Ο ηθοποιός της παράστασης του ΘΟΚ «Πράγματα δικά μου, αληθινά», μοιράζεται μαζί μας στιγμές από την καθημερινότητά του.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σε αυτήν;
Μεγαλώνοντας μετακομίζαμε συχνά. Αν θα κρατούσα μια περιοχή, αυτή θα ήταν το χωριό μου τον Αμίαντο, όπου περνούσα τους μήνες του καλοκαιριού μέχρι τα 16 μου. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, θα κρατούσα τις αυτοσχέδιες δόμες με πέτρες και τις σακούλες, που φτιάχναμε στον Κούρη, για να κάνουμε προσωρινές πισίνες και να περνούμε τις ώρες μας.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Οφείλω να πω την παραλιακή της Λεμεσού.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Με το ποδήλατο από το σπίτι μου στην πλατεία Σαριπόλου για να πάω στην ΕΘΑΛ μέσω των συνοικιών. Με το αυτοκίνητο η διαδρομή από Καρβουνά προς Λευκωσία, ειδικά μετά την Ευρύχου. Ο συνδυασμός του βουνού με τις πεδιάδες και στο βάθος θάλασσα, είναι μοναδικός.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Σε ένα νεκροταφείο στην Γκέρνικα της Ισπανίας, όπου το βράδυ είχαμε κατασκηνώσει με τη σύντροφό μου ακριβώς δίπλα του.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνο το μέρος;
Τον ανεπανάληπτο φόβο που νιώσαμε όταν, αφού ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε, ακούσαμε και οι δύο κάτι, που μόνο με βήματα ζόμπι μπορεί να παρομοιαστεί. Ανταλλάξαμε ένα βλέμμα, επιβεβαιώσαμε ότι το ακούσαμε και οι δύο και μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερόλεπτου βρέθηκα έξω από το αντίσκηνο γυμνός (αλλά φορώντας τις παντόφλες μου) και πανέτοιμος να πολεμήσω τα ζόμπι. Η φωτογραφία, όπως καταλαβαίνετε, ήταν το τρόπαιο της επιβίωσής μας.
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από αυτό, όπου συνέβη το παραπάνω γεγονός. Χωρίς, όμως, να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν άπειρες άλλες στιγμές ψυχικής ηρεμίας και ομορφιάς. Ήταν ένα roadtrip από Γερμανία μέχρι Ισπανία και πίσω.
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Κάπου μεταξύ Ισπανίας και Γερμανίας με τα ίδια άτομα.
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Τεστ.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Τελειώνω σε λίγο την ανάγνωση του «Sapiens» και προχωρώ στο «Homo Deus» και τα δύο βιβλία του Yuval Noah Harari. Αγαπημένο μου ελπίζω να γίνει ένα από τα δύο.
Τι διδάχτηκες από αυτό;
Ότι οι άνθρωποι είναι τα πιο τραγικά ζώα. Από τη μία υμνούν τη ζωή και τη διατήρησή της, από την άλλη εξαλείφουν, σκοτώνουν και δολοφονούν αμέτρητες μορφές ζωής κάθε δευτερόλεπτο.
Ποιο είναι το επόμενο στη λίστα σου;
Το «Αστείον είναι…»
Ποια ταινία είδες τελευταία;
Το «Marriage story».
Ποια είναι η αγαπημένη σου; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Δεν έχω αγαπημένη ταινία. Αλλά η ταινία που παρακολούθησα τις περισσότερες φορές, λόγω της πολυπλοκότητάς της, ήταν το «Mr Nobody».
Η σειρά με την οποία έχεις κολλήσει;
Έχω κολλήσει με διάφορες, αλλά θα πω το «Bojack Horseman». Παρόλο που είναι adult animation, θεωρώ ότι καταγράφει τον ψυχισμό των ανθρώπων στον σύγχρονο καπιταλισμό όσο καμία άλλη σειρά.
Ποιο τραγούδι ακούς πιο συχνά αυτές τις μέρες;
Λόγω προβών, ακούω το υπέροχο «Famous blue raincoat» του Leonard Kohen. Πρέπει να το ακούω πιο συχνά.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.
Ο Γιώργος Κυριακου προς το παρόν είναι μια συνήθως υγιής ισορροπία μεταξύ θεάτρου, beach volley, stand up Comedy, highway, καναπέ, ποδήλατου, φίλων, έρωτα, Netflix, θάλασσας τζαι chips ξύδι με γιαούρτι.
Πού απολαμβάνεις περισσότερο τον πρωινό καφέ σου;
Δεν είμαι φίλος του καφέ, γιατί τσακωθήκαμε. Μια χαρά κάνω τη δουλειά μου και με την τσουγκράνα, πίνοντας τσάι.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Της μάμμας μου.
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), ποιο τίτλο θα της έδινες;
«Καρτερούμεν μέρα νύχτα».
Περιοδικό “Go”, τεύχος 135.
