Και κάπως έτσι, η anchorwoman του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Mega, Στέλλα Στυλιανού, διανύει μια από τις καλύτερες φάσεις της ζωής της. Ανοίγει την καρδιά της και μιλά για έρωτες, θυσίες, λάθη και πάθη και κάνει απολογισμό της χρονιάς που φεύγει.
Του Παντελή Παναγιώτου
Δίνουμε ραντεβού για καφέ, ένα βροχερό πρωινό, στο κέντρο της πόλης. Στο δρόμο, η κίνηση είναι απερίγραπτη, μιας και το γιορτινό κλίμα των ημερών δημιουργεί έναν εκνευριστικά γλυκό παροξυσμό στο όλο τοπίο. Η Στέλλα, ντυμένη casualκι εντελώς άβαφη, με περιμένει στο τραπεζάκι που βρίσκεται στη γωνία, δίπλα από τη μεγάλη τζαμαρία. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας, πού και πού ρίχνει κλεφτές ματιές στον κόσμο που κάθεται τριγύρω…«Έχουμε καιρό να τα πούμε», της λέω. «Πράγματι!», μου απαντά αμέσως. «Πώς είσαι λοιπόν;» «Πολύ καλά. Αισθάνομαι ότι τώρα πια, πατάω γερά στα πόδια μου, σε όλους τους τομείς της ζωής μου». Κάπως έτσι, συντροφιά με αχνιστό καφέ, η Στέλλα μού επιβεβαιώνει για μια ακόμα φοράότι δεν της αρέσει να επαναπαύεται. Αντιθέτως, επιζητά να εξελίσσεται και να κοιτάει μπροστά, έχοντας για σύμμαχο και ανταγωνιστή τον ίδιο της τον εαυτό!
Πώς σε βρήκαν τα φετινά Χριστούγεννα, Στέλλα;
Πολύ καλά,κοντά στην οικογένειά μου και σε αγαπημένα πρόσωπα. Χαίρομαι πολύ που είχα την ευκαιρία να περάσω μαζί τους όμορφες, αλλά κυρίως ουσιαστικές στιγμές.
Σε λίγες μέρες, θα καλωσορίσουμε το 2016. Πρόλαβες να κάνεις τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει;
Συνήθως, ο δικός μου απολογισμός γίνεται το Σεπτέμβρη, καθώς λόγω δουλειάς, ουσιαστικά, τότε αρχίζει για μένα η νέα χρονιά. Οπότε, ο δικός μου απολογισμός έγινε εδώ και τρεις μήνες…
Ωστόσο, τι ευχήθηκες να σου φέρει η νέα χρονιά;
Το μοναδικό πράγμα που εύχομαι είναι να υπάρχει υγεία.Πάνω σε αυτήν, «υφαίνουμε» την υπόλοιπη ζωή μας. Για όλα τα άλλα, υπάρχουν λύσεις. Νομίζω πως αν το παλέψουμε, θα τα καταφέρουμε. Αν πάλι δεν τα καταφέρουμε, είμαι σίγουρη πως κάτι θα μάθουμε μέσα από όλη αυτή τη διαδρομή…
Πόσες φορές έκλαψες κατά τη διάρκεια του 2015;
Λίγες,αλλά για ουσιαστικούς λόγους. Θα μου μείνει αξέχαστη η εμπειρία που είχα όταν επισκέφθηκα ένα σπίτι στο οποίο ζούσε μια οικογένεια που δεν είχε ούτε τα απαραίτητα. Όταν αντίκρισα ένα παιδάκι να κοιμάται με μια κουβέρτα, μέσα σε άσχημες συνθήκες,λύγισα. Αισθάνθηκα τόσο περίεργα, που όταν μπήκα στο αυτοκίνητο, άρχισα να κλαίω σαν μωρό. Ήταν σαν να μου είχαν καρφώσει ένα μαχαίρι στο στομάχι. Αυτό ήταν, ίσως, το πιο λυτρωτικό κλάμα που έκανα στη ζωή μου…
Από χαρά, έκλαψες;
Δεν θυμάμαι. Ίσως να μην έτυχε.
Αν έβαζες σε μια ζυγαριά τις καλές και τις κακές στιγμές του 2015, προς τα πού θα βάραινε;
Κοίτα, γενικότερα είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Γι’ αυτό και δεν μου αρέσει να μπαίνω σε διαδικασία σύγκρισης, μετρώντας τα καλά και τα κακά. Μπορεί την περσινή χρονιά να συνέβησαν περισσότερα αρνητικά, αλλά πλέον επιλέγω να τα επεξεργάζομαι διαφορετικά. Δεν τα αφήνω να με επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό. Πιστεύω ότι ακόμη και αυτά που με στεναχώρησαν ή με πλήγωσαν, ίσως τελικά να με βοήθησαν να κάνω ένα βήμα μπροστά. Με αποτέλεσμα, σήμερα που μιλάμε, να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος!
Αν γυρνούσες πίσω τον χρόνο, τι θα άλλαζες στη Στέλλα;
Την εμπιστοσύνη που έδειξα σε ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι μου απέδειξαν ότι δεν την άξιζαν.
Θεωρείς πως έχεις αναπτύξει πια τις κατάλληλες άμυνες, ώστε να αντιμετωπίσεις ό,τι και αν βρεθεί στο δρόμο σου;
Εκ του ασφαλούς, όλοι λέμε πως είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία.Είναι εντελώς διαφορετικό βέβαια, όταν το βιώνεις στην πραγματικότητα. Τον τελευταίο καιρό, ήρθα πολύ κοντά στο Θεό. Αυτό με βοήθησε στο να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Όσες φορές έκανα την προσευχή μου, είτε για να πω ένα «ευχαριστώ», είτε για να πάρω δύναμη, ένιωσα πως με βοήθησε. Πιστεύω ότι μέσα από την πίστη μου, κατάφερα να κερδίσω τη δύναμη που χρειάζομαι.
Είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου;
Ναι, αρκετά!
Στα επαγγελματικά ή στα προσωπικά περισσότερο;
Ίσως λίγο περισσότερο στα επαγγελματικά. Ξέρεις, καμιά φορά, τα πράγματα στην επαγγελματική μας ζωή είναι πιο εκλογικευμένα.Σε προσωπικό επίπεδο, συνήθως, αφήνεις το συναίσθημα να κυριεύσει και ακολουθείς την καρδιά…
Δεν μου λες, είσαι ικανοποιημένη με τη μέχρι σήμερα πορεία σου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA;
Είναι ένας καθημερινός αγώνας, που μου αποδεικνύει ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.Άλλωστε, αυτός είναι και ο προσωπικόςμου στόχος. Δεν θα ήθελα, σε καμία περίπτωση, να εφησυχάζω. Εξακολουθώ να δουλεύω με αφοσίωση και μέσα από αυτό να γίνομαι ολοένα και καλύτερη.
Θεωρείς ότι αυτή ήταν και η ιδανική εξέλιξη στην επαγγελματική σου πορεία;
Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν περίμενα ότι θα γινόταν τόσο σύντομα. Με χαροποίησε, αλλά δεν παύει να είναι ένας αγώνας που χρειάζεται σκληρή δουλειά και πείσμα για να αποδώσει καρπούς. Ένα κεντρικό δελτίο είναι τεράστια ευθύνη. Οπότε, αν θέλεις να σέβεσαι και τον ίδιο σου τον εαυτό, πρέπει να το κάνεις με συνέπεια.
Πεισμώνεις όταν νιώθεις ότι για κάποιο λόγο δεν δίνεις το εκατό τοις εκατό;
Επειδή έχω επίγνωση, συνηθίζω να κάνω ένα σύντομο απολογισμό σε καθημερινή βάση. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα δελτίο, ξέρω τι πήγε στραβά ή τι δεν έκανα καλά.Να μην ξεχνάμε όμως, ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα. Σημασία έχει να μπορείς να τα αναγνωρίζεις και να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος σ’ αυτό που κάνεις.
Θεωρείς ότι έχεις καταφέρει να κερδίσεις τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη του κόσμου;
Ναι. Τουλάχιστον με βάση τον κόσμο που συναντώ, νομίζω ότι έχω καταφέρει να κερδίσω όχι μόνο την εμπιστοσύνη, αλλά και τη θερμή υποστήριξή του. Κάποιοι με βλέπουν σαν το «κορίτσι της διπλανής πόρτας», που μπαίνει κάθε βράδυ στο σπίτι τους. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε. Δεν μπορείς, άλλωστε, να αρέσεις σε όλους.
Έχεις βιώσει τον ανταγωνισμόαπό συναδέλφους;
Ο ανταγωνισμός υπάρχει παντού, δεν έχει να κάνει μόνο με αυτή τη δουλειά. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας…
Εσύ,πότε λειτουργείς ανταγωνιστικά;
Ποτέ δεν είχα αυτή την ανάγκη. Προτιμώ να αφοσιώνομαι στη δουλειά μου.Ο μοναδικός ανταγωνιστής μου είναι ο ίδιος μου ο εαυτός μου.
Ο Λουκάς Φουρλάς εξακολουθεί να είναι προστατευτικός απέναντί σου;
Σίγουρα, έχω πολλά να μάθω μέσα από τις εμπειρίες και γνώσεις του -όπως κάνω άλλωστε και με τους υπόλοιπους συναδέλφους- όμως δεν υπήρξε ποτέ κάτι το οποίο δεν κατάφερα να χειριστώ, ώστε να χρειάζομαι την προστασία του. Αυτή η συνεργασία ξεκίνησε ταυτόχρονα και για τους δυο μας. Οπότε, έπρεπε να βρούμε τις ισορροπίες μας και χαίρομαι πολύ που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας μια αμοιβαία εμπιστοσύνη!
Αλήθεια, πώς είναι η Στέλλα, μακριά από τα τηλεοπτικά στούντιο και τις πολιτικές συζητήσεις;
Δεν κάνω τίποτα διαφορετικό. Έχω μια φυσιολογική ζωή, όπως κάθε γυναίκα της ηλικίας μου. Παρόλο που ο ελεύθερός μου χρόνος είναι κάπως περιορισμένος, επιλέγω τα Σαββατοκύριακα να τα αφιερώνω στην οικογένειά μου.
Σου αρέσει να διατηρείς ένα σοβαρό προφίλ, λόγω της επαγγελματικής σου ιδιότητας;
Η σοβαροφάνεια δεν μου αρέσει, ούτε με αντιπροσωπεύει. Νομίζω ότι παραμένω προσγειωμένη και συνεχίζω να είμαι ο ίδιος άνθρωπος, ανεξάρτητα από τη φύση της δουλειάς μου. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι τα ράσα κάνουν τον παπά…
Υπάρχει η εντύπωση ότι συνήθως οι γυναίκες, θέλουν να έχουν δίπλα τους μια ισχυρή αντρική φιγούρα. Ισχύει στην περίπτωσή σου;
Το μόνο σίγουρο, είναι ότι θα ήθελα να με δένει μια δυνατή αγάπη με τον άνθρωπο που θα περάσω τη ζωή μου μαζί του. Δεν με αφορά ούτε η εξουσία, ούτε τα λεφτά. Η αγάπη είναι το πιο δυνατό πράγμα που μπορεί να κρατήσει μαζί δυο ανθρώπους. Όλα τα υπόλοιπα, απλώς με αφήνουν αδιάφορη…
Έχεις αφήσει ποτέ στην άκρη την προσωπική σου ζωή, για χάρη της δουλειάς;
Ακόμα και αν έχει συμβεί, δεν νομίζω ότι έχει σημασία κάτι τέτοιο. Επιμένω στην άποψη πως αν είναι γραφτό να συμβεί κάτι αληθινό και ωραίο, θα συμβεί ανά πάσα στιγμή, όπου και αν βρίσκεσαι.
Πιστεύεις στη μοίρα;
Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος, στο τέλος της μέρας, παίρνει ό,τι του αξίζει.
