Το εμβληματικό American Bar στο Λονδίνο, οι φιλοξενούμενοι από κάθε γωνιά του πλανήτη, οι παιδικές του αναμνήσεις από τις παρθένες παραλίες του Νέου Χωριού και η κυπριακή φύση, που αποτελούσε πάντα μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Ο bar manager του Anassa Hotel μας αφηγείται ιστορίες τόσο πίσω όσο και μπροστά απ’ την μπάρα.
Από την Νταϊάνα Αζά
Είμαι γέννημα θρέμμα της περιοχής της Πόλης Χρυσοχούς, με τον πατέρα μου να κατάγεται από την Αργάκα και τη μητέρα μου από το Προδρόμι. Αυτή ακριβώς η παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο Anassa, που ονομάζεται Ασπρόκρεμμος, ήταν το αγαπημένο μου μέρος για κολύμπι. Παίρναμε, θυμάμαι, με τον δίδυμο αδερφό μου τα ποδήλατά μας από την Πόλη Χρυσοχούς, αψηφώντας τους περιορισμούς των γονιών μας, και ερχόμασταν μόνοι μας, στην πεντακάθαρη θάλασσα με την παρθένα, άγρια φύση και τα κρυστάλλινα νερά.
Μεγάλωσα στη θάλασσα κι έμαθα να κολυμπώ από τριών χρονών. Ο πατέρας μου και ο παππούς μου ήταν ψαράδες και το επάγγελμα του ψαρά το ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά. Με κέρδισε, όμως, η ξενοδοχειακή βιομηχανία. Δεν μου άρεσε να είμαι μόνος μέσα στη βάρκα, ήθελα να μιλάω με τον κόσμο, να τους προσφέρω τις υπηρεσίες μου, να προσπαθώ να κάνω τις διακοπές τους αξέχαστες. Από πολύ μικρός, όταν έκλειναν τα σχολεία τα καλοκαίρια, δούλευα σε ταβέρνες και μπαράκια και με τον καιρό ανακάλυψα πως το έκανα αβίαστα, χωρίς να σκέφτομαι μόνο τα λεφτά.
Όταν τέλειωσα το σχολείο, κατάλαβα ότι έπρεπε να ακολουθήσω αυτή την κατεύθυνση. Ο πατέρας μου μου είχε πει τότε, «Αφού σου αρέσει να εξυπηρετείς τον κόσμο, σου αρέσουν τα ποτά και έχεις και το λέγειν, πρέπει να το σπουδάσεις». Πήγα στο Bartending School (BAS), μία από τις καλύτερες σχολές για bartenders στην Αγγλία, μια σχολή που είχε δημιουργηθεί από το περιβόητο ξενοδοχείο Savoy, με σκοπό να εκπαιδεύει τους δικούς του bartenders. Μετά από 10 χρόνια, ο καθηγητής μου ήταν ο υπεύθυνος των μπαρ στο Savoy, ο οποίος με δέχτηκε για ένα μήνα εκπαίδευση στο The American Bar, τη μέκκα του bartending, που είχε ανοίξει το 1904 ο Harry Craddock, ο «πατέρας» των κοκτέιλ. Είναι ο άνθρωπος που έφερε στην Ευρώπη τις συνταγές του Bloody Mary, του Whisky Sour και πολλών άλλων κλασικών κοκτέιλ και ήταν τιμή μου που είχα την ευκαιρία να εκπαιδευτώ σε αυτό το θρυλικό μέρος.
Σήμερα, δουλεύω και μένω στον παράδεισο. Είμαι από τους πιο παλιούς υπαλλήλους του ξενοδοχείου Anassa, αφού εργάζομαι εδώ από την πρώτη μέρα που άνοιξε, πριν από 23 χρόνια. Οι ιδιοκτήτες άφησαν ανέπαφο το άγριο τοπίο, την πρασινάδα και τα λουλούδια, φυτεύοντας ακόμα περισσότερα, ενώ η παραλία είναι ακριβώς η ίδια όπως και τότε και δεν έχει αλλοιωθεί καθόλου μέσα στα χρόνια.
Αντλώ έμπνευση από πολύ απλά πράγματα. Από κάτι που μου έχει συμβεί, κάτι αυθόρμητο ή από ένα αγαπημένο υλικό. Πέρσι τον χειμώνα έγραφα τις νέες συνταγές για το μενού του Armonia Bar, το κύριο μπαρ του Anassa, όταν άκουσα ένα γαϊδούρι να κλαίει. Έπιασα το αυτοκίνητό μου και πήγα κοντά του, να δω τι συμβαίνει. Ήταν δεμένο σε μια χαρουπιά και δεν έφτανε τον κουβά του. Του πήγα νερό και λαχανικά και το άφησα ελεύθερο. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, δημιούργησα το κοκτέιλ Mr. Donkey, χρησιμοποιώντας σπιτικό χαρουπόμελο από μια παραγωγό της περιοχής και mezcal, μια τεκίλα από μπλε αγαύη.
Τα τελευταία χρόνια το bartending στην Κύπρο έχει κάνει άλματα. Το 2002, το 2015, το 2016 και το 2018 πήγα σε παγκόσμιους διαγωνισμούς με δικές μου συνταγές για να εκπροσωπήσω την Κύπρο και να την αναδείξω στο εξωτερικό. Την πρώτη φορά που κέρδισα τη δεύτερη θέση σε παγκόσμιο διαγωνισμό κοκτέιλ, οι κριτές έβλεπαν στο χάρτη την Κύπρο και δεν ήξεραν τι ήταν, πόλη ή χώρα. Τώρα πια, έχουμε τη δική μας οργάνωση, το Cyprus Bartenders Association, κάνουμε σεμινάρια και πήραμε πολλά βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς, βάζοντας το νησί μας στον χάρτη της παγκόσμιας σκηνής του bartending.
Η νέα γενιά των bartenders ενδιαφέρεται, μελετά. Τα πράγματα στον τομέα αλλάζουν καθημερινά, υπάρχουν νέες μέθοδοι, νέα συστατικά και ένα πάντρεμα των παλιών και των νέων. Ένας επαγγελματίας πρέπει να είναι πάντα ενήμερος και διαβασμένος, να βλέπει τι νέο υπάρχει στον κόσμο, αλλά παράλληλα με τα παγκόσμια standards, να φτιάχνει τις δικές του συνταγές για να καταφέρει να προχωρήσει.
Δίνω έμφαση στα βότανα της Κύπρου και προσπαθώ να μην προσθέτω καθόλου ζάχαρη στα κοκτέιλ μου, βγάζοντας από τα αφεψήματα, τα βότανα και τα φρούτα τη γλυκαντική τους ουσία. Έχω ανακαλύψει δικά μου μείγματα χωρίς συντηρητικά και επιπρόσθετες ουσίες.
Το αγαπημένο μου ποτό είναι το Rose Petal Mojito. Το ανακάλυψα το 2006 τυχαία, όταν έφτιαχνα ένα κανονικό Mojito και παράλληλα ένα παιδικό ρόφημα με τριαντάφυλλο και νερό. Τότε, μια σταγόνα από τριαντάφυλλο έπεσε μέσα στο Mojito και μου άρεσε τόσο πολύ το χρώμα που έβαλα στόχο σε μια βδομάδα να δημιουργήσω μια συνταγή με την ίδια εμφάνιση. Χρησιμοποίησα φρέσκα raspberries, φρέσκο λάιμ και δυόσμο κυπριακό, λεπτόφυλλο, από τον Ακάμα και γύρισα την Κύπρο για να βρω ένα αφέψημα που να φτιάχνεται μεν από ροδοπέταλα μυρωμένα, αλλά να μην περιέχει καθόλου ζάχαρη. Και το βρήκα εδώ, από μια ντόπια παραγωγό στο Νέο Χωριό. Αυτό το ποτό έγινε αρχικά γνωστό σε μια ξεχωριστή βάφτιση που είχαμε φιλοξενήσει στο ξενοδοχείο και έπειτα το αγκάλιασαν όλοι οι πελάτες, Κύπριοι και ξένοι, χαρίζοντάς μου πολλά βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς.
Από το Anassa έχουν περάσει μεγάλα ονόματα, διάσημοι ηθοποιοί, τραγουδιστές και πολιτικά πρόσωπα. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι η πρόκληση του να είσαι κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους σερβίρεις και να νιώθεις ότι το έκανες όσο το δυνατόν καλύτερα. Στα πρώτα στάδια της καριέρας μου, μου προκαλούσε πολύ άγχος η συναναστροφή με τόσο σημαντικούς ανθρώπους, τώρα όμως το αποζητώ, μου αρέσει, με ιντριγκάρει
Everything is possible – αυτό είναι το μότο μου. Αν έχεις ένα στόχο και δουλέψεις σκληρά για να τον πετύχεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις. Οι περισσότεροι από τους δικούς μου στόχους έχουν, ευτυχώς, εκπληρωθεί και είμαι σε θέση να πω ότι η δουλειά μου είναι και το χόμπι μου. Η μοναδική μου επιθυμία πια είναι να φτιάξω το δικό μου βιβλίο με συνταγές για κοκτέιλ, που να συνοδεύονται με την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του
Περιοδικό “Go”, τεύχος 129.
