Η σικέντευξη του Δημήτρη Τοκαρή άναψε φωτιές και μαντέψτε ποιος καλείται να τις σβήσει! Ο διευθυντής τηλεόρασης του Σίγμα σε μια αληθινή -αυτή τη φορά- συνέντευξη, μιλά για την πολυσυζητημένη άδεια διαρκείας από το Σίγμα, την κακή σεζόν, τους καβγάδες, τις ευθύνες, την απόρριψη του «Μπρούσκο», την κριτική και -φυσικά- για το τι μέλλει γενέσθαι…
Του Μαρίνου Νομικού
Τι συνέβη τελικά με σένα και το Σίγμα; Η φημολογία είναι έντονη το τελευταίο διάστημα. Απολύθηκες, παραιτήθηκες ή απλά λείπεις σε άδεια;
Θέλω να πιστεύω ότι είμαι με άδεια αλλά καλού κακού διαβάζω διάφορες ιστοσελίδες ώστε αν απολυθώ να το μάθω έγκαιρα!
Ποιοι πιστεύεις ότι διαδίδουν αυτές τις φήμες;
Κυρίως άτομα τα οποία βοήθησα, όσο κωμικοτραγικό κι αν ακούγεται! Πρόσφατα έμαθα για κάποια φρικτά ψέματα που διέδιδε για μένα ένας συνάδελφος τον οποίο είχα στηρίξει πολύ στο ξεκίνημά του. Δεν κατάφερα ποτέ να κατανοήσω αυτή την αρρωστημένη συμπεριφορά που τη συναντούμε συχνά σε άτομα του αιμοβόρου χώρου της κυπριακής τηλεόρασης. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Θεωρείς πως κάποιοι υπήρξαν αχάριστοι απέναντί σου;
Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι έτσι. Είναι άσχημο να μην εκτιμούν κάποιοι τη βοήθεια που τους έχεις δώσει αλλά είναι πολύ χειρότερο να βοηθάς περιμένοντας ανταλλάγματα.
Ποιες είναι οι σχέσεις σου αυτή τη στιγμή με τη διοίκηση του καναλιού, τον Χρύσανθο Τσουρούλλη και τον Νίκο Χατζηκωστή;
Τον Χρύσανθο τον έβγαλα στο γυαλί σε εκπομπή που σκηνοθετούσα στο Λόγο όταν ήταν 17 χρόνων. Την πρώτη φορά που του ζήτησα να κάνει την αποφώνηση ήταν τόσο τρακαρισμένος που είπε «καλή βρωμάδα» αντί βδομάδα. Όλα αυτά τα χρόνια η προσωπική μας σχέση ήταν πάντα φιλική, αλλά δεν θα κρύψω ότι σε επαγγελματικά θέματα έχουμε αρκετές διαφωνίες. Είναι σίγουρα πάντως ένας χαρισματικός τηλεορασάνθρωπος. Ο Νίκος Χατζηκωστής είναι σαν αδελφός μου, παρόλο που οι ομηρικοί μας καβγάδες όταν βρισκόταν στην Κύπρο έχουν γράψει ιστορία. Είναι ένας φιλοσοφημένος άνθρωπος που ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του πλανήτη και πρόσφατα ολοκλήρωσε το πρώτο του βιβλίο σχετικά με αυτή την εμπειρία. Είμαι περήφανος που τον έχω φίλο μου!
Έγιναν τραγικά και παιδαριώδη λάθη στον προγραμματισμό. Σε συνέντευξή του το Δεκέμβριο στο περιοδικό ο Χρύσανθος Τσουρούλλης ανέλαβε την ευθύνη για τα περισσότερα από αυτά, είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Συμφωνείς ή διαφοροποιείσαι;
Ο Χρύσανθος σαν γενικός διευθυντής έχει τον τελικό λόγο και τον τιμά ιδιαίτερα πως σε καμιά περίπτωση δεν έδειξε να είναι ευθυνόφοβος, παρόλο που πιστεύω πως επωμίστηκε περισσότερο βάρος από αυτό που του αναλογεί. Ο ανταγωνισμός έτυχε να είναι υπερβολικά δυνατός την περσινή σεζόν κι αυτό σε συνδυασμό με την απώλεια του Alpha έφερε το σταθμό, προσωρινά ελπίζω, σε μειονεκτική θέση.
Πιστεύεις κι εσύ, ως διευθυντής τηλεόρασης, ότι μοιράζεσαι αυτή την ευθύνη;
Σαφέστατα. Και σαν ο πιο παλιός και έμπειρος υπάλληλος του σταθμού νιώθω πολλαπλάσια την ευθύνη, όχι μόνο για τυχόν δικά μου λάθη αλλά και για λάθη άλλων που δεν μπόρεσα να αποτρέψω. Είμαι πάντως αισιόδοξος πως το Σίγμα θα επανέλθει δυναμικά την επόμενη σεζόν. Εξάλλου, στα 20 χρόνια επιτυχιών κάθε κανάλι δικαιούται μια κακή σεζόν.
Αν γυρνούσες πίσω στο φθινόπωρο του ’15, τι θα άλλαζες στον προγραμματισμό;
Ξέρεις, θα ακουστεί τρελό, αλλά ίσως να μην άλλαζα τίποτα. Είχαμε ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα και επιλέξαμε σαν ναυαρχίδα μας τη σειρά «Καταιγίδα», η οποία, παρά τα ανεξήγητα χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης, ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές που έγιναν στην κυπριακή τηλεόραση. Νομίζω πως το βασικό μας λάθος ήταν ότι βιαστήκαμε να κάνουμε αλλαγές, ίσως έπρεπε να δείχναμε περισσότερη υπομονή σε κάποια προϊόντα μας.
Μπορείς να συνοψίσεις τους λόγους που οδήγησαν το Σίγμα στην εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που έχει περιέλθει;
Το Σίγμα δημιούργησε τους πιο δυνατούς ανθρώπους της κυπριακής τηλεόρασης, όμως, για οικονομικούς και άλλους λόγους, πολλοί αποχώρησαν μεταφέροντας μαζί τους σημαντική τεχνογνωσία στον ανταγωνισμό. Θα ξεχώριζα τρεις παράγοντες που έκαναν τα πράγματα πιο δύσκολα την τελευταία πενταετία: Ο θάνατος του Άντη, η οικονομική κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας το 2012 και το απροσδόκητο τέλος της συνεργασίας μας με τον Alpha. Τα δυο τελευταία είναι ανατρέψιμα και έχουν λύσεις, δυστυχώς η φυγή του Άντη, όχι.
Πιστεύεις ότι έγιναν λάθος χειρισμοί με τον Λούη Πατσαλίδη; Χάσατε ένα από τα καλύτερα χαρτιά σας.
Τον Λούη τον έψηνα για χρόνια μέχρι να τον πείσω να τολμήσει το μεγάλο βήμα στην τηλεόραση. Δεν ξέρω αν έγιναν λάθος χειρισμοί ή αν ο Λούης είχε ήδη πάρει την απόφαση να αποχωρήσει, αλλά σίγουρα είναι μια εξέλιξη που με στενοχώρησε πολύ.
Για τουλάχιστον μια δεκαετία (από τον πρώτο κύκλο των «Τάκκων» το 2003 μέχρι τον τελευταίο των «7 Ουρανών» το 2014) ήσουν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της ζώνης των 7.30 μμ. Δύο στραβοπατήματα («Όρκος Σιωπής», «Λόγια του Αέρα») και βρέθηκες εκτός καναλιού. Δεν μου φαίνεται και πολύ δίκαιο αυτό…
Η ζωή δεν είναι δίκαιη και αφού η τηλεόραση μιμείται τη ζωή οφείλει να είναι εξίσου άδικη! (γέλιο). Σοβαρά τώρα, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, δεν νιώθω πικρία ή παράπονο από κανένα. Εξάλλου δεν έφυγα ακόμη, μη βιάζεσαι να με διώξεις, αν φύγω για ποιον θα γράφεις; (γέλια)
E, όχι και να σε χάσουμε από πελάτη. Οι σειρές σου ήταν πάντα ultra low budget, προχειροστημένες παραγωγές και με πολλούς ερασιτέχνες – σύμφωνα πάντα με μερίδα της κριτικής και την προσωπική μου άποψη. Όμως είχαν απίστευτη πέραση στο κοινό. Ήταν θέμα συγκυριών, έλλειψης γούστου ή απλά έβρισκαν κάτι που εμείς αγνοούσαμε;
Όλα τα πιο πάνω! (γέλια) Δεν θα διαφωνήσω ότι δεν ήταν γκλαμουράτες παραγωγές, αλλά νομίζω είχαν μια αυθεντική απλότητα και δυνατές ιστορίες με τις οποίες ο τηλεθεατής μπορούσε να ταυτιστεί. Είναι αλήθεια ότι άφηνα πάντα για μένα τον χαμηλότερο προϋπολογισμό ώστε να μπορούσαν οι υπόλοιπες σειρές του σταθμού να γίνουν πιο αξιοπρεπώς. Γιατί το έκανα; Μάλλον από ένα αλαζονικό μαζοχισμό, όπου πίστευα πως μπορούσα να τα καταφέρω έστω και με λιγότερα μέσα από τους άλλους. Από αυτή την άποψη αδίκησα τον εαυτό μου, αλλά δεν το μετανιώνω, ήταν προτιμότερο από το να αδικήσω άλλους και μπορώ τώρα να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια (απλά δεν κοιμούνται τόσο ήσυχα οι υπόλοιποι διότι ροχαλίζω). Όσον αφορά την προσωπική σου κρίση αγαπητέ Μαρίνο, τη σέβομαι αλλά να μου επιτρέψεις να έχω επιφυλάξεις όσον αφορά την κρίση των καλαμαράδων. Εσείς δεν είσαστε που ψηφίσατε Παπανδρέου, Μητσοτάκη και Τσίπρα; Εσείς δεν διώξατε με τις κλωτσιές τον Ρανιέρι που αμέσως μετά πήρε πρωτάθλημα με τη Λέστερ και τον Σάντος που αμέσως μετά πήρε το Πανευρωπαϊκό;
Άουτς! Υπάρχει μία φήμη, μία ρετσινιά που σου έχει κολλήσει, ότι απέρριψες το «Μπρούσκο» για να μη βγει πάνω από τη δική σου σειρά. Ήρθε η στιγμή να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους…
Μακάρι να ήταν έτσι, διότι η αλήθεια είναι για μένα πιο οδυνηρή! Το «Μπρούσκο» ήλθε όντως πρώτα κοντά μου και μου άρεσε τόσο πολύ που ένιωσα πως θα ήταν άδικο για τη σειρά να γινόταν μια φτωχική καθαρά κυπριακή παραγωγή. Πήγα σε ένα μήνα τέσσερα ταξίδια στην Ελλάδα για να πείσω τον τότε διευθυντή του Alpha να το κάνουμε συμπαραγωγή, αλλά υπήρξε μια μεγάλη καθυστέρηση στη λήψη απόφασης με αποτέλεσμα να μπει στο παιχνίδι ο ΑNT1 Ελλάδος. The rest is history, όπως λέμε και στο χωριό μου!
Και οδήγησε σε κουμπαριά με τον Ανδρέα Γεωργίου…
Είναι από τους πιο χαρισματικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου. Φίλος και νονός της κόρης μου. Κάποτε ήταν «μαθητής» μου, τώρα τον παρακολουθώ για να μαθαίνω!
Όλα αυτά τα χρόνια έχεις συναναστραφεί και συνεργαστεί με τους περισσότερους Κύπριους ηθοποιούς. Ποια η γνώμη σου γι’ αυτή την ιδιόμορφα γοητευτική συνομοταξία;
Ευαίσθητοι και ξεχωριστοί άνθρωποι οι περισσότεροι, αλλά οι ανασφάλειές τους οδηγούν συχνά σε συναδελφικό κανιβαλισμό. Αν υπάρχουν 10 υποψήφιοι για ένα ρόλο, οι εννέα θα σε αντιπαθήσουν επειδή δεν τους προτίμησες κι αυτός που θα επιλέξεις θα είναι θυμωμένος επειδή ο ρόλος δεν είναι όπως τον φαντάστηκε. «Ό,τι κάμουμεν εν λάθος» που λέει κι ο Σοφοκλέους, ο οποίος, όταν με σατίρισε σε κάποια επεισόδια του «Fakate tous», έκανε τον Τοκαρή καλύτερα από ό,τι τον κάνω εγώ!
Εντάξει, δεν πρέπει να δυσκολεύτηκε κι ιδιαίτερα. Πες μου, πιστεύεις ότι η κυπριακή τηλεόραση έκανε βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια ή παρέμεινε σε εμβρυακό στάδιο;
Όσο κι αν την κράζουμε, το γεγονός παραμένει πως έκανε μεγάλα βήματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Το «Μπρούσκο» για παράδειγμα παίζει σε περισσότερες από 50 χώρες και είμαι σίγουρος πως σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες σειρές τα βήματά του. Βλέποντας τον Κούλλη Νικολάου ντουμπλαρισμένο στα ισπανικά, σκέφτομαι πως διεθνή καριέρα από Κύπρο έκανε μόνο το Μπρούσκο στη Λατινική Αμερική και το ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη
Μιλώντας για κράξιμο, ως αποδέκτης εκατοντάδων οργισμένων κλήσεων και μηνυμάτων από την αφεντιά σου όλα αυτά τα χρόνια, να υποθέσω πως η κριτική σε ενοχλεί τα μάλα – που λέει κι ο Κατακουζηνός;
Με ενοχλεί μόνο όταν είναι εναντίον μου! (γέλια). Σοβαρά τώρα, θέλω να ευχαριστήσω όσους στήριξαν τη δουλειά μου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά περισσότερο ευγνωμονώ όσους κατά καιρούς με έθαψαν! Σε αυτούς οφείλω όποια τυχόν βελτίωση –μικρή ή μεγάλη- πέτυχα στη ζωή μου.
Αλήθεια, τι σκοπεύεις να κάνεις με όλο αυτόν τον ελεύθερο χρόνο;
Σίγουρα κάποια ταξίδια που ανέβαλα για χρόνια, να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στις κόρες μου και να χάσω ακόμη λίγα κιλά ώστε να κόψω επιτέλους το χάπι της πίεσης που παίρνω από τα 39 μου!
Θα συνεχίσεις να γράφεις σειρές – ακόμα και για άλλα κανάλια;
Θέλω να γράψω βιβλία, αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου. Ξεκίνησα το πρώτο μου, είναι βασισμένο στην πραγματική ιστορία ενός κοριτσιού που αναγκάζεται να μεγαλώνει στον «κερχανέ» που διατηρούσε ο πατέρας της σε τουρκομαχαλλά της Λευκωσίας τη δεκαετία του ’50. Με ενδιαφέρει πολύ η εποχή της συμβίωσης Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, παρόλο που δεν τη βίωσα. Γουστάρω επίσης πολύ το διαδίκτυο και πάντα με μάγευε το ραδιόφωνο! Θα μπορούσα ας πούμε να με φανταστώ πίσω από ένα μικρόφωνο. Δεν ξέρω ακόμη, προς το παρόν κάνω διαγραφή αρχείων και επανεκκίνηση του σκληρού δίσκου του εγκεφάλου μου!
Η πολιτική σ’ ενδιαφέρει;
Δεν αποκλείω τίποτα, αλλά νομίζω δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει κυπριακό κόμμα τις τοποθετήσεις μου σε κάποια θέματα. Τα δικά μου όνειρα μπορεί να χαρακτηριζόντουσαν προδοτικά. Θα ήθελα ας πούμε να ενωθεί η Κύπρος με την Ευρώπη με ένα υποθαλάσσιο τούνελ που θα πήγαινε από την Κερύνεια στην Τουρκία. Σε ποιους να πω ένα τέτοιο όραμα και να μη φάω ντομάτες; Κρατώ λοιπόν τα τρελά μου όνειρα για μένα κι ας με θλίβει που οι συμπατριώτες μου βλέπουν το δάκτυλο αντί το φεγγάρι.
Πιστεύεις ότι μετά από 20 χρόνια στο Σίγμα, η έκβαση ήταν αυτή που περίμενες;
Δεν έχω ακόμη αποφασίσει τι θα κάνω στο τέλος της άδειάς μου, αλλά αν τελικά αποχωρήσω ένα κόκκινο χαλί και ένα άγημα να παιανίζει εμβατήρια θα τα ήθελα. Ή τουλάχιστον έναν ανδριάντα τώρα που αδυνάτισα και ομόρφυνα! (γέλια) Εντάξει, το βλέπω χαλαρά. Στην τελική, έκανα απλά τη δουλειά μου, όσο καλύτερα μπορούσα, δεν βρήκα και τη θεραπεία ανίατης ασθένειας.
Τι κρατάς από όλα αυτά τα χρόνια στο Σίγμα;
Τα πάντα! Τις όμορφες αναμνήσεις, τις εκπομπές που έγραψαν ιστορία, τα πειράγματα και τα γέλια που αντηχούσαν στους διαδρόμους. Ταυτόχρονα, με την ίδια αγάπη κρατώ τις αποτυχίες, τις αγωνίες, τα δάκρυα. Οι δύσκολες στιγμές μου έδωσαν τα πιο χρήσιμα μαθήματα.
Και τι θέλεις να ξεχάσεις;
Μα φυσικά τη δολοφονία του Άντη. Ένας άνθρωπος για τον οποίο δεν ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος» και που δυστυχώς, όσο κι αν προσπαθήσαμε, δεν μπορέσαμε σε καμιά περίπτωση να αναπληρώσουμε το κενό του.
