«Λάτρεψα τη ”βόλτα” μου στην ψυχαγωγία. Από την άλλη όμως οι ειδήσεις είναι διαχρονική αγάπη. Όποιο κι αν βρεθεί στο δρόμο μου, θα το υπηρετήσω», λέει η Ευτυχία Ανδρέου κι εξηγεί τους λόγους που η εκπομπή «Προορισμός… Ευτυχία» ολοκλήρωσε τόσο σύντομα τον κύκλο προβολής της. Ντόμπρα, πάντα χαμογελαστή, μιλά για όλα.
Του Κωνσταντίνου Χάμπαλη
Πόσο κοντά είναι η σημερινή σου εικόνα, σε σχέση με αυτό που ονειρευόσουν για σένα στα 16 σου;
Πόρρω απέχει! Έφηβη φανταζόμουν εαυτόν είτε σε μια σκηνή είτε στο Ευρωκοινοβούλιο! Εκ διαμέτρου αντίθετα οράματα αλλά μεγαλεπήβολα και τα δυο για εμένα.
Αν σου ζητούσα να κάνεις για λίγο το gossip girl, τι θα μου αποκάλυπτες για το χώρο της τηλεόρασης;
Τα εν οίκω μη εν δήμω…
Θες να πεις ότι δεν συμμετέχεις σε συζητήσεις τύπου κους κους; Τις αποφεύγεις;
Παραδέχομαι ενοχή! Ενίοτε ναι… σε πολύ στενό φιλικό περιβάλλον, επιδίδομαι στο «άθλημα». Δεν μπορώ να πω όμως ότι είμαι και πολύ καλή «αθλήτρια». Συνήθως τελευταία μαθαίνω «τα νέα».
Και ποια είδηση άκουσες και σε συγκλόνισε περισσότερο το τελευταίο διάστημα;
Η απαγωγή της τετράχρονης Μαρί-Ελένης και ο φόνος της 6χρονης Στέλλας από τον πατέρα της στην Ελλάδα. Ειλικρινά έχασα τον ύπνο μου. Το ένα παιδί μαρτύρησε, μακάρι να είναι ήρεμο και ήσυχο εκεί που βρίσκεται τώρα. Η Μαρί-Ελένη, εύχομαι το συντομότερο να βρεθεί ξανά στη θαλπωρή της αγκαλιάς της μητέρας της. Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς μπορεί να αισθάνεται αυτή η μάνα τώρα και πώς το ίδιο το παιδί.
Τι θα μας αποκάλυπτες για την εκπομπή σου;
Τι θα ήθελες να μάθεις;
Κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος, για παράδειγμα…
Δεν υπάρχουν και ιδιαίτερα μυστικά. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, αυτό που βλέπετε στις οθόνες είναι η αλήθεια μας. Γυρνάμε την Κύπρο και περνάμε όσον το δυνατό καλύτερα μαθαίνοντας τον κόσμο του τόπου μας.
Συνεχίζεις ή όχι και τη νέα σεζόν;
Καλή ερώτηση… Επιφυλάσσομαι να σας πω το συντομότερο, όταν θα γνωρίζω και εγώ την απάντηση.
Γιατί ολοκληρώθηκε τόσο σύντομα ο κύκλος προβολής της; Δεν ήταν ικανοποιημένη η διεύθυνση με το αποτέλεσμα; Σε ρωτάω γιατί τα νούμερα αποδείκνυαν ότι όχι μόνο δεν έπρεπε να σταματήσει αλλά να προβάλλεται μέχρι τον Ιούλιο.
Η διεύθυνση διαβεβαίωσε την ομάδα ότι ήταν και παραμένει απολύτως ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Τα νούμερα μας επιτρέπουν να θεωρούμε το ίδιο και για τους τηλεθεατές. Ωστόσο, όσο όμορφη και αν είναι μια εκπομπή δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τις πρακτικές δυσκολίες. Οπόταν αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή παύση, μέχρι νεωτέρας.
Και τι θα κάνεις τώρα; Θα επιστρέψεις πίσω στα δελτία ειδήσεων;
Από την 28η Φεβρουαρίου, οπότε και είχε ολοκληρωθεί ο βασικός κορμός των γυρισμάτων για τον «Προορισμό», έχω επιστρέψει στην ειδησεογραφική οικογένεια του Σίγμα. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που αποτελώ πλέον μέλος της ομάδας του «Μεσημέρι και Κάτι», επιμελούμενη και εκφωνώντας δυο δελτία στο πλαίσιο της μεσημβρινής ενημερωτικής εκπομπής του σταθμού στις 12μ και στις 2μ.μ.
Το ιδανικότερο σενάριο για σένα ποιο θα ήταν; Να συνεχίσεις στο χώρο της ψυχαγωγίας ή στα δελτία;
Μου βάζεις δύσκολα. Οφείλω να ομολογήσω ότι λάτρεψα τη «βόλτα» μου στην ψυχαγωγία και να παραδεχτώ ότι μου άρεσε η ελευθερία που σου επιτρέπει. Έκφρασης, συμπεριφοράς, ωραρίου… Από την άλλη οι ειδήσεις είναι διαχρονική αγάπη. Νομίζω φοβάμαι και λίγο να επιλέξω ανάμεσα στα δυο. Όποιο κι αν βρεθεί στο δρόμο μου όμως, να είσαι βέβαιος ότι θα το υπηρετήσω με όλο μου το είναι.
Τι ήταν αυτό που κέρδισες περισσότερο από τον «Προορισμό… Ευτυχία»;
Εμπειρία! Σε όλα τα επίπεδα. Επαγγελματική, εφόσον μετά από μια δεκαετία στην ειδησεογραφία, έπεσα στα βαθιά της ψυχαγωγίας και υποχρεώθηκα να κολυμπήσω όσο το δυνατό καλύτερα μπορούσα. Προσωπικά, γνώρισα τόπους που ούτε ακουστά δεν είχα και επανέκτησα πίστη στον άνθρωπο. Στις ειδήσεις εκ των πραγμάτων εστιάζουμε στα κακώς κείμενα. Με τον «Προορισμό» είδα με τα μάτια μου ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με καθαρές καρδιές δίπλα μας. Και άρα υπάρχει ελπίδα.
Αλήθεια, ποια η διαφορά του δικού σου κόνσεπτ εκπομπής με την αντίστοιχη του ΡΙΚ;
Στον πυρήνα τους, όλες οι ταξιδιωτικές εκπομπές και η δική μας και αυτή του ΡΙΚ, αλλά και εκείνη του MegaOne ήταν ίδιες. Περιοδείες στο νησί με σκοπό να επανασυστηθούμε με τον τόπο μας. Απ’ εκεί και πέρα, η κάθε ομάδα, μπόλιασε τη δική της εκδοχή του ταξιδιού με προσωπικά στοιχεία. Δεν μπορώ να μιλήσω για τους συναδέλφους, αλλά εγώ έδειξα την Κύπρο όπως την είδα με τα δικά μου μάτια. Αναζήτησα πράγματα που ήθελα να μάθω και να κάνω προσωπικά και πίσω από τις κάμερες. Χωρίς δηλαδή να σκέφτομαι ότι ο «Προορισμός» ήταν τηλεοπτικό προϊόν. Μάλλον μια σειρά εκδρομών που ήμουν τυχερή να βιώσει μαζί μου και να τις αποτυπώσει η ομάδα της εκπομπής.
Πού θεωρείς ότι είσαι περισσότερο ο εαυτός σου;
Σαφώς στον «Προορισμό»! Στα δελτία είμαι μεν ο εαυτός μου, αλλά… εκ των πραγμάτων τα περιθώρια ελιγμού είναι στενότερα. Στις ειδήσεις ο παρουσιαστής δεν είναι και δεν πρέπει να είναι το θέμα. Στον «Προορισμό» και στην ψυχαγωγία γενικότερα, μπορείς (και μερικές φορές επιβάλλεται) να κτίσεις το όποιο αντικείμενο της εκπομπής πάνω σου.
Βρήκες εμπόδια σε αυτόν τον… «Προορισμό»;
Τουναντίον! Ουκ ολίγες φορές, λαμβάναμε και προσκλήσεις για να επισκεφθούμε συγκεκριμένες κοινότητες.
Συνεργάτες σου σε όλο αυτό το ταξίδι, ποιοι ήταν;
Ήμουν εξαιρετικά τυχερή που σ’ αυτό το πρώτο μου βήμα στην ψυχαγωγία δούλεψα με τους καλύτερους στο χώρο! Πάμπος Χαραλάμπους στη σκηνοθεσία, Αντρέας Ζαχαριάδης στην ηχοληψία (αν και περισσότερο συμπαρουσιαστής ήταν ο Άντρος… πάντα πλακατζής παρά τω πλευρώ μου) ο Γιώργος Βασιλείου στην εικονοληψία, ο Γιώργος Μιχαήλ επί παντός επιστητού και ο υπέροχος Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης στην παραγωγή. Κάποια στιγμή που η σύσταση της ομάδας έπρεπε να αλλάξει λόγω νέων υποχρεώσεων, τη θέση του Κωνσταντίνου πλήρωσαν οι Μαρία Φάντη και η Γιώτα Κούμουρου.
Τελικά, τι γεύση σου άφησε όλη αυτή η διαδρομή, Ευτυχία; Πικρή, καλή, Γλυκόπικρη;
Γλυκόπικρη… Γλυκιά για όλα όσα ζήσαμε και πικρή για τις ώρες, μέρες και νύχτες που στερήθηκα τη μικρή μου κόρη, Θίσβη, στους πρώτους μήνες της ζωής της.
Τι σου δίδαξε λοιπόν όλη αυτή η εμπειρία;
Να είμαι θετική, δεκτική και ανοιχτή σε ό,τι και όποιον βρίσκεται απρόοπτα στο δρόμο μου. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε περισσότερο;
Το άγνωστο που απλωνόταν κάθε πρωί μπροστά μου. Νέος τόπος, νέοι άνθρωποι, νέα όμορφα θέματα…
Απογοήτευσε;
Πόσο λίγα ξέρουμε για τον τόπο μας και τους συντοπίτες μας! Πόσα πολλά χρειάζεται να γίνουν ακόμα όχι μόνο για να μάθουμε για το νησί μας, αλλά και πόσα επιβάλλονται να γίνουν για να στηρίξουν τον κόσμο που επιμένει να δίνει ζωή στην επαρχία.
Δεν μου λες, η μεγαλύτερη δυσκολία σου, ποια ήταν;
Όταν άρχισαν τα γυρίσματα η Θίσβη ήταν μετά βίας 3 μηνών. Ένα προωράκι που είχα μαζί στο σπίτι για κάτι παραπάνω από δυο μήνες, που θήλαζε αποκλειστικά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έπρεπε να διακόψουμε το γύρισμα για να «ετοιμάσω το γεύμα» του μωρού, σε άγνωστους χώρους, ζητώντας βοήθεια από άγνωστους ανθρώπους για κάτι τόσο προσωπικό. Και μετά να ζητώ από καφενεία και ταβερνάκια να κρατήσουν το «γεύμα» στο ψυγείο τους μέχρι να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα και να το μεταφέρω στο σπίτι, στο αυτοκίνητο με μικρές παγωνιέρες. Δεν ήταν εύκολο. Έκλαιγα πολύ τους πρώτους μήνες. Ειδικά στις διανυκτερεύσεις.
Πώς τα βολεύεις τώρα μ’ ένα παιδί στο σπίτι;
Καλά να ’ναι οι γονείς μου! Οι καλύτερες νταντάδες που θα μπορούσα να ζητήσω!
Υπάρχει βοήθεια και από τον σύντροφό σου;
1000%. Και βοήθεια και κατανόηση και αδυναμία στη μικρή! Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έλεγα πως έπεσα σε δεύτερη μοίρα στην καρδιά του συντρόφου μου, με περηφάνια!
Και ποιος σηκώνεται, για παράδειγμα, το βράδυ όταν κλαίει γιατί πεινά το παιδί;
Και οι δύο! Πάντα! Ακόμα και αν δεν χρειάζεται το παιδί και τους δυο μας, νομίζω ότι μεταξύ μας, θέλουμε ο ένας τον άλλο στο πλευρό του.
Ποιος κάνει «κουμάντο» στην οικογένεια, στο παιδί; Εσύ ή ο πατέρας της;
Ο Πάρις μας! Το Yorkshire Terrier μας που είναι το πρώτο μας παιδί, ο μεγάλος αδελφός της Θίσβης και αυτός που μας βοηθά να αποφασίσουμε το πρόγραμμα της μέρας! Αν έχει κέφια, αν θέλει βόλτα, πάμε όπου μας δέχονται και τους τέσσερις. Αν όχι, αλλάζουμε το πρόγραμμα για να είμαστε μαζί του. Αν η Θίσβη πάλι έχει άλλη άποψη, προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε και τη μικρή. Γενικά, ο σύντροφός μου, Μιχάλης και εγώ, σίγουρα δεν κρατάμε τα ηνία της οικογένειας!
Σκέφτεστε για ένα δεύτερο παιδί ή είναι νωρίς ακόμα;
Η λογική, μου λέει ότι τώρα είναι η καλύτερη ώρα για να μεγαλώνουν μαζί τα παιδιά. Δεν αισθάνομαι έτοιμη όμως ακόμα να ξαναμπώ στην ίδια διαδικασία.
Είσαι υπέρ ή κατά του γάμου;
Για μένα, δεν είναι ο δρόμος που θα ήθελα να ακολουθήσω. Αντιλαμβάνομαι, σέβομαι και χαίρομαι κιόλας αυτούς που επιλέγουν αυτό το δρόμο στη ζωή τους.
Δεν υπάρχει μουρμούρα από τους γονείς σας για το πότε θα παντρευτείτε;
Μπα, γονείς μας είναι, μας ξέρουν πολύ καλά και ξέρουν επίσης ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο.
Αλήθεια, πώς ονειρεύεσαι το γάμο σου; Ή δεν σε νοιάζουν τα πολλά φρου φρου κι αρώματα;
Μ’ αρέσουν πολύ όλα αυτά… Αλλά δεν με βλέπω πουθενά σε κάτι τέτοιο.
Όποτε, δεν υπάρχει κάποιο πλάνο στο μυαλό σου για γάμο σύντομα.
Φυσικά, όχι.
Πόσο έχει αλλάξει τη σχέση σας το παιδί;
-Πολύ! Επαναπροσδιοριστήκαμε ως άτομα, ως σύντροφοι, ως γονείς… Ξαναγνωριζόμαστε και ξαναδεσμευόμαστε κάθε μέρα από εκείνο το απόγευμα της 20ής Απριλίου που ήρθε η Θίσβη στη ζωή μας.
Ένα παιδί, δυναμώνει ή αποδυναμώνει τη σχέση ενός ζευγαριού;
Αν τα θεμέλια είναι γερά, η σχέση δυναμώνει… Αν υπάρχουν ρωγμές, τις διευρύνει και τότε, είναι μονόδρομος, πιστεύω.
Δηλαδή, είσαι πιο ερωτευμένη τώρα με τον σύντροφό σου απ’ ό,τι ήσουν προτού γεννηθεί η Θίσβη;
Σαφώς!
Θα τα παρατούσες όλα για να μείνεις σπίτι με το παιδί;
Δύσκολα! Μου αρέσει η δουλειά μου. Μου αρέσει που βγαίνω από το σπίτι και για λίγο δεν είμαι μαμά μου αρέσει που μου λείπει η Θίσβη και ανυπομονώ να σχολάσω για να πάω να τη δω. Δεν είμαι γεννημένη για να είμαι νοικοκυρά και αυτό το λέω τρέφοντας θαυμασμό και σεβασμό σε όλες εκείνες τις γυναίκες που είτε τα οικονομικά τους είτε η ιδιοσυγκρασία τους, τους επιτρέπει να είναι στο σπίτι μεγαλώνοντας τα παιδιά τους.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου;
Να διάγω μια αξιοπρεπή πορεία στο χώρο μου, μακροπρόθεσμα. Αν αυτό έρθει χέρι-χέρι και με την αναγνώριση, αυτό θα ήταν η κατάκτηση της κορυφής μου.
Τι σε φοβίζει απ’ όσα ζούμε τώρα;
Σήμερα με φοβίζει το αύριο σε μια κοινωνία που πραγματικά αλλάζει. Ίσως γι’ αυτό στράφηκα και αγάπησα τόσο πολύ την ύπαιθρο και τον κόσμο της. Γι’ αυτό μου θύμισαν κάτι από το χτες, που μου επιτρέπει να τρέφω έστω και μικρές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.
Σε φοβίζει για παράδειγμα να τα χάσεις όλα και να ξαναρχίσεις από το μηδέν;
Ναι. Δούλεψα σκληρά και πέρασα πολλά για να μπορώ να λέω ότι είμαι καλά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου. Δεν ξέρω αν έχω την κράση να περάσω ξανά από τα ίδια κύματα. Βέβαια, αν δεν βρεθείς μπροστά στο εμπόδιο, δεν ξέρεις αν μπορείς να το περάσεις.
Κλείνοντας, ο δικός σου προορισμός, ποιος είναι… Ευτυχία;
Μα η… Ευτυχία φυσικά!
