Ο Ανδρέας Λέοντας φανερώνει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του και αποκαλύπτει την πιο συγκινητική στιγµή του στο X-Factor, ενώ δεν διστάζει να αναµετρηθεί µε τις άσχηµες κριτικές που λαµβάνει στα social media
Του Γιώργου Πράσινου
Συναντώμαστε στο ξενοδοχείο στο Λυκαβηττό όπου μένει όταν βρίσκεται στην Αθήνα. Είναι μετρημένος, αλλά συχνά «σπάει» τη σοβαρότητά του με την πονηρή ματιά και το λαμπερό χαμόγελό του που έχουν αγαπήσει και οι απανταχού fans του. Είναι «αχώριστος» με την κιθάρα του, την οποία αποχωρίζεται από την αγκαλιά του, μόνο για να απαντήσει σε μηνύματα στο κινητό του ή στο Facebook. Μετά τη συζήτησή μας θα πάει μια βόλτα στην Αθήνα, μόνος του, με τα ακουστικά του, κάτι που άρχισε να κάνει τον τελευταίο καιρό. Είναι από εκείνες τις στιγμές που είναι μόνος με τον εαυτό του και όταν δεν ακούει μουσική σκέφτεται μελωδίες και στίχους για τα δικά του τραγούδια που γράφει…
Ανδρέα, μίλησέ μας για σένα, να σε γνωρίσουμε καλύτερα…
Γεννήθηκα στη Λευκωσία, όπου μεγάλωσα και ζω μέχρι τώρα με την οικογένειά μου. Είμαι 21 χρόνων, έχω 2 αδέλφια, μια αδελφή 24 χρόνων και έναν αδελφό 3 ετών -η αδυναμία μου η μεγάλη! Ο πατέρας μου ασχολείτο επαγγελματικά με εισαγωγές αυτοκινήτων και επιδιορθώσεις ελαστικών αλλά τον τελευταίο καιρό ασχολείται στην οικογενειακή μας επιχείρηση -έχουμε ένα νηπιαγωγείο και παιδικό σταθμό, που διευθύνει η αδελφή μου. Εγώ ήμουν το «παιδί της γειτονιάς», ποτέ δεν ήμουν το παιδί των ηλεκτρονικών, που έμενα σπίτι για να παίξω ηλεκτρονικά στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή. Έχω περάσει απίστευτες ώρες σε αλάνες και γήπεδα με τους φίλους μου, παίζοντας ποδόσφαιρο, κυνηγητό και ματωμένα γόνατα, ξέρεις κλασικά πράγματα, παιχνίδι στους δρόμους και ως συνήθως ξεχνούσα να γυρίσω σπίτι.
Και χρόνο για διάβασμα για το σχολείο;
Καθόλου. Χάλια. Έπαιρνα τη σάκα κάθε πρωί όπως την παρατούσα την προηγουμένη, ήμουν «τουρίστας», αλλά παραδόξως κατάφερα και πέρασα τις τάξεις, έστω και με το ζόρι…
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σου από τα μαθητικά σου χρόνια;
Αυτό που θυμάμαι έντονα από τις μέρες του σχολείου ήταν οι ώρες που περνούσα εκτός σχολείου, στις κοπάνες! Ωστόσο, ήμουν το αγαπημένο παιδί των καθηγητών! Οι γονείς μου δεν με πίεζαν ποτέ, επειδή κατάλαβαν από νωρίς ότι δεν μπορούσα να κάτσω και να συγκεντρωθώ για να διαβάσω.
Δεν σκεφτόσουν τι θα κάνεις στο μέλλον;
Είμαι άνθρωπος του ρίσκου. Αξιολογώ τις καταστάσεις, όπως έρχονται, όταν έρχονται. Επίσης, είμαι αισιόδοξος και πιστεύω πάντα πως θα έρθει το κατάλληλο για μένα, τη σωστή στιγμή!
Όπως και έγινε με τη μουσική;
Ακριβώς. Στα 11 μου ξεκίνησα με μαθήματα κιθάρας και στα 16 μου χρειάστηκε να αντικαταστήσω έναν τραγουδιστή για να εξυπηρετήσω ένα φίλο της αδελφής μου που είχε γράψει ένα τραγούδι που θα συμμετείχε σε διαγωνισμό σύνθεσης τραγουδιού. Την ημέρα του διαγωνισμού, ο άλλος τραγουδιστής δεν μπορούσε να πάει, πήγα εγώ στη θέση του και από εκείνη τη μέρα δεν άφησα τη μουσική. Όπως βλέπεις, αν κάτι μου αρέσει πολύ, αφοσιώνομαι πλήρως σε αυτό.
Πότε ξεκίνησαν οι εμφανίσεις σου σε μαγαζιά;
Πήγα στο στρατό και αμέσως μετά αποφάσισα να ξεκινήσω δουλειά σε ένα μαγαζί στην Παλιά Λευκωσία, το Έλευσις, όπου και παραμένω 3 χρόνια, μέχρι τώρα…
Μέχρι να μπει το X-factor στη ζωή σου…
Είδα τη διαφήμιση στην τηλεόραση και είπα -όπως λέω πάντα σε στιγμές που πρέπει να αποφασίσω για κρίσιμα θέματα- «Ας το κάνω, έχω τίποτα να χάσω;». Και έτσι, δήλωσα συμμετοχή. Ούτως ή άλλως, είναι ένα πρόγραμμα που παρακολουθούσα πάντα και έβλεπα ότι δίνει ευκαιρίες σε ταλαντούχους καλλιτέχνες…
Ποια είναι η συμβουλή του Γιώργου Θεοφάνους που προσπαθείς να τηρείς;
Να πατώ στη γη και να είμαι ο εαυτός μου! Είναι κάτι που αν και βρίσκομαι στην αρχή της πορείας μου -όπου ελπίζω να υπάρχει και πολύ μέλλον- θέλω και προσπαθώ να κάνω πράξη.
Αν έπρεπε να διαλέξεις κάποιον μέντορα από τους άλλους 3 (εκτός του Γιώργου Θεοφάνους), ποιον θα διάλεγες;
Ο Γιώργος ήταν από την αρχή ο καταλληλότερος για μένα, αλλά αν μου λες ότι -αναγκαστικά- θα πρέπει να διαλέξω κάποιον από τους άλλους 3, θα σου έλεγα την Πέγκυ γιατί είναι πιο κοντά στο λαϊκό τραγούδι, αυτό το είδος τραγουδιού που εκφράζει κι εμένα περισσότερο.
Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή από τη μέχρι τώρα πορεία σου στο talent music show;
Σίγουρα, η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν τραγούδησα Τα σχοινιά σου του Παντελή Παντελίδη. Καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, ένιωθα τη συγκίνηση του κοινού, υπήρχε μια σιωπή από όλους και στο τέλος σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν παρατεταμένα. Από τα πρώτα του βήματα, θαύμαζα (και ακόμα θαυμάζω) τον Παντελίδη και πάντα λέω τραγούδια του στα lives μου.
Στα lives του X-factor, o Σάκης σε έκανε να αισθάνεσαι άνετα και να ξεχνάς το άγχος σου;
Δεν αγχώνομαι ποτέ στη ζωή μου, πάντα είμαι χαλαρός, cool. O Σάκης ήταν υποστηρικτικός μαζί μας, είναι είδωλο, κανείς δεν θα κάνει αυτά που κάνει εκείνος.
Έχεις κάνει φιλίες μέσα από το X-factor;
Ναι, έχω κάνει αρκετούς φίλους, κυρίως με όσους μένουν εκτός Αθηνών, οπότε όταν είμαστε Αθήνα μένουμε στο ίδιο ξενοδοχείο: με τον Πιλάτο, τον Πιτσάνη, τη Νωαίνα, κάνουμε καλή παρέα. Παρέα στενή κάνω και με τον Ίαν που είμαστε στην ίδια ομάδα, αλλά όχι στο ξενοδοχείο, μιας και μένει στην Αθήνα.
Ο Ίαν ήταν μαζί σου στον τελικό. Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ σας;
Με κανένα δεν αισθάνομαι ανταγωνισμό. Από την αρχή δεν το είδα ανταγωνιστικά.
Αν είσαι εσύ ο νικητής (η συνέντευξη γίνεται 3 μέρες πριν από τον τελικό), ποιος θα είναι ο πρώτος που θα πάρεις τηλέφωνο, ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις;
Δεν θα πάρω κανέναν τηλέφωνο, θα είναι όλοι εδώ! Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να φάω σιεφταλιές που μου έχουν λείψει και θα μου τις φέρουν φρέσκες από την Κύπρο (γελά). Μετά θα πάμε όλοι μαζί οι νικητές -γιατί όλοι οι συμμετέχοντες είμαστε νικητές- στο Estate για να απολαύσουμε Σάκη.
Στο show έχεις τραγουδήσει Μητροπάνο, Παντελίδη, Μαζωνάκη, Ρέμο. Με ποιον τραγουδιστή θα ήθελες να βρεθείς στην ίδια πίστα;
Με όλους αυτούς τους μεγάλους καλλιτέχνες. Αν μου δοθεί ευκαιρία θα ήταν τιμή μου να βρεθώ στην ίδια πίστα με Μαζωνάκη, Ρέμο, Οικονομόπουλο, Αργυρό, Χατζηγιάννη, Σαμπάνη… Και μακάρι να βρεθώ επαγγελματικά κάτω από την ίδια στέγη μαζί με τον Σάκη Ρουβά.
Μα τι πιστεύεις ότι έχει η Κύπρος και βγάζει τέτοια ταλέντα;
Το νερό μας! (γελά). Ξέρω εγώ; Σίγουρα το βασικό είναι η μουσική παιδεία. Τα παιδιά μαθαίνουν μουσική από μικρά, αυτό νομίζω τα λέει όλα.
Πώς νιώθεις τώρα που μεγαλώνει κατά πολύ ο κύκλος των θαυμαστών σου, όταν έρχονται και σου μιλούν;
Μια χαρά. Προσπαθώ να είμαι πάντα ευγενικός. Απολαμβάνω να μου μιλούν και μου δίνει χαρά. Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο σκοπός ενός τραγουδιστή, να δίνει χαρά; Και φυσικά να λαμβάνει αγάπη από τον κόσμο…
Ναι, αλλά δεν εκνευρίζεσαι όταν κάποιοι θαυμαστές ξεπερνούν τα όρια και σε ενοχλούν;
Μα, δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής. Είναι όλοι πολύ ευγενικοί και διακριτικοί. Άμα τύχει κάτι, θα σου πω…
Είσαι κυνηγός στο θέμα «γυναίκα»;
Είμαι της άποψης ότι ο άνδρας πρέπει να κυνηγήσει τη γυναίκα…
Είσαι πιστός;
Ναι, όταν είμαι σε σχέση, δεν κοιτάω πουθενά.
Φλερτ από άνδρες έχεις δεχθεί;
Ναι.
Σε ενοχλεί;
Όταν δεν δίνεις δικαίωμα για κάτι παραπάνω -είτε σε άνδρα, είτε σε γυναίκα- δεν προχωρεί τίποτα.
Έχεις δεχθεί αρνητικά σχόλια, τρολάρισμα όπως λέγεται, στα social media σου, όπου έχεις ήδη πάρα πολλούς followers;
Έχω στενοχωρηθεί πολύ από τα άσχημα λόγια που γράφουν ορισμένοι κάτω από φωτογραφίες μου στο instagram και το Facebook, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορεί να έχουν όλοι την ίδια άποψη, ούτε να αρέσουμε σε όλους. Δεν σβήνω τα αρνητικά σχόλια, αντιθέτως τα αφήνω για να μου θυμίζουν τη μοναδικότητα του καθενός μας…
Σε μια τέτοια εποχή όπως η δική μας, όπου υπάρχει κρίση αξιών, οικονομική, κοινωνική, δηλώνεις αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;
Είναι δύσκολοι καιροί αλλά όποιος θέλει και έχει όρεξη για δουλειά και έχει στόχο, θα τον πετύχει. Η εποχή απαιτεί να είμαστε αισιόδοξοι, γιατί χωρίς όνειρα και ελπίδα, δεν πάμε πουθενά…
Επιμέλεια: Πωλίνα Λαμπόγλου
Grooming: Κατερίνα Μητροπούλου
Η φωτογράφηση έγινε στο «Boutique Hotel Periscope» (Χάριτος 22, Κολονάκι, Αθήνα, [email protected], tηλ. κρατήσεων:+30 2107297200).
