Άλλοι ηθοποιοί θα «σκότωναν» να εμφανιστούν έστω κι ένα δευτερόλεπτο στο «Game of Thrones» και στο «Homeland». Ο συμπατριώτης μας, Γιώργος Γεωργίου, εξηγεί πώς το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, ενώ μας «μεταφέρει» στα παιδικά του καλοκαίρια στο Δάλι κι έπειτα στα φοιτητικά, τότε που σύχναζε στις pub με τον Tom Hardy και συναντούσε στους διαδρόμους της σχολής τον Michael Fassbender. Extra bonus: Η συνεργασία του με την απολαυστική Meryl Streep!
Της Κωνσταντίνας Γεωργίου
Πώς νιώθεις που επιτέλους σε γνωρίζουν και στην ιδιαίτερη σου πατρίδα, μέσα από τη συμμετοχή του στις σειρές: «Game of Thrones» και «Homeland»;
Ασχολούμαι πολλά χρόνια με το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Τίποτα δεν έγινε μέσα μια βραδιά, όπως ίσως συμβαίνει με κάποιους άλλους ηθοποιούς. Μια καριέρα χρειάζεται καιρό να «κτιστεί». Είναι υπέροχο να σε μαθαίνει ο κόσμος, καθώς είναι σημαντικό να αντιληφθεί πως η υποκριτική είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της ζωής μας. Στο κάτω-κάτω, οι Έλληνες δημιούργησαν το θέατρο επειδή υπήρχε ανάγκη να ειπωθούν ορισμένες ιστορίες. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Φαντάζομαι, ότι είσαι ενθουσιασμένος που επιστρέφεις στην 6η σεζόν του «Game of Thrones»…
Φυσικά. Είναι μοναδική η αποδοχή που έχει η συγκεκριμένη σειρά. Μπορεί να μην είναι ο μεγαλύτερος ρόλος που είχα μέχρι τώρα, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους που δεν είχαν ξανακούσει για σένα, να συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι είσαι ηθοποιός. Οι τοποθεσίες των γυρισμάτων είναι εκπληκτικές, ενώ έχω αποκτήσει μια ακόμη οικογένεια, αυτή του «Game of Thrones».
Να υποθέσω ότι μικρός, περνούσες τα καλοκαίρια σου στην Κύπρο;
Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από το χωριό μου, το Δάλι. Φιλόξενοι άνθρωποι και νόστιμα φαγητά, φτιαγμένα από τις θείες μου. Επισκέπτομαι την Κύπρο 2-3 φορές τον χρόνο, αλλά το πιεσμένο μου πρόγραμμα δεν μου επιτρέπει να μένω πολλές μέρες. Εκτός απ’ το Δάλι, περνώ χρόνο και στη Λάρνακα, στον θείο μου, τον Σταύρο. Ελπίζω μια μέρα, να καταφέρω να δουλέψω στην Κύπρο, ίσως σ’ ένα θεατρικό ή σε μια ταινία.
Καταλαβαίνεις ελληνικά;
Αρκετά καλά. Τουλάχιστον, πολύ καλύτερα απ’ ό,τι τα μιλώ. Παρόλο που πήγαινα σε ελληνικό σχολείο τα σαββατοκύριακα, δεν αισθάνομαι αυτοπεποίθηση να μιλήσω τη γλώσσα, καθώς δεν την έχω εξασκήσει. Όταν όμως, βρίσκομαι στην Ελλάδα ή την Κύπρο για περισσότερο από μια βδομάδα, ακόμη κι εγώ εκπλήσσομαι απ’ την ευφράδεια μου.
Έχεις όμορφες αναμνήσεις απ’ τα παιδικά σου χρόνια;
Οι γονείς μου, όπως πολλοί μετανάστες των δεκαετιών ‘60-‘70, άνοιξαν τη δική τους επιχείρηση. Συγκεκριμένα, εμείς είχαμε ένα παντοπωλείο πάνω απ’ το σπίτι μας. Από οκτώ χρονών εξυπηρετούσα πελάτες και μάλιστα ανέβαινα σ’ ένα κουτί για να με βλέπουν! Το ότι από τόσο μικρός έπαιρνα κι έδινα λεφτά, με έκανε πολύ καλό στα μαθηματικά. Τόσο εγώ, όσο και τα αδέλφια μου, περνούσαμε πολύ χρόνο στο «Georgiou’s Delicatessen». Στην εφηβεία μου δεν ήθελα να εργάζομαι τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα στο μαγαζί, καθώς θεωρούσα πως είχα καλύτερα πράγματα να κάνω. Τώρα, όμως, συνειδητοποιώ πόσο σκληρά εργάζονταν οι γονείς μου, όχι μόνο γιατί ήθελαν να μας προσφέρουν καλύτερες ευκαιρίες, αλλά και για να μας διδάξουν ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα μέσα από εντατική δουλειά. Το μαγαζί δεν υπάρχει πια, αλλά μερικές φορές περνώ από το συγκεκριμένο σημείο, για να θυμηθώ εκείνη την εποχή.
Οι γονείς σου γιατί δεν ήθελαν να γίνεις ηθοποιός;
Όπως οι περισσότεροι μετανάστες της γενιάς τους, ήθελαν ασφάλεια για τα παιδιά τους. Πίστευαν ότι αυτή θα εξασφαλιζόταν μέσα από επαγγέλματα, όπως είναι αυτά του γιατρού, του δικηγόρου και του λογιστή. Την υποκριτική την αντιμετωπίζαν σαν χόμπι. Μετά τη συμμετοχή μου στο «Mamma Mia», ο μπαμπάς μου συνειδητοποίησε πως η υποκριτική δεν ήταν κάτι που θα βαριόμουν μια μέρα και ότι οι ταινίες αποφέρουν καλά χρήματα. Έτσι, τα τελευταία χρόνια προτού πεθάνει -απεβίωσε το 2010, ενώ η μητέρα μου το 2002- με στήριζε πολύ. Όταν το 2010 μετακόμισα στο Hollywood, του άφησα τον σκύλο μου, να του κρατά συντροφιά. Ευτυχώς, τότε, επέστρεψα στο Λονδίνο για κάποια γυρίσματα. Περάσαμε μια εβδομάδα μαζί. Του μαγείρευα, κοιμόμουν στο παλιό μου δωμάτιο κι εξυπηρετούσα τους πελάτες του μαγαζιού, όποτε δεν είχα γύρισμα. Αυτές ήταν οι τελευταίες μας στιγμές παρέα, καθώς μερικές μέρες αργότερα «έφυγε» από τη ζωή. Τότε, αποφάσισα να βάλω σε αναμονή την καριέρα μου, για να είμαι κοντά στην οικογένειά μου και να θρηνήσουμε την απώλειά μας. Από τότε, επιστρέφω στο Hollywood κατά διαστήματα. Υπολογίζω να μετακομίσω εκεί προς το τέλος της χρονιάς. Ξέρω, πια, ότι η μαμά και ο μπαμπάς μου, είναι ιδιαίτερα περήφανοι για μένα.
Εσύ, είσαι περήφανος για όσα έχεις κατορθώσει μέχρι σήμερα;
Ναι, παρόλο που υπήρχαν φορές που πίστευα ότι δεν θα τα κατάφερνα ή πως δεν ήμουν αρκετά ταλαντούχος. Πλέον, δεν ενθουσιάζομαι πολύ όταν τα πράγματα πάνε καλά, ούτε απογοητεύομαι όταν συμβαίνει το αντίθετο. Μαζί με τον σκηνοθέτη Sam Νεοφύτου, έχουμε ιδρύσει το «The ArtΗouse Crouch End», μέσω του οποίου προσπαθούμε να προωθήσουμε Ελλαδίτες και Κύπριους σκηνοθέτες. Πρόσφατα, φιλοξενήσαμε το ντοκιμαντέρ «Beloved Days», το οποίο γυρίστηκε στο κατεχόμενο Κάρμι. Γενικότερα, θέλω να ενθαρρύνω περισσότερο κόσμο από την Κύπρο και την Ελλάδα, να πηγαίνει θέατρο και κινηματογράφο.
Γιατί χρειάστηκε να πας στο «Drama Center» προκειμένου να εκτιμήσεις την ελληνική «κληρονομιά» σου, όπως δήλωσες παλαιότερα;
Όταν ήμουν μικρός δεν πήγαινα πολύ στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Οι γονείς μου, πάλι, δεν δέχτηκαν να φοιτήσω σε σχολείο τέχνης για παιδιά. Έτσι, ήξερα πολύ λίγα για την ιστορία του θεάτρου. Παράλληλα, μεγάλωσα στην περιοχή Tufnell Park, στο βόρειο Λονδίνο, όπου δεν έμεναν πολλοί Έλληνες. Τα σαββατοκύριακα που πήγαινα σε ελληνικό σχολείο, επειδή δεν μου άρεσε, δεν έκανα πολλούς φίλους. Δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με τις ελληνικές ρίζες μου. Για μένα, ήταν τεράστια έκπληξη όταν ανακάλυψα ότι θα μελετούσα το ελληνικό θέατρο και τον ελληνικό πολιτισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου έτους των σπουδών μου. Ο δάσκαλος και μέντορας μου, Christopher Fettes -ο οποίος δίδαξε απ’ τους Anthony Hopkins, Colin Firth, Pierce Brosnan και Roger Moore μέχρι τους Michael Fassbender και Tom Hardy- ήταν πραγματική έμπνευση!
Μπορούσες να φανταστείς τότε, ότι ο Michael Fassbender θα γινόταν ένας μεγάλος star;
Δεν κάναμε παρέα, μιας και ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερος μου. Ήταν όμως, μακράν ο καλύτερος ηθοποιός της τάξης του. Είναι ένας πολύ ευγενικός και προσγειωμένος άνθρωπος. Με τον Tom Hardy ήμασταν συμφοιτητές και στο πρώτο έτος μελετούσαμε πότε στο σπίτι μου και πότε στο σπίτι του. Του είχα πει πως θα γινόταν μεγάλος star και δεν έπεσα έξω.
Έχεις δηλώσεις ότι σε εντυπωσίασε η σεμνότητα της Meryl Streep. Σου έδωσε κάποια συμβουλή;
Η συμβουλή της δεν ήταν κάτι που μου είπε, αλλά το πώς ενεργούσε εντός κι εκτός πλατό. Στα γυρίσματα ήταν συγκεντρωμένη και δεν παραπονιόταν ποτέ, παρά τη σκληρή δουλειά. Συνάμα, ήταν θερμή και φιλική. Εκτός γυρισμάτων, ήταν σαν τη μαμά μας. Νοιαζόταν για όλους, ενώ ήταν γενναιόδωρη και πάντα είχε καιρό να συνομιλήσει και να γελάσει μαζί μας. Είναι μια γυναίκα με χιούμορ. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που δούλεψα μαζί της τόσο νωρίς στην καριέρα μου, γιατί πλέον όταν συνεργάζομαι με ηθοποιούς τέτοιου βεληνεκούς, δεν είμαι νευρικός. Έχω δουλέψει με την καλύτερη, η οποία είναι κι ένας υπέροχος άνθρωπος. Πολλοί ηθοποιοί νομίζουν πως επειδή είναι διάσημοι, κατά κάποιο τρόπο, ότι είναι καλύτεροι από σένα. Όποτε συναντώ τέτοιους ανθρώπους, θυμάμαι τη Meryl και συγκεντρώνομαι στη δουλειά μου. Επίσης, με έμαθε ότι όταν πρωταγωνιστείς σε μια δουλειά, έχεις την ευθύνη να αποτελείς παράδειγμα προς τους υπόλοιπους. Για μένα αυτό, είναι μια πρόκληση!
Extra Info:
Μπορείς να παρακολουθείς τον Γιώργο Γεωργίου μέσω του λογαριασμού του στο Twitter: @georgiou1978.
