Ο Κύπριος μουσικός, που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο του άλμπουμ με τίτλο «Ωδή στη νύχτα», μοιράζεται μαζί μας στιγμές από την καθημερινότητά του.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Σε ποια περιοχή έχεις μεγαλώσει; Τι σου αρέσει πιο πολύ σε αυτήν;
Μεγάλωσα στο Δασάκι Άχνας, ένα μικρό χωριό στα σύνορα των επαρχιών Λάρνακας και Αμμοχώστου. Πάντα ξεχώριζα το φράγμα της Άχνας, έναν σημαντικό υδροβιότοπο λίγο έξω από το χωριό. Εκεί, έκανα άπειρες βόλτες, διάβασα βιβλία, έπαιξα και άκουσα μουσική.
Ποιο σημείο του νησιού έχεις συνδέσει με τις πιο όμορφές σου αναμνήσεις;
Με μια παραλία στην περιοχή της Δεκέλειας, λίγα μόλις λεπτά από το πατρικό μου. Λόγω του παππού μου, Ιωάννη, αγάπησα τη θάλασσα, όπως και τη συγκεκριμένη περιοχή από πολύ μικρή ηλικία. Έχω να θυμάμαι από το σημείο αυτό τις πιο έντονες και αγνές εικόνες.
Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή με τα πόδια και ποια με το αυτοκίνητο;
Μια από τις αγαπημένες μου διαδρομές με τα πόδια, είναι κατά μήκος της οδού Λήδρας, καθώς και σε όλα τα γραφικά δρομάκια στην παλιά Λευκωσία, ενώ με το αυτοκίνητο απολαμβάνω τη διαδρομή προς Τρόοδος.
Πού έβγαλες την πιο ωραία φωτογραφία;
Στο Lubeck της Γερμανίας, όπου είχα πάει για μια παράσταση. Ανοίγοντας το παράθυρο ένα πρωί και βλέποντας γύρω μου τη χιονισμένη πόλη, ένιωσα την ανάγκη να κρατήσω αυτή την εικόνα για πάντα.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνο το μέρος;
Θυμάμαι τον κόσμο – σε θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν – να απολαμβάνει τη βόλτα του στα πάρκα, μόνο και μόνο επειδή είχε βγάλει ήλιο για λίγη ώρα.
Ποιο ταξίδι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου;
Ένα ταξίδι που έκανα στην Ελβετία τον Ιούνιο του 2017. Η μουσικός και φίλη μου, Ελένη Ηρακλέους, μου είχε δώσει την ευκαιρία να παίξω μαζί της στο Schloss Mediale Festival. Η διαμονή μας ήταν σε ένα γραφικό χωριό έξω από τη Ζυρίχη, δίπλα από το κάστρο που διεξάγονταν τα μουσικά δρώμενα. Αν και καλοκαίρι, παίξαμε σε μια χιονισμένη κορυφή, μετά από μια αξιομνημόνευτη διαδρομή με τελεφερίκ.
Σε ποιο μέρος του πλανήτη θα ήθελες να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Πάντα ήθελα να ταξιδέψω σε μέρη που η ζωή έχει εντελώς άλλη σημασία. Με γοήτευε ανέκαθεν η ιδέα ενός μακράς διαρκείας ταξιδιού σε διάφορες χώρες της Αφρικής.
Τι θα έκανες αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς εκεί;
Θα ξεχνούσα για λίγο την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και θα κατανοούσα εμπειρικά πως ο τρόπος ζωής είναι δοσμένος.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Γενικά αφιερώνω χρόνο τα βράδια για να διαβάζω βιβλία, πολλά από τα οποία προέρχονται από αγαπημένους φίλους. Το τελευταίο βιβλίο που έλαβα και το οποίο διαβάζω αυτή τη στιγμή, είναι το «Being Human in the Age of Artificial Intelligence», του Max Tegmark. Παρόλο που δεν έχω ένα μόνο αγαπημένο βιβλίο, σίγουρα ξεχώρισα και με συντροφεύει ακόμα η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη.
Τι διδάχτηκες από αυτό;
Πως «όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική να τη συντρίβεις».
Ποιο είναι το επόμενο στη λίστα σου;
Μια σειρά από βιβλία του Osho, χαρισμένα και πάλι από μια πολύ καλή φίλη.
Ποια ταινία είδες τελευταία;
Την ταινία-ντοκιμαντέρ «The Social Dilemma».
Ποια είναι η αγαπημένη σου; Γιατί την ξεχωρίζεις;
Μου είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο μια ταινία, αλλά αν θα έπρεπε, αυτή θα ήταν το «Into the Wild» (2007). Πρόκειται για τη βιογραφία του Christopher McCandless, ο οποίος απαρνήθηκε τον σύγχρονο τρόπο ζωής και ταξίδεψε μόνος του μέχρι την Αλάσκα, για να ζήσει μακριά από τις βλαβερές επιβολές της κοινωνίας. Τελικό απόφθεγμα της ταινίας: «Happiness is only real, when shared».
Η σειρά με την οποία έχεις κολλήσει;
Κόλλησα με το «Dark», μια σειρά γερμανικής παραγωγής. Πραγματεύεται τη θεωρία πως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απόλυτα συνδεδεμένα. Η μουσική, η σκηνοθεσία, η πλοκή, είναι όλα εξαιρετικά.
Ποιο τραγούδι ακούς πιο συχνά αυτές τις μέρες;
Το «Lost Myself» του Jordan Rakei από τον δίσκο «Cloak». Όπως υπονοεί και το συγκεκριμένο τραγούδι, κάποτε πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου για να τον βρεις πραγματικά.
Μίλησέ μας για μια καθημερινή σου συνήθεια/μερικές στιγμές από τη ρουτίνα σου.
Μια καθημερινή μου συνήθεια είναι η μελέτη μουσικών οργάνων αργά το βράδυ, μέχρι και το ξημέρωμα. Θυμάμαι από πάντα τον εαυτό μου να παλεύει μεταξύ πρωινού ξυπνήματος και αγρυπνίας μέχρι το πρωί. Πάντα νικούσε αυτό το ξεχωριστό που μου δίνει η νύχτα και μέχρι τώρα δεν μπορώ να πάω για ύπνο πριν το ξημέρωμα. Οι ώρες αυτές, έχουν κάτι που μου δίνει ζωή και έμπνευση.
Πού απολαμβάνεις περισσότερο τον πρωινό καφέ σου;
Δεν τον λες και πρωινό στις 12 η ώρα, αλλά είναι φυσικά σε κάποιο παραλιακό στέκι της Λάρνακας με καλή παρέα.
Ποια είναι η πιο όμορφη αυλή στην πόλη σου;
Η αυλή του καφενείου Verochino στην Ορόκλινη. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
Αν η ζωή σου αυτή την περίοδο ήταν κινηματογραφική ταινία (ή βιβλίο), ποιο τίτλο θα της έδινες;
Με όλα αυτά που ζούμε, θα της έδινα τον τίτλο «Joker» και επικαλούμαι τα λόγια από την ταινία: «Is it just me or is it getting crazier out there?».
INFO: Το άλμπουμ του Παναγιώτη Τσαππή με τίτλο «Ωδή στη Νύχτα», περιλαμβάνει συνεργασίες με σημαντικά ονόματα του μουσικού χώρου, όπως ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Φώτης Σιώτας, ο Γιάννης Διονυσίου, ο Απόστολος Ρίζος, η Παυλίνα Κωνσταντοπούλου, κ.ά.
Περιοδικό “Go”, τεύχος 139.
