Ο 16χρονος διαγωνιζόμενος -και μεγάλο φαβορί- του «Rising Star» του Antenna μάς αποκαλύπτει τις άγνωστες πτυχές της ζωής του και μας μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, το είδωλό του, Αντώνη Ρέμο, την οικογένειά του, τα βιώματα που έχει.
Του Αλέξανδρου Πρίφτη
Επιμένει να μου μιλάει στον πληθυντικό και κοκκινίζει από κοντά. Αλλά όταν ανεβαίνει στη σκηνή μεταμορφώνεται – είναι σαν αυτό που του είχε πει η Δέσποινα Βανδή σε κάποιο live: «Πώς γίνεται, 16 μόλις χρόνων και να πονάς τόσο πολύ τα τραγούδια σαν να έχεις ζήσει πράγματα;». Του το λέω, αν κι έχω ήδη στ’ αφτιά μου εκείνο το «Πού να εξηγώ;» που τραγούδησε, κόντρα στην εικόνα ενός ανήλικου παιδιού που έχω απέναντί μου: «Στη σκηνή, ενώ έχω άγχος όταν διαγωνίζομαι, νιώθω πολύ άνετα. Νιώθω σαν στο σπίτι μου. Επικοινωνώ με τον κόσμο και τους δίνω όλη μου την ψυχή», μου εξηγεί, λίγο μετά τη φωτογράφησή του – το τι συνέβαινε κατά τη διάρκειά της, με κόσμο να τον σταματά για μία φωτογραφία μαζί του, επιβεβαίωνε πως «ο πιτσιρικάς έχει άστρο». «Νιώθεις λίγο περίεργα όταν σε φωτογραφίζουν σαν να είσαι ήδη σταρ;», τον ρωτώ. «Αυτό δεν ήταν κάτι γνώριμο για μένα. Δεν είχα κάνει ποτέ φωτογράφηση παλιά. Ωστόσο, ό,τι αφορά σε κομμάτι της δουλειάς μου το κάνω αδιαμαρτύρητα. Δεν γκρινιάζω. Το θέμα είναι να βγαίνει ένα καλό αποτέλεσμα. Πολλά πράγματα, άλλωστε, ήταν πρωτόγνωρα για μένα, όχι μόνο αυτό. Ζω κάτι καινούριο!».
Αισθάνεσαι άβολα, αμήχανα, όταν σε αποκαλούν «μικρό» λόγω ηλικίας, όπως συνέβη με αρκετούς που σε πλησίαζαν κατά τη διάρκεια της φωτογράφησής μας;
Κοίτα, δεν είναι και το καλύτερό μου, όμως, ναι, αυτή είναι η αλήθεια (γελάει). Είμαι, όμως, μόλις 16 ετών. Δεν έχω την απαίτηση, και ούτε θέλω, εδώ που τα λέμε, να με αντιμετωπίζουν ως 30άρη. Αυτό δεν γίνεται, είμαι μικρός, αλλά ώριμος πιστεύω.
Όλοι σε χαρακτηρίζουν «παιδί-φαινόμενο». Νιώθεις ότι σε «βαραίνουν» τα τόσο κολακευτικά σχόλια;
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό και κολακευτικό, αλλά δεν σου κρύβω πως νιώθω κι ένα «βάρος». Όλοι έχουν απαιτήσεις από εμένα. Δεν είναι ότι κάνω κάτι, απλά τραγουδάω με την ψυχή μου και νιώθω ακριβώς την κάθε λέξη που λέω. Δεν λέω τα λόγια απλά για να τα πω. Κι εγώ αγχώνομαι, μη νομίζεις! Και είναι στιγμές που με πιάνουν οι συμπαίκτες μου και μου λένε: «Είναι δυνατόν να φοβάσαι εσύ;». Κι όμως! Κάθε φορά έχω άγχος και φοβάμαι μήπως κάτι δεν πάει καλά. Σε καμία, πάντως, περίπτωση δεν αισθάνομαι «φαινόμενο».
Είσαι μόλις 16 ετών. Δεν έχεις ζήσει ούτε έρωτες, ούτε χωρισμούς. Τι άλλα βιώματα μπορεί να έχεις για να τραγουδάς τόσο αισθαντικά;
Ισχύει αυτό που λες. Δεν έχω ερωτευτεί, δεν έχω χωρίσει. Αλλά έχω περάσει κι εγώ δυσκολίες με την οικογένειά μου. Δεν ήταν -ούτε και είναι- όλα ρόδινα. Αλίμονο! Δεν είμαστε πλούσιοι – οι δικοί μου είναι άνθρωποι του μεροκάματου. Αλλά, ξέρεις, όταν λέω ένα τραγούδι, μπαίνω μέσα του και νιώθω ότι τα βιώνω κι εγώ όσα τραγουδώ εκείνη τη στιγμή.
Αισθάνεσαι το φαβορί για τη νίκη, όπως πολλοί πιστεύουν ότι είσαι;
Νιώθω ότι πάμε πολύ δυνατά και ο κόσμος ευθύνεται για όλο αυτό το πράγμα. Αρκετές φορές μου έχουν χαρίσει το 90%, ένα τεράστιο ποσοστό. Όλοι, με όλους όσοι μιλάω, αυτό μου λένε. Θεωρούν ότι είμαι το φαβορί, αλλά εγώ αυτό δεν το έχω υιοθετήσει. Απλά μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω, μ’ αρέσει να τραγουδώ.
Δεν φοβάσαι μήπως καβαλήσεις το «καλάμι» με τόση αποδοχή από τον κόσμο;
Ακόμη δεν έχω κάνει τίποτα στον χώρο για να καβαλήσω κάποιο «καλάμι». Δεν θεωρώ ότι είμαι «κάποιος», δεν έκανα κάτι. Αλλά, ακόμα και στο μέλλον, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ το ποιος είμαι, από πού και πώς ξεκίνησα. Το να ξεφύγει κανείς, είναι σαν να προδίδει τα όνειρά του.
Θα στεναχωρηθείς αν τελικά δεν κερδίσεις εσύ;
Το σημαντικό δεν είναι ούτε η νίκη, ούτε η ήττα στο παιχνίδι. Δεν μετρούν αυτά. Αυτό που έχει σημασία είναι το μετά. Το τι θα κάνει ο καθένας μας, μετά το τέλος του παιχνιδιού. Τότε θα ξεκινήσει ο μεγάλος αγώνας.
Πάντως, ακούγεσαι πολύ ώριμος για 16 χρονών παιδί… Πολύ κατασταλαγμένος…
Ίσως. Αλλά έτσι έχω μεγαλώσει. Δεν έχω μάθει να μου τα δίνουν όλα στο χέρι. Τα πράγματα κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Δεν είναι όλα ρόδινα και προσπαθώ να είμαι προσγειωμένος. Είμαι διαφορετικός σε κάποια θέματα από τα παιδιά της ηλικίας μου…
Τι είναι αυτό που σε έκανε διαφορετικό;
Οι συνθήκες. Ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα στην οικογένειά μου. Ξέρεις, είμαστε μια πολυμελής οικογένεια – τέσσερα αδέρφια, δύο αγόρια, δύο κορίτσια. Εγώ είμαι ο μικρότερος. Δεν είναι ότι μας έλειψαν πράγματα, αλλά ποτέ δεν είχαμε χρήματα πολλά. Ίσα-ίσα για να καλυφθούν τα βασικά. Ο πατέρας μου ήταν στα καράβια κι έκανε δουλειές. Δεν του κολλούσαν ένσημα, χτύπησε τη μέση του και τώρα χρειάζεται ξεκούραση και δεν δουλεύει. Η μητέρα μου είναι μαγείρισσα στο δημαρχείο του Μενιδίου – σε αυτή τη γειτονιά μεγάλωσα και ζω μέχρι σήμερα. Οι γονείς μου, λοιπόν, μου έμαθαν το σωστό και το λάθος. Μου έδωσαν βάσεις και αρχές. Είμαστε πολύ παραδοσιακοί. Σκέψου ότι κάθε Σάββατο μαζεύεται στο σπίτι όλο το σόι και τρώμε παρέα. Τιμάμε τον θεσμό της οικογένειας.
Τι αναμνήσεις έχεις ως παιδί;
Ότι δεν μπορούσα να μείνω όλη μέρα σπίτι (γελάει). Μετά το σχολείο διάβαζα κι ύστερα ήμουν έξω με τους φίλους μου κι έπαιζα. Παραδόξως οι δικοί μου, μου είχαν εμπιστοσύνη – αν και ήμουν μικρός. Μάλλον, με έβλεπαν σοβαρό και υπάκουο και με άφηναν. Αλλά δεν καθόμουν με τίποτα μέσα! Θυμάμαι τις πλατείες, τις αλάνες, τους φίλους που ακόμα βρισκόμαστε στα ίδια μέρη και παίζουμε τα ίδια παιχνίδια. Κι αυτά τα βιώματα μου δίδαξαν να μην επαναπαύομαι και να φροντίζω μόνος μου τον εαυτό μου.
Είσαι πια στην εφηβεία. Την έχεις κάνει την επανάστασή σου;
Ναι, με πιάνουν συχνά τα νεύρα μου. Δεν ξέρω αν φταίει η εφηβεία και οι ορμόνες που τρελαίνονται, αλλά έχω κι εγώ τα ξεσπάσματά μου. Υπάρχουν και στιγμές που κοντράρομαι με τους δικούς μου, αλλά τα βρίσκουμε μετά. Τη δεδομένη στιγμή είμαι αντιδραστικός, αλλά μετά μου περνάει.
Τα παιδιά στο σχολείο και οι καθηγητές σου τι σου λένε;
Είναι όλοι χαρούμενοι και με υποστηρίζουν. Σε αυτό οφείλεται και το γεγονός ότι είμαι από την περιοχή τους, είμαι δικός τους άνθρωπος. Οι φίλοι μου έρχονται και μου λένε ότι ψηφίζουν, ότι μας βλέπουν κάθε Κυριακή. Οι καθηγητές μου με ήξεραν από πριν, γνώριζαν την τρέλα μου με το τραγούδι, με βοηθούν και με στηρίζουν. Κάθε Δευτέρα που μπαίνω στην τάξη, όλοι μου φωνάζουν «μπράβο!».
Θα ήθελες να σπουδάσεις;
Ναι, αλλά θα το κάνω για να έχω απλά ένα χαρτί. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Δεν θα παρατήσω το σχολείο, θα το τελειώσω κι έπειτα θα βρω κάτι να σπουδάσω, ενώ θα ασχολούμαι επαγγελματικά και με το τραγούδι. Εγώ αυτό θέλω να κάνω! Αυτό είναι το όνειρό μου!
Είσαι ντροπαλός με τα κορίτσια;
Πάρα πολύ. Γενικά, ντρέπομαι όταν ακούω καλά λόγια, αλλά όταν αυτά μου τα λένε κοπέλες, γίνεται πιο έντονο. Ντροπαλό άνθρωπο θα με χαρακτήριζα ούτως ή άλλως. Αν με δεις έξω, θα πεις, τι μας λέει αυτός; Φαίνομαι πολύ κοινωνικός, η ψυχή της παρέας, αλλά κατά βάθος ντρέπομαι. Μπορεί να φαίνομαι και να ξεχωρίζω μέσα σε μια παρέα τραγουδώντας ή λέγοντας αστεία, όμως μέσα μου είμαι συγκρατημένος και κάπως εσωστρεφής.
Όταν ολοκληρωθεί το «Rising Star», πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει ο Αντώνης Ρέμος που, απ’ ό,τι κατάλαβα, τον θαυμάζεις πολύ;
Θα το ήθελα πάρα πολύ αυτό! Ο Αντώνης Ρέμος είναι για μένα ο πιο ολοκληρωμένος τραγουδιστής. Ο μεγαλύτερος. Τον λατρεύω και τον έχω πρότυπο. Θέλω να πιστεύω ότι θα ακολουθήσω το μονοπάτι και βήματά του.
Στον ελεύθερό σου χρόνο τι κάνεις;
Δεν πάω στα clubs, δεν μου αρέσει να διασκεδάζω εκεί, γιατί ουσιαστικά δεν διασκεδάζω. Mου αρέσει να παίζω κιθάρα για τους φίλους μου, πιάνο και να τραγουδάμε. Καμιά φορά βλέπω και τηλεόραση.
Το ρεπερτόριο που σε ενδιαφέρει αφορά μόνο στην ελληνική μουσική; Δεν ακούς ξένα τραγούδια;
Ξένα τραγούδια ακούω μόνο στο αυτοκίνητο, ό,τι παίζει το ραδιόφωνο. Μη φανταστείς, δεν είμαι μεγάλος fan του είδους… (γελάμε). Προσωπικά, το ρεπερτόριό μου, κι αυτά που μου αρέσει να τραγουδάω, είναι ελληνικά, λαϊκά τραγούδια. Αυτά πιστεύω εκφράζουν τον μέσο Έλληνα, τον πόνο, το μεράκι, τον έρωτα, ό,τι ήμασταν κι αυτό που είμαστε. Εγώ, τουλάχιστον, αυτό τον τρόπο έκφρασης αγαπώ και θέλω.
Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον;
Τα όνειρά μου έχουν έναν και μόνο πυρήνα: το τραγούδι. Δεν έχω στόχο να βγάλω λεφτά ή να γίνω γνωστός σε όλο τον πλανήτη, αλλά να μπω στη δισκογραφία. Θέλω να γίνω, δηλαδή, επαγγελματίας τραγουδιστής. Να με εμπιστευτούν καλοί συνθέτες, άξιοι στιχουργοί και παραγωγοί. Θα ήθελα να μπορώ να κάνω αυτά τα πράγματα, να πατήσω στα δικά μου πόδια, να πω ωραία τραγούδια που θα αγαπήσει ο κόσμος και να πραγματοποιώ live εμφανίσεις. Όπως καταλαβαίνεις, τα όνειρά μου είναι μόνο σε σχέση με τη δουλειά (γελάει).
