Ο 18χρονος μουσικός και -πρόσφατα- ηθοποιός (λόγω της συμμετοχής του στη σειρά «Το Τατουάζ» του Alpha) γιος του Χρήστου Δάντη και της Κατερίνας Τοπάζη, δεν είναι άλλο ένα συνηθισμένο «παιδί διάσημων γονιών».
Από τον Γιάννη Χατζηγεωργίου
Λογικό να είναι ιχθύς. Πράγμα που σημαίνει πως «φέρει» -συμπαντικά τουλάχιστον- μία φυσική ρομαντικότητα, τη διαισθητική και ψυχική ικανότητα της ταύτισης με ό,τι συμβαίνει στον «έξω» από τον εσωτερικό, «περίεργο» ίσως, κόσμο που έχει μέσα στο κεφάλι του – με περισσότερες φευγαλέες αναφορές από κάθε άλλο συνομήλικό του. Δεν θα το υπολόγιζα αν δεν μου το ‘χε ήδη πει στο τηλέφωνο πως είναι μόνο 18 ετών, ίσως λόγω ωριμότητας στη σκέψη και της λογικής αντιμετώπισης σε συμβάντα που σ’ εκείνον δεν θα πέρναγαν ποτέ αδιάφορα σε όσα θα μου περιέγραφε με σοβαρότητα, σαν ενήλικας – ήταν το πρώτο που διαπίστωσα στη μία ώρα που καθίσαμε μαζί στο μπαρ του «Ρογιάτικου» που βρεθήκαμε, κοντά στη Λήδρας. Είναι επίσης αυταπόδεικτα όμορφος -να κάτι που διαπιστώνει κάποιος από τα πρώτα λεπτά- όχι όμως ναρκισσιστικά, αλλά με μια γλυκύτητα που τον κάνει ακόμη πιο γοητευτικό στον συνομιλητή του και ενδιαφέρων, σε συνδυασμό με την μπάσα, βραχνή του φωνή που μαλακώνει μόνο όταν χαμογελάει κάνοντας λακκάκια στα μάγουλά του και βάζοντας -κοκκινίζοντας- το χέρι στο πρόσωπό του – η αμηχανία του δεν σταματάει ποτέ, αλλά μου το δικαιολογεί ως -και αυτό- «φύση του». Το έστειλα σε μήνυμα το ίδιο βράδυ στον μπαμπά του – και το εννοούσα: «Απ’ όλες τις επιτυχίες σου, Χρήστο μου, αυτή είναι η κορυφαία, η πολυπλατινένια!».
«Τα πρώτα οκτώ χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στην Ελλάδα, μετά έφυγα με τη μητέρα μου για Αμερική, μέχρι τα 15 μου που επέστρεψα πάλι στην Αθήνα. Έζησα όμορφα παιδικά χρόνια, δεν έχω κανένα παράπονο, ήταν ωραία και ισορροπημένα. Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι γονείς μου χώρισαν πολύ νωρίς, όταν εγώ ήμουν μόλις τριών ετών, οπότε δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την περίοδο που ήταν μαζί, για να αισθανθώ στη συνέχεια κάπως “περίεργα” από το διαζύγιό τους. Και, ευτυχώς, είχαν πάντα -και συνεχίζουν να έχουν- πολύ καλές σχέσεις μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει πως δεν πέρασα τυχόν εντάσεις που ίσως να βιώνουν άλλα παιδιά διαζευγμένων γονιών. Ούτε μου έλειψε που δεν είχα άλλα αδέλφια – πάντα έβρισκα να κάνω πράγματα μόνος μου και το ευχαριστιόμουν: Έπαιζα στο δωμάτιό μου κι έβγαζα, για παράδειγμα, ιστορίες απ’ το μυαλό μου, σαν να σκηνοθετούσα χαρακτήρες. Ήταν, αν θες, δημιουργική όλη αυτή η διαδικασία – το πρώτο δημιουργικό κομμάτι όσων ακολούθησαν σε σχέση με την τέχνη».
Φανελάκι H&M (Hm.com), Παντελόνι g star (collective stores)
«Η κύρια αναφορά της παιδικής μου ηλικίας ήταν η μουσική! Οποιαδήποτε εικόνα φέρνω στο μυαλό μου από εκείνη την εποχή είναι συνδεδεμένη με τη μουσική… Μάλλον αυτό το “μικρόβιο” είχε μπει μέσα μου από νωρίς. Έχω να λέω μάλιστα πως, ανεξάρτητα απ’ το γεγονός ότι ο μπαμπάς μου είναι ο Χρήστος Δάντης και η μητέρα μου η Κατερίνα Τοπάζη, εγώ, έτσι κι αλλιώς, θα ασχολιόμουν με την μουσική – είναι μέσα στο dna μου, ζω και αναπνέω μέσα απ’ αυτό! Θυμάμαι, ωστόσο, τον μπαμπά μου μονίμως μέσα σε ένα studio -να συνθέτει, να τραγουδάει, να γράφει- και τη μαμά μου να κάνει πρόβες και μαθήματα για τη φωνή της. Το περιβάλλον μου ήταν μάλλον υποβοηθητικό στο να αναπτύξω παραπέρα το όποιο ταλέντο μου λένε κάποιοι ότι διαθέτω. Και χαίρομαι γι’ αυτό! Ναι, είμαι τυχερός».
«Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν η κλασική ροκ μουσική – ο πατέρας μου μού έκανε ένα τύπου brain wash από μικρή ηλικία. Έτσι ξεκίνησε ο έρωτάς μου γι’ αυτό το είδος – από Beatles, Led Zeppelin, Rainbow, Black Sabbath. Ήμουν, θυμάμαι, τριών χρόνων όταν τους είπα “εγώ θα γίνω μουσικός”. Και, νομίζω, πως πρέπει να ‘χα τραγουδήσει από πιο μικρός. Το ‘χα μάλλον! (γελάει)».
«Οι γονείς μου μού έλεγαν πάντα “κάνε στη ζωή σου αυτό που θα σε κάνει κι εσένα χαρούμενο – είτε αυτό θα είναι η μουσική, είτε κάτι άλλο”. Οι ίδιοι δεν με έσπρωξαν ποτέ σ’ αυτό το κομμάτι, ούτε με πίεσαν. Δεν με περιόρισαν. Σε τίποτα. Ήταν, όμως, σαν προδιαγεγραμμένο να ασχοληθώ μ’ αυτό – σαν να το ‘χα μέσα μου. Και τους ευχαριστώ και τους δύο, γιατί μου παρείχαν, από πολύ νωρίς, κάτι πολύ σπουδαίο: Την ελευθερία! Αυτό με βοήθησε να ωριμάσω πιο νωρίς -ίσως και επειδή έκανα, συνήθως, παρέα με μεγαλύτερα παιδιά- με έκανε υπεύθυνο, έβαζα από μόνος μου τα όρια και τους κανόνες στον εαυτό μου για να μην τους απογοητεύσω με βάση τού τι μου είχαν ήδη πει να προσέχω. Κυρίως στο να σέβομαι, για να με σέβονται. Ποτέ δεν έκανα ακραία πράγματα, εξάλλου. Δεν χρειάστηκε. Ούτε κάποια “επανάσταση”. Αν και είμαι μόνο 18 χρόνων, νιώθω πως τα ‘χω βρει με μένα».
«Στο σχολείο ήμουν κακός μαθητής. Μόνο η μουσική μ’ ενδιέφερε. Αυτή ήταν, ίσως, η μόνη διαφωνία που είχα πάντα με τους γονείς μου. Πήγα σε δημόσιο σχολείο. Κι αυτό θα έλεγα πως μου έκανε καλό – από πολλές απόψεις. Σε μικρή ηλικία δεν μ’ ένοιαζε να λένε τα άλλα παιδάκια “α, ο γιος του Δάντη” αλλά, μεγαλώνοντας, με ενοχλούσε το να με ταυτίζουν με άλλους ως “άλλο ένα παιδί διασήμων”. Παρόλα αυτά, έζησα άπειρες στιγμές με το να σταματάνε τον πατέρα μου στον δρόμο, για παράδειγμα, για να του μιλήσουν, σε συναυλίες, σε εμφανίσεις, σε πρόβες. Για μένα, όμως, ήταν απλά “η δουλειά των γονιών μου”, κι ήταν πάντα “ο μπαμπάς κι η μαμά μου” – τίποτε παραπάνω, τίποτε διαφορετικό από το φυσιολογικό όλων των άλλων συνομήλικών μου».
«Στην Αμερική πήγαμε με τη μητέρα μου “για μια καινούρια αρχή” – ήταν μόλις είχε ξεκινήσει η κρίση στην Ελλάδα. Αρχικά, δυσκολεύτηκα πάρα πολύ – σκέψου πως δεν ήξερα καν καλά τη γλώσσα και έμαθα αγγλικά παρακολουθώντας συνέχεια τηλεόραση, κινούμενα σχέδια και ταινίες. Ωστόσο, αυτή η άλλη χώρα, με ωρίμασε απότομα. Αρχικά, μέναμε στο Οχάιο και αργότερα στη Νέα Υόρκη. Είδα άλλους ανθρώπους, άλλες κουλτούρες – αν και στην αρχή, στο σχολείο, ήμουν αρκετά αντικοινωνικός και πολύ ντροπαλός, μετά κατάλαβα πως όλα αυτά ήταν “δώρο”. Η αναφορά μου, η βάση μου, παρέμενε βέβαια η μουσική: Γνώρισα μουσικούς, γράφτηκα σε ωδείο κοντά στο σπίτι που μέναμε, μπήκα σε μπάντα, γνώρισα παιδιά που είχαν την ίδια τρέλα με μένα, σε σχέση με τη μουσική – να φανταστείς, έκανα το πρώτο μου live, σ’ ένα μικρό μπαρ, σε ηλικία 11 ετών. Η Αμερική, ναι, είναι ο παράδεισος των καλλιτεχνών!».
Πουκάμισο και παντελόνι Pepe Jeans (shop&trade)
«Στο “Τατουάζ” μπήκα τυχαία. Τελείωσα το σχολείο τον Ιούνιο και έπεσα σε μια περίοδο όπου έψαχναν νέους ηθοποιούς για τη σειρά. Κι είπα “γιατί να μην το δοκιμάσω;”. Πέρασα από casting, πήγαν όλα καλά, και η αρχική συμφωνία ήταν για 16 επεισόδια. Τώρα, το πάμε μέχρι το τέλος της σεζόν. Πάντα ήθελα να το δοκιμάσω, να πειραματιστώ σ’ αυτό, αν και η προτεραιότητά μου παραμένει πάντα η μουσική. Αλλά θεωρώ πως είναι μέρος της τέχνης και όλο αυτό που βιώνω φέτος με την τηλεόραση. Ωραία εμπειρία!».
«Στο σώμα μου έχω εννέα τατουάζ – τα ξεκίνησα από τα 16 μου. Νομίζω πως το αγαπημένο μου σαν σχέδιο είναι το τριαντάφυλλο που έκανα στο χέρι – είναι ένα κλασικό μοτίβο. Τα περισσότερά μου τατουάζ έχουν νόημα, αλλά αυτό ίσως είναι το μόνο που δεν έχει. Τα αγαπώ όλα, το κάθε ένα για έναν πολύ ξεχωριστό και πολύ προσωπικό λόγο. Είναι κομμάτι μου».
«Με το που τελειώσω τις φετινές μου υποχρεώσεις, θα φύγω πάλι για Αμερική. Αυτή είναι η τελευταία μου χρονιά στην Αθήνα. Οι γονείς μου συμφωνούν, μου λένε “πήγαινε!” – γιατί ξέρουν το όνειρό μου: Ένα stage με κόσμο από κάτω κι εγώ να τραγουδάω! Ελπίζω να το πετύχω. Πάντως δεν θα το αφήσω στην τύχη. Θέλω να βάλω τα δυνατά μου! Να το προσπαθήσω. Να τα καταφέρω!».
«Είμαι μοναχικό παιδί. Αλλά ευτυχισμένο. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω βιβλία, να κάθομαι στο δωμάτιό μου και να γράφω, να σκέφτομαι, να είμαι ήρεμος… Δεν νιώθω ότι “πνίγομαι” όταν είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, αλλά ούτε και στα καλύτερά μου. Εξάλλου, προτιμώ να διασκεδάζω σε σπίτια φίλων, με ταινίες και συζήτηση, όχι κάπου έξω, όχι σε clubs – δεν είναι του στιλ μου όλα αυτά. Η μουσική μάλλον διαμόρφωσε αυτό το κομμάτι του χαρακτήρα μου – ίσως γι’ αυτό και οι στίχοι που γράφω -όλοι στα αγγλικά- είναι κάπως μελαγχολικοί. Γιατί είμαι και πολύ συναισθηματικός. Και ερωτιάρης. Και, επίσης, ένας άνθρωπος που, όταν αγαπάω, αγαπάω πολύ! Σε βάθος. Χωρίς όρια. Είναι και θέμα προσωπικότητας νομίζω. Έτσι είμαι φτιαγμένος».
Info: Η σειρά «Το Τατουάζ» μεταδίδεται από Κυριακή έως Πέμπτη στις 22.00, από τον Alpha Κύπρου.
Επιμέλεια – styling: Πωλίνα Λαμπόγλου
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το «Ηouse of Athens» (Κόδρου 16, Αθήνα, +302103245665, [email protected]).
