Από τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη
Δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι δεν ξέρει καλά τον κόσμο της τηλεόρασης αλλά θα ήθελε να τον εξερευνήσει. Αύριο, στις 6.30 μ.μ., στο ΡΙΚ, η Ευρυδίκη, ετοιμάζεται να δώσει την πρώτη τηλεοπτική της «παράσταση» ως παρουσιάστρια. «Το ότι φτάνει επιτέλους η στιγμή, να μοιραστώ με τον κόσμο αυτό που τόσο καιρό ετοίμαζα, με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση».
Η τελευταία φορά που την είδα από κοντά ήταν πέρσι στο Βεάκειο Θέατρο στον Πειραιά, όπου γιόρταζε 25 χρόνια παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι. Μέχρι σήμερα μας έχει χαρίσει υπέροχα τραγούδια, μεγάλες επιτυχίες καθώς και ξεχωριστές ερμηνείες που συγκινούν και καθηλώνουν σε κάθε ζωντανή της εμφάνιση. Ήταν κάπως περίεργο να τη ρωτώ για την απόφασή της να ασχοληθεί με την τηλεόραση κι όχι για το καινούριο τραγούδι που ετοιμάζει. Ανήσυχο πνεύμα, αέρινη και δυναμική παράλληλα, με μία μοναδική σκηνική παρουσία, συνδυάζει την ποπ και ροκ πλευρά της με τη θεατρικότητα και την ερμηνευτική ευαισθησία που τη χαρακτηρίζουν. Αυτή τη φορά, όμως, αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις της σε κάτι καινούριο, διαφορετικό, έξω από τα νερά της. Να εισβάλει σε έναν κόσμο, ίσως, λίγο φτιαχτό για την ίδια. «Δεν έχω κάνει πολλά πράγματα ακόμα, δεν ξέρω καλά τον κόσμο της τηλεόρασης. Ήμουν, όμως, τυχερή γιατί στα δύο talent shows που είχα συμμετάσχει είχα να κάνω με παιδιά, όπου εκεί επικρατούσε το συναίσθημα και η αλήθειά τους μέσα από την παιδική ματιά τους. Και τώρα στο «Χωρίς Αποσκευές» έχω να κάνω με αληθινούς, αυθεντικούς ανθρώπους που τόσο απλόχερα προσφέρουν αγάπη και χαρά. Νομίζω κι εδώ ισχύει το ότι το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Το αποτέλεσμα εξαρτάται πάντα από το ποια όψη επιλέγεις να δεις», μου λέει. Τη ρωτώ εάν είναι αγχωμένη για την πρεμιέρα ή μετά από 26 χρόνια καριέρας και δεκάδων live συναυλιών έμαθε να διαχειρίζεται το άγχος της. «Με διακατέχει μία γλυκιά αγωνία και ανυπομονησία. Η λέξη «πρεμιέρα» μου προκαλεί πλέον χαρά. Το ότι φτάνει επιτέλους η στιγμή, να μοιραστώ με τον κόσμο αυτό που τόσο καιρό ετοίμαζα, με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση».
Αποτελεί πρόκληση για σένα η παρουσίαση;
Δεν είναι κάτι που έχω σκεφτεί ή που με έχει απασχολήσει. Κάνω απλά κάτι που απολαμβάνω αυτή τη στιγμή, παράλληλα με ό,τι άλλο έκανα σε σχέση με τη μουσική. Μου αρέσουν οι προκλήσεις, μου αρέσει να ψάχνομαι και να εξελίσσομαι, προχωρώ και όπου με βγάλει. Οτιδήποτε κάνω που είναι καινούριο και διαφορετικό αποτελεί πρόκληση για μένα.
Τι άλλο κάνεις φέτος;
Η μουσικοθεατρική παράσταση στην οποία συμμετέχω φέτος στο θέατρο «Σταθμός» στην Αθήνα είναι κι αυτό μία πρόκληση, αφού καλούμαι να μπω σε καινούρια μονοπάτια και να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε διαφορετικούς ρόλους. Και είναι κάτι που με ιντριγκάρει και με συγκινεί παράλληλα, γιατί μέσα από αυτό ανακαλύπτω τον εαυτό μου από την αρχή. Έτσι και η τηλεόραση. Μου επιτρέπει να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο με έναν πιο απλό και καθημερινό τρόπο, όπως ακριβώς είμαι στο σπίτι μου, με τους φίλους και την οικογένειά μου.
Θεωρείς την εκπομπή ως ένα στοίχημα για τον εαυτό σου; Να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου και σε κάτι διαφορετικό;
Στοίχημα; Δεν ξέρω… Μάλλον σαν ένα καινούριο παιχνίδι που με βοηθά να αλλάζω παραστάσεις που με εμπνέει και μου δίνει χαρά.
Ποια εικόνα σου θα ζωντανέψει μέσα από το «Χωρίς Αποσκευές»;
Είναι τέτοιο το ύφος της εκπομπής που και να θέλω δεν μπορώ παρά να είμαι μόνο ο εαυτός μου. Αυτό το πρόσωπο, δηλαδή, που βλέπουν οι δικοί μου άνθρωποι καθημερινά και που εσείς θα δείτε για πρώτη φορά. Το ξέγνοιαστο, ανέμελο, χαρούμενο παιδί που κρύβω μέσα μου που συναντά ανθρώπους, μαθαίνει για τη ζωή τους, τις συνήθειές τους, τις χαρές τους, τις δυσκολίες και τα όνειρά τους.
Με την εκπομπή αυτή εκφράζεις, ίσως, τις προσωπικές σου ανάγκες για «επιστροφή στις ρίζες»;
Μου δίνεται σίγουρα η ευκαιρία να επιστρέψω στις ρίζες μου και να γνωρίσω καλύτερα τον τόπο μου. Έρχομαι τόσο συχνά και πάντα νιώθω την ίδια χαρά. Σαν το παιδί που πηγαίνει στην παιδική χαρά και περιμένει να παίξει με τους φίλους του.
Με αυτή την έννοια είναι μια βαθύτερα προσωπική εκπομπή;
Δεν θα το έλεγα αυτό, αφού το concept δεν ανήκει σε μένα. Η εκπομπή προϋπήρχε και απλά βρέθηκα εγώ τώρα να την παρουσιάζω. Με χαροποιεί όμως το γεγονός ότι το περιεχόμενό της είναι τέτοιο που με φέρνει πιο κοντά στις ρίζες μου και αυτό με κάνει να αισθάνομαι ευγνώμων.
Θα έλεγες ότι η παρουσίαση είναι μέρος αυτού του ταξιδιού;
Μου έγινε η πρόταση από το ΡΙΚ και ομολογώ ότι αρχικά μου έκανε εντύπωση που με σκέφτηκαν σε αυτό το ρόλο, γιατί δεν είχα κάνει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Προφανώς είδαν κάποια στοιχεία σε μένα που έκριναν ότι ταιριάζουν στο ύφος της εκπομπής.
Πώς αντέδρασες;
Ενθουσιάστηκα με την ιδέα να κάνω κάτι τόσο διαφορετικό, που ήταν όμως τόσο γλυκό και αληθινό παράλληλα, άρα κατά κάποιον τρόπο πολύ κοντά μου και μέσα μου, αφού οτιδήποτε έχει να κάνει με τη ζωή, τη φύση, τους ανθρώπους και τον τόπο μας με αγγίζει, με ενδιαφέρει και θέλω να το γνωρίσω καλύτερα.
Πόσο σημαντικό είναι για σένα να δηλώνεις παρούσα σε κάθε πρόταση/πρόσκληση που σε καλούν να συμμετάσχεις είτε σε μία μουσική παράσταση, είτε ως μέλος μιας κριτικής επιτροπής, είτε -τώρα- ως παρουσιάστρια;
Μελετώ την κάθε πρόταση πολύ προσεκτικά για να καταλήξω σε μία απόφαση. Σημαντικό για μένα είναι να δηλώνω παρούσα σε αυτά που με εκφράζουν, άρα όταν επιλέγω να κάνω κάτι δίνω σε αυτό το 100% του εαυτού μου.
Υπήρξε και στο παρελθόν αντίστοιχη πρόταση;
Όχι. Προτάσεις δέχτηκα αρκετές κατά καιρούς για να συμμετάσχω σε παιχνίδια, talent shows κ.λπ, είτε στην κριτική επιτροπή είτε ως διαγωνιζόμενη. Για παρουσίαση, όμως, όχι.
Το βιοποριστικό κομμάτι τι ρόλο παίζει στις επιλογές σου;
Οι επιλογές μου βασίζονται πάντα στο τι με ευχαριστεί πρωτίστως. Ο οικονομικός παράγοντας παίζει δευτερεύοντα ρόλο.
Τι βρήκες ενδιαφέρον στο «Χωρίς Αποσκευές»;
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή από όλες τις απόψεις. Μία ψυχαγωγική εκπομπή που κάνει μία βουτιά στην παράδοση και περνά τα δικά της μηνύματα προσεγγίζοντας διαφορετικές ηλικίες. Χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτήν τη συνεργασία με την παραγωγό-σκηνοθέτιδα Αμάντα Πελεντρίδου και αισθάνομαι βεβαίως μεγάλη τιμή για τη συνεργασία μου με το ΡΙΚ.
Ποιο τραγούδι θα σε συνοδεύει σε όλες αυτές τις διαδρομές;
Η κάθε διαδρομή θα έχει και το δικό της τραγούδι. Θα με εμπνέουν τα μέρη και οι άνθρωποι που θα συναντώ.
Με μια βαλίτσα στου ώμους και συντροφιά την κιθάρα σου θα ταξιδεύεις σε όλο το νησί.
Το «Χωρίς Αποσκευές» είναι αυτό που γνωρίσατε και αγαπήσατε, έτσι όπως το ξέρατε με κάποια καινούρια στοιχεία τα οποία φέρνω εγώ μαζί μου μέσα από τη μουσική και τραγουδιστική μου ιδιότητα. Η μουσική είναι πάντα μέσα μου έτσι κι αλλιώς, σε ό,τι κάνω. Δεν θα μπορούσε να λείπει από δω. Φτάνω, λοιπόν, στα χωριά, συναντώ τον κοινοτάρχη και τους κατοίκους, κάνουμε την ξενάγησή μας, συζητάμε για τα πάντα και επικεντρωνόμαστε στα ήθη και έθιμα του τόπου. Φτιάχνουμε γλυκά, φαγητά, μου αφιερώνουν τα
τραγούδια τους, τα ποιήματα και τα τσιαττιστά τους κι εγώ με τη σειρά μου τους αφιερώνω τραγούδια τα οποία τραγουδούμε όλοι μαζί.
Θα άλλαζες πλώρη στο ταξίδι αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω;
Όχι.
Όλες αυτές οι εικόνες σε γυρίζουν στο παρελθόν; Αναπολείς την παιδική σου ηλικία;
Ακόμα κι αυτό είναι κάτι που είχα μάθει να κάνω από μικρή, σε κάθε κυριακάτικη οικογενειακή συγκέντρωση στο σπίτι των παππούδων μου στη Λεμεσό, η μέρα μας έκλεινε με μουσική και τραγούδια, με την κιθάρα μου, το βιολί του θείου Νίκου και τα κρουστά των υπόλοιπων παιδιών της οικογένειας.
Τα ταξίδια σου, όμως, δεν περιορίζονται στην Κύπρο.
Παράλληλα βέβαια με τις εκπομπές στην Κύπρο θα κάνουμε και κάποια ταξίδια στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα, όπου θα πάμε σε πολύ γνωστά αγαπημένα μέρη που έχουν τη δική τους ιστορία ή ακόμα και σε καινούρια στέκια της πόλης, λειτουργώντας έτσι και ως ταξιδιωτικός οδηγός για τους φίλους που πρόκειται να ταξιδέψουν και χρειάζονται κάποια tips για το τι πραγματικά αξίζει να επισκεφθούν.
Θα είναι συμπαραγωγή με την ΕΡΤ; Ισχύει;
Όχι, θα είναι παραγωγή του ΡΙΚ.
Το επόμενο βήμα για εσένα, ποιο θα ήθελες να ήταν;
Λέω να αφήσω τη ζωή να με εκπλήξει.
Θα ήταν εντελώς έξω από την κουλτούρα σου, δηλαδή, η παρουσίαση ενός βραδινού σόου ή μιας άλλης -καθημερινής- εκπομπής με κύρια θεματολογία της τη σόουμπιζ;
Εντελώς εκτός, όμως, ναι.
Όταν κλείνεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι την Κύπρο, ποια εικόνα ή ποιο συναίσθημα, σου έρχεται στο μυαλό;
Κόκκινο… Αυτό έρχεται στο μυαλό μου. Το κόκκινο της καρδιάς που εκφράζει την τεράστια αγάπη που αισθάνομαι για την πατρίδα μου και το κόκκινο του αίματος που χύθηκε και που εκφράζει την αδικία που υπέστη η Κύπρος μας και που συνεχίζεται ακόμα, γι’ αυτό και οι πληγές είναι ανοιχτές.
Υπάρχει κάποια πτυχή του χαρακτήρα σου που θα ήθελες να εξερευνήσεις;
Δεν έχει μείνει κάτι να εξερευνήσω στον χαρακτήρα μου. Με ξέρω πια πολύ καλά, με έχω αποδεχτεί και μ’ αγαπώ όπως είμαι.
Έχεις μετανιώσει για πράγματα που δεν είπες;
Καμιά φορά…
Που δεν έχεις κάνει;
Όχι. Τα κάνω τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά.
Υπάρχει κάτι που να λείπει από τη ζωή σου σήμερα;
Τίποτα.
Στα χρόνια που έρχονται, σε τι εικόνα μέσα, σε ποιο κάδρο θα ήθελες να βρίσκεται η Ευρυδίκη;
Οικογενειακό θα είναι το κάδρο, σίγουρα και όλοι θα χαμογελάμε…
Τι έχεις ανάγκη ν’ ακούσεις περισσότερο; «Μπράβο» από τους συναδέλφους σου ή «σ’ αγαπώ» από ένα πολύ στενό σου πρόσωπο ή τον κόσμο;
«Σ’ αγαπώ». Μόνο αυτό αξίζει και μόνο αυτό αντέχει.
