασία να ασχοληθώ με τον άλλο όμως επειδή βαριέμαι ή δεν αξίζει τον χρόνο μου είναι μια άλλη ιστορία.
Υπάρχουν στιγμές που σοκάρεσαι κι εσύ ο ίδιος, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια σου;
Την αλήθεια σου την μαθαίνεις μέσα από σένα και τους άλλους, αν υπάρχει φυσικά αυτό ο κάποιος που μπορεί να σου την πει.
Πόσες φορές ήρθες αντιμέτωπος με την αλήθεια σου;
Είναι μια συνεχής αναζήτηση, σοκάρεσαι στην αρχή, μετά συνηθίζεις.
Τι αναζητάς συνήθως;
Τα εσώτερα μου πάθη. Αυτά που όταν εκδηλώνονται σε αφήνουν πιο κενό από πριν να εκδηλωθούν. Και το νόημα; Δύσκολο έργο.
Ποιο είναι το νόημα;
Σίγουρα, δεν βρίσκεται στον κόσμο τούτο.
Περισσότερο, τι ήταν αυτό που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις;
Κατά πόσον αξίζω ή όχι να είμαι σε αυτήν την δουλειά. Αν με αντέχει ή αν θέλει να με φτύσει. Αν με αντέχει τής υπόσχομαι να βάλω τα δυνατά μου μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος.
Βίωσες περιόδους αμφισβήτησης, δηλαδή…
Μα χωρίς αυτήν δεν προχωράς. Είναι μέρος της δουλειάς μας να αμφισβητείς ό,τι έχεις κάνει και να το παίρνεις από την αρχή με άλλους τρόπους, αλλιώς επαναλαμβάνεσαι. Πέφτεις πολλές φορές από εκεί πάνω, δεν κοιμάσαι τις νύχτες και σου φταίνε διάφορα.
Και πως το διαχειρίστηκες; Ζήτησες τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου;
Έχω πνευματικό που είναι και δωρεάν. Με τρία παιδιά, είναι και κουμπάρος μου οπότε καταλαβαίνεις.
Πόσο σημαντικό είναι κάποιος να έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του;
Είναι η μόνη οδός για να εξελιχθεί κάποιος και να γίνει καλύτερος άνθρωπος, να δει που φτάνουν τα όρια του.
Θεωρείς ότι ήταν δύσκολη μέχρι σήμερα η διαδρομή σου;
Δεν είναι καθόλου ευχάριστη η διαδρομή. Είναι γεμάτη πέτρες και αγκάθια που πρέπει να πατήσεις, να γονατίσεις να πονέσεις. Αν έχεις ταπείνωση προχωράς, αν έχεις αλαζονεία δεν προχωράς και γρήγορα γκρεμοτσακίζεσαι. Τίποτα δεν χαρίζεται ευτυχώς, και το εύχομαι στον καθένα. Ο δρόμος ας είναι γεμάτος απόρριψη, φτάνει μέσα σου να υπάρχει η φλόγα.
Βρήκες ανθρώπους που αντιστάθηκαν σε αυτό που ονειρευόσουν;
Αλίμονο, και ακόμα τους συναντώ στο διάβα μου, στους κύκλους μου, αλλά να ξέρεις είναι αυτοί που σε κάνουν να πεισμώσεις περισσότερο άρα πρέπει να τους είσαι ευγνώμων.
Τα βρήκες με τον Φώτη ή εξακολουθούν να υπάρχουν εκκρεμότητες στη σχέση σας;
Μία τα βρίσκουμε μία τα χάνουμε αλλά το παλεύουμε.
Που διαφωνείτε;
Κυρίως στο φαγητό.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να ρωτήσεις κάτι τον Φώτη, τι θα ήταν αυτό;
«Πως είσαι έτσι;».
Δεν πιστεύεις στον εαυτό σου;
Ίσα-ίσα πιστεύω, αν δεν πίστευα δεν θα τολμούσα, δεν θα ρίσκαρα τίποτα μέχρι σήμερα, αλλά και πάλι, «πως είσαι έτσι;».
Έχεις βιώσει κατάθλιψη;
Θλίψη ναι , και στεναχώρια και λύπη, είμαι άνθρωπος βλέπεις. Κατάθλιψη σημαίνει συνθλίβεσαι, να λιώνεις μέσα σου και να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Αν είχα κατάθλιψη, δεν θα μπορούσα καν να σου απαντούσα στις ερωτήσεις σου. Είναι η μάστιγα του αιώνα. Αλίμονο μας.
Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι για όλα φταίει ο Θεός που λείπει από μέσα μας , και όχι εμείς που τον θέσαμε εκτός παιχνιδιού;
Μα είπα έτσι πράμα; (γέλιο) Και έτσι θα παραμείνει, νομίζω, μέχρι ο άνθρωπος να πάψει να προσπαθεί να χωρέσει Τον Θεό στην λογική του. Η Λογική σε βοηθά να ανοίξεις το ντουλάπι να πάρεις ένα ποτήρι και να πιείς νερό, όχι τον Θεό.
Πιστεύεις στον Θεό;
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα.
Απετάξω τω Σατανά;
Απεταξάμην.
Συντάσση τω Χριστώ;
Συντάσσομαι.
Είναι ωραίο να έχεις χιούμορ στη ζωή σου;
Είναι το μοναδικό είδος ευφυΐας που αντέχει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Όταν το έχεις είναι ευλογία. Μακάριοι όσοι το έχουν και το μοιράζονται.
Θεωρείς ευφυή τον εαυτό σου;
Αρκετά ευφυή ώστε να αντιληφθώ πως δεν είμαι ευφυής και να βασιστώ στην εργατικότητα μου.
Γελάς με τα αστεία σου;
Ναι και με κοροϊδεύουν.
Σου αρέσεις ως ηθοποιός;
Έχω τέσσερα στόματα να θρέψω, δυο σκύλους, ένα γάτο δικό μου και ένα του γείτονα μου του Μιχάλη, που κάθε λίγο γυροφέρνει στην αυλή μου. Είτε μου αρέσω είτε όχι δεν έχει καμία σημασία.
Τι θα άλλαζες σε σένα;
Την παρόρμηση μου που κάποτε είναι καταστροφική, και το δεξί γουλί μου που ώρες-ώρες με κρατάει ο πόνος. Βλέπεις στο «Κάμπινγκ» κοιμόμαστε χαμέ.
Δε μου λες, γιατί δεν δίνεις τόσο συχνά συνεντεύξεις; Βαριέσαι;
Ναι. Ο κόσμος ας βλέπει τις σειρές μου και ας έρχεται στο θέατρο να δει τις παραστάσεις μας.
Θεωρείς ότι δεν έχεις κάτι ωραίο να διηγηθείς για τη ζωή σου;
Είμαι σίγουρος ότι η ζωή πολλών άλλων ανθρώπων που υποδυόμαστε είναι πιο ενδιαφέρουσα από την δική μου.
Έγινες καλύτερος άνθρωπος μέσα από τους ρόλους σου;
Δεν μου αρέσει η «δάσκαλο-λαγνεία», ούτε οι αναμνήσεις από τις σχολές θεάτρου, αλλά είχα ένα δάσκαλο που μας έλεγε , «τρία πράγματα σε κάνει η ηθοποιία: έξυπνο, κακό, και αλκοολικό». Η αλήθεια δεν τον πολύ-πίστεψα αλλά τις μπυρίτσες μου και τη ζιβανία μου μην μου τα στερήσεις, θα γίνω κακός.
Κι επειδή ο καθένας αξίζει να ζήσει το δικό του «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…», πόσο σημαντικό είναι για σένα να ονειρεύεσαι στις μέρες μας;
Ονειρεύομαι καθημερινά, από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν σταματώ ποτέ.
