Με αφορμή το νέο του δίσκο «Πάνος στο Γκαζόν» που μόλις κυκλοφόρησε, αλλά και τις επικείμενες εμφανίσεις του στην Κύπρο, ο Πάνος Μουζουράκης μιλάει για τις κριτικές, τα κόμπλεξ, τις ανασφάλειές του, τη σχέση του με τη Μαρία Σολωμού και το επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του.
Του Αλέξανδρου Πρίφτη
Συναντιόμαστε ένα βροχερό απόγευμα του Μαρτίου στο Χαλάνδρι για έναν καφέ, με αφορμή την συνέντευξή μας. Αργεί μόνο πέντε λεπτά και μου απολογείται, επειδή «έκανα σεξ», όπως μου λέει, «με μία μακαρονάδα». «Δεν μπορούσα να την αποχωριστώ εύκολα!». Στρίβει ένα τσιγάρο και το ανάβει. «Νιώθω υπέροχα με αυτό το δίσκο που έβγαλα, πιο πολύ γιατί δεν ανέλαβα εγώ την παραγωγή σε αυτή τη δουλειά, όπως έκανα με την προηγούμενη, στην οποία αποδείχτηκε ότι έκανα απαίσια οικονομική διαχείριση και δεν έβγαλα τίποτα», ξεκινά να μου λέει για το νέο του cd «Πάνος στο Γκαζόν», που κυκλοφορεί από τη Minos-EMI. «Οι δισκογραφικές κάνουν έξυπνες κινήσεις. Είναι ένα live cd και δεν έχουν τα έξοδα του studio. Μπορεί να είναι ένα δικό μου cd, αλλά μέσα ακούς ντουέτα με τον Σαββόπουλο, τη Ζουγανέλη, τον Μαραβέγια και τον Μαχαιρίτσα. Είμαι πολύ ικανοποιημένος», μου εξηγεί.
Είναι πιο δύσκολο να συνεργάζεσαι με κάποιον καλλιτέχνη της δικής σου γενιάς και του δικού σου βεληνεκούς, όπως είναι ο Κωστής Μαραβέγιας και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, δεδομένου ότι εκεί δεν είναι σαφές ποιος πρέπει να κάνει πίσω ή ποιος θα είναι το πρώτο όνομα;
Ωραία ερώτηση! Κοίτα, για μένα και οι δύο πρέπει να κάνουν πίσω. Εγώ να δώσω το 50% κι εσύ το άλλο 50%. Τώρα, αν συνεργαστώ με τον Διονύση Σαββόπουλο, φυσικά και θα κάνω υποχωρήσεις εγώ. Μάλλον δεν θα κάνω υποχωρήσεις, θα πω «ό,τι θέλετε εσείς!». Αυτό είναι το φυσικό. Ακόμα και με τον Κωστή όταν κάναμε το «Φίλα με ακόμα», άνοιγα εγώ τις συναυλίες του και συνέχιζε εκείνος. Είμαστε αγαπημένοι. Αλλά τίθεται το θέμα, ποιος θα κρατήσει την μπάντα του, εγώ ή εσύ; Σε συνεργασίες με μεγάλα ονόματα, δεν τίθεται θέμα. Εγώ επεδίωξα να συνεργαστούμε με τον Μαραβέγια. Του το ‘χα πει 3-4 φορές και σεβόμουν την άποψή του να κάνει κάτι δικό του. Με απέρριψε κάποιες φορές, ώσπου ήρθε και η συνεργασία μας. Αλλά όταν δύο ονόματα συμπράττουν, υπάρχουν υποχωρήσεις. Αλλιώς δεν γίνεται. Μετά τίθεται και το θέμα των κόμπλεξ, των ανασφαλειών…
Έχεις ή τα έχεις καταπολεμήσει;
Όλοι έχουμε. Εμένα με βοήθησαν πολύ και με δημιούργησαν, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν τα αποδέχομαι ή ότι δεν προσπαθώ να τα παλέψω. Τα αναγνωρίζω όταν μου συμβαίνουν μέσα στην ημέρα – ό,τι με κρατάει μακριά από τον ζεν εαυτό μου, που δεν θυμώνει και δείχνει κατανόηση. Η προσπάθεια για την τελειότητα, δημιουργεί κόμπλεξ. Κάποτε παίζαμε με ξεκούρδιστες κιθάρες και ήμασταν ευτυχισμένοι. Πριν από λίγο καιρό σε μία συναυλία στη Θεσσαλονίκη, ήταν όλα τέλεια αλλά εγώ είχα πολύ άγχος. Είχα πολλές ανασφάλειες.
Ίσως γιατί όταν κάποιος «ανεβαίνει» και καταξιώνεται, φοβάται μη χάσει τα κεκτημένα του…
Λες, ε; Μπορεί! Αν και με το cd αυτό νιώθω λες και έφτασα το «μαξιλαράκι» στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;». Λέω, δηλαδή, πως, ό,τι κι αν γίνει από εδώ και πέρα, ό,τι κι αν χάσω, θα είμαι έως εδώ.
Είσαι άλλος άνθρωπος κάτω από τη σκηνή;
Ναι! Πίσω απ’ τη σκηνή μπορεί να είσαι άρρωστος, με κλειστή φωνή, χάλια, αλλά να βγεις και να τα σπας όλα. Είναι ένας ενισχυτής, μία τεράστια δύναμη. Θέλω να βγαίνω πάνω με την αλήθεια μου και να κάνω τους άλλους να περνάνε καλά. Κάνουμε περίεργο σπορ. Το πρωί μπορεί να έχει πεθάνει ο πατέρας σου, ο σκύλος σου κι εσύ να πρέπει να βγεις να τραγουδήσεις. Λειτουργεί και λίγο ψυχαναγκαστικά. Αλλά είναι λυτρωτικό.
Αν σου έλεγα να μου πεις ποιος είσαι, τι θα μου έλεγες; Ξέρεις;
Όχι, κανείς δεν ξέρει ποιος είναι. Όλο εξελισσόμαστε – δεν αλλάζουμε ακριβώς. Τα χούγια μας παραμένουν πάντα.
Τον αντέχεις τον εαυτό σου;
Ναι. Όσες φορές δοκίμασα να βγω απ’ έξω και να δω πώς λειτουργώ απέναντι σε τρίτους, δεν μου αρέσω. Αλλά προσπαθώντας να με αποδεχτώ μέσα από την αγάπη του κόσμου, εξελίσσω τον εαυτό μου.
Σε πλήγωσε κάτι που μπορεί να γράφτηκε για σένα;
Ναι. Αλλά συνειδητοποίησα πως όταν έμπαινα να δω τα comments του κόσμου, τα θετικά σχόλια με ανέβαζαν. Όμως το μάτι μου έπεφτε στα αρνητικά. Λες και κυνηγούσα μόνο τα αρνητικά, σαν να έψαχνα τρόπο να αμφισβητήσω κι εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου. Δεν ασχολούμαι πια. Τα διαγράφω μέσα μου, δεν πιάνουν χώρο.
Αυτά που γράφονται για την προσωπική σου ζωή σε ενοχλούν;
Δεν τα παρακολουθώ, δεν μπαίνω σε sites και blogs. Κάποια στιγμή με ενοχλούσαν όλα αυτά, ειδικά οι παπαράτσι και οι φωτογραφίες. Και λέω «γιατί με ενοχλούν τόσο πολύ; Μήπως με ενδιαφέρουν;». Μπήκα στη διαδικασία να το σκεφτώ και κατέληξα ότι δεν με ενδιαφέρουν. Οπότε, πια δεν με ενοχλεί τίποτα. Παίρνω αγάπη από τον κόσμο και δεν με νοιάζει αν με βγάλουν μία φωτογραφία με την σύντροφό μου ή αν θα γράψουν μια μαλακία. Δεν χάλασε κι ο κόσμος…
Είσαι ένας καλλιτέχνης που είναι μεν εναλλακτικός, ωστόσο είσαι και άτομο της showbiz. Το ξέρεις;
Τις προάλλες είδα ένα σύνθημα που έλεγε: «το showbiz είναι μοναδικό, τον Μουζουράκη κάνει αναρχικό!» (γελάμε). Δεν θέλω να βάλω κάποια ταμπέλα επάνω μου. Ούτε γνωρίζω αν μπήκα ποτέ στο σύστημα. Πάντα, όμως, ήθελα να είμαι αποδεκτός μέσα από την εμφάνισή μου, τις ιδιομορφίες μου, τον τρόπο μου. Πάει κάποιος και σου κολλάει μία ταμπέλα… Οκ! Ήταν αστείο που στα βραβεία mad, πήραμε το βραβείο «εναλλακτικού τραγουδιού για το «Φίλα με ακόμα», ένα κομμάτι που έκανε μεγάλη επιτυχία, το έμαθε όλος ο κόσμος, αλλά το κατέταξαν ως «εναλλακτικό».
Σε ό,τι αφορά στα προσωπικά σου, πόσο εύκολο είναι να διατηρείς μία πολύχρονη σχέση;
Πάντα ήμουν άνθρωπος της σταθερότητας. Κι όταν κάτι δεν είναι «χαλασμένο», δεν το αλλάζεις, ούτε το πετάς. Οι άνθρωποι όμως δεν συμβαδίζουν πάντα… Πάντα τύχαινε να έχω ωραίες συντρόφους, καλούς χαρακτήρες. Γι’ αυτό και διατηρώ ακόμα επαφή με πρώην σχέσεις μου – όσο «περίεργος» κι αν μπορεί να ήμουν μαζί τους. Η Μαρία είναι ένας άνθρωπος πολύ σημαντικός για τη ζωή μου. Θα έχανα πάρα πολλά αν δεν λειτουργούσε σωστά η σχέση μας. Λειτουργεί, όμως, αρμονικά και όμορφα. Δεν χρειάζεται ο ένας τον άλλον για να ολοκληρωθεί, δεν υπάρχει εξάρτηση, υπάρχει αμοιβαία αγάπη, κατανόηση και σεβασμός. Βοηθάει ο ένας την εξέλιξη του άλλου – ωθεί ο ένας τον άλλο στο να εξελιχθεί. Η Μαρία είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο, δεν με έχει ανάγκη ούτε για να τη βοηθήσω με τη δουλειά της, ούτε με το παιδί, ούτε να της συμπληρώσω τις ανασφάλειές της.
Ένας σύντροφος όμως, δεν μας καλύπτει ορισμένα πράγματα;
Ναι, αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε. Πρέπει να αφήνουμε τον άλλον ελεύθερο. Για να αγαπήσεις τον άλλον δεν πρέπει να τον έχεις ανάγκη. Με τη Μαρία ας πούμε, όταν μου είπε ότι θα κάνει μιούζικαλ, ήθελα μέσα μου να τη βοηθήσω στα τραγούδια. Δεν κούνησα το δαχτυλάκι μου. Μέσα μου ήθελα, όμως, να τη βοηθήσω και να της πω: «αν χρειαστείς κάτι, ξέρεις, εγώ είμαι εδώ…». Το είπα μία φορά, θέλοντας να είμαι σημαντικός στη σχέση μας. Αλλά τα έκανε όλα μόνη της. Δεν τη βοήθησα. Όταν έκλεισε τη δουλειά, έκοψε το κάπνισμα. Είναι τρομερή επαγγελματίας. Την εκτιμώ και τη θαυμάζω.
Έχεις την ανάγκη να κάνεις δικό σου παιδί ή το αίσθημα της πατρότητας στο καλύπτει ο γιος της Μαρίας, ο Αλέξανδρος;
Σε ένα μεγάλο βαθμό, ναι. Γιατί παίρνω μόνο τα καλά από μία σχέση. Σαν φιλαράκι μου τον βλέπω. Θα παίξουμε Playstation μαζί, θα μιλήσουμε, θα πάμε σινεμά – είμαι ο μεγάλος του αδερφός. Του δίνω συμβουλές -λάθος κυρίως- για τις γκόμενες στο σχολείο ή για τη ζωή εν γένει, κι αυτό με καλύπτει. Άμα τον καταστρέψω, δεν είναι δικός μου (γελάει πονηρά). Αστειεύομαι! Αλλά δεν έχω την ευθύνη του πατέρα και της μητέρας που είναι με ένα «ωχ» στο στόμα.
Σε κάθε άνθρωπο που αγαπάμε έχουμε ευθύνη. Έτσι δεν είναι;
Τι ευθύνη;
Ναι είναι καλά, να τον φροντίζουμε.
Ο μικρός είναι 10 χρόνων, δεν έχει κανένα θέμα. Τα έχει λύσει όλα.
Σκέφτηκες ποτέ να πας στο εξωτερικό;
Αν όλα πάνε καλά, τον Ιούλιο θα βγει η πράσινη κάρτα και από Σεπτέμβρη θα φύγω για Αμερική.
Μόνιμα;
Ίσως. Ποιος ξέρει…
Και η ζωή σου εδώ; Η σχέση σου με τη Μαρία;
Κοίτα, εκεί θα πάω να δοκιμαστώ. Τώρα νιώθω πιο έτοιμος, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Με όσους παραγωγούς έχω μιλήσει μου είπαν «οκ, κάτι έχεις εσύ». Λες και με έπεισαν να το κάνω. Θα το κάνω κι ό,τι βγει. Σε ό,τι αφορά στη σχέση μου με τη Μαρία, δεν ξέρω τι θα γίνει. Για να είμαι ειλικρινής, όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε περάσει πολλά, δεν γνωριστήκαμε χθες. Εύχομαι να το περάσουμε κι αυτό. Είμαι πολύ ερωτευμένος με τη Μαρία, δεν θέλω να τη χάσω κι ούτε περνάει αυτό από το μυαλό μου! Όμως θέλω και να πάω παρακάτω, να δοκιμαστώ, να κάνω το επόμενο βήμα. Κι ό,τι γίνει…
Και το ρισκάρεις;
Όλα στη ζωή θέλουν ρίσκο.
Info:
Ο Πάνος θα εμφανιστεί την Πέμπτη 24 Μαρτίου στο «Πέραμα» στη Λεμεσό (τηλ: 25373763), την Παρασκευή 25 Μαρτίου στη «Διαχρονική Μουσική Σκηνή» στη Λευκωσία (τηλ: 99783455) και το Σάββατο 26 Μαρτίου στο «Aloft Music Bar» στην Αγία Νάπα (τηλ: 99637831). Το νέο του cd «Πάνος στο Γκαζόν» κυκλοφορεί από τη Minos-EMI.
